تنوع مذهبی و تکثر باورها و مذاهب در یک جامعه اهمیت زیادی دارد و می‌تواند تأثیرات مثبت زیادی داشته باشد.
تنوع مذهبی می‌تواند به تقویت همبستگی و همزیستی مسالمت‌آمیز میان افراد با باورهای مختلف کمک کند. این امر باعث می‌شود که افراد با احترام به تفاوت‌ها، در کنار یکدیگر زندگی کنند.
مواجهه با باورها و مذاهب مختلف می‌تواند به افزایش تحمل و پذیرش افراد نسبت به یکدیگر منجر شود. این امر می‌تواند به کاهش تعصبات و تبعیض‌ها کمک کند.
تنوع مذهبی می‌تواند به غنای فرهنگی جامعه کمک کند. هر مذهب و باور دارای سنتها، آیین‌ها و ارزشهای خاص خود است که می‌تواند به تنوع و پویایی فرهنگی جامعه بیفزاید.
وجود تنوع مذهبی می‌تواند به تقویت اصول دموکراتیک کمک کند. در جوامعی که تنوع مذهبی وجود دارد، افراد با باورهای مختلف می‌توانند در فرآیندهای تصمیم‌گیری مشارکت کنند و نظرات و دیدگاه‌های مختلف را مطرح کنند.
در کشورهای سکولار و مدرن، تنوع مذهبی به عنوان یک ارزش مهم تلقی می‌شود و تلاش می‌شود تا با ایجاد قوانین و سیاست‌های مناسب، از حقوق و آزادی‌های مذهبی همه افراد حمایت شود.
#پلورالیسم #تکثرگرایی #دموکراسی #سکولاریسم #ناباورمندان #باورمندان #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
تنوع مذهبی می‌تواند به تقویت همبستگی و همزیستی مسالمت‌آمیز میان افراد با باورهای مختلف کمک کند. این امر باعث می‌شود که افراد با احترام به تفاوت‌ها، در کنار یکدیگر زندگی کنند.
مواجهه با باورها و مذاهب مختلف می‌تواند به افزایش تحمل و پذیرش افراد نسبت به یکدیگر منجر شود. این امر می‌تواند به کاهش تعصبات و تبعیض‌ها کمک کند.
تنوع مذهبی می‌تواند به غنای فرهنگی جامعه کمک کند. هر مذهب و باور دارای سنتها، آیین‌ها و ارزشهای خاص خود است که می‌تواند به تنوع و پویایی فرهنگی جامعه بیفزاید.
وجود تنوع مذهبی می‌تواند به تقویت اصول دموکراتیک کمک کند. در جوامعی که تنوع مذهبی وجود دارد، افراد با باورهای مختلف می‌توانند در فرآیندهای تصمیم‌گیری مشارکت کنند و نظرات و دیدگاه‌های مختلف را مطرح کنند.
در کشورهای سکولار و مدرن، تنوع مذهبی به عنوان یک ارزش مهم تلقی می‌شود و تلاش می‌شود تا با ایجاد قوانین و سیاست‌های مناسب، از حقوق و آزادی‌های مذهبی همه افراد حمایت شود.
#پلورالیسم #تکثرگرایی #دموکراسی #سکولاریسم #ناباورمندان #باورمندان #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
تعصب بر باورها، تهدیدی جدی برای انسجام و سلامت اجتماعی است.
تعصب به معنای داشتن دیدگاه‌های بسته و غیرقابل انعطاف نسبت به باورها و نظرات مختلف، معمولاً به ایجاد محیط‌های تنش‌آمیز و خصمانه منجر می‌شود.
این رفتارها به جای گسترش تفاهم و همزیستی، به تشدید اختلافات و درگیری‌ها دامن می‌زنند و بر کیفیت زندگی اجتماعی تأثیر منفی می‌گذارند.
تعصب بر باورها، در نهایت، به فرسایش ارزشهای مشترک انسانی و تضعیف اصول دموکراتیک منجر می‌شود. جوامع با تعصبات قوی، معمولاً با مشکلات جدی در زمینه حقوق بشر و عدالت اجتماعی روبرو هستند، زیرا این نوع از نگرش‌ها مانع از تبادل آزادانه و سازنده ایده‌ها و دیدگاه‌ها می‌شود.
برای جلوگیری از این مشکلات، ضروری است که به پرورش روحیه‌ی باز و پذیرش تفاوت‌ها توجه کنیم و تلاش کنیم تا محیطی را ایجاد کنیم که در آن همه‌ی افراد، صرف‌نظر از باورها و عقایدشان، بتوانند به آرامش و احترام متقابل دست یابند.
#باورمندان #خداناباوران #تعصب #انسجام_اجتماعی
@Dialogue1402
تعصب به معنای داشتن دیدگاه‌های بسته و غیرقابل انعطاف نسبت به باورها و نظرات مختلف، معمولاً به ایجاد محیط‌های تنش‌آمیز و خصمانه منجر می‌شود.
این رفتارها به جای گسترش تفاهم و همزیستی، به تشدید اختلافات و درگیری‌ها دامن می‌زنند و بر کیفیت زندگی اجتماعی تأثیر منفی می‌گذارند.
تعصب بر باورها، در نهایت، به فرسایش ارزشهای مشترک انسانی و تضعیف اصول دموکراتیک منجر می‌شود. جوامع با تعصبات قوی، معمولاً با مشکلات جدی در زمینه حقوق بشر و عدالت اجتماعی روبرو هستند، زیرا این نوع از نگرش‌ها مانع از تبادل آزادانه و سازنده ایده‌ها و دیدگاه‌ها می‌شود.
برای جلوگیری از این مشکلات، ضروری است که به پرورش روحیه‌ی باز و پذیرش تفاوت‌ها توجه کنیم و تلاش کنیم تا محیطی را ایجاد کنیم که در آن همه‌ی افراد، صرف‌نظر از باورها و عقایدشان، بتوانند به آرامش و احترام متقابل دست یابند.
#باورمندان #خداناباوران #تعصب #انسجام_اجتماعی
@Dialogue1402
عدم پذیرش دیگری یکی از معضلات اجتماعی در جوامع به واسطه دیدگاه‌های متعصبانه عموما مذهبی و فرهنگی است، که منجر به محیط اجتماعی تنش‌آمیز می‌شود.
عدم پذیرش و حذف دیگری به معنای نادیده گرفتن و کنار گذاشتن افراد و گروه‌هایی است که نظرات و باورهای متفاوتی دارند.
این رویکرد، نه تنها به تضعیف ارزشهای انسانی و اخلاقی منجر می‌شود، بلکه به کاهش تنوع فکری و فرهنگی نیز می‌انجامد.
عدم پذیرش و حذف، زمینه‌ساز ایجاد گروه‌های انحصارطلب می‌شود که با تقویت احساس برتری‌جویی و کاهش همبستگی اجتماعی، آسیب‌های جدی به جامعه وارد می‌آورند.
برای جلوگیری از این مشکلات، ضروری است که به پرورش روحیه‌ی باز و پذیرش تفاوت‌ها توجه کنیم و تلاش کنیم تا محیطی را ایجاد کنیم که در آن همه‌ی افراد، صرف‌نظر از باورها و عقایدشان، بتوانند به آرامش و احترام متقابل دست یابند.
https://dialog.tavaana.org/say-listen-61/
#باورمندان #ناباورمندان #رواداری #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
عدم پذیرش و حذف دیگری به معنای نادیده گرفتن و کنار گذاشتن افراد و گروه‌هایی است که نظرات و باورهای متفاوتی دارند.
این رویکرد، نه تنها به تضعیف ارزشهای انسانی و اخلاقی منجر می‌شود، بلکه به کاهش تنوع فکری و فرهنگی نیز می‌انجامد.
عدم پذیرش و حذف، زمینه‌ساز ایجاد گروه‌های انحصارطلب می‌شود که با تقویت احساس برتری‌جویی و کاهش همبستگی اجتماعی، آسیب‌های جدی به جامعه وارد می‌آورند.
برای جلوگیری از این مشکلات، ضروری است که به پرورش روحیه‌ی باز و پذیرش تفاوت‌ها توجه کنیم و تلاش کنیم تا محیطی را ایجاد کنیم که در آن همه‌ی افراد، صرف‌نظر از باورها و عقایدشان، بتوانند به آرامش و احترام متقابل دست یابند.
https://dialog.tavaana.org/say-listen-61/
#باورمندان #ناباورمندان #رواداری #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
در جوامع مدرن و دموکراتیک، احترام به حقوق و کرامت تمامی افراد، بدون توجه به باورهای دینی یا ناباورمندی آنان، از اصول اساسی و بنیادین حقوق بشر است.
حقوق اجتماعی خداناباوران مانند باورمندان، شامل حق آزادی بیان، حق آزادی مذهبی، و حق عدم تبعیض است. این حقوق تضمین می‌کند که خداناباوران بتوانند آزادانه نظرات و باورهای خود را ابراز کنند و از مشارکت کامل در زندگی اجتماعی و سیاسی برخوردار شوند، بدون اینکه تحت تأثیر تبعیض یا قضاوت‌های ناعادلانه قرار گیرند.
احترام به کرامت انسانی و پذیرش تفاوت‌ها، اساس همزیستی مسالمت‌آمیز در جوامع چندفرهنگی و متنوع است.
خداناباوران نیز بخشی از این تنوع هستند و باید در محیط‌های عمومی و خصوصی با احترام و انصاف برخورد شوند.
ترویج پذیرش و احترام متقابل، از جمله به خداناباوران، به ایجاد جامعه‌ای سالم‌تر و همبسته‌تر کمک می‌کند. پذیرش تفاوت‌ها و حقوق اجتماعی تمامی افراد، از جمله خداناباوران، پایه‌های جامعه‌ای مدرن و عادلانه را تشکیل می‌دهد.
#خداناباوران #دین_ناباوران #باورمندان #کرامت_انسانی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
در جوامع مدرن و دموکراتیک، احترام به حقوق و کرامت تمامی افراد، بدون توجه به باورهای دینی یا ناباورمندی آنان، از اصول اساسی و بنیادین حقوق بشر است.
حقوق اجتماعی خداناباوران مانند باورمندان، شامل حق آزادی بیان، حق آزادی مذهبی، و حق عدم تبعیض است. این حقوق تضمین می‌کند که خداناباوران بتوانند آزادانه نظرات و باورهای خود را ابراز کنند و از مشارکت کامل در زندگی اجتماعی و سیاسی برخوردار شوند، بدون اینکه تحت تأثیر تبعیض یا قضاوت‌های ناعادلانه قرار گیرند.
احترام به کرامت انسانی و پذیرش تفاوت‌ها، اساس همزیستی مسالمت‌آمیز در جوامع چندفرهنگی و متنوع است.
خداناباوران نیز بخشی از این تنوع هستند و باید در محیط‌های عمومی و خصوصی با احترام و انصاف برخورد شوند.
ترویج پذیرش و احترام متقابل، از جمله به خداناباوران، به ایجاد جامعه‌ای سالم‌تر و همبسته‌تر کمک می‌کند. پذیرش تفاوت‌ها و حقوق اجتماعی تمامی افراد، از جمله خداناباوران، پایه‌های جامعه‌ای مدرن و عادلانه را تشکیل می‌دهد.
#خداناباوران #دین_ناباوران #باورمندان #کرامت_انسانی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402
نیکوکاری، به‌عنوان عملی انسان‌دوستانه و اخلاقی، فرای باورهای دینی و فرهنگی است و به‌طور گسترده‌ای به عنوان یک ویژگی انسانی ارزیابی می‌شود.
نیکوکاری به‌عنوان یک عمل انسانی، به‌طور ذاتی از تمایل به ایجاد تغییرات مثبت در زندگی دیگران و بهبود شرایط جامعه سرچشمه می‌گیرد.
این عمل، فارغ از پیش‌فرض‌های دینی یا فلسفی، نشان‌دهنده یک ویژگی بنیادی انسانی است که به‌طور طبیعی در افراد مختلف وجود دارد و به انسجام اجتماعی و ارتقاء ارزشهای انسانی کمک می‌کند.
فراتر از باورهای دینی، نیکوکاری می‌تواند به‌عنوان یک اصل اخلاقی جهانی در نظر گرفته شود که به‌ویژه در مواقع بحران و نیاز، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
این امر، به‌ویژه در جوامع متنوع و چندفرهنگی، به ایجاد همبستگی و تقویت پیوندهای انسانی کمک می‌کند و نشان‌دهنده احترام به کرامت و حقوق انسانی است.
بنابراین، نیکوکاری، با وجود تفاوت‌های فرهنگی و دینی، به‌عنوان یک عمل انسانی و اخلاقی در راستای ارتقاء رفاه و عدالت اجتماعی شناخته می‌شود.
https://dialog.tavaana.org/charity/
#نیکوکاری #باورمندان #ناباورمندان #پلورالیسم #دموکراسی
@Dialogue1402
نیکوکاری به‌عنوان یک عمل انسانی، به‌طور ذاتی از تمایل به ایجاد تغییرات مثبت در زندگی دیگران و بهبود شرایط جامعه سرچشمه می‌گیرد.
این عمل، فارغ از پیش‌فرض‌های دینی یا فلسفی، نشان‌دهنده یک ویژگی بنیادی انسانی است که به‌طور طبیعی در افراد مختلف وجود دارد و به انسجام اجتماعی و ارتقاء ارزشهای انسانی کمک می‌کند.
فراتر از باورهای دینی، نیکوکاری می‌تواند به‌عنوان یک اصل اخلاقی جهانی در نظر گرفته شود که به‌ویژه در مواقع بحران و نیاز، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
این امر، به‌ویژه در جوامع متنوع و چندفرهنگی، به ایجاد همبستگی و تقویت پیوندهای انسانی کمک می‌کند و نشان‌دهنده احترام به کرامت و حقوق انسانی است.
بنابراین، نیکوکاری، با وجود تفاوت‌های فرهنگی و دینی، به‌عنوان یک عمل انسانی و اخلاقی در راستای ارتقاء رفاه و عدالت اجتماعی شناخته می‌شود.
https://dialog.tavaana.org/charity/
#نیکوکاری #باورمندان #ناباورمندان #پلورالیسم #دموکراسی
@Dialogue1402
ریچارد داوکینز در کتاب «پشت سر نهادن خدا» که توسط امیر منیعی به فارسی ترجمه شده، با استفاده از استدلالی که برتراند راسل طرح کرده بود، به دفاع از دیدگاه خداناباورانه خود می‌پردازد.
برای ما بنویسید تا چه حد استدلال او را در رد باور به خداوند، معقول و معتبر ارزیابی می‌کنید.
#خداناباوری #آتئیسم #ناباورمندی #ناباورمندان #خداباوران #باورمندان #گفتگو #رواداری
@Dialogue1402
برای ما بنویسید تا چه حد استدلال او را در رد باور به خداوند، معقول و معتبر ارزیابی می‌کنید.
#خداناباوری #آتئیسم #ناباورمندی #ناباورمندان #خداباوران #باورمندان #گفتگو #رواداری
@Dialogue1402
باور یا عدم باور، امری کاملاً شخصی و درونی است که هر فرد بر اساس تجربه‌ها، دانش و ارزشهای خود به آن می‌رسد.
این امر نه تنها به معنای احترام به حق انتخاب فردی است، بلکه به حفظ حریم خصوصی و کرامت انسانی نیز مرتبط می‌شود.
هر فرد باید آزاد باشد تا بدون فشار یا اجبار، باورها یا عدم باورهای خود را داشته باشد و به آن پایبند بماند.
احترام به افراد فارغ از باورهایشان، نشانه‌ای از بلوغ اجتماعی و اخلاقی است.
این احترام شامل پذیرش تفاوت‌ها و اجتناب از قضاوت یا تبعیض بر اساس باورهای دینی یا فلسفی است.
پذیرش این واقعیت که باورها و عدم باورها بخشی از هویت فردی هستند، به ایجاد جامعه‌ای فراگیر و همبسته کمک می‌کند، جایی که همه افراد، صرف‌نظر از عقایدشان، با کرامت و احترام برخوردار می‌شوند.
#کرامت_انسانی #پلورالیسم #ناباورمندان #باورمندان
@Dialogue1402
این امر نه تنها به معنای احترام به حق انتخاب فردی است، بلکه به حفظ حریم خصوصی و کرامت انسانی نیز مرتبط می‌شود.
هر فرد باید آزاد باشد تا بدون فشار یا اجبار، باورها یا عدم باورهای خود را داشته باشد و به آن پایبند بماند.
احترام به افراد فارغ از باورهایشان، نشانه‌ای از بلوغ اجتماعی و اخلاقی است.
این احترام شامل پذیرش تفاوت‌ها و اجتناب از قضاوت یا تبعیض بر اساس باورهای دینی یا فلسفی است.
پذیرش این واقعیت که باورها و عدم باورها بخشی از هویت فردی هستند، به ایجاد جامعه‌ای فراگیر و همبسته کمک می‌کند، جایی که همه افراد، صرف‌نظر از عقایدشان، با کرامت و احترام برخوردار می‌شوند.
#کرامت_انسانی #پلورالیسم #ناباورمندان #باورمندان
@Dialogue1402
قدمت «حیات دینی»
یک نگاه کلان به تاریخ نشان می‌دهد که «انسان دینی» (homo religiosus) سایه‌ی سنگینی بر گذشته‌ی بشر انداخته است. اگر «دین» را خیلی عام در نظر بگیریم و تنوع عقاید و آیین‌های بشری را به پای اثبات یک تعریف بخصوص از دین قربانی نکنیم، به سختی می‌توان قسمتی از سیاره یا مقطعی از تاریخ را پیدا کرد که به هیچ معنایی، دینی نبوده باشد.
این نه فقط درباره‌ی گذشته‌ی انسان صادق است، بلکه امروزه هم در اغلب جوامع زنده و پویایی که می‌شناسیم دست‌کم یک یا چند سنت دینی حضور جدی دارند و جریان‌های تازه‌ای هم، الهام‌گرفته از گذشته و پاسخ‌گو به شرایط جدید، ظهور کرده‌اند که شاید دست‌کم بعضی از آنها به جریان‌های مسلط و فراگیر دینی در قرن آینده مبدل شوند. مطالعه‌ی گذشته‌ی دینی بشر مدت‌هاست که موضوع مطالعات دانشگاهی و مرکز علمی بوده است و دهه‌هاست که مطالعه بر ادیان نوظهور با رویکردهای مختلف در دستور کار قرار گرفته است.
حدود یک‌هزار سال پیش، یک روحانی ایرانی به زبان فارسی چنین سرود:
راه تو به هر روش که پویند خوش است
وصل تو به هر جهت که جویند خوش است
روی تو به هر دیده که بینند نکوست
نام تو به هر زبان که گویند خوش است
اما این بزرگواری و بزرگمنشی تنها یک تن، یعنی شیخ ابوسعید ابوالخیر نیست که ما را متوجه گستردگی دین و حیات دینی بر سراسر زمین می‌کند؛ بعضی متون مقدس از جمله قرآن هم اشارات صریحی دارند که تمامی اجزاء طبیعت، حتی موجودات بی‌جان، به نوعی و به معنایی در کار پرستش خداوند هستند.
بعضی حرکات و سکنات (body gestures) انسان پرستنده، در کهن‌ترین نقوشی که از نیاکان ما باقی مانده است قابل ردیابی‌ست. به عنوان نمونه، بلندکردن هر دو دست به سوی آسمان، به نشانه‌ی درخواست از خدا یا خدایان، و یا نیایش و پرستش آنها، به هزاره‌ها پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد.
یکی از مهم‌ترین آثار عیلامیان باستان در منطقه‌ی کول‌فرح شهرستان ایذه (خوزستان) با قدمت ۲۷۰۰ سال پیش از میلاد، فردی را در مراسم قربانی کردن در حالی که دستانش به نشانه‌ی نیایش بالاست، به نمایش می‌گذارد.
برای مطالعه ادامه متن به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/nonbelievers-1/
این متن برگرفته از کتابچه «ناباورمندان» است که به صورت چاپی و شنیداری در دسترس علاقه‌مندان است.
#ناباورمندان #باورمندان #دین #دینداری #بی_دینی #لامذهبی
@Dialogue1402
یک نگاه کلان به تاریخ نشان می‌دهد که «انسان دینی» (homo religiosus) سایه‌ی سنگینی بر گذشته‌ی بشر انداخته است. اگر «دین» را خیلی عام در نظر بگیریم و تنوع عقاید و آیین‌های بشری را به پای اثبات یک تعریف بخصوص از دین قربانی نکنیم، به سختی می‌توان قسمتی از سیاره یا مقطعی از تاریخ را پیدا کرد که به هیچ معنایی، دینی نبوده باشد.
این نه فقط درباره‌ی گذشته‌ی انسان صادق است، بلکه امروزه هم در اغلب جوامع زنده و پویایی که می‌شناسیم دست‌کم یک یا چند سنت دینی حضور جدی دارند و جریان‌های تازه‌ای هم، الهام‌گرفته از گذشته و پاسخ‌گو به شرایط جدید، ظهور کرده‌اند که شاید دست‌کم بعضی از آنها به جریان‌های مسلط و فراگیر دینی در قرن آینده مبدل شوند. مطالعه‌ی گذشته‌ی دینی بشر مدت‌هاست که موضوع مطالعات دانشگاهی و مرکز علمی بوده است و دهه‌هاست که مطالعه بر ادیان نوظهور با رویکردهای مختلف در دستور کار قرار گرفته است.
حدود یک‌هزار سال پیش، یک روحانی ایرانی به زبان فارسی چنین سرود:
راه تو به هر روش که پویند خوش است
وصل تو به هر جهت که جویند خوش است
روی تو به هر دیده که بینند نکوست
نام تو به هر زبان که گویند خوش است
اما این بزرگواری و بزرگمنشی تنها یک تن، یعنی شیخ ابوسعید ابوالخیر نیست که ما را متوجه گستردگی دین و حیات دینی بر سراسر زمین می‌کند؛ بعضی متون مقدس از جمله قرآن هم اشارات صریحی دارند که تمامی اجزاء طبیعت، حتی موجودات بی‌جان، به نوعی و به معنایی در کار پرستش خداوند هستند.
بعضی حرکات و سکنات (body gestures) انسان پرستنده، در کهن‌ترین نقوشی که از نیاکان ما باقی مانده است قابل ردیابی‌ست. به عنوان نمونه، بلندکردن هر دو دست به سوی آسمان، به نشانه‌ی درخواست از خدا یا خدایان، و یا نیایش و پرستش آنها، به هزاره‌ها پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد.
یکی از مهم‌ترین آثار عیلامیان باستان در منطقه‌ی کول‌فرح شهرستان ایذه (خوزستان) با قدمت ۲۷۰۰ سال پیش از میلاد، فردی را در مراسم قربانی کردن در حالی که دستانش به نشانه‌ی نیایش بالاست، به نمایش می‌گذارد.
برای مطالعه ادامه متن به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/nonbelievers-1/
این متن برگرفته از کتابچه «ناباورمندان» است که به صورت چاپی و شنیداری در دسترس علاقه‌مندان است.
#ناباورمندان #باورمندان #دین #دینداری #بی_دینی #لامذهبی
@Dialogue1402
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
خداوند مخلوق قصه است!
یووال نوح حراری در این ویدئو می‌گوید همه‌چیز تابع هنر قصه‌گویی و داستان‌سُرایی‌ست! اگر شامپانزه‌ها زیر بار وعده‌های دینی نمی‌روند، علتش این است که آنها هیچ قصه‌ای را نمی‌فهمند! این انسان است که قصه می‌سازد و با قصه‌هایش چیزهایی را توجیه می‌کند. همه‌ی آنچه محتوای اعتقادی ادیان را می‌سازد، در قالب قصه‌های باورپذیر عرضه شده است. قصه‌های دینی را می‌توان قصه‌هایی شمرد که نقش اول آنها را خداوند بازی می‌کند.
اگر این طوری به قضایا نگاه کنیم، آنگاه خداوند قبل از آنکه خالق ما باشد، خود مخلوق قصه‌هایی‌ست که بهترین قصه‌گویان ساخته‌اند!
حراری که معتقد است تمامی شئون حیات بشری، تابع هنر قصه‌گویی‌ست، اضافه می‌کند که پول هم در تمامی اشکال کلاسیک و غیرکلاسیک خود، چیزی جز قصه‌ای که همه باور کرده‌اند نیست! و اگر شکلی از پول، بی‌اعتبار شود، یعنی باورمندان خود را از دست بدهد، با صفر برابر خواهد شد!
سخن حراری یادآور موضع گئورگ زیمل، فیلسوف و جامعه‌شناس آلمانی‌ست که در کتاب خود، «فلسفه‌ی پول» نوشت که در جامعه‌ی سرمایه‌داری، پول در مرکز همه‌ی امور است و از این حیث با جایگاه خداوند در جامعه‌ی سنتی قابل مقایسه است. زیمل در این مقایسه، یک امر اعتباری و انسان‌ساخته (پول) را با «خداوند» مترادف و هم‌ارز قرار می‌دهد.
شما در این مورد چه فکر می‌کنید؟ عقیده‌ی شما در این مورد، در صفحات گفت‌وشنود بازتاب خواهد داشت.
یووال نوح حراری یک تاریخ‌دان و نویسنده مشهور اسرائیلی است که بیشتر به خاطر نوشتن کتاب‌های پرفروشی چون “انسان خردمند: تاریخ مختصر بشر”، “انسان خداگون: تاریخ مختصر فردای بشر”، و “۲۱ درس برای قرن ۲۱” شناخته می‌شود. او در سال ۱۹۷۶ در اسرائیل به دنیا آمد و تحصیلات خود را در رشته تاریخ و تاریخ خاور میانه از دانشگاه عبری اورشلیم به پایان رساند. کتاب‌های حراری در ایران ممنوع شده است. اتحادیه‌ی ناشران و کتابفروشان بدون ذکر دلیل طی اطلاعیه‌ای در آبانماه. ۱۳۹۸، فروش کتاب‌های حراری را در ایران ممنوع اعلام کرد.
ترجمه‌ی فارسی کتاب‌های حراری غالباً به صورت صوتی در دسترس فارسی‌زبانان است.
#خداوند #باورمندان #ناباورمندان #خداناباوران #داستان #قصه_دینی #روایت #روایت_شناسی #حراری #یووال_نوح_حراری #گفتگو #مدارا
@Dialogue1402
یووال نوح حراری در این ویدئو می‌گوید همه‌چیز تابع هنر قصه‌گویی و داستان‌سُرایی‌ست! اگر شامپانزه‌ها زیر بار وعده‌های دینی نمی‌روند، علتش این است که آنها هیچ قصه‌ای را نمی‌فهمند! این انسان است که قصه می‌سازد و با قصه‌هایش چیزهایی را توجیه می‌کند. همه‌ی آنچه محتوای اعتقادی ادیان را می‌سازد، در قالب قصه‌های باورپذیر عرضه شده است. قصه‌های دینی را می‌توان قصه‌هایی شمرد که نقش اول آنها را خداوند بازی می‌کند.
اگر این طوری به قضایا نگاه کنیم، آنگاه خداوند قبل از آنکه خالق ما باشد، خود مخلوق قصه‌هایی‌ست که بهترین قصه‌گویان ساخته‌اند!
حراری که معتقد است تمامی شئون حیات بشری، تابع هنر قصه‌گویی‌ست، اضافه می‌کند که پول هم در تمامی اشکال کلاسیک و غیرکلاسیک خود، چیزی جز قصه‌ای که همه باور کرده‌اند نیست! و اگر شکلی از پول، بی‌اعتبار شود، یعنی باورمندان خود را از دست بدهد، با صفر برابر خواهد شد!
سخن حراری یادآور موضع گئورگ زیمل، فیلسوف و جامعه‌شناس آلمانی‌ست که در کتاب خود، «فلسفه‌ی پول» نوشت که در جامعه‌ی سرمایه‌داری، پول در مرکز همه‌ی امور است و از این حیث با جایگاه خداوند در جامعه‌ی سنتی قابل مقایسه است. زیمل در این مقایسه، یک امر اعتباری و انسان‌ساخته (پول) را با «خداوند» مترادف و هم‌ارز قرار می‌دهد.
شما در این مورد چه فکر می‌کنید؟ عقیده‌ی شما در این مورد، در صفحات گفت‌وشنود بازتاب خواهد داشت.
یووال نوح حراری یک تاریخ‌دان و نویسنده مشهور اسرائیلی است که بیشتر به خاطر نوشتن کتاب‌های پرفروشی چون “انسان خردمند: تاریخ مختصر بشر”، “انسان خداگون: تاریخ مختصر فردای بشر”، و “۲۱ درس برای قرن ۲۱” شناخته می‌شود. او در سال ۱۹۷۶ در اسرائیل به دنیا آمد و تحصیلات خود را در رشته تاریخ و تاریخ خاور میانه از دانشگاه عبری اورشلیم به پایان رساند. کتاب‌های حراری در ایران ممنوع شده است. اتحادیه‌ی ناشران و کتابفروشان بدون ذکر دلیل طی اطلاعیه‌ای در آبانماه. ۱۳۹۸، فروش کتاب‌های حراری را در ایران ممنوع اعلام کرد.
ترجمه‌ی فارسی کتاب‌های حراری غالباً به صورت صوتی در دسترس فارسی‌زبانان است.
#خداوند #باورمندان #ناباورمندان #خداناباوران #داستان #قصه_دینی #روایت #روایت_شناسی #حراری #یووال_نوح_حراری #گفتگو #مدارا
@Dialogue1402
«پشت سر نهادن خدا»
ریچارد داوکینز
ریچارد داوکینز که شاید مشهورترین نظریه‌پرداز خداناباوری و منتقد همه سنت‌های دینی‌ست، برای ایرانیان هم چهره‌ای شناخته شده است؛ اخیرا یکی از کتاب‌های او با نام پشت سر نهادن خدا توسط امیر منیعی به فارسی ترجمه شده است. عنوان اصلی این کتاب به انگلیسی Outgrowing God: A Beginner’s Guide است. این کتاب در سال ۲۰۱۹ منتشر شد و به عنوان یک راهنمای مقدماتی برای افرادی که در جستجوی فهمیدن مبانی علمی و فلسفی دور شدن از باورهای مذهبی هستند، نوشته شده است.
داوکینز در این کتاب، مفاهیمی مانند منشاء اخلاق، رابطه علم و دین، و ایده‌های مرتبط با الحاد و شکاکیت را بررسی می‌کند. او تلاش می‌کند به شیوه‌ای ساده و قابل‌فهم برای مخاطبان جوان‌تر و کسانی که تازه شروع به جستجو درباره این موضوعات کرده‌اند، این مسائل را توضیح دهد. این کتاب به نوعی ادامه‌ی مباحث کتاب معروف داوکینز به نام پندار خدا (The God Delusion) است، اما به طور خاص به زبان ساده‌تر و برای افراد تازه‌کار نوشته شده است.
داوکینز در «پشت سر نهادن خدا» به دنبال این است که به خوانندگان خود نشان دهد که چطور می‌توان بدون نیاز به باورهای دینی، یک زندگی معنادار و اخلاقی داشت.
کتاب در مجموع دو بخش دارد: بخش یکم با عنوان «بدرود ای خدا» و بخش دوم: «تکامل و فراتر از آن» نام دارد. در اولین فصل از بخش یکم با عنوان جالب «این همه خدا» روبه‌رو می‌شوید و می‌توانید حدس بزنید که…
برای مطالعه ادامه یادداشت به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/outgrowing-god/
#خداناباوری #آتئیسم #خداباوری #ناباورمندان #باورمندان #گفتگو #رواداری #نقد_دین
@Dialogue1402
ریچارد داوکینز
ریچارد داوکینز که شاید مشهورترین نظریه‌پرداز خداناباوری و منتقد همه سنت‌های دینی‌ست، برای ایرانیان هم چهره‌ای شناخته شده است؛ اخیرا یکی از کتاب‌های او با نام پشت سر نهادن خدا توسط امیر منیعی به فارسی ترجمه شده است. عنوان اصلی این کتاب به انگلیسی Outgrowing God: A Beginner’s Guide است. این کتاب در سال ۲۰۱۹ منتشر شد و به عنوان یک راهنمای مقدماتی برای افرادی که در جستجوی فهمیدن مبانی علمی و فلسفی دور شدن از باورهای مذهبی هستند، نوشته شده است.
داوکینز در این کتاب، مفاهیمی مانند منشاء اخلاق، رابطه علم و دین، و ایده‌های مرتبط با الحاد و شکاکیت را بررسی می‌کند. او تلاش می‌کند به شیوه‌ای ساده و قابل‌فهم برای مخاطبان جوان‌تر و کسانی که تازه شروع به جستجو درباره این موضوعات کرده‌اند، این مسائل را توضیح دهد. این کتاب به نوعی ادامه‌ی مباحث کتاب معروف داوکینز به نام پندار خدا (The God Delusion) است، اما به طور خاص به زبان ساده‌تر و برای افراد تازه‌کار نوشته شده است.
داوکینز در «پشت سر نهادن خدا» به دنبال این است که به خوانندگان خود نشان دهد که چطور می‌توان بدون نیاز به باورهای دینی، یک زندگی معنادار و اخلاقی داشت.
کتاب در مجموع دو بخش دارد: بخش یکم با عنوان «بدرود ای خدا» و بخش دوم: «تکامل و فراتر از آن» نام دارد. در اولین فصل از بخش یکم با عنوان جالب «این همه خدا» روبه‌رو می‌شوید و می‌توانید حدس بزنید که…
برای مطالعه ادامه یادداشت به صفحه گفت‌وشنود مراجعه کنید:
https://dialog.tavaana.org/outgrowing-god/
#خداناباوری #آتئیسم #خداباوری #ناباورمندان #باورمندان #گفتگو #رواداری #نقد_دین
@Dialogue1402