✊ بیانیه شماره ۵ شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت


پاسخ ما به پیشنهادات پیمانکاران: پیشنهاد باید کتبی باشد، رسمی باشد، علنی باشد 
اعتصاب ادامه دارد
در حالیکه اعتصاب دهها هزار نفر از همکاران پروژه ای پیمانی ما در پتروشمی های، پالایشگاهها و مراکز مختلف نفتی ادامه دارد، پیمانکاران در اینجا و آنجا با پیشنهاداتی جلو آمده اند تا به اعتصاب کارگران خاتمه دهند. ما بخش هایی از کارگران پروژه ای طی نشست هایی بر سر این موضوع به بحث نشستیم و شرایط ما برای بررسی و یا قبول هر گونه پیشنهادی اینست که رسمی و کتبی باشد و علنی اعلام گردد. ضمن اینکه باید قید شود که دستمزد کارگران هرماه بموقع و در سر موعد پرداخت شود. به این ترتیب این معیاری است در سطح سراسری که همه همکاران اعتصابی یکدست برخورد کنند . همکاران محترم! اعتصاب ما سراسری است و نباید اجازه دهیم که با پیشنهادات پراکنده در اینجا و آنجا خدشه ای به اعتصاب وارد شود. بعلاوه همراه با روشن شدن سطح دستمزدها و میزان افزایش آن و بیست روز کار و ده روز مرخصی که دو محور اصلی مطالبات ماست، باید تکلیف خواستهای دیگر ما و نحوه پاسخگویی به آنها نیز شفاف گردد. از جمله ما خواستار بازگشت به کار همکاران اخراجی و توقف اخراجها هستیم. همچنین حق همه کارگران در نفت است که از امکانات درمان رایگان در این صنعت برخوردار باشند و کیفیت آن قابل قبول و مطابق استانداردهای لازم باشد. خصوصا در این ایام اپیدمی کرونا این امر حیاتی است. از سوی دیگر کارگران بخش صنعتی نفت از جمله جوشکاران و رنگ کاران شدیدا در معرض آسیب های جسمی و جانی و بیماری هایی چون سرطان قرار دارند. باید استانداردهای ایمنی محیط های کار فورا بالا رود و از جمله به تهویه های استاندارد هوا مجهز گردد . باید خوابگاهها و کمپ های زیستی ما کارگران در حد قابل قبول بهبود یابند. از نظر ما کارگران دولت در قبال وضعیت زندگی و کار کارگران مسئول است. وظیفه دولت است که اجازه ندهد پیمانکار چنین بساطی از چپاول و ظم و ستم را بر گرده کارگران تحمیل کند. باید بساط این ستمگران جمع شود. و قوانین ظالمانه مناطق ویژه اقتصادی برچیده گردد. 

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
۱۳ تیر ۱۴۰۰



#طبقه_کارگر #اعتصاب #مبارزه_طبقاتی #سازماندهی #شوراهای_کارگری #جنبش_کارگری


@Blackfishvoice

تجمه کارگرانِ "ارکان ثالث پارس جنوبی"

جمله‌ی روی پلاکارد شعار نیست بلکه نشانه‌ای است از رشدِ روزمره‌ی آگاهی طبقاتی و خودباوریِ طبقه‌ی کارگر؛

کارگران بیدارند، از استثمار بیزارند.


#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #سازماندهی #شوراهای_کارگری #جنبش_کارگری #لغو_پیمانکاری #بیست_ده


@Blackfishvoice

اعتصاب، موشِ کور، مبارزه طبقاتی

کارگرانِ جوشکار در چهارمحال و بختیاری این اجتماع را برای مشورت در خصوص ادامه‌ی #اعتصاب و چگونگی آن برگزار کرده‌اند؛ در ایرانِ تحت حاکميتِ آخوندهای نئولیبرال که طی چهار دهه از هیچ تلاشی برای قلع و قمع کردن صدای طبقه‌ی کارگر دریغ نکرده‌اند. اتحادیه‌ها و سندیکاها رو نابود کردند، یک نسل از سوسیالیست‌ها را قتل‌عام کردند، به فعالین کارگری جز با شکنجه و زندان و قتل پاسخی ندادند و حتی شوراهای اسلامی کار را برای محوِ مبارزه طبقاتی علم کردند.
اتاق فکرهای امپریالیستی نیز تلاش کردند تا با استفاده از این خلاء مبارزات کارگری را درون "گفتارهای براندازی" و "نافرمانى مدنی" حل کنند و از بازنماییِ تضادهای بنیان‌کن طبقاتی جلوگیری نمايند.

در واقع از جمهوری اسلامی تا هارترین جریانات برانداز در ضدیت با مبارزه‌ی طبقاتی هم‌دست بوده‌اند و برای سوژگی‌زدایی از کارگران تلاش کرده‌اند.

اما هر دوی این‌ها متوجه نیستند که مبارزات کارگران برخلاف "مبارزات مدنی" در گرو نتایج انتخابات یا "کنشگری"های فصلی نبوده، مستمر است و بر حسب بالاگرفتن تضادهای کار و سرمایه فوران می‌کند.

آگاهی طبقاتی نیز وحی منزل نیست که با ارجاع به آیه و حدیث ساخته شود بلکه در مسیر مواجهات طبقه‌ی کارگر با اشکال گوناگون استثمار و غارت ساخته شده و با بهره‌گیری از تجارب تاریخی و تلاش برای بازسازی و نوسازی تجارب می‌تواند پاسخ‌های صحیح به مسائل زمانه دهد.

گردهمایی کارگران جوشکار تبلور همین آگاهی طبقاتی است که نه حکومت می‌تواند ارتباطی میان آن و پروپاگاندای رسانه‌های پروغرب بیابد و نه رسانه‌‌ی پروغرب می‌تواند آن‌را با برچسب نافرمانی مدنی و مبارزه مسالمت‌آميز به جنبش‌های مخملی فرو بکاهد.

دانیل سعید می‌گوید:

هگل نگاه ما را به آن انقلاب ”بی‌صدا و پنهانی“ معطوف می‌کند که همیشه پیش از توسعه یک شیوه جدید اندیشیدن رخ می‌دهد. پنجه‌های ماهر موش کور با تغییر جهت‌های غیرمعقول تاریخ، راه عقلانیت خود را می‌گشاید. موش کور تعجیل نمی‌کند. او ”نیازی به تعجیل ندارد“. او به ”دوره‌های زمانی طولانی“ نیاز دارد و ”زمان لازم را به طور کامل“ در اختیار دارد. [در متن اصلی یادداشت گم شده است] موش کور اگر پس‌روی می‌کند، برای فرو رفتن در خواب زمستانی نیست بلکه از آن رو است که می‌خواهد حفره دیگری بکند. چرخش‌ها و برگشت‌هایش به او امکان می‌دهد که محل مناسب سربرآوردن دوباره‌اش را بیابد. او هرگز ناپدید نمی‌شود. او تنها به زیر زمین می‌رود.

این همان انقلاب بی‌صدا و پنهانی‌ست که آرام آرام خود را ساخته است و تجلیِ کنونی‌اش _ هم از حیث گستردگی و هم از زوایه‌ی پختگی _همگان را متحیر ساخته است.



#طبقه_کارگر #آگاهی_طبقاتی #مبارزه_طبقاتی #اعتصاب #شوراهای_کارگری #جنبش_کارگری #خودگردانی_کارگری #سازماندهی



@Blackfishvoice

اعلام همبستگی صنعت‌گرانِ مسجدسلیمان با کارگران اعتصابی



#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #اعتصاب #شوراهای_کارگری #جنبش_کارگری #اتحاد_کارگری #مبارزه_ادامه_دارد #اعتصاب #سازماندهی



@Blackfishvoice

درباره‌ی سازمانهای کارگری (شورا، سندیکا، کمیته کارگاهی و تعاونی های کارگاهی)
از اسناد کمینترن
ترجمه: م. مانی
نشر تندر
سال ۱۳۵۹


#کتاب #طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #شوراهای_کارگری #اتحادیه_کارگری #تعاونی_کارگری #سازماندهی



@Blackfishvoice

اعلام حمایت و هم‌بستگی صنعت‌گران فارسان با دیگر کارگران اعتصابی


#طبقه_کارگر #اتحاد_کارگری #شوراهای_کارگری #خودگردانی_کارگری #مبارزه_طبقاتی #سازماندهی



@Blackfishvoice

حماسه ۲۳ تیر - فرج.الله میزانی (جوانشیر)
گوشه ای از مبارزات کارگران نفت خوزستان
چاپ اول
سال ۱۳۵۹



✔️ در ۲۳ تیر ۱۳۲۵ هشتاد هزار کارگر مناطق نفت خیز خوزستان دست به اعتصاب زدند و خواستار اجرای کامل قانون کار و پرداخت حقوق روز جمعه و تعویض استاندار خوزستان شدند.  کمپانی نفتبا استفاده از تفنگداران روسای قبایل و عمال حکومت نظامی وژاندارمری به کارگران بی‌سلاح در آبادان حمله کردند و در جریان این یورش ۴۷ نفر از کارگران کشته  و ۱۷ نفر زخمی گردیدند, با این حال اجرای تقاضای اعتصاب ‌کنندگان ادامه یافت. در این اعتصاب کارگران شرکت نفت در گچساران هم شرکت داشتند.

🔺 اگرچه بیش از ۷ دهه از نگارش این اثر سپری شده است اما به‌جهت گردآوری داده‌هایی از ماهیت شکل سازماندهی #اعتصاب ، اطلاعات بی‌واسطه از ترکیب کارگران حاضر در اعتصاب، درهم‌تنیدگی تضادها و منازعات قومی، ملی و امپریالیستی کماکان حائز اهمیت است.
به ویژه اگر لحاظ کنیم که بورژوازی کنونی ایران با برهم زدن ترکیب قومی کارگران صنعت نفت، بهره‌کشی از #کارگران_مهاجر و منزوی‌سازی کارگران بومی تلاشی هوشمندانه برای تضعیف مولفه‌های برسازنده‌ی اعتصاب تدارک دیده، درک خواهیم کرد که برخی از گزاره‌های مطرح در این اثر هم‌چنان می‌توانند دستمایه‌ی بازاندیشی قرار گیرند.
هم‌چنین درک خواهیم کرد که طبقه‌ی کارگر ایران و به‌طور ویژه کارگران نفتِ جنوب چگونه در مسیر حرکت تاریخی خود گام‌هایی بزرگ برای در مرکز قرار دادن مبارزه‌ی طبقاتی و خنثی کردن دسیسه‌های طبقه‌ی حاکم برداشته و توانسته‌اند زیر سایه‌ی ماشین سرکوب، برای ده‌ها روز به اعتصاب خود ادامه داده و روز به روز خواست‌های خود را دقیق‌تر و انضمامی‌تر کنند.


#کتاب #طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #جنبش_کارگری #تاریخ_طبقه_کارگر #اعتصاب #شوراهای_کارگری #سازماندهی
#آموزش_آموزش_آموزش



@Blackfishvoice

برگزاری مجمع عمومی کارگران اعتصابی پروژه‌های نفتی در کرمانشاه و تاکید بر ادامه‌ی #اعتصاب


#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #سازماندهی #اتحاد_کارگری #شوراهای_کارگری #جنبش_کارگری #لغو_پیمانکاری #خودگردانی_کارگری


@Blackfishvoice

دستمزد، اتحادیه‌ها، حزب کارگری

فریدریش انگلس
ترجمه‌: سوسن صالحی


#کتاب #طبقه_کارگر #انگلس #دستمزد #اتحادیه_کارگری #سازماندهی #آموزش_آموزش_آموزش


@Blackfishvoice

بیانیه‌ی کارگران گروه ملی فولاد ایران را با دقت بخوانیم تا تفاوت میانِ موضع‌گیری‌های شعاری، بی‌پشتوانه و بعضا اپورتونیستی با اعلام هم‌بستگیِ طبقاتی را بهتر درک کنیم:


از اعتراضات به حق مردم شریف خوزستان حمایت می کنیم



کارگران #گروه_ملی_فولاد همیشه صدای دردمندان و حق‌طلبان بوده‌اند.
همان‌طور که در جریان سیل نشان دادیم آماده امداد‌رسانی هستیم و با حضور در مناطق سیل‌زده اقدام به احداث سیل بند و توزیع غذا کردیم. در پی تشدید بحران کم‌آبی در مناطق جنوبی اهواز مانند ملاشیه و شهرک‌های اطراف، این کارگران شریف گروه ملی بودند که از واحدهای مختلف از جمله تاسیسات و آبرسانی ، با تلاش‌های شبانه‌روزی موفق شدند تا از طریق اتصال آب‌رسانی مرکزی به شبکه لوله‌کشی آب شهری ، آب شرب را تصفیه و پمپاژ کنند و به مناطقی که دچار قطعی آب بودند برسانند.

در این روزها که مردم خوزستان در شرایط اسفبار زندگی میکنند بار دیگر اعلام می‌کنیم که همراه آنان بوده و هستیم چون میان مطالبات معترضان خیابانی با مطالبات کارگری منافاتی وجود ندارد و این اعتراضات را عمدتاً خانواده های کارگری شکل داده‌اند.
واقعیت این است که کم‌آبی و قطعی برق علاوه بر حوزه دامداری و کشاورزی، اثرات مستقیمی بر روی خطوط تولید هم گذاشته و امروز شرکت با عظمت گروه ملی صنعتی فولاد با کاهش و بحران تولید مواجه است، در حالی که مشکلات برق و آب تاثیری بر مافیای فولاد بخصوص در فلات مرکزی اصفهان و شرکت های کویری نگذاشته است!
همکاران عزیز ما و خانواده‌های‌مان این روزها به درستی کنار معترضان و اهالی تشنه لب صدها روستای غمگین خوزستان قرار داریم.
هیچ مافیا و حاکمیتی حق ندارد به منافع و نیازهای طبقه کارگر و فرودستان دست درازی کند و تظاهرات مسالمت آمیز جوانان را سرکوب و گلوله باران کند.

ما کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز تجربه درخشان اعتصاب و اتحاد در خیابان و شهر و روستا داریم و به سرکوب‌گران و غارتگران خوزستان و ایران هشدار می دهیم که اگر لازم باشد ، یعنی اگر خطوط تولید شرکت به همین منوال پیش برود، اعتراضات سرکوب شود و بحران آب و برق به طور اساسی و مطابق با خواست اکثریت مردم حل نگردد بار دیگر خیابان‌های اهواز را با سازماندهی مشخص کارگران به لرزه در خواهیم آورد تا از رفتار خود پشیمانتان کنیم.

صدای مستقلِ کارگران گروه ملی فولاد


#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #اعتصاب #سازماندهی #انتفاضه_خوزستان


@sedayemostaghelfolad
@Blackfishvoice

درباره‌ی مبارزه طبقاتی کارگران ایران
نویسنده: رضا شهابی
انتشارات‌ پروسه ۱۳۹۲

《کارگران باید به نیروی خود ایمان آورند. باید تمام انرژی‌شان را صرف آگاه شدن و آگاه کردن کارگران دیگر کنند. کارگران باید اقتصاد و سیاست را به خوبی بشناسند و خود را برای ساختن جامعه‌ای جدید آماده کنند. تاریخ جهانی مبارزه‌ی طبقاتی به کارگران یاد داده است که مهم‌ترین مسئله برای کارگران حفظ استقلال‌شان از طبقه‌ی بورژوا و احزاب‌اش است، احزاب بورژوا یکی و دو تا نیستند. هزار چهره دارند. یکی اسلامی است. یکی ناسیونالیستی است؛ یکی لیبرال است؛ حتا یکی ممکن است خود را سوسیالیست بنامد. همه‌ی این احزاب خود را دوست کارگران معرفی می‌کنند و کلمه‌ی «کارگر» ورد زبان‌شان است، اما در عمل در خدمت سرمایه‌داران‌اند، زیر قبای مخملی سبز و غیر سبزشان و لبخند مهربان‌شان خنجر پنهان کرده‌اند. تاریخ جهانی مبارزه‌ی طبقاتی، به ما یاد داده است که باید در تأسیس تشکل‌های واقعی و مستقل کارگری، تشکل‌های توده‌ایِ طبقه‌‌ی کارگر، بکوشیم.》


#کتاب #طبقه_کارگر #رضا_شهابی #سازماندهی #آگاهی_طبقاتی #آموزش_آموزش_آموزش




@Blackfishvoice

در ترکیه موج جدیدی از شکار خارجیان/پناهجویان/پناهندگان به راه افتاده است.

دو شب پیش در‌ محله‌ی «اوندر» از بخش آلتینداغ آنکارا طی یک درگیری دو جوان سوری دو جوان ترک را با چاقو مضروب کردند و موجب مرگ یکی از آن‌ها شدند. بعد از آن اتفاق، ساکنان ترک محله به سوری‌ها حمله کردند. نیروهای پلیس ویژه وارد عمل شدند. شب گذشته هم درگیری‌ها ادامه داشته و به مغازه‌های سوری‌ها حمله کردند، البته نیروهای پلیس این‌بار راه کوچه را برای حمله‌کنندگان باز کردند و با تشویق آن‌ها روبه‌رو شدند. حمله‌کنندگان می‌گویند سوری‌ها را می‌کشیم و اموال‌شان را غارت می‌کنیم. این تحولات را باید در زمینه‌ی گسترده‌تر #خارجی‌ستیزی تشدیدشده به‌واسطه‌ی ورود حجم عظیم پناهجویان افغانستانی به ترکیه ظرف هفته‌های اخیر فهمید. «آرای عمومی» ترکیه متشکل از نه تنها گرایشات ملی‌گرایانه‌ی راست و اسلامی، حتی گرایشات چپ میانه، سوسیال دموکرات و سکولارهای #آتاتورکیست هم که بخش عمده‌ای از رسانه در انحصار آنهاست، شدیداً تحت تاثیر این بحران‌ها خصلت‌های #شوونیستی خود را بروز داده‌اند. حزب حاکم از طرفی با معامله بر سر جان پناهجویان اتحادیه اروپا را تیغ می‌زند و برای خود «نیروی کار ارزان» وارد می‌کند و از طرف دیگر ناتوان از سازماندهی لازم برای اسکان و ثبت درخواست پناهجویی است. حزب مخالف اصلی یعنی حزب جمهوری‌خواه خلق نیز در خیلی از موارد به شیوه‌ی خودش سیاست خارجی‌ستیزی را پیش می‌برد. در چنین شرايطي که گفتار چپ رادیکال و انقلابی هم پژواک چندانی ندارد، با یک چرخش ایدئولوژیک، خارجیان/پناهجویان به عنوان عامل اصلی مشکلات موجود بازنمایی و عرضه می‌شوند و پایگاه اجتماعی #فاشیستی جریانات اسلام‌گرا، #ملی‌گرایان افراطی و آتاتورکیست‌ها در سطح محلات شهر به حرکت در می‌آیند و به شکار خارجیان می‌روند. تاریخ شاهد نمونه‌های زیادی بوده که غلیان عواطف شوونیستی منجر به قتل‌عام و بگیر و ببند «دیگری‌های» دولت-ملت‌ها شده‌اند. به هر ترتیب نیروهای مخالف #سوسیالیست و کمونیست باید در برابر این شرایط موضع بگیرند و در صورت امکان در سطح محلات نیز #سازماندهی داشته باشند. لازم به گفتن نیست که در صورت ادامه و تشدید این وضع، شرایط اجتماعی به طرز مهیبی انفجاری می‌شوند. جامعه و دولت ترکیه هم در یکی از پر تلاطم‌ترین دوره‌های خود به سر می‌برد و درگیر انواع متعددی از بحران‌ها از جمله بحران‌های مشروعیت، کارآمدی، مهاجرتی، سیاسی، اقتصادی و ظرف‌ سالیان اخیر شدیداً اقلیمی است. خارجیان یا پناهندگان هم روزی در قالب سوری‌ها، روز دیگر در شکل افغانستانی‌ها، ایرانی‌ها، یا پناهندگان از کشورهای شمال آفریقا به عنوان مسببان وضع موجود در پيشگاه جامعه و دولت محاکمه و مجازات می‌شوند. به این ترتیب یک دولت-ملت ظاهراً مقتدر، اسلامی و بومی (اگرچه تا بیخ و بن نولیبرال و اقتدارگرا)، تمام تضادهای درونی خود را تا مدتی به تعویق می‌اندازد. ملی‌گرایی آن هم از نوع شوونیستی/اسلامی‌اش همیشه سلاح قدرتمندی در دست دولت‌ها بوده است.


برگرفته از صفحه‌ی فیس‌بوکِ #مهرداد_امامی


#ترکیه #حزب_عدالت_و_توسعه #نژادپرستی #فاشیسم #مهاجرستیزی



@Blackfishvoice

🌐 بحران آب : ساختاری و سراسری

🔻بحران، منطقه‌ای نیست!
خیزش آب در #خوزستان، #لرستان و اینک #اصفهان و #چهارمحال_و_بختیاری (آن هم ظرف کمتر از چند ماه از پی هم)، نماهایی از یک بحران با ریشه‌های واحدند. جزئی دیدن و زوم‌ کردن بر مسائل درون یک منطقه بدون پیوند با سرزمین‌های اطرافش همانقدر می‌تواند تقلیل‌گرایانه و ناقص باشد که کلی دیدن بحران محیط‌زیستی ایران بدون توجه به ویژگی‌های خاص و نامتوازنِ آن در هر منطقه.

🔻بحران، سیستماتیک است!
#نابودی_جنگل‌ها و پوشش‌های طبیعی، مرگ تالاب‌های #جازموریان و #گاوخونی و #هورالعظیم و تبدیل‌شان به کارخانۀ تولید #ریزگرد، تغییرات اقلیمی، خشکیدن سرچشمه‌ها و رودها و دریاچه‌ها، #فرسایش_خاک، اتمام ذخیرۀ آب‌های زیرزمینی، #فرونشست_زمین و غیره همگی نشان از آن دارد که اولاً با بحرانی ساختاری و سراسری طرف هستیم و ثانیاً این عوارض (از جمله کاهش بی‌سابقۀ سطح آب سدها که امسال خود را نشان داده) تنها نوک کوه یخی است که به سرعت در شُرف تصادم با آنیم، بدون اینکه هنوز ابعاد هولناکش را به تمامی به ما نشان داده باشد.

🔻 ساختارهای بحران‌زا
جهانی بودن پدیدۀ #گرمایش_زمین و شکست آخرین تقلای دولت‌ها برای نجات از این سقوط آزاد (#کنفرانس_گلاسکو) یعنی ما با مشکلی همه‌شمول و ساختاری طرفیم که قابل تقلیل به شکل این یا آن حکومت به تنهایی نیست. آنچه از ایران تا ترکیه و چین و آمریکا را در این بحران سهیم کرده، #سازماندهی_تولید_اقتصادی به شیوه‌ای است که در آن همیشه #سود مقدم بر #خیر_عمومی و محیط‌زیست است. شکل حکمرانی می‌تواند شدت بحران را تغییر دهد، اما اصل بحران‌زایی را تغییر نمی‌دهد.
حالا کشوری را تصور کنید که تمام منابعش به سمت رقابت در حوزۀ هسته‌ای و موشکی و جاسوسی رفته، درحالیکه کشاورزی‌اش چنان سنتی و پُکیده مانده که باید ۹۲% از کل آب شیرین کشور را ببلعد تا سرپا بماند و تازه همین #کشاورزی_عقب‌مانده هم به هر ضرب و زوری شده گسترش می‌یابد تا رؤیای «خودکفایی غذایی» را محقق کند. دردناک‌تر آنست که بدانیم #مدرن‌کردن_روش‌های_آبیاری، برخلاف صنایع نظامی و هسته‌ای و خودروسازی و غیره، نیاز به زیرساخت و تکنولوژی ویژه یا سرمایه‌های سنگین ندارد، به طوریکه کل اراضی کشاورزی ایران را با هزینه‌ای کمتر از بودجۀ نظامیِ فقط یک سال جمهوری اسلامی، می‌توان مدرن و دگرگون کرد[۱] .

اما چرا تاکنون از این کار اجتناب شده؟ چون منابع در گروگانِ منافع فوری اقلیت حاکم است. در این ساختار بدیهی است که قانون و مجلس و سازمان محیط‌زیست و غیره هم همگی در خدمت جا زدن «سود اقلیت» به عنوان «منافع اکثریت» باشند.

🔻صنعتِ سازه‌های مرگ

جایگاهِ سیزدهمین کشور دارای سد دنیا و پنجمین کشور سدساز جهان باید به تنهایی آشکار کند که چه صنعت پرسودی در این حوزه سرپاست و چه ذینفعان مهمی (به پیشرانی سپاه) در هدایت بودجه‌های عمومی به این سمت اثرگذار بوده‌اند. بعد از اشباع شدن تقریبی سازه‌های سدی کشور، نوبت اپیدمی ساخت تونل‌های گران‌قیمت انتقال آب بین‌حوضه‌ای و حتی از خلیج به کویر رسیده! مافیایی که حتی در فجایع هم دنبال پر کردن جیب از خلق فاجعۀ بدتر است. تراژدی دریاچه ارومیه را به یاد بیاورید! درحالیکه سدبندی بر مجاری دریاچه خود بخشی از علت بحران بود، حکومت با تعریفِ پروژۀ جدیدی به اسم «احیای دریاچه ارومیه»، با تزریق چندین هزار میلیارد تومان بودجه، مجدداً سفارش ساختِ سازه‌های غول‌پیکری را داده که این بار با انتقال صدها میلیون متر مکعب آب از رود زاب، دریاچه را زنده کند. سیاستی که البته دردی از ارومیه دوا نکرد، اما باعث خلق بحرانی جدید در حوضۀ‌ آبی دیگری شد!

🔻توسعه‌یافتگی وارونۀ اکولوژیکی

نقشۀ اکولوژیکی ایران را باز کنید. با هر منطق مادّی و اقتصادی که نگاه کنیم، مراکز متراکم جمعیتی و شهری و صنعتی باید بر خطوط نواحی سبزرنگ (زاگرسی، عمانی، هیرکانی و ارسباران) قرار می‌گرفتند. حالا به واقعیت موجود نگاه کنید! تمامی کلانشهرها و قطب‌های صنعتی و جمعیتی کشور در نواحی کویری بنا شده‌اند که اصولاً ظرفیت اکولوژیکیِ این حد از توسعه‌یافتگی شهری و صنعتی را نداشتند. این توسعه‌یافتگی معکوسِ اکولوژیکی را با چه منطقی می‌توان توضیح داد مگر گرایش دولت مرکزی به ایزوله‌کردن مناطق اقلیت‌های ملی از صنعتی‌سازی؟ تسریع و تشدید بحران زیست‌محیطی ایران، واکنش جبری زمین به این توسعۀ بی‌منطق بوده‌است.
————- ◽️ پانوشت:
[۱] هزینۀ نصب تجهیزات آبیاری قطره‌ای برای هر هکتار در سال ۱۴۰۰، معادل ۴۰ میلیون تومان بود. به عبارتی با بودجه‌ای معادل ۱۸۰ هزار میلیارد تومان می‌توان کل اراضی کشت سنتی را مجهز به سیستم آبیاری قطره‌ای کرد. این در حالی است که بودجه (واقعی) بخش نظامی در سال ۱۴۰۰ معادل ۲۶۱ هزار میلیارد تومان بود.

هیچ نسخه‌ی حاضر و آماده‌ای وجود ندارد:
نقطه‌ی شروعِ مبارزه، ضرورت است!

گفتگو با دِبورا نونِس Débora Nunes
از اعضای سازمان‌دهنده‌ی «جنبش کارگران بی‌زمین» - برزیل


ترجمه: امین حصوری


-----------------------------------------------

یادداشت مترجم: 👇🏾

در جریان یک نشست آموزشی حول موضوع ملزومات «سیاست از پایین» (تلویحا: «کار توده‌ای»)، که تابستان ۲۰۲۱ توسط چند گروه سیاسی فعال در این حوزه – در آلمان– برگزار گردید، از یکی از زنان سازمان‌دهنده‌ی «جنبش کارگران بی‌زمین» (برزیل) دعوت شد تا به‌طور آنلاین در این نشست شرکت نماید و تجارب مبارزاتی خویش در کار توده‌ای و فرآیند سازمان‌یابی فرودستان را با شرکت‌کنندگان در میان بگذارد. متن پیش رو ترجمه‌ی همین گفتگوی زنده است. از آنجا که زمینه‌های انضمامی–تاریخیِ خاص هر جامعه، شرایط پیشبرد مبارزه در آن کشور را تعیین می‌کنند، روشن است که آموزه‌ها و دستاوردهای مبارزاتی «جنبش کارگران بی‌زمین» (MST) در برزیل مستقیماً در جوامعی مثل آلمان یا ایران قابل کاربست نیستند. با این همه، نظام سرمایه‌داری خصلت‌ها و روندهای جهان‌شمولی دارد که درس‌آموزی کارگران و ستمدیدگانِ جوامع مختلف از مبارزات یکدیگر را ضروری می‌سازد. به‌همین دلیل، آنچه از انترناسیونالیسم کارگری و مبارزات جهانی و هم‌بسته‌ی ضدسرمایه‌داری می‌شناسیم، پیش از هرچیز در گروِ این درس‌آموزی‌های متقابل است.{توفیق در پی‌ریزیِ همبستگی و حمایت‌های انترناسیونالیستی و برپایی سازمان‌‌های جهانیِ مشترک، وابسته به رشد مبارزات در هر یک از این جوامع است، که خود نیازمند بازخوانی مستمر تجارب یکدیگر است}.

اما برای اینکه خواننده‌ی متأثر از فراز و فرودهای حاد جامعه‌ی ایران ارتباط معنادارتری با مضمون این گفتگو برقرار کند، شاید بتوان متن حاضر را در پرتو تأمل در یک پرسش باز و تعیین‌کننده برای وضعیت کنونیِ ایران خوانش کرد؛ و آن اینکه: گسترش روزافزون جمعیت تهیدستان و حاشیه‌نشینان شهری و روستایی را چگونه می‌توان تحلیل کرد؟ و مهم‌تر آن‌که: مبارزات جاری و بالقوه در این حوزه چه نسبتی با سیاست طبقاتی رادیکال می‌یابند؟ 
درک فشرده‌ی من آن است که رشد مشهود این پدیدهْ پیامدی‌ست از روندهای هم‌پیوند پرولتریزه‌سازی و سلب مالکیت در سرمایه‌داری متاخر، که به‌طور فزآینده‌ای به طرد و محروم‌سازی و حاشیه‌راندگی می‌انجامند؛ و به‌همین اعتبار، این جمعیت فراگیر را می‌باید همچون نمودهایی از چهره‌ی ناهمگون پرولتاریای عصر حاضر بازشناسی کرد (شرح مفصل‌تر این دیدگاه در متن دیگری آمده است). اما به‌نظر نمی‌رسد که چنین دیدگاهی درباره‌ی جایگاه طبقاتی تهیدستان، در فضای فکری چپ ایران مقبولیت وسیعی داشته باشد. یعنی رویکرد غالب، تأکید بر تمایزگذاری میان طبقه‌ی کارگر و تهیدستان شهری‌ و روستایی‌ست*. با این همه، دست‌کم تجربه‌ی بلندمدت «جنبش کارگران بی‌زمین» در برزیل مؤید آن است که جنبش توده‌ای تهیدستان نه‌فقط بخش مهمی از پیکار طبقاتی کارگران است، بلکه می‌تواند و می‌باید سازمان‌یافته و ضدسرمایه‌دارانه باشد.


* پ.ن. برای مثال،‌ محمد مالجو در فرازی از گفتگو با همایون ایوانی حول موضوع چگونگی سازمان‌یابی تهیدستان شهری، می‌کوشد چنین رویکردی را مستدل نماید (رجوع کنید به وبسایت نقد اقتصاد سیاسی).

------------------------------------------------

لینک مطلب در وبسایت کارگاه:👇🏾

https://kaargaah.net/?p=1216


دریافت متن در فرمت پی.دی.اف.👇🏾

http://pdf.kaargaah.net/145_MST_Brazil_Question_of_Organisation_HAmin.pdf


دریافت متن در فرمت ورد

-------------------------------------------

#جنبش_تهیدستان
#کار_توده‌ای
#سیاست_از_پایین
#سازماندهی
#تجارب_جهانی_سازماندهی
#مبارزات_ضدسرمایه‌داری
#سیاست_طبقاتی_رادیکال

-------------------------------------------

کانال تلگرام کارگاه دیالکتیک:
@kdialectic

لازمه‌ی فرهنگی سازمان‌یابیِ تهیدستانِ شهری

گفتگوی همایون ایوانی با محمد مالجو


https://youtu.be/Ahjt6WH1cbU


#تهیدستان_شهری #سازمانیابی #سازماندهی

@Blackfishvoice

امروز ۲۲ ژانویه مصادف است با یکصد و بیست و نهمین سالروز تولد #آنتونیو_گرامشی تئوریسین و انقلابی مارکسیست.

مجموعه مقالات درباره‌ی شوراهای کارگری
گرامشی

#کتاب #گرامشی #شوراهای_کارگری #سازماندهی #هژمونی #هژمونی_و_فرهنگ


@Blackfishvoice

مبارزه‌ی #کمونیسم چپ تنها می‌تواند مبارزه‌ای در همه‌ی جبهه‌ها علیه همه‌ی نهادهای #هژمونی #سرمایه‌داری باشد. مبارزه‌ی کمونیسم چپ، حتی برای ملاحظات «تاکتیکی» روزمره نیز، نمی‌تواند مبارزه‌ای تدریجی و مختص به یک بخش باشد. بدون دستاورد نظری کادرهای انقلابی در فرآیند تشکیل حزب، هر مبارزه‌ی تدریجی به نفع این یا آن بخش، که شامل هژمونی سرمایه‌داری می‌شود، رو به زوال خواهد رفت. هر اقدامی که علیه رهبری تولیاتی در حزب کمونیست ایتالیا انجام شود و وظیفه‌ی انحصاری کمک به تشکیل کادرهای انقلابی برای سازمان ما را نداشته باشد، موقعیت‌های قدرت هژمونی سرمایه‌داری را یک میلی‌متر جابجا نخواهد داد، همانطور که هرگونه تضعیف رهبری تولیاتی معنایی غیر از تقویت یک عامل سیاسی دیگر سرمایه‌داری، که در این مورد خاص می‌تواند سوسیال دموکراسی ساراگات یا ننی باشد، ندارد.
تحت این شرایط، اقدام سیاسی کمونیسم چپ تنها می‌تواند یک هدف فوری داشته باشد: تقویت سازمان خود. هیچ هدف دیگری، در حال حاضر، برای اهداف انقلابی امکان تحقق ندارد. هرگونه اقدام به گسست گسترده در داخل حزب کمونیست ایتالیا دست نیافتنی است، هرگونه قصدی برای ترویج یا حتی هدایت یک جنبش گسترده‌ی مبارزه‌ی طبقاتی دست‌نیافتنی است، هرگونه تلاش برای تشکیل یک سازمان سیاسی توده‌ای دست‌نیافتنی است، هرگونه جاه‌طلبی برای نمایندگی یک وزن سیاسی در شرایط کنونی دست‌نیافتنی است. کمونیسم چپ، با توجه به #تضادهای_طبقاتی، بدنه‌ای درونی و انقلابی را در جنبش کارگری نمایندگی می‌کند؛ بدنه‌ای که به دلیل ناپختگی و شرایط نامناسب #ضدانقلابی هنوز قادر به سازماندهی مستقل خود نیست و گرفتار نهادهایی است که در میدان جاذبه‌ی هژمونی سرمایه‌داری قرار گرفته‌اند. کمونیسم چپ اما وظیفه‌ای تاریخی دارد که خود را به عنوان پیشاهنگ این بدنه‌ی انقلابی #سازماندهی کند.


از مقاله‌‌ی تزهایی در باب توسعه‌ی امپریالیستی نوشته‌ی: آریگو چروتو

ترجمه‌ی: مهرزاد شجاعی

منبع:
https://bit.ly/3s18DyB





@Blackfishvoice

درباره‌ی مبارزه طبقاتی کارگران ایران
نویسنده: رضا شهابی
انتشارات‌ پروسه ۱۳۹۲

《کارگران باید به نیروی خود ایمان آورند. باید تمام انرژی‌شان را صرف آگاه شدن و آگاه کردن کارگران دیگر کنند. کارگران باید اقتصاد و سیاست را به خوبی بشناسند و خود را برای ساختن جامعه‌ای جدید آماده کنند. تاریخ جهانی مبارزه‌ی طبقاتی به کارگران یاد داده است که مهم‌ترین مسئله برای کارگران حفظ استقلال‌شان از طبقه‌ی بورژوا و احزاب‌اش است، احزاب بورژوا یکی و دو تا نیستند. هزار چهره دارند. یکی اسلامی است. یکی ناسیونالیستی است؛ یکی لیبرال است؛ حتا یکی ممکن است خود را سوسیالیست بنامد. همه‌ی این احزاب خود را دوست کارگران معرفی می‌کنند و کلمه‌ی «کارگر» ورد زبان‌شان است، اما در عمل در خدمت سرمایه‌داران‌اند، زیر قبای مخملی سبز و غیر سبزشان و لبخند مهربان‌شان خنجر پنهان کرده‌اند. تاریخ جهانی مبارزه‌ی طبقاتی، به ما یاد داده است که باید در تأسیس تشکل‌های واقعی و مستقل کارگری، تشکل‌های توده‌ایِ طبقه‌‌ی کارگر، بکوشیم.》


#کتاب #طبقه_کارگر #رضا_شهابی #سازماندهی #آگاهی_طبقاتی #آموزش_آموزش_آموزش




@Blackfishvoice