فرا رسیدن ماه اردیبهشت خرسنده باد. 💐

کاش می‌تونستم به نسخه‌ی کوچولوی خودم بگم اشکال نداره اگر یه‌وقت‌هایی دلت برای آدم‌هایی تنگ بشه که به خودت قول داده بودی دیگه بهشون فکر نکنی. دلتنگی اونقدر هم بد نیست. یادت میاره وسط این آشوب، هنوز انسانی و احساساتت یه‌جایی اون گوشه‌های مغزت قایم شدن و وجود دارن.

بزرگ که شدم، قول میدم یه شمع اختراع کنم‌ با بوی نون بربری تازه

دستگاه ضبط بو لازم دارم

صبح بخیر! 🌳

مناسب این هوای بوسیدنی.

so, if i fly too far
will i still have a place inside your heart?
and, when you see what i've become
will you love me for who i am, not who i was?

I hate it here so I will go to secret gardens in my mind 🦋✨

من هنوز نسخه‌ی جدید خودم رو نشناختم. انگار یه‌جایی قایم شده و نمی‌ذاره پیداش کنم. می‌دونم بهم می‌خندی ولی هنوز توی حبابی که برای خودم ساختم موندم. می‌دونم یه روزی می‌ترکه و با کله می‌افتم روی زمین ولی فعلا دارم زندگیم رو می‌کنم. شاید همین که می‌دونم تغییر کردم، باعث بشه اونقدرا هم دردناک زمین نخورم. نمی‌دونم. دقت کردی همیشه نمی‌دونم؟ بابا میگه "از کلمه‌ی همیشه استفاده نکن. وجود نداره که." راست هم میگه. ولی باز دستم به نوشتنش میره چون انگار واقعا نمی‌دونم که همیشه وجود نداره. شاید هم می‌دونم و خودم رو به اون راه زدم. نمی‌دونم. حالا اون روزی که خودم رو پیدا کردم، برات می‌نویسم بالاخره فهمیدم یا نه. بیا آرزو کنیم مجبور نباشیم خودمون رو توی لیست ناشناخته‌های دنیا بذاریم. یکم ترسناک نیست اگر هیچ ایده‌ای نداشته باشی کی هستی؟