پروانهٔ او گر رسدم در طلب جان
چون شمع همان دم به دمی جان بسپارم

زلفین سیاه تو به دلداری عشاق
دادند قراری و ببردند قرارم

#غزل۳۲۵
#حافظ

پروانه‌ی او گر رسدم در طلب جان
چون شمع همان‌دم به دمی جان بسپارم

گر قلب دلم را ننهد دوست عیاری
من نقد روان در دمش از دیده شمارم

#غزل۳۲۵❤️
#حافظ

پ‌.ن: این شعرش کلا آرایه‌های جالبی داره که تو کامنتاش گفته؛ معنی اصلی و فرعی ایهام‌های این دو بیتش رو اوردم اینجا:
پروانه = مجوز، پروانه
"دَم" دوم = لحظه، نفس
قلب = تقلبی، قلب!
روان = جاری، روح