Forwarded from شعر مترجم قاسم الطهراني
قصيدة عن أبي الفضل العباس (ع) بالفارسية..
عقل را با عشق، تاب جنگ كو؟
اندرين جا سنگ بايد، سنگ كو؟
باز دل افراشت از مستي علم
شد سپهدار علم، جف‌َّ القلم
گشته با شور حسيني، نغمه‌گر
كسوت عباسيان كرده به بر
جانب، اصحاب، تازان با خروش
مشكي از آب حقيقت پر، به دوش
تشنه آبش، حريفان سر به سر
خود ز مجموع حريفان، تشنه‌تر
چرخ ز استسقاي آبش در ط‌پش
برده او بر چرخ بانگ العطش
دستي اين دست ز كار افتاده را
همتي اين يار بار افتاده را
تا كه بر منزل رساند يار را
پر كند گنجين تو اسرار را
شوري اندر زمره ناس آورد
در ميان، ذكري ز عباس آورد
نيست صاحب همتي در نشأتين
هم قدم عباس را، بعد از حسين
در هواداري آن شاه الست
جمله را يك دست بود او را دو دست
مي‌گرفتي از شط توحيد آب
تشنگان را مي‌رساندي با شتاب
عاشقان را بود آب كار ازو
رهروان را رونق بازار ازو
روز عاشورا را به چشم پر زخون
مشك بر دوش آمد از شط چو برون
شد به سوي تشنه كامان، رهسپر
تيرباران بلا را شد سپر
پس فروباريد بروي تير تيز
مشك شد بر حالت او اشك ريز
اشك چندان ريخت بروي چشم مشك
تا كه چشم مشك، خالي شد ز اشك
تا قيامت تشنه كامان ثواب
مي‌خورند از رشحه‌ي آن مشك، آب
بر زمين آب تعلق پاك ريخت
وز تعين بر سر آن، خاك ريخت
هستيش را دست از مستي فشاند
جز حسين اندرميان، چيزي نماند
عمان ساماني 👆👆👆👆
♦️قصيدة عن ابي الفضل العباس (ع) قام بتعريبها سماحة الشيخ قاسم حفظه الله تعالى
* ليست للعقل القدرة على محاربة العشق
هنا ينبغي ان يكون العاشق صلبا كالحجر
ولكن أين الحجر؟
* رفع الفؤاد علم الحرب بسبب النشوة
وصار قائد اللواء من يجف القلم عند ذكره
* بدأ يغرّد مع الحماسة الحسينية وتقمّص بثياب أحباب العباس
* بدأ يركض إلى ناحية الأصحاب مع الصيحات وعلى كتفه قربة مليئة من ماء الحقيقة
* الكل عطاشى وينتظرون ماءه وهو أكثر من الكل عطشاً ووضعي ظمأً
* والفلك مضطرب من استسقائه للماء وقد ارتفعت صرخته إلى الفلك من العطش
* خذوا بيدي التي شلّت عن القيام بواجبها وأعطوا صديقكم همّة وعزماً والذي بقيت أثقاله على الارض
* حتى توصل همّتكم هذا الصديق إلى منزله ومأواه فيملأ ديوان كنز الأسرار من الأشعار
* حتى ينفخ حماساً في قلوب الناس فيتكلّم بالمناسبة عن العباس
* ليس ذو همّة عالية في النشأتين مصاحباً ومرافقاً مع الحسين إلا العباس
* ففي ولاية السلطان يوم ألست بربكم (الحسين) الكل كانت له اليد الواحدة في مساعدة الحسين والعباس كانت له اليدان في مساعدته
* كان يأخذ الماء من شط التوحيد ويوصله إلى العطاشى بسرعة
* وكان يرجع إليه وجدان الماء وإيصاله للعشاق لمواصلة الطريق وكان تقدم السلاك في سلوكهم راجع إليه
* ففي يوم عاشوراء عندما خرج من الشط وعيناه مليئتان بالدم والقربة على كتفه
* فتوجه نحو العطاشى فأصبح جنّة إمام سهام البلاء الوابلة
* فأصابت قربته السهام الكثيرة فبدأت القربة تبكي على حاله وانسكبت دموعها عليه
* بكت عليه عين القربة إلى درجة نفذت عين القربة من البكاء
* وإلى يوم القيامة تشرب عطاشى الثواب والأجر من تلك القربة رشحات وجرعات
* فرمى إلى الارض ماء التعلّق والتقيّد ثم كبّ على تلك التعيّنات التراب
* ترك هويته عندما أفاق من نشوة الحياة
فلم يبقَ في مطاوي وجوده إلا الحسين
تعريب لأبيات السالك الشاعر #عمان
#الساماني
عقل را با عشق، تاب جنگ كو؟
اندرين جا سنگ بايد، سنگ كو؟
باز دل افراشت از مستي علم
شد سپهدار علم، جف‌َّ القلم
گشته با شور حسيني، نغمه‌گر
كسوت عباسيان كرده به بر
جانب، اصحاب، تازان با خروش
مشكي از آب حقيقت پر، به دوش
تشنه آبش، حريفان سر به سر
خود ز مجموع حريفان، تشنه‌تر
چرخ ز استسقاي آبش در ط‌پش
برده او بر چرخ بانگ العطش
دستي اين دست ز كار افتاده را
همتي اين يار بار افتاده را
تا كه بر منزل رساند يار را
پر كند گنجين تو اسرار را
شوري اندر زمره ناس آورد
در ميان، ذكري ز عباس آورد
نيست صاحب همتي در نشأتين
هم قدم عباس را، بعد از حسين
در هواداري آن شاه الست
جمله را يك دست بود او را دو دست
مي‌گرفتي از شط توحيد آب
تشنگان را مي‌رساندي با شتاب
عاشقان را بود آب كار ازو
رهروان را رونق بازار ازو
روز عاشورا را به چشم پر زخون
مشك بر دوش آمد از شط چو برون
شد به سوي تشنه كامان، رهسپر
تيرباران بلا را شد سپر
پس فروباريد بروي تير تيز
مشك شد بر حالت او اشك ريز
اشك چندان ريخت بروي چشم مشك
تا كه چشم مشك، خالي شد ز اشك
تا قيامت تشنه كامان ثواب
مي‌خورند از رشحه‌ي آن مشك، آب
بر زمين آب تعلق پاك ريخت
وز تعين بر سر آن، خاك ريخت
هستيش را دست از مستي فشاند
جز حسين اندرميان، چيزي نماند
عمان ساماني 👆👆👆👆
♦️قصيدة عن ابي الفضل العباس (ع) قام بتعريبها سماحة الشيخ قاسم حفظه الله تعالى
* ليست للعقل القدرة على محاربة العشق
هنا ينبغي ان يكون العاشق صلبا كالحجر
ولكن أين الحجر؟
* رفع الفؤاد علم الحرب بسبب النشوة
وصار قائد اللواء من يجف القلم عند ذكره
* بدأ يغرّد مع الحماسة الحسينية وتقمّص بثياب أحباب العباس
* بدأ يركض إلى ناحية الأصحاب مع الصيحات وعلى كتفه قربة مليئة من ماء الحقيقة
* الكل عطاشى وينتظرون ماءه وهو أكثر من الكل عطشاً ووضعي ظمأً
* والفلك مضطرب من استسقائه للماء وقد ارتفعت صرخته إلى الفلك من العطش
* خذوا بيدي التي شلّت عن القيام بواجبها وأعطوا صديقكم همّة وعزماً والذي بقيت أثقاله على الارض
* حتى توصل همّتكم هذا الصديق إلى منزله ومأواه فيملأ ديوان كنز الأسرار من الأشعار
* حتى ينفخ حماساً في قلوب الناس فيتكلّم بالمناسبة عن العباس
* ليس ذو همّة عالية في النشأتين مصاحباً ومرافقاً مع الحسين إلا العباس
* ففي ولاية السلطان يوم ألست بربكم (الحسين) الكل كانت له اليد الواحدة في مساعدة الحسين والعباس كانت له اليدان في مساعدته
* كان يأخذ الماء من شط التوحيد ويوصله إلى العطاشى بسرعة
* وكان يرجع إليه وجدان الماء وإيصاله للعشاق لمواصلة الطريق وكان تقدم السلاك في سلوكهم راجع إليه
* ففي يوم عاشوراء عندما خرج من الشط وعيناه مليئتان بالدم والقربة على كتفه
* فتوجه نحو العطاشى فأصبح جنّة إمام سهام البلاء الوابلة
* فأصابت قربته السهام الكثيرة فبدأت القربة تبكي على حاله وانسكبت دموعها عليه
* بكت عليه عين القربة إلى درجة نفذت عين القربة من البكاء
* وإلى يوم القيامة تشرب عطاشى الثواب والأجر من تلك القربة رشحات وجرعات
* فرمى إلى الارض ماء التعلّق والتقيّد ثم كبّ على تلك التعيّنات التراب
* ترك هويته عندما أفاق من نشوة الحياة
فلم يبقَ في مطاوي وجوده إلا الحسين
تعريب لأبيات السالك الشاعر #عمان
#الساماني
Forwarded from شعر مترجم قاسم الطهراني
قصيدة عن أبي الفضل العباس (ع) بالفارسية..
عقل را با عشق، تاب جنگ كو؟
اندرين جا سنگ بايد، سنگ كو؟
باز دل افراشت از مستي علم
شد سپهدار علم، جف‌َّ القلم
گشته با شور حسيني، نغمه‌گر
كسوت عباسيان كرده به بر
جانب، اصحاب، تازان با خروش
مشكي از آب حقيقت پر، به دوش
تشنه آبش، حريفان سر به سر
خود ز مجموع حريفان، تشنه‌تر
چرخ ز استسقاي آبش در ط‌پش
برده او بر چرخ بانگ العطش
دستي اين دست ز كار افتاده را
همتي اين يار بار افتاده را
تا كه بر منزل رساند يار را
پر كند گنجين تو اسرار را
شوري اندر زمره ناس آورد
در ميان، ذكري ز عباس آورد
نيست صاحب همتي در نشأتين
هم قدم عباس را، بعد از حسين
در هواداري آن شاه الست
جمله را يك دست بود او را دو دست
مي‌گرفتي از شط توحيد آب
تشنگان را مي‌رساندي با شتاب
عاشقان را بود آب كار ازو
رهروان را رونق بازار ازو
روز عاشورا را به چشم پر زخون
مشك بر دوش آمد از شط چو برون
شد به سوي تشنه كامان، رهسپر
تيرباران بلا را شد سپر
پس فروباريد بروي تير تيز
مشك شد بر حالت او اشك ريز
اشك چندان ريخت بروي چشم مشك
تا كه چشم مشك، خالي شد ز اشك
تا قيامت تشنه كامان ثواب
مي‌خورند از رشحه‌ي آن مشك، آب
بر زمين آب تعلق پاك ريخت
وز تعين بر سر آن، خاك ريخت
هستيش را دست از مستي فشاند
جز حسين اندرميان، چيزي نماند
عمان ساماني 👆👆👆👆
♦️قصيدة عن ابي الفضل العباس (ع) قام بتعريبها سماحة الشيخ قاسم حفظه الله تعالى
* ليست للعقل القدرة على محاربة العشق
هنا ينبغي ان يكون العاشق صلبا كالحجر
ولكن أين الحجر؟
* رفع الفؤاد علم الحرب بسبب النشوة
وصار قائد اللواء من يجف القلم عند ذكره
* بدأ يغرّد مع الحماسة الحسينية وتقمّص بثياب أحباب العباس
* بدأ يركض إلى ناحية الأصحاب مع الصيحات وعلى كتفه قربة مليئة من ماء الحقيقة
* الكل عطاشى وينتظرون ماءه وهو أكثر من الكل عطشاً ووضعي ظمأً
* والفلك مضطرب من استسقائه للماء وقد ارتفعت صرخته إلى الفلك من العطش
* خذوا بيدي التي شلّت عن القيام بواجبها وأعطوا صديقكم همّة وعزماً والذي بقيت أثقاله على الارض
* حتى توصل همّتكم هذا الصديق إلى منزله ومأواه فيملأ ديوان كنز الأسرار من الأشعار
* حتى ينفخ حماساً في قلوب الناس فيتكلّم بالمناسبة عن العباس
* ليس ذو همّة عالية في النشأتين مصاحباً ومرافقاً مع الحسين إلا العباس
* ففي ولاية السلطان يوم ألست بربكم (الحسين) الكل كانت له اليد الواحدة في مساعدة الحسين والعباس كانت له اليدان في مساعدته
* كان يأخذ الماء من شط التوحيد ويوصله إلى العطاشى بسرعة
* وكان يرجع إليه وجدان الماء وإيصاله للعشاق لمواصلة الطريق وكان تقدم السلاك في سلوكهم راجع إليه
* ففي يوم عاشوراء عندما خرج من الشط وعيناه مليئتان بالدم والقربة على كتفه
* فتوجه نحو العطاشى فأصبح جنّة إمام سهام البلاء الوابلة
* فأصابت قربته السهام الكثيرة فبدأت القربة تبكي على حاله وانسكبت دموعها عليه
* بكت عليه عين القربة إلى درجة نفذت عين القربة من البكاء
* وإلى يوم القيامة تشرب عطاشى الثواب والأجر من تلك القربة رشحات وجرعات
* فرمى إلى الارض ماء التعلّق والتقيّد ثم كبّ على تلك التعيّنات التراب
* ترك هويته عندما أفاق من نشوة الحياة
فلم يبقَ في مطاوي وجوده إلا الحسين
تعريب لأبيات السالك الشاعر #عمان
#الساماني
عقل را با عشق، تاب جنگ كو؟
اندرين جا سنگ بايد، سنگ كو؟
باز دل افراشت از مستي علم
شد سپهدار علم، جف‌َّ القلم
گشته با شور حسيني، نغمه‌گر
كسوت عباسيان كرده به بر
جانب، اصحاب، تازان با خروش
مشكي از آب حقيقت پر، به دوش
تشنه آبش، حريفان سر به سر
خود ز مجموع حريفان، تشنه‌تر
چرخ ز استسقاي آبش در ط‌پش
برده او بر چرخ بانگ العطش
دستي اين دست ز كار افتاده را
همتي اين يار بار افتاده را
تا كه بر منزل رساند يار را
پر كند گنجين تو اسرار را
شوري اندر زمره ناس آورد
در ميان، ذكري ز عباس آورد
نيست صاحب همتي در نشأتين
هم قدم عباس را، بعد از حسين
در هواداري آن شاه الست
جمله را يك دست بود او را دو دست
مي‌گرفتي از شط توحيد آب
تشنگان را مي‌رساندي با شتاب
عاشقان را بود آب كار ازو
رهروان را رونق بازار ازو
روز عاشورا را به چشم پر زخون
مشك بر دوش آمد از شط چو برون
شد به سوي تشنه كامان، رهسپر
تيرباران بلا را شد سپر
پس فروباريد بروي تير تيز
مشك شد بر حالت او اشك ريز
اشك چندان ريخت بروي چشم مشك
تا كه چشم مشك، خالي شد ز اشك
تا قيامت تشنه كامان ثواب
مي‌خورند از رشحه‌ي آن مشك، آب
بر زمين آب تعلق پاك ريخت
وز تعين بر سر آن، خاك ريخت
هستيش را دست از مستي فشاند
جز حسين اندرميان، چيزي نماند
عمان ساماني 👆👆👆👆
♦️قصيدة عن ابي الفضل العباس (ع) قام بتعريبها سماحة الشيخ قاسم حفظه الله تعالى
* ليست للعقل القدرة على محاربة العشق
هنا ينبغي ان يكون العاشق صلبا كالحجر
ولكن أين الحجر؟
* رفع الفؤاد علم الحرب بسبب النشوة
وصار قائد اللواء من يجف القلم عند ذكره
* بدأ يغرّد مع الحماسة الحسينية وتقمّص بثياب أحباب العباس
* بدأ يركض إلى ناحية الأصحاب مع الصيحات وعلى كتفه قربة مليئة من ماء الحقيقة
* الكل عطاشى وينتظرون ماءه وهو أكثر من الكل عطشاً ووضعي ظمأً
* والفلك مضطرب من استسقائه للماء وقد ارتفعت صرخته إلى الفلك من العطش
* خذوا بيدي التي شلّت عن القيام بواجبها وأعطوا صديقكم همّة وعزماً والذي بقيت أثقاله على الارض
* حتى توصل همّتكم هذا الصديق إلى منزله ومأواه فيملأ ديوان كنز الأسرار من الأشعار
* حتى ينفخ حماساً في قلوب الناس فيتكلّم بالمناسبة عن العباس
* ليس ذو همّة عالية في النشأتين مصاحباً ومرافقاً مع الحسين إلا العباس
* ففي ولاية السلطان يوم ألست بربكم (الحسين) الكل كانت له اليد الواحدة في مساعدة الحسين والعباس كانت له اليدان في مساعدته
* كان يأخذ الماء من شط التوحيد ويوصله إلى العطاشى بسرعة
* وكان يرجع إليه وجدان الماء وإيصاله للعشاق لمواصلة الطريق وكان تقدم السلاك في سلوكهم راجع إليه
* ففي يوم عاشوراء عندما خرج من الشط وعيناه مليئتان بالدم والقربة على كتفه
* فتوجه نحو العطاشى فأصبح جنّة إمام سهام البلاء الوابلة
* فأصابت قربته السهام الكثيرة فبدأت القربة تبكي على حاله وانسكبت دموعها عليه
* بكت عليه عين القربة إلى درجة نفذت عين القربة من البكاء
* وإلى يوم القيامة تشرب عطاشى الثواب والأجر من تلك القربة رشحات وجرعات
* فرمى إلى الارض ماء التعلّق والتقيّد ثم كبّ على تلك التعيّنات التراب
* ترك هويته عندما أفاق من نشوة الحياة
فلم يبقَ في مطاوي وجوده إلا الحسين
تعريب لأبيات السالك الشاعر #عمان
#الساماني
Forwarded from شعر مترجم قاسم الطهراني
قصيدة عن أبي الفضل العباس (ع) بالفارسية..
عقل را با عشق، تاب جنگ كو؟
اندرين جا سنگ بايد، سنگ كو؟
باز دل افراشت از مستي علم
شد سپهدار علم، جف‌َّ القلم
گشته با شور حسيني، نغمه‌گر
كسوت عباسيان كرده به بر
جانب، اصحاب، تازان با خروش
مشكي از آب حقيقت پر، به دوش
تشنه آبش، حريفان سر به سر
خود ز مجموع حريفان، تشنه‌تر
چرخ ز استسقاي آبش در ط‌پش
برده او بر چرخ بانگ العطش
دستي اين دست ز كار افتاده را
همتي اين يار بار افتاده را
تا كه بر منزل رساند يار را
پر كند گنجين تو اسرار را
شوري اندر زمره ناس آورد
در ميان، ذكري ز عباس آورد
نيست صاحب همتي در نشأتين
هم قدم عباس را، بعد از حسين
در هواداري آن شاه الست
جمله را يك دست بود او را دو دست
مي‌گرفتي از شط توحيد آب
تشنگان را مي‌رساندي با شتاب
عاشقان را بود آب كار ازو
رهروان را رونق بازار ازو
روز عاشورا را به چشم پر زخون
مشك بر دوش آمد از شط چو برون
شد به سوي تشنه كامان، رهسپر
تيرباران بلا را شد سپر
پس فروباريد بروي تير تيز
مشك شد بر حالت او اشك ريز
اشك چندان ريخت بروي چشم مشك
تا كه چشم مشك، خالي شد ز اشك
تا قيامت تشنه كامان ثواب
مي‌خورند از رشحه‌ي آن مشك، آب
بر زمين آب تعلق پاك ريخت
وز تعين بر سر آن، خاك ريخت
هستيش را دست از مستي فشاند
جز حسين اندرميان، چيزي نماند
عمان ساماني 👆👆👆👆
♦️قصيدة عن ابي الفضل العباس (ع) قام بتعريبها سماحة الشيخ قاسم حفظه الله تعالى
* ليست للعقل القدرة على محاربة العشق
هنا ينبغي ان يكون العاشق صلبا كالحجر
ولكن أين الحجر؟
* رفع الفؤاد علم الحرب بسبب النشوة
وصار قائد اللواء من يجف القلم عند ذكره
* بدأ يغرّد مع الحماسة الحسينية وتقمّص بثياب أحباب العباس
* بدأ يركض إلى ناحية الأصحاب مع الصيحات وعلى كتفه قربة مليئة من ماء الحقيقة
* الكل عطاشى وينتظرون ماءه وهو أكثر من الكل عطشاً ووضعي ظمأً
* والفلك مضطرب من استسقائه للماء وقد ارتفعت صرخته إلى الفلك من العطش
* خذوا بيدي التي شلّت عن القيام بواجبها وأعطوا صديقكم همّة وعزماً والذي بقيت أثقاله على الارض
* حتى توصل همّتكم هذا الصديق إلى منزله ومأواه فيملأ ديوان كنز الأسرار من الأشعار
* حتى ينفخ حماساً في قلوب الناس فيتكلّم بالمناسبة عن العباس
* ليس ذو همّة عالية في النشأتين مصاحباً ومرافقاً مع الحسين إلا العباس
* ففي ولاية السلطان يوم ألست بربكم (الحسين) الكل كانت له اليد الواحدة في مساعدة الحسين والعباس كانت له اليدان في مساعدته
* كان يأخذ الماء من شط التوحيد ويوصله إلى العطاشى بسرعة
* وكان يرجع إليه وجدان الماء وإيصاله للعشاق لمواصلة الطريق وكان تقدم السلاك في سلوكهم راجع إليه
* ففي يوم عاشوراء عندما خرج من الشط وعيناه مليئتان بالدم والقربة على كتفه
* فتوجه نحو العطاشى فأصبح جنّة إمام سهام البلاء الوابلة
* فأصابت قربته السهام الكثيرة فبدأت القربة تبكي على حاله وانسكبت دموعها عليه
* بكت عليه عين القربة إلى درجة نفذت عين القربة من البكاء
* وإلى يوم القيامة تشرب عطاشى الثواب والأجر من تلك القربة رشحات وجرعات
* فرمى إلى الارض ماء التعلّق والتقيّد ثم كبّ على تلك التعيّنات التراب
* ترك هويته عندما أفاق من نشوة الحياة
فلم يبقَ في مطاوي وجوده إلا الحسين
تعريب لأبيات السالك الشاعر #عمان
#الساماني
عقل را با عشق، تاب جنگ كو؟
اندرين جا سنگ بايد، سنگ كو؟
باز دل افراشت از مستي علم
شد سپهدار علم، جف‌َّ القلم
گشته با شور حسيني، نغمه‌گر
كسوت عباسيان كرده به بر
جانب، اصحاب، تازان با خروش
مشكي از آب حقيقت پر، به دوش
تشنه آبش، حريفان سر به سر
خود ز مجموع حريفان، تشنه‌تر
چرخ ز استسقاي آبش در ط‌پش
برده او بر چرخ بانگ العطش
دستي اين دست ز كار افتاده را
همتي اين يار بار افتاده را
تا كه بر منزل رساند يار را
پر كند گنجين تو اسرار را
شوري اندر زمره ناس آورد
در ميان، ذكري ز عباس آورد
نيست صاحب همتي در نشأتين
هم قدم عباس را، بعد از حسين
در هواداري آن شاه الست
جمله را يك دست بود او را دو دست
مي‌گرفتي از شط توحيد آب
تشنگان را مي‌رساندي با شتاب
عاشقان را بود آب كار ازو
رهروان را رونق بازار ازو
روز عاشورا را به چشم پر زخون
مشك بر دوش آمد از شط چو برون
شد به سوي تشنه كامان، رهسپر
تيرباران بلا را شد سپر
پس فروباريد بروي تير تيز
مشك شد بر حالت او اشك ريز
اشك چندان ريخت بروي چشم مشك
تا كه چشم مشك، خالي شد ز اشك
تا قيامت تشنه كامان ثواب
مي‌خورند از رشحه‌ي آن مشك، آب
بر زمين آب تعلق پاك ريخت
وز تعين بر سر آن، خاك ريخت
هستيش را دست از مستي فشاند
جز حسين اندرميان، چيزي نماند
عمان ساماني 👆👆👆👆
♦️قصيدة عن ابي الفضل العباس (ع) قام بتعريبها سماحة الشيخ قاسم حفظه الله تعالى
* ليست للعقل القدرة على محاربة العشق
هنا ينبغي ان يكون العاشق صلبا كالحجر
ولكن أين الحجر؟
* رفع الفؤاد علم الحرب بسبب النشوة
وصار قائد اللواء من يجف القلم عند ذكره
* بدأ يغرّد مع الحماسة الحسينية وتقمّص بثياب أحباب العباس
* بدأ يركض إلى ناحية الأصحاب مع الصيحات وعلى كتفه قربة مليئة من ماء الحقيقة
* الكل عطاشى وينتظرون ماءه وهو أكثر من الكل عطشاً ووضعي ظمأً
* والفلك مضطرب من استسقائه للماء وقد ارتفعت صرخته إلى الفلك من العطش
* خذوا بيدي التي شلّت عن القيام بواجبها وأعطوا صديقكم همّة وعزماً والذي بقيت أثقاله على الارض
* حتى توصل همّتكم هذا الصديق إلى منزله ومأواه فيملأ ديوان كنز الأسرار من الأشعار
* حتى ينفخ حماساً في قلوب الناس فيتكلّم بالمناسبة عن العباس
* ليس ذو همّة عالية في النشأتين مصاحباً ومرافقاً مع الحسين إلا العباس
* ففي ولاية السلطان يوم ألست بربكم (الحسين) الكل كانت له اليد الواحدة في مساعدة الحسين والعباس كانت له اليدان في مساعدته
* كان يأخذ الماء من شط التوحيد ويوصله إلى العطاشى بسرعة
* وكان يرجع إليه وجدان الماء وإيصاله للعشاق لمواصلة الطريق وكان تقدم السلاك في سلوكهم راجع إليه
* ففي يوم عاشوراء عندما خرج من الشط وعيناه مليئتان بالدم والقربة على كتفه
* فتوجه نحو العطاشى فأصبح جنّة إمام سهام البلاء الوابلة
* فأصابت قربته السهام الكثيرة فبدأت القربة تبكي على حاله وانسكبت دموعها عليه
* بكت عليه عين القربة إلى درجة نفذت عين القربة من البكاء
* وإلى يوم القيامة تشرب عطاشى الثواب والأجر من تلك القربة رشحات وجرعات
* فرمى إلى الارض ماء التعلّق والتقيّد ثم كبّ على تلك التعيّنات التراب
* ترك هويته عندما أفاق من نشوة الحياة
فلم يبقَ في مطاوي وجوده إلا الحسين
تعريب لأبيات السالك الشاعر #عمان
#الساماني
Audio
🏴 صَلَّیٰ الله عَلَیْکَ یَا أبَاعَبدِالله 🏴
📝 شعر خوانی
🎙️ #میرزا_عبدالرسول_تربتی
🗓️ شب جمعه سوم محرم الحرام ۱۴۴۵
📌دوش گفتم با حریفی با خبر
کاندرین مطلب مرا شو؛ راهبر
#عمان_سامانی
#شعر
لینک کانال میرزا عبدالرسول تربتی :
https://t.me/+YjWDzxMi17A2MTg0
📝 شعر خوانی
🎙️ #میرزا_عبدالرسول_تربتی
🗓️ شب جمعه سوم محرم الحرام ۱۴۴۵
📌دوش گفتم با حریفی با خبر
کاندرین مطلب مرا شو؛ راهبر
#عمان_سامانی
#شعر
لینک کانال میرزا عبدالرسول تربتی :
https://t.me/+YjWDzxMi17A2MTg0
Forwarded from نیما
دوش گفتم با حریفی با خبر
کاندرین مطلب مرا شو؛ راهبر
دشمنی حر و بذل جان چه بود؟
اول آن کفر آخر این ایمان چه بود؟
اول آن سان، کافر مطلق شدن
سد راه اولیای حق شدن
آخر از کفر آمدن یکباره باز
جان و سر در راه حق کردن، نیاز
گفت اینجا نکته‌یی هست ای خبیر
زد چو سالک دست بر دامان پیر
خواست تا رهرو شود اندر طریق
همقدم گردد برحمانی فریق
نفس کافر دل، چو یابد آگهی
مشتعل گردد ز روی گمرهی
آرد از حرص و هوس، خیل و سپاه
راهرو را سخت گردد سد راه
مانع هرگونه تدبیرش شود
رونهد هر سو، عنانگیرش شود
تلخ سازد آب شیرینش بکام
گام نگذارد که بر دارد زگام
گر گریزان گشت، سالک نیست او
در مهالک، غیر هالک نیست او
ور فشرد از همت او پای ثبات
ماند برجا، بر تمنای نجات
پیر را از باطن استمداد کرد
باطن پیر رهش، امداد کرد
آن عنانگیر از وفا، یارش شود
همدم و همراه و همکارش شود
ز آن سبب گفت آن حکیم شیروان
ره شناس قیروان تا قیروان
نفس دیدم بد چو زنبوران نخست
و آخرش چون شاه زنبوران، درست
اولش از کافری رو تافتم
آخرش عین مسلمان یافتم
این بیانم از سر تمثیل کرد
نفس را بر نفس حر، تأویل کرد
کاول از هر کافری، کفرش فزود
آخر او، از هر مسلمان، بیش بود
#عمان_سامانی
#شعر
کاندرین مطلب مرا شو؛ راهبر
دشمنی حر و بذل جان چه بود؟
اول آن کفر آخر این ایمان چه بود؟
اول آن سان، کافر مطلق شدن
سد راه اولیای حق شدن
آخر از کفر آمدن یکباره باز
جان و سر در راه حق کردن، نیاز
گفت اینجا نکته‌یی هست ای خبیر
زد چو سالک دست بر دامان پیر
خواست تا رهرو شود اندر طریق
همقدم گردد برحمانی فریق
نفس کافر دل، چو یابد آگهی
مشتعل گردد ز روی گمرهی
آرد از حرص و هوس، خیل و سپاه
راهرو را سخت گردد سد راه
مانع هرگونه تدبیرش شود
رونهد هر سو، عنانگیرش شود
تلخ سازد آب شیرینش بکام
گام نگذارد که بر دارد زگام
گر گریزان گشت، سالک نیست او
در مهالک، غیر هالک نیست او
ور فشرد از همت او پای ثبات
ماند برجا، بر تمنای نجات
پیر را از باطن استمداد کرد
باطن پیر رهش، امداد کرد
آن عنانگیر از وفا، یارش شود
همدم و همراه و همکارش شود
ز آن سبب گفت آن حکیم شیروان
ره شناس قیروان تا قیروان
نفس دیدم بد چو زنبوران نخست
و آخرش چون شاه زنبوران، درست
اولش از کافری رو تافتم
آخرش عین مسلمان یافتم
این بیانم از سر تمثیل کرد
نفس را بر نفس حر، تأویل کرد
کاول از هر کافری، کفرش فزود
آخر او، از هر مسلمان، بیش بود
#عمان_سامانی
#شعر
Audio
🏴 صَلَّیٰ الله عَلَیْکَ یَا أبَاعَبدِالله 🏴
📝 شعر خوانی
🎙️ #میرزا_عبدالرسول_تربتی
🗓️ عصر روز سوم محرم الحرام ۱۴۴۵
📌سری اندر گوش هر یک، باز گفت
باز گفت این راز را باید نهفت
#عمان_سامانی
#شعر
لینک کانال میرزا عبدالرسول تربتی :
https://t.me/+YjWDzxMi17A2MTg0
📝 شعر خوانی
🎙️ #میرزا_عبدالرسول_تربتی
🗓️ عصر روز سوم محرم الحرام ۱۴۴۵
📌سری اندر گوش هر یک، باز گفت
باز گفت این راز را باید نهفت
#عمان_سامانی
#شعر
لینک کانال میرزا عبدالرسول تربتی :
https://t.me/+YjWDzxMi17A2MTg0
Forwarded from نیما
سری اندر گوش هر یک، باز گفت
باز گفت این راز را باید نهفت
با مخالف، پرده دیگرگون زنید
با منافق، نعل را وارون زنید
خوش ببینید از یسار و از یمین
ز آنکه دزدانند، ما را در کمین
بی خبر، زین ره نگردد تا خبر
ای رفیقان، پا نهید آهسته تر
پای ما را، نی اثر باشد نه جای
هر که نقش پای دارد، گو میای
کس مبادا ره بدین مستی برد
پی بدین مطلب، به تر دستی برد
در کف نامحرم افتد، راز ما
بشنود گوش خران، آواز ما
راز عارف، در لب عام اوفتد
طشت اهل معنی از بام اوفتد
عارفان را قصه با عامی کشد
کار اهل دل به بدنامی کشد
این وصیت کرد با اصحاب خویش
تا بکلی پرده برگیرد ز پیش
گفتشان کای سرخوشان می‌پرست
خورده می؛ از جام ساقی الست
اینک آن ساغر بکف ساقی منم
جمله اشیا فانی و، باقی منم
در فنای من شما هم باقی‌اید
مژده ای مستان که مست ساقی‌اید
#عمان_سامانی
#شعر
باز گفت این راز را باید نهفت
با مخالف، پرده دیگرگون زنید
با منافق، نعل را وارون زنید
خوش ببینید از یسار و از یمین
ز آنکه دزدانند، ما را در کمین
بی خبر، زین ره نگردد تا خبر
ای رفیقان، پا نهید آهسته تر
پای ما را، نی اثر باشد نه جای
هر که نقش پای دارد، گو میای
کس مبادا ره بدین مستی برد
پی بدین مطلب، به تر دستی برد
در کف نامحرم افتد، راز ما
بشنود گوش خران، آواز ما
راز عارف، در لب عام اوفتد
طشت اهل معنی از بام اوفتد
عارفان را قصه با عامی کشد
کار اهل دل به بدنامی کشد
این وصیت کرد با اصحاب خویش
تا بکلی پرده برگیرد ز پیش
گفتشان کای سرخوشان می‌پرست
خورده می؛ از جام ساقی الست
اینک آن ساغر بکف ساقی منم
جمله اشیا فانی و، باقی منم
در فنای من شما هم باقی‌اید
مژده ای مستان که مست ساقی‌اید
#عمان_سامانی
#شعر
Audio
🏴 صَلَّیٰ الله عَلَیْکَ یَا أبَاعَبدِالله 🏴
📝 شعر خوانی
🎙️ #میرزا_عبدالرسول_تربتی
🗓️ عصر روز چهارم محرم الحرام ۱۴۴۵
📌پس زجان بر خواهر استقبال کرد
تا رخش بوسد، الف را دال کرد
#عمان_سامانی
#شعر
لینک کانال میرزا عبدالرسول تربتی :
https://t.me/+YjWDzxMi17A2MTg0
📝 شعر خوانی
🎙️ #میرزا_عبدالرسول_تربتی
🗓️ عصر روز چهارم محرم الحرام ۱۴۴۵
📌پس زجان بر خواهر استقبال کرد
تا رخش بوسد، الف را دال کرد
#عمان_سامانی
#شعر
لینک کانال میرزا عبدالرسول تربتی :
https://t.me/+YjWDzxMi17A2MTg0
Forwarded from نیما
پس زجان بر خواهر استقبال کرد
تا رخش بوسد، الف را دال کرد
همچو جان خود در آغوشش کشید
این سخن آهسته بر گوشش کشید:
کای عنان گیر من آیا زینبی؟
یا که آه دردمندان در شبی؟
پیش پای شوق زنجیری مکن
راه عشق‌ست این عنانگیری مکن
با تو هستم جان خواهر، همسفر
تو بپا این راه کوبی من بسر
خانه سوزان را تو صاحبخانه باش
با زنان در همرهی مردانه باش
جان خواهر در غمم زاری مکن
با صدا بهرم عزاداری مکن
معجراز سر، پرده از رخ، وامکن
آفتاب و ماه را رسوا مکن
هست بر من ناگوار و ناپسند
از تو زینب گر صدا گردد بلند
هرچه باشد تو علی را دختری
ماده شیرا کی کم از شیر نری؟!
با زبان زینبی شاه آنچه گفت
با حسینی گوش، زینب می شنفت
با حسینی لب هر آنچاو گفت راز
شه بگوش زینبی بشنید باز
گوش عشق، آری زبان خواهد زعشق
فهم عشق آری بیان خواهد ز عشق
با زبان دیگر این آواز نیست
گوش دیگر، محرم این راز نیست
ای سخنگو، لحظه‌یی خاموش باش
ای زبان، از پای تا سر گوش باش
تا ببینم از سر صدق و صواب
شاه را، زینب چه می‌گو‌ید جواب
گفت زینب در جواب آن شاه را:
کای فروزان کرده مهر و ماه را
عشق را، از یک مشیمه ازاده‌ایم
لب به یک پستان غم بنهاده‌ایم
تربیت بوده‌ست بر یک دوشمان
پرورش در جیب یک آغوشمان
تا کنیم این راه را مستانه طی
هر دو از یک جام خوردستیم می
هر دو در انجام طاعت کاملیم
هر یکی امر دگر را حاملیم
تو شهادت جستی ای سبط رسول
من اسیری را به جان کردم قبول
#عمان_سامانی
#شعر
تا رخش بوسد، الف را دال کرد
همچو جان خود در آغوشش کشید
این سخن آهسته بر گوشش کشید:
کای عنان گیر من آیا زینبی؟
یا که آه دردمندان در شبی؟
پیش پای شوق زنجیری مکن
راه عشق‌ست این عنانگیری مکن
با تو هستم جان خواهر، همسفر
تو بپا این راه کوبی من بسر
خانه سوزان را تو صاحبخانه باش
با زنان در همرهی مردانه باش
جان خواهر در غمم زاری مکن
با صدا بهرم عزاداری مکن
معجراز سر، پرده از رخ، وامکن
آفتاب و ماه را رسوا مکن
هست بر من ناگوار و ناپسند
از تو زینب گر صدا گردد بلند
هرچه باشد تو علی را دختری
ماده شیرا کی کم از شیر نری؟!
با زبان زینبی شاه آنچه گفت
با حسینی گوش، زینب می شنفت
با حسینی لب هر آنچاو گفت راز
شه بگوش زینبی بشنید باز
گوش عشق، آری زبان خواهد زعشق
فهم عشق آری بیان خواهد ز عشق
با زبان دیگر این آواز نیست
گوش دیگر، محرم این راز نیست
ای سخنگو، لحظه‌یی خاموش باش
ای زبان، از پای تا سر گوش باش
تا ببینم از سر صدق و صواب
شاه را، زینب چه می‌گو‌ید جواب
گفت زینب در جواب آن شاه را:
کای فروزان کرده مهر و ماه را
عشق را، از یک مشیمه ازاده‌ایم
لب به یک پستان غم بنهاده‌ایم
تربیت بوده‌ست بر یک دوشمان
پرورش در جیب یک آغوشمان
تا کنیم این راه را مستانه طی
هر دو از یک جام خوردستیم می
هر دو در انجام طاعت کاملیم
هر یکی امر دگر را حاملیم
تو شهادت جستی ای سبط رسول
من اسیری را به جان کردم قبول
#عمان_سامانی
#شعر
Audio
🏴 صَلَّیٰ الله عَلَیْکَ یَا أبَاعَبدِالله 🏴
📝 شعر خوانی
🎙️ #میرزا_عبدالرسول_تربتی
🗓️ عصر روز پنجم محرم الحرام ۱۴۴۵
📌هیچ میدانی تو ای صاحب یقین
چیست اینجا سر خرق آستین؟
#عمان_سامانی
#شعر
لینک کانال میرزا عبدالرسول تربتی :
https://t.me/+YjWDzxMi17A2MTg0
📝 شعر خوانی
🎙️ #میرزا_عبدالرسول_تربتی
🗓️ عصر روز پنجم محرم الحرام ۱۴۴۵
📌هیچ میدانی تو ای صاحب یقین
چیست اینجا سر خرق آستین؟
#عمان_سامانی
#شعر
لینک کانال میرزا عبدالرسول تربتی :
https://t.me/+YjWDzxMi17A2MTg0
Forwarded from نیما
هیچ میدانی تو ای صاحب یقین
چیست اینجا سر خرق آستین؟
آستین وهم او را، خرق کرد
حق و باطل را، بر او، فرق کرد
التیام از خرق او، وزخرقهاست
فرقها از فرق او تا فرقهاست
یعنی آگه شو که ما پاینده‌ایم
تا ابد ما تازه‌ایم و زنده‌ایم
فارغ آمد ذات ما ز افسردگی
نیست ما را، کهنگی و مردگی
ناجی آنکو، راه ما را سالک‌ست
غیر ما هر چیز بینی، هالک‌ست
عار داریم از حیات مستعار
کشته گشتن هست ما را اعتبار
هم فنا را هم بقا را، رونقیم
فانی اندر حق و باقی در حقیم
گر بصورت جان بجانان میدهیم
هم بمعنی مرده را جان میدهیم
گر بصورت غایب از هر ناظریم
لیک در معنی بهر جا حاضریم
متصل با بحر و خارج چون حباب
دوست را هستیم در تحت قباب
عارف ما نیست جز او، هیچکس
همچنین ما عارف اوییم و بس
آن ودیعت کز حسین بددر دلش
و آنچه محفوظ از ولی کاملش
با عروس خویش گفت او شمه‌یی
خواند اندر گوش او، شرذمه‌یی
فیض یابی، فیض بخشیدن گرفت
وقت را دید و درخشیدن گرفت
یک جهت شد از پی طی جهات
آستین افشان به یکسر ممکنات
#عمان_سامانی
#شعر
چیست اینجا سر خرق آستین؟
آستین وهم او را، خرق کرد
حق و باطل را، بر او، فرق کرد
التیام از خرق او، وزخرقهاست
فرقها از فرق او تا فرقهاست
یعنی آگه شو که ما پاینده‌ایم
تا ابد ما تازه‌ایم و زنده‌ایم
فارغ آمد ذات ما ز افسردگی
نیست ما را، کهنگی و مردگی
ناجی آنکو، راه ما را سالک‌ست
غیر ما هر چیز بینی، هالک‌ست
عار داریم از حیات مستعار
کشته گشتن هست ما را اعتبار
هم فنا را هم بقا را، رونقیم
فانی اندر حق و باقی در حقیم
گر بصورت جان بجانان میدهیم
هم بمعنی مرده را جان میدهیم
گر بصورت غایب از هر ناظریم
لیک در معنی بهر جا حاضریم
متصل با بحر و خارج چون حباب
دوست را هستیم در تحت قباب
عارف ما نیست جز او، هیچکس
همچنین ما عارف اوییم و بس
آن ودیعت کز حسین بددر دلش
و آنچه محفوظ از ولی کاملش
با عروس خویش گفت او شمه‌یی
خواند اندر گوش او، شرذمه‌یی
فیض یابی، فیض بخشیدن گرفت
وقت را دید و درخشیدن گرفت
یک جهت شد از پی طی جهات
آستین افشان به یکسر ممکنات
#عمان_سامانی
#شعر
Audio
🏴 صَلَّیٰ الله عَلَیْکَ یَا أبَاعَبدِالله 🏴
📝 شعر خوانی
🎙️ #میرزا_عبدالرسول_تربتی
🗓️ عصر روز هشتم محرم الحرام ۱۴۴۵
📌 آمد و افتاد از رَه با شتاب
همچو طفلِ اشک، بر دامانِ باب
#عمان_سامانی
#شعر
لینک کانال میرزا عبدالرسول تربتی :
https://t.me/+YjWDzxMi17A2MTg0
📝 شعر خوانی
🎙️ #میرزا_عبدالرسول_تربتی
🗓️ عصر روز هشتم محرم الحرام ۱۴۴۵
📌 آمد و افتاد از رَه با شتاب
همچو طفلِ اشک، بر دامانِ باب
#عمان_سامانی
#شعر
لینک کانال میرزا عبدالرسول تربتی :
https://t.me/+YjWDzxMi17A2MTg0