🔴چرا #کودتا در #مصر موفق شد و در #ترکیه نافرجام ماند❓
🔸شکست #کودتا_در_ترکیه و باقی ماندن #رجب_طیب_اردوغان بر سریر قدرت این پرسش قابل طرح است که به رغم شباهتهای نهاد ارتش در دو کشور #مصر_و_ترکیه و گرایش هر دو رییس جمهوری (#محمد_مرسی و رجب طیب اردوغان) به #اخوان_المسلمین چرا کودتای ژوییه ۲۰۱۳ در مصر موفق شد ولی کودتای ژوییه ۲۰۱۶ در ترکیه نافرجام ماند؟
🔸در مصر نیز محمد مرسی رییس جمهوری منتخب مردم بود و حتی اولین رییس جمهوری غیر نظامی در انتخاباتی رقابتی و دموکراتیک به حساب می آمد ولی عبدالفتاح سیسی توانست او را کنار زند. در ترکیه اما رجب طیب اردوغان از کودتای ۱۰ ساعته جان سالم به در برد و به سرنوشت دوست خود در مصر دچار نشد.
همین که می توانیم در مصر از ژنرال عبدالفتاح سیسی نام ببریم ولی در قضیه کودتای اخیر ترکیه نام درشت و برجسته ای نمی یابیم که از او به عنوان رهبر کودتا نام ببریم نیز یکی از تفاوت هاست.
🔸تفاوت دیگر در این است که درمصر و در ژوییه ۲۰۱۳ از ۴۸ ساعت قبل ارتش اولتیماتوم داده بود و کل این نهاد در برابر محمد مرسی موضع گرفت و طی همان ۴۸ ساعت ارتش حمایت های بخش هایی از مردم را نیزبه دست آورد.
ضمن این که در مصر نیمی از مردم اساسا در انتخابات شرکت نکرده بودند و از آن نیمِ باقی مانده نیز تنها نصف آنان به مرسی داده بودند و در بهترین حالت نماینده ۲۵ درصد مردم به حساب می آمد. حال آن که در ترکیه همه ارتش در کودتا دست نداشت بلکه قلیلی از آنان مشارکت داشتند. برهمین اساس برخی این سناریو را مطرح می کنند که اردوغان از تحرک این عده اطلاع داشته اما اجازه داده به صحنه بیایند تا بتواند بعدا با آنان و حتی دیگران برخورد کند یا این که هنگامی مطلع شده که امکان خنثی سازی وجود نداشته است.
در مصر مردم نگران امنیت و تمامیت کشور بودند و به کودتا تن دادند و در ترکیه هم نگران امنیت و تمامیت کشور بودند ولی به آن خاطر به کودتا تن ندادند.
🔸نکته اصلی اما این است که در مصر دو بازیگر اصلی اخوان المسلمین و ارتش بودند و یکی دیگری را کنار زد در حالی که به خاطر سال ها حکومت یکه سالارانه حسنی مبارک مصر جامعه مدنی قوی نداشت تا به صحنه بیاید. ترکیه اما جامعه مدنی دارد. به همین خاطر بود که رهبران احزاب منتقد و رقیب اردوغان نیز کودتا را تقبیح و محکوم کردند. قوام و دوام دموکراسی ها بسته به جامعه مدنی است. احزاب، رسانه ها و سندیکاها جلوه های بارز جامعه مدنی اند.
در مصر سیسی توانست مرسی را کنار بزند چون جامعه مدنی در مصر قوی نبود و در ترکیه ارتش یا بخش هایی از ارتش نتوانست اردوغان را کنار بزند چون ترکیه حزب دارد. ضمن این که ترکیه تجربه مصر را هم در نظر داشت و برای چنین سناریویی آماده بود.
🔸هر چند در ایران کسانی به دلایل مختلف اعم از تلقی استمرار رقابت ایران و توران یا صفوی – عثمانی یا اختلاف سیاسی جمهوری اسلامی با دولت آنکارا بر سر آینده یا حمایت واقعی یا تلویحی اردوغان از داعش یا اسلام گرا بودن او دوست داشتند کودتا به ثمر می رسید اما این واقعیت را نمی توان انکار کرد که ترکیه توانسته است رقابت احزاب سیاسی را نهادینه کند و این دستاورد کوچکی نیست.
نقش جامعه مدنی در ترکیه را نباید نادیده انگاشت یا کم اهمیت شمرد. حتی اگر جامعه مدنی و احزاب را در ترکیه به نسبت کشورهای غربی ضعیف تر بدانیم «سپهر عمومی» را نمی توان انکار کرد.
سپهر یا حوزه عمومی جایی است که مردم می توانند بر قدرت یا سیاست تأثیر بگذارند و البته باید نهادهای آن هم وجود داشته باشد. در مصر هم مردم می خواستند عمل سیاسی انجام دهند اما نهاد آن موجود نبود وبازی تنها به دست دو نهاد افتاد: ارتش و اخوان.
🔸هانا آرنت با تفکیک فعالیت های انسانی به زحمت، کار و کنش یادآور می شود: در یک جامعه بسته بیشترین فعالیت از جنس «زحمت» است. یعنی تلاش معاش به قصد رفع نیازهای خود و خانواده بی آن که امکان تأثیر گذاری بر دیگران وجود داشته باشد. «کار» اما یک مرحله بالاتر است. چون در «کار» یا ابزار می سازد یا از ابزارهای ساخته شده استفاده می کند و این مطابق همان تعریفی است که انسان را جانور ابزارساز می داند.
هانا آرنت اما از تعریف مارکسی فراتر می رود و فعالیت ها را به زحمت و کار محدود نمی سازد و از «کنش» سخن به میان می آورد و انسان را بر پایه همین «کنش» ، « جانور سیاسی» می خواند. کنش اما کجا ممکن است؟ در حوزه عمومی و در جامعه مدنی.
در مصر مردمانی که در طول سال ها تنها به زحمت و کار مشغول بودند می خواستند عمل سیاسی انجام دهند و گمان می بردند حضور در میدان تحریر کافی است اما در عمل نتوانستند کنش مورد نظر را انجام دهند. در ترکیه هم به میدان تقسیم رفتند اما امکان کنش سیاسی از طریق جامعه مدنی و سپهر عمومی در ترکیه فراهم آمد.
#منبع: سایت نوگرا
@tamadone_novine_islami
https://telegram.me/tamadone_novine_islami
🔸شکست #کودتا_در_ترکیه و باقی ماندن #رجب_طیب_اردوغان بر سریر قدرت این پرسش قابل طرح است که به رغم شباهتهای نهاد ارتش در دو کشور #مصر_و_ترکیه و گرایش هر دو رییس جمهوری (#محمد_مرسی و رجب طیب اردوغان) به #اخوان_المسلمین چرا کودتای ژوییه ۲۰۱۳ در مصر موفق شد ولی کودتای ژوییه ۲۰۱۶ در ترکیه نافرجام ماند؟
🔸در مصر نیز محمد مرسی رییس جمهوری منتخب مردم بود و حتی اولین رییس جمهوری غیر نظامی در انتخاباتی رقابتی و دموکراتیک به حساب می آمد ولی عبدالفتاح سیسی توانست او را کنار زند. در ترکیه اما رجب طیب اردوغان از کودتای ۱۰ ساعته جان سالم به در برد و به سرنوشت دوست خود در مصر دچار نشد.
همین که می توانیم در مصر از ژنرال عبدالفتاح سیسی نام ببریم ولی در قضیه کودتای اخیر ترکیه نام درشت و برجسته ای نمی یابیم که از او به عنوان رهبر کودتا نام ببریم نیز یکی از تفاوت هاست.
🔸تفاوت دیگر در این است که درمصر و در ژوییه ۲۰۱۳ از ۴۸ ساعت قبل ارتش اولتیماتوم داده بود و کل این نهاد در برابر محمد مرسی موضع گرفت و طی همان ۴۸ ساعت ارتش حمایت های بخش هایی از مردم را نیزبه دست آورد.
ضمن این که در مصر نیمی از مردم اساسا در انتخابات شرکت نکرده بودند و از آن نیمِ باقی مانده نیز تنها نصف آنان به مرسی داده بودند و در بهترین حالت نماینده ۲۵ درصد مردم به حساب می آمد. حال آن که در ترکیه همه ارتش در کودتا دست نداشت بلکه قلیلی از آنان مشارکت داشتند. برهمین اساس برخی این سناریو را مطرح می کنند که اردوغان از تحرک این عده اطلاع داشته اما اجازه داده به صحنه بیایند تا بتواند بعدا با آنان و حتی دیگران برخورد کند یا این که هنگامی مطلع شده که امکان خنثی سازی وجود نداشته است.
در مصر مردم نگران امنیت و تمامیت کشور بودند و به کودتا تن دادند و در ترکیه هم نگران امنیت و تمامیت کشور بودند ولی به آن خاطر به کودتا تن ندادند.
🔸نکته اصلی اما این است که در مصر دو بازیگر اصلی اخوان المسلمین و ارتش بودند و یکی دیگری را کنار زد در حالی که به خاطر سال ها حکومت یکه سالارانه حسنی مبارک مصر جامعه مدنی قوی نداشت تا به صحنه بیاید. ترکیه اما جامعه مدنی دارد. به همین خاطر بود که رهبران احزاب منتقد و رقیب اردوغان نیز کودتا را تقبیح و محکوم کردند. قوام و دوام دموکراسی ها بسته به جامعه مدنی است. احزاب، رسانه ها و سندیکاها جلوه های بارز جامعه مدنی اند.
در مصر سیسی توانست مرسی را کنار بزند چون جامعه مدنی در مصر قوی نبود و در ترکیه ارتش یا بخش هایی از ارتش نتوانست اردوغان را کنار بزند چون ترکیه حزب دارد. ضمن این که ترکیه تجربه مصر را هم در نظر داشت و برای چنین سناریویی آماده بود.
🔸هر چند در ایران کسانی به دلایل مختلف اعم از تلقی استمرار رقابت ایران و توران یا صفوی – عثمانی یا اختلاف سیاسی جمهوری اسلامی با دولت آنکارا بر سر آینده یا حمایت واقعی یا تلویحی اردوغان از داعش یا اسلام گرا بودن او دوست داشتند کودتا به ثمر می رسید اما این واقعیت را نمی توان انکار کرد که ترکیه توانسته است رقابت احزاب سیاسی را نهادینه کند و این دستاورد کوچکی نیست.
نقش جامعه مدنی در ترکیه را نباید نادیده انگاشت یا کم اهمیت شمرد. حتی اگر جامعه مدنی و احزاب را در ترکیه به نسبت کشورهای غربی ضعیف تر بدانیم «سپهر عمومی» را نمی توان انکار کرد.
سپهر یا حوزه عمومی جایی است که مردم می توانند بر قدرت یا سیاست تأثیر بگذارند و البته باید نهادهای آن هم وجود داشته باشد. در مصر هم مردم می خواستند عمل سیاسی انجام دهند اما نهاد آن موجود نبود وبازی تنها به دست دو نهاد افتاد: ارتش و اخوان.
🔸هانا آرنت با تفکیک فعالیت های انسانی به زحمت، کار و کنش یادآور می شود: در یک جامعه بسته بیشترین فعالیت از جنس «زحمت» است. یعنی تلاش معاش به قصد رفع نیازهای خود و خانواده بی آن که امکان تأثیر گذاری بر دیگران وجود داشته باشد. «کار» اما یک مرحله بالاتر است. چون در «کار» یا ابزار می سازد یا از ابزارهای ساخته شده استفاده می کند و این مطابق همان تعریفی است که انسان را جانور ابزارساز می داند.
هانا آرنت اما از تعریف مارکسی فراتر می رود و فعالیت ها را به زحمت و کار محدود نمی سازد و از «کنش» سخن به میان می آورد و انسان را بر پایه همین «کنش» ، « جانور سیاسی» می خواند. کنش اما کجا ممکن است؟ در حوزه عمومی و در جامعه مدنی.
در مصر مردمانی که در طول سال ها تنها به زحمت و کار مشغول بودند می خواستند عمل سیاسی انجام دهند و گمان می بردند حضور در میدان تحریر کافی است اما در عمل نتوانستند کنش مورد نظر را انجام دهند. در ترکیه هم به میدان تقسیم رفتند اما امکان کنش سیاسی از طریق جامعه مدنی و سپهر عمومی در ترکیه فراهم آمد.
#منبع: سایت نوگرا
@tamadone_novine_islami
https://telegram.me/tamadone_novine_islami
Telegram
بهسوی تمدن نوین اسلامی
مدیر کانال: جواد بهروزفخر
@javad_behruzfakhr
@javad_behruzfakhr
⭕️دکترین شوک؛ از #تمدنسوزی تا #تمدنسازی(بخش دوم)
🔺#جنگ_و_زلزله_تمدنساز_است!
در زمان بروز #بحران، مثلاً بحرانی مثلِ زلزله، حجمِ عظیمی کمکِ مالی به محلِ بحرانزده وارد میشود. اما این حجم از منابع چگونه هدایت میشود؟ چگونه می توان این سیل عظیم سرمایه را به سمت و سوی مناسب جهت داد؟ میتوان گفت بحران سرمایههای متراکم ایجاد میکند، سرمایههایی هم از نوع مادی و هم از نوعِ معنوی. مادی از حیث کمک نقدی و غیر نقدی و معنوی از حیث تجمع انگیزه و تلاش و تشریک مساعی در بازسازی. در این زمانهاست که باید این جریانات گسترده و عظیمِ امکانات و کمکهای نقدی و غیر نقدی استفاده کرده و با ارائهی طرحی متناسب با مکان جغرافیایی و آب و هوای منطقه، #بازسازی_جامعه تخریب شده را به سمتِ #جامعهایی_متمدن_و_آرمانی سوق دهند. مثلا در یک محیطی که پر از زمینهای کشاورزی است ساخت و ساز و شهر سازی باید بر اساس حرفه و نحوه زندگی افراد باشد تا قابلیت پیاده کردن داشته باشد. البته در شهرسازی مسالهایی که مطرح خواهد شد رعایت محیط مداری است یعنی شهرسازی بر اساس #هویت_معنوی، تاریخی و طبیعی منطقه؛ مثل رویکرد #مسجد_مدار که اماکن متبرکه و مقدس را محور قرار میدهد.
زلزلهای که اتفاق افتاد دوباره فضای عمومی کشور را متوجه این قضیه کرد که اگر جامعهایی برای بحران برنامهریزی نداشته باشد قطعا غافلگیر میشود. در حال حاضر ذهن همهی مردم و مسئولین معطوف به یک روی سکه، یعنی مدیریت قبل و در زمان بحران است. مثلا در مورد بحرانی طبیعی مثل زلزله، مقاوم سازی قبل زلزله و ایجاد فضاهایی برای اسکان مردم در زمان زلزله مطرح است، در حالی که در روی دیگر هر بحرانِ طبیعی مثل زلزله حقیقت تلخی است که نمیشود از آن اجتناب کرد؛ خرابی و ویرانی، و نیاز به بازسازی. خطری که در حال حاضر وجود دارد این است که از این بخش قضیه (بازسازی آرمانی بعد از بحران یا #تمدنسازی بعد از بحران) غفلت شود و بحران را برای بازگشت به شرایط قبلی مدیریت شده و از فرصت پیش آمده هیچ استفادهایی نگردد. در حالی که میتوان با هدایت آرامش به بازسازی الگوساز در جامعهی ویران شده، آنهم بهتر از گذشته پرداخت. رفتن به سمتِ آینده آرمانی آری، بازگشت به گذشتهی غیرِ آرمانی، نه.
باید خیلی دقت داشت تا از بحرانهای طبیعی (#زلزله، #سیل، #طوفان و ....) و غیر طبیعی (#جنگ، #کودتا، #انقلاب و ....) در جهت پسرفت جامعه استفاده نشود. کاری که عمدتاً آمریکا برای آن برنامه دارد و در عمدهی بحرانها فرصتطلبی میکند و جوامع و کشورهای مختلف را در جهت منافع خود به عقب میبرد و دچار پسرفت میکند. در مقابل میتوان از این بحرانها استفاده کرد و تلخی و سختی آنها را با مهندسی آیندهایی بهتر، به شیرینی و راحتی بدل کرد.
#علی_رهجو
🔺#منبع: مشرق
(http://www.mashreghnews.ir/fa/news/152755دکترین-شوک-از-تمدنسوزی-تا-تمدنسازی)
🆔 @behruzfakhr
https://telegram.me/tamadone_novine_islami
🔺#جنگ_و_زلزله_تمدنساز_است!
در زمان بروز #بحران، مثلاً بحرانی مثلِ زلزله، حجمِ عظیمی کمکِ مالی به محلِ بحرانزده وارد میشود. اما این حجم از منابع چگونه هدایت میشود؟ چگونه می توان این سیل عظیم سرمایه را به سمت و سوی مناسب جهت داد؟ میتوان گفت بحران سرمایههای متراکم ایجاد میکند، سرمایههایی هم از نوع مادی و هم از نوعِ معنوی. مادی از حیث کمک نقدی و غیر نقدی و معنوی از حیث تجمع انگیزه و تلاش و تشریک مساعی در بازسازی. در این زمانهاست که باید این جریانات گسترده و عظیمِ امکانات و کمکهای نقدی و غیر نقدی استفاده کرده و با ارائهی طرحی متناسب با مکان جغرافیایی و آب و هوای منطقه، #بازسازی_جامعه تخریب شده را به سمتِ #جامعهایی_متمدن_و_آرمانی سوق دهند. مثلا در یک محیطی که پر از زمینهای کشاورزی است ساخت و ساز و شهر سازی باید بر اساس حرفه و نحوه زندگی افراد باشد تا قابلیت پیاده کردن داشته باشد. البته در شهرسازی مسالهایی که مطرح خواهد شد رعایت محیط مداری است یعنی شهرسازی بر اساس #هویت_معنوی، تاریخی و طبیعی منطقه؛ مثل رویکرد #مسجد_مدار که اماکن متبرکه و مقدس را محور قرار میدهد.
زلزلهای که اتفاق افتاد دوباره فضای عمومی کشور را متوجه این قضیه کرد که اگر جامعهایی برای بحران برنامهریزی نداشته باشد قطعا غافلگیر میشود. در حال حاضر ذهن همهی مردم و مسئولین معطوف به یک روی سکه، یعنی مدیریت قبل و در زمان بحران است. مثلا در مورد بحرانی طبیعی مثل زلزله، مقاوم سازی قبل زلزله و ایجاد فضاهایی برای اسکان مردم در زمان زلزله مطرح است، در حالی که در روی دیگر هر بحرانِ طبیعی مثل زلزله حقیقت تلخی است که نمیشود از آن اجتناب کرد؛ خرابی و ویرانی، و نیاز به بازسازی. خطری که در حال حاضر وجود دارد این است که از این بخش قضیه (بازسازی آرمانی بعد از بحران یا #تمدنسازی بعد از بحران) غفلت شود و بحران را برای بازگشت به شرایط قبلی مدیریت شده و از فرصت پیش آمده هیچ استفادهایی نگردد. در حالی که میتوان با هدایت آرامش به بازسازی الگوساز در جامعهی ویران شده، آنهم بهتر از گذشته پرداخت. رفتن به سمتِ آینده آرمانی آری، بازگشت به گذشتهی غیرِ آرمانی، نه.
باید خیلی دقت داشت تا از بحرانهای طبیعی (#زلزله، #سیل، #طوفان و ....) و غیر طبیعی (#جنگ، #کودتا، #انقلاب و ....) در جهت پسرفت جامعه استفاده نشود. کاری که عمدتاً آمریکا برای آن برنامه دارد و در عمدهی بحرانها فرصتطلبی میکند و جوامع و کشورهای مختلف را در جهت منافع خود به عقب میبرد و دچار پسرفت میکند. در مقابل میتوان از این بحرانها استفاده کرد و تلخی و سختی آنها را با مهندسی آیندهایی بهتر، به شیرینی و راحتی بدل کرد.
#علی_رهجو
🔺#منبع: مشرق
(http://www.mashreghnews.ir/fa/news/152755دکترین-شوک-از-تمدنسوزی-تا-تمدنسازی)
🆔 @behruzfakhr
https://telegram.me/tamadone_novine_islami
Telegram
بهسوی تمدن نوین اسلامی
مدیر کانال: جواد بهروزفخر
@javad_behruzfakhr
@javad_behruzfakhr