Forwarded from هفت اقلیم (سعید معدنی)
جامعه فقرزده و تشویق به فرزندآوری
✍سعید معدنی
در این روزهایی که همه خاورمیانه و ایران مشغول جنگ غزه هستند. در ایران اختلاس و گرانی و آلودگی هوا و گسترش فقر و فرونشست زمین و..و... همچنان ادامه دارد.
اما در کنار همه این نگرانی‌‌هایی که دیگر عادت می کنیم و تبدیل به اپیدمی شده و حتی برخی از آنها شاید دیگر به این راحتی قابل درمان نباشد، مثل فرونشست زمین در بخش اعظمی از کشور، خبری دیگر نگرانی ها را افزایش می‌دهد، و آن "افت و عقب ماندگی تحصیلی" فرزندان این سرزمین در استان محروم سیستان و بلوچستان است. خبری که در دنیای پر هیاهوی امروز به راحتی از کنار آن گذشتیم. افت شدید تحصیلی در میان دانش‌آموزان در استان محروم سیستان و بلوچستان واقعا نگران کننده است. آنطور که آمارها میگویند بیش از ۶۰ درصد دانش آموزان آن استانِ محروم از امکانات، قبل از دیپلم ترک تحصیل می کنند. اتفاقی که نیم قرن قبل در ایران باب بود و قرار بود در یک برنامه ریزی درازمدت ریشه کن شود!
معین‌الدین سعیدی، نماینده چابهار در مجلس گفته: «از هر ۱۰۰ نفر دانش‌آموز در سیستان و بلوچستان، کمتر از ۴۰ نفر موفق به کسب دیپلم می‌شوند و عمدتا ریزش تحصیلی رخ می‌دهد.»
از اظهارات این نماینده معلوم می شود که به لحاظ شاخص تحصیلی، محرومیت در این استان در آینده تولید و باز تولید خواهد شد. وی در ادامه صحبت هایش گفته است: "حدود ۱۰ درصد بازماندگان از تحصیل در کشور در این استان هستند و حدود ۱۴ هزار و ۵۰۰ معلم کم داریم.» شاید عده‌ای بگویند چه بهتر که دانش آموزان این آموزش و پرورش بی‌کیفیت را ترک کنند. اما این گزاره برای یک استان محروم که در آن تحصیل کردن مهمترین راه تحرک و موفقیت اجتماعی است، معنایی ندارد.
از سوی دیگر یک اقتصاد دان - فرشاد مومنی- معتقد است که هفتاد درصد مردم یا زیر خط فقر هستند و یا در آستانه فقیر شدن. این فقیر شدن در استان هایی مثل سیستان و بلوچستان بسی بیشتر و بیشتر است. در این اوضاع وانفسا بخشی از حاکمیت و تریبون داران مردم را به فرزندآوری تشویق می کنند! آن‌هم از نوع تشویق‌های مادی. زمانی در این کشور رئیس‌جمهوری وجود داشت که در یک اظهار نظر پوپولیستی و عوامانه گفته بود برای خانواده‌هایی که فرزند به دنیا بیاورند یک میلیون تومان پاداش و پس انداز برای نوزاد در نظر گرفته می شود. در این صورت والدین مثلا مهندس و خلیان و پزشک و معلم و بازاری برای یک میلیون تومان که بچه دار نمی شوند بلکه باز هم خانواده های محروم و آسیب زا که با ده‌ها مشکل دست و پنجه نرم می کنند، برای دریافت پول تشویق به فرزند آوری می‌شوند. در نتیجه فرزندان خانواده های فقیر افزایش پیدا می‌کنند که انگیزه و توان تحصیل و کسب مهارت‌ها را ندارند.
اصولا در برخی کشورهای جهان سوم و از جمله کشور ما که هر روز بر گستره فقر و محرومیت و تورم و بیکاری افزوده می شود، در تشویق به فرزند آوری باید تامل کرد و اگر باز هم عده ای خود را موظف به تشویق می‌دانند باید از تشویق های مادی دوری کنند و شیوه های دیگری را برای تبلیغ فرزندآوری انتخاب کنند. تشویق به فرزندآوری در کنار ترک تحصیل ۶۰ درصدی دانش آموزان یک استان به نظر منطقی نمی‌رسد.
۱۴ آذر ۱۴۰۲
#سعید_معدنی
#افت_تحصیلی
#سیستان_و_بلوچستان
#فقر
#فرزندآوری
@Saeed_Maadani
✍سعید معدنی
در این روزهایی که همه خاورمیانه و ایران مشغول جنگ غزه هستند. در ایران اختلاس و گرانی و آلودگی هوا و گسترش فقر و فرونشست زمین و..و... همچنان ادامه دارد.
اما در کنار همه این نگرانی‌‌هایی که دیگر عادت می کنیم و تبدیل به اپیدمی شده و حتی برخی از آنها شاید دیگر به این راحتی قابل درمان نباشد، مثل فرونشست زمین در بخش اعظمی از کشور، خبری دیگر نگرانی ها را افزایش می‌دهد، و آن "افت و عقب ماندگی تحصیلی" فرزندان این سرزمین در استان محروم سیستان و بلوچستان است. خبری که در دنیای پر هیاهوی امروز به راحتی از کنار آن گذشتیم. افت شدید تحصیلی در میان دانش‌آموزان در استان محروم سیستان و بلوچستان واقعا نگران کننده است. آنطور که آمارها میگویند بیش از ۶۰ درصد دانش آموزان آن استانِ محروم از امکانات، قبل از دیپلم ترک تحصیل می کنند. اتفاقی که نیم قرن قبل در ایران باب بود و قرار بود در یک برنامه ریزی درازمدت ریشه کن شود!
معین‌الدین سعیدی، نماینده چابهار در مجلس گفته: «از هر ۱۰۰ نفر دانش‌آموز در سیستان و بلوچستان، کمتر از ۴۰ نفر موفق به کسب دیپلم می‌شوند و عمدتا ریزش تحصیلی رخ می‌دهد.»
از اظهارات این نماینده معلوم می شود که به لحاظ شاخص تحصیلی، محرومیت در این استان در آینده تولید و باز تولید خواهد شد. وی در ادامه صحبت هایش گفته است: "حدود ۱۰ درصد بازماندگان از تحصیل در کشور در این استان هستند و حدود ۱۴ هزار و ۵۰۰ معلم کم داریم.» شاید عده‌ای بگویند چه بهتر که دانش آموزان این آموزش و پرورش بی‌کیفیت را ترک کنند. اما این گزاره برای یک استان محروم که در آن تحصیل کردن مهمترین راه تحرک و موفقیت اجتماعی است، معنایی ندارد.
از سوی دیگر یک اقتصاد دان - فرشاد مومنی- معتقد است که هفتاد درصد مردم یا زیر خط فقر هستند و یا در آستانه فقیر شدن. این فقیر شدن در استان هایی مثل سیستان و بلوچستان بسی بیشتر و بیشتر است. در این اوضاع وانفسا بخشی از حاکمیت و تریبون داران مردم را به فرزندآوری تشویق می کنند! آن‌هم از نوع تشویق‌های مادی. زمانی در این کشور رئیس‌جمهوری وجود داشت که در یک اظهار نظر پوپولیستی و عوامانه گفته بود برای خانواده‌هایی که فرزند به دنیا بیاورند یک میلیون تومان پاداش و پس انداز برای نوزاد در نظر گرفته می شود. در این صورت والدین مثلا مهندس و خلیان و پزشک و معلم و بازاری برای یک میلیون تومان که بچه دار نمی شوند بلکه باز هم خانواده های محروم و آسیب زا که با ده‌ها مشکل دست و پنجه نرم می کنند، برای دریافت پول تشویق به فرزند آوری می‌شوند. در نتیجه فرزندان خانواده های فقیر افزایش پیدا می‌کنند که انگیزه و توان تحصیل و کسب مهارت‌ها را ندارند.
اصولا در برخی کشورهای جهان سوم و از جمله کشور ما که هر روز بر گستره فقر و محرومیت و تورم و بیکاری افزوده می شود، در تشویق به فرزند آوری باید تامل کرد و اگر باز هم عده ای خود را موظف به تشویق می‌دانند باید از تشویق های مادی دوری کنند و شیوه های دیگری را برای تبلیغ فرزندآوری انتخاب کنند. تشویق به فرزندآوری در کنار ترک تحصیل ۶۰ درصدی دانش آموزان یک استان به نظر منطقی نمی‌رسد.
۱۴ آذر ۱۴۰۲
#سعید_معدنی
#افت_تحصیلی
#سیستان_و_بلوچستان
#فقر
#فرزندآوری
@Saeed_Maadani
☸️درد و رنج ناشی از سیل زدگی شهروندان محروم استان سیستان و بلوچستان
✍️محمدباقر تاج الدین
✅همان گونه که در خبرها آمده است سیلی ویرانگر استان سیستان و بلوچستان محروم و ستم دیده را در نوردیده و موجب بروز خسارت های فراوانی هم شده است. دربارۀ عوامل گوناگون بروز چنین حوادثی در کشور کارشناسان محترم بارها تحلیل های کارشناسی خود را ارائه کرده اند و آن چه البته به جایی نرسد فریاد است. به نظر می رسد که مهم ترین بُعد انسانی و اجتماعی حوادثی از این دست بازتولید درد و رنج مربوط به پیامدهای مخرب آن باشد که این پیامدها می تواند شامل قربانی شدن جان انسان های گرفتار در سیل و همچنین خسارت های مادی و معنوی فراوانِ دیگر باشد. خانواده هایی که تمام یا بخش مهمی از سرمایه های مادی آنان طعمۀ سیل می شود ضمن این که در غم و درد ناشی از دست دادن اعضای خانواده خود ناله ها سر می دهند و اشک ماتم می ریزند شوربختانه با نداری و بی خانمان و بی چیز شدن ناشی از سیل نیز باید دست و پنجه نرم کنند. تاب آوری و تحمل چنین درد و رنج هایی حقیقتا آسان نیست و آن چنان گران بار و خُرد کننده است که تمام زندگی سیل زدگان را تا مدت های طولانی و بلکه تا آخر عمرشان تحت تأثیر قرار می دهد.
✳️تصور کنید که مردمانی محروم و فقیر مشغول زندگی عادی و روز مرّه خود باشند و ناگهان سیلی ویرانگر اندک دار و ندار و هستی شان را ببرد و نابود کند و در لحظاتی کوتاه زحمات چندین و چند سالۀ آنان را به باد فنا و نیستی بسپرد. می ماند این پرسش کُشنده که حالا تا کی و چگونه باید تمام آن دارایی ها و سرمایه های مادی و معنوی خویش را دوباره باز یابی کنند و به زندگی عادی خویش برگردند؟ به ویژه این که استان سیستان و بلوچستان در حالت عادی نیز یکی از محروم ترین استان های ایران است که شهروندان عزیزش درد و رنج های فراوانی را تحمل می کنند از فقر و محرومیت گسترده گرفته تا بیکاری و عدم برخورداری از امکانات و خدمات اقتصادی و اجتماعی که در مقایسه با سایر استان های کشور در گرفتاری ها و مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند. بنده دوبار به این استان محروم سفر کردم و هر آن چه دیدم فقر و محرومیت بود که از در و دیوار این استان می بارید. اکنون هم که گرفتار سیلی ویرانگر شده است و نیازمند کمک های انسان دوستانۀ شهروندان.
#سیستان_و_بلوچستان
#سیل
#سیل_زدگی
#محرومیت
#فقر
#همدردی
@tajeddin_mohammadbagher
✍️محمدباقر تاج الدین
✅همان گونه که در خبرها آمده است سیلی ویرانگر استان سیستان و بلوچستان محروم و ستم دیده را در نوردیده و موجب بروز خسارت های فراوانی هم شده است. دربارۀ عوامل گوناگون بروز چنین حوادثی در کشور کارشناسان محترم بارها تحلیل های کارشناسی خود را ارائه کرده اند و آن چه البته به جایی نرسد فریاد است. به نظر می رسد که مهم ترین بُعد انسانی و اجتماعی حوادثی از این دست بازتولید درد و رنج مربوط به پیامدهای مخرب آن باشد که این پیامدها می تواند شامل قربانی شدن جان انسان های گرفتار در سیل و همچنین خسارت های مادی و معنوی فراوانِ دیگر باشد. خانواده هایی که تمام یا بخش مهمی از سرمایه های مادی آنان طعمۀ سیل می شود ضمن این که در غم و درد ناشی از دست دادن اعضای خانواده خود ناله ها سر می دهند و اشک ماتم می ریزند شوربختانه با نداری و بی خانمان و بی چیز شدن ناشی از سیل نیز باید دست و پنجه نرم کنند. تاب آوری و تحمل چنین درد و رنج هایی حقیقتا آسان نیست و آن چنان گران بار و خُرد کننده است که تمام زندگی سیل زدگان را تا مدت های طولانی و بلکه تا آخر عمرشان تحت تأثیر قرار می دهد.
✳️تصور کنید که مردمانی محروم و فقیر مشغول زندگی عادی و روز مرّه خود باشند و ناگهان سیلی ویرانگر اندک دار و ندار و هستی شان را ببرد و نابود کند و در لحظاتی کوتاه زحمات چندین و چند سالۀ آنان را به باد فنا و نیستی بسپرد. می ماند این پرسش کُشنده که حالا تا کی و چگونه باید تمام آن دارایی ها و سرمایه های مادی و معنوی خویش را دوباره باز یابی کنند و به زندگی عادی خویش برگردند؟ به ویژه این که استان سیستان و بلوچستان در حالت عادی نیز یکی از محروم ترین استان های ایران است که شهروندان عزیزش درد و رنج های فراوانی را تحمل می کنند از فقر و محرومیت گسترده گرفته تا بیکاری و عدم برخورداری از امکانات و خدمات اقتصادی و اجتماعی که در مقایسه با سایر استان های کشور در گرفتاری ها و مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند. بنده دوبار به این استان محروم سفر کردم و هر آن چه دیدم فقر و محرومیت بود که از در و دیوار این استان می بارید. اکنون هم که گرفتار سیلی ویرانگر شده است و نیازمند کمک های انسان دوستانۀ شهروندان.
#سیستان_و_بلوچستان
#سیل
#سیل_زدگی
#محرومیت
#فقر
#همدردی
@tajeddin_mohammadbagher
☸️ما هم مردمانیم
✍️محمدباقر تاج الدین
✅این فرزندان عزیزی که در تصویر مشاهده می کنید فرزندان این آب و خاک اَند که در مناطق فقر زده و محروم سیستان و بلوچستان با کم ترین امکانات، خدمات و فرصت های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی زندگی می کنند. من دوبار به این استان سفر کردم و از نزدیک نهایت فقر و محرومیت را در آن جا دیدم. غرض از نوشتن این متن در حقیقت بیان این نکتۀ اساسی است که این فرزندان می گویند ما هم مردمان این سرزمین هستیم و اگر سهمی هرچند ناچیز از امکانات، خدمات و فرصت های گوناگون را در اختیار داشته باشیم می توانیم استعدادها و توانمند های قابلیتی خود را شکوفا سازیم اما اکنون که در چرخۀ فقر و محرومیت گرفتار شده ایم چگونه دست به چنین کاری بزنیم؟!! اینان می گویند که ما بی استعداد و عقب ماندۀ ذهنی و بی عرضه نیستیم اما دچار محدودیت ها و محرومیت های گسترده و عمیقی از هر لحاظ هستیم و اگر حتی اندک خدمات و امکانات و فرصت هایی در اختیارمان باشد ممکن است بتوانیم به انسان های اثرگذار و شکوفایی تبدیل شویم.
✳️اینان می گویند ما هم مردمانیم و دست کم به امتحانش می ارزد که برخی امکانات و فرصت های اقتصادی و اجتماعی در اختیارمان قرار گیرد تا ما هم بتوانیم به شکوفایی بخشی از استعدادها و قابلیت های خودمان بپردازیم. اما اکنون ما در آزمون و مسابقه ای نابرابر از هر جهت وارد شده ایم که مثلا باید با بچه های فرزندان خانواده های ثروتمند تهران و سایر کلان شهرها رقابت کنیم و انصافاً آیا چنین رقابت نابرابری به لحاظ انسانی و اخلاقی درست است؟!! ما که در این برهوت بدون هرگونه امکانات و خدماتی زندگی می کنیم کجا و بچه های شمال شهر تهران که در مدارس لاکچری درس می خوانند و در خانه های لاکچری زندگی می کنند و خودروهای لاکچری سوار می شوند کجا؟!! پس کجاست ادعای برابری و مروت و انصاف که گوش فلک را پر کرده است؟!!!
❇️ما هم مردمانیم و آرزوهای زیادی در سر داریم که بسیاری از آن ها در این جای دشواری که زندگی می کنیم هرگز برآوردنی شدنی نیستند!!! ما شاید فقط در خواب بتوانیم داشتن یک زندگی حتی معمولی را ببینیم و در عمل که هنوز چیزی ندیده ایم!! ما با اشک و آه به افق های دور خیره مانده ایم تا شاید وضعیتی بهتر از این برای مان رقم بخورد. اما این را هم بگوییم که ما هرگز دچار تنبلی و بی کارگی و رکود فکری و عملی نیستیم که خیال کنید در گوشه ای نشسته ایم و هیچ کوششی نمی کنیم که از قضا بسیار هم کار و کوشش می کنیم اما چه کنیم که در چرخه ای محدود و بسته از انواع مسائل و گرفتاری ها و مشکلات محاصره شده ایم. بی آبی، خشکسالی، نداشتن امکانات آموزشی مناسب و حداقلی، نداشتن امکانات بهداشتی و درمانی مناسب و مطلوب، فقدان زیرساخت های شهری مطلوب، فقدان شغل مناسب، فقدان درآمدی که کفاف زندگی معمولی مان را هم بدهد و خلاصه این که فقدان فرصت های مناسب برای دسترسی به یک زندگی انسانی! آری ما هم مردمانیم، مردمان این سرزمین، و نه مردمانی بیگانه از جایی دیگر!!!
#مردم
#شهروندی
#انسان
#زندگی
#فقر
#محرومیت
#سیستان_و_بلوچستان
@tajeddin_mohammadbagher
✍️محمدباقر تاج الدین
✅این فرزندان عزیزی که در تصویر مشاهده می کنید فرزندان این آب و خاک اَند که در مناطق فقر زده و محروم سیستان و بلوچستان با کم ترین امکانات، خدمات و فرصت های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی زندگی می کنند. من دوبار به این استان سفر کردم و از نزدیک نهایت فقر و محرومیت را در آن جا دیدم. غرض از نوشتن این متن در حقیقت بیان این نکتۀ اساسی است که این فرزندان می گویند ما هم مردمان این سرزمین هستیم و اگر سهمی هرچند ناچیز از امکانات، خدمات و فرصت های گوناگون را در اختیار داشته باشیم می توانیم استعدادها و توانمند های قابلیتی خود را شکوفا سازیم اما اکنون که در چرخۀ فقر و محرومیت گرفتار شده ایم چگونه دست به چنین کاری بزنیم؟!! اینان می گویند که ما بی استعداد و عقب ماندۀ ذهنی و بی عرضه نیستیم اما دچار محدودیت ها و محرومیت های گسترده و عمیقی از هر لحاظ هستیم و اگر حتی اندک خدمات و امکانات و فرصت هایی در اختیارمان باشد ممکن است بتوانیم به انسان های اثرگذار و شکوفایی تبدیل شویم.
✳️اینان می گویند ما هم مردمانیم و دست کم به امتحانش می ارزد که برخی امکانات و فرصت های اقتصادی و اجتماعی در اختیارمان قرار گیرد تا ما هم بتوانیم به شکوفایی بخشی از استعدادها و قابلیت های خودمان بپردازیم. اما اکنون ما در آزمون و مسابقه ای نابرابر از هر جهت وارد شده ایم که مثلا باید با بچه های فرزندان خانواده های ثروتمند تهران و سایر کلان شهرها رقابت کنیم و انصافاً آیا چنین رقابت نابرابری به لحاظ انسانی و اخلاقی درست است؟!! ما که در این برهوت بدون هرگونه امکانات و خدماتی زندگی می کنیم کجا و بچه های شمال شهر تهران که در مدارس لاکچری درس می خوانند و در خانه های لاکچری زندگی می کنند و خودروهای لاکچری سوار می شوند کجا؟!! پس کجاست ادعای برابری و مروت و انصاف که گوش فلک را پر کرده است؟!!!
❇️ما هم مردمانیم و آرزوهای زیادی در سر داریم که بسیاری از آن ها در این جای دشواری که زندگی می کنیم هرگز برآوردنی شدنی نیستند!!! ما شاید فقط در خواب بتوانیم داشتن یک زندگی حتی معمولی را ببینیم و در عمل که هنوز چیزی ندیده ایم!! ما با اشک و آه به افق های دور خیره مانده ایم تا شاید وضعیتی بهتر از این برای مان رقم بخورد. اما این را هم بگوییم که ما هرگز دچار تنبلی و بی کارگی و رکود فکری و عملی نیستیم که خیال کنید در گوشه ای نشسته ایم و هیچ کوششی نمی کنیم که از قضا بسیار هم کار و کوشش می کنیم اما چه کنیم که در چرخه ای محدود و بسته از انواع مسائل و گرفتاری ها و مشکلات محاصره شده ایم. بی آبی، خشکسالی، نداشتن امکانات آموزشی مناسب و حداقلی، نداشتن امکانات بهداشتی و درمانی مناسب و مطلوب، فقدان زیرساخت های شهری مطلوب، فقدان شغل مناسب، فقدان درآمدی که کفاف زندگی معمولی مان را هم بدهد و خلاصه این که فقدان فرصت های مناسب برای دسترسی به یک زندگی انسانی! آری ما هم مردمانیم، مردمان این سرزمین، و نه مردمانی بیگانه از جایی دیگر!!!
#مردم
#شهروندی
#انسان
#زندگی
#فقر
#محرومیت
#سیستان_و_بلوچستان
@tajeddin_mohammadbagher