Мікалаеўская царква ў в. Ахонава Дзятлаўскага раёна хоць і пабудавана ў 1999-2000 гадах, у прынцыпе, праз выкарыстанне традыцыйных матэрыялаў выглядала досыць архаічна і неспецыялістам магла б быць прынята за твор прынамсі пачатку мінулага стагоддзя.

Выглядала. Цяпер яе адеўрарамонцілі металадахоўкай, сайдынгам і пластыкавымі вокнамі, знішчыўшчы ўвесь дух месца. Ну нафіга?

#антырэстаўрацыя #цэрквы #драўлянаедойлідства.

У помніка цяжкі лёс, не пашчасціла з уласнікам і навуковым кіраўніком - апошні або лупіцца ў вочы, або проста злачынец, які бярэ грошы і больш яго помнік не хвалюе. Інакш я не магу зразумець, як можна было настолькі на ад'ябіся выканаць сталярку, калі былі і фота, і арыгінальныя запаўненні. Такога калгаса нават на катэджах не пабачыш.

Вароты. Ладна, няхай вы іх вынеслі з праёма і проста "экспануеце звонку", але ж яны абсалютна не падобныя да старых (у куды падзелі старыя?). Вонкавая аблямоўка ёсць, але тут вузенькія прафілёчкі, занадта маленькія разетачкі-кружочкі, а ўнутранай аблямоўку ўвогуле няма. А рабілася яна з-за таго, што адна са створах варот мела яшчэ дзверы.

Без гэтай дадатковай аблямоўкі святлопразрыстыя запаўненні атрымаліся нашмат большыя: калі ніжняя філёнга і верхняе акенцы былі квадратнымі, то цяпер расплыліся ў бакі, а гістарычны каваны малюнак, вельмі шчыльна ўпісаны ў рамкі, цяпер проста боўтаецца ў гэтых дзірах. Ды і сам малюнак вельмі спрошчаны. І на філёнзе малюнак разьбы па дрэве толькі аддалена нагадвае стары.

Пра вокны і казаць няма чаго, праз адсутнасць яко-небудзь дэталіроўкі выглядае вельмі груба і непраўдападобна. У трохвугольнічках былі такія а-ля гатычныя чатырохпялёсткавыя кветачкі, на якія "забыліся" пры аднаўленні.

Гэта не рэстаўрацыя, гэта злачынства. Але людзі, якія яго здзейснілі, не сядзяць у турме, а "працуюць" над іншымі гісторыка-культурнымі каштоўнасцямі ў тым ліку ў Гродне.

#гродна #гістарычнаязабудова #антырэстаўрацыя