@soltannasir
{ سوء استفاده دشمنان از قوانین معنوی 45 }
{ شرح بعضی فقرات سخنان مولانا زین الدین 27 }
ادامه ... 👇👇👇
همانگونه که ملاحظه نمودید ما در هنگام مراقبه می توانیم به صورت مستقیم به پرده ای که به موازات چشمان ما قرار دارد نگاه نماییم . یا به عبارتی دیگر به صفحه تاریک ذهنیمان نگاه نماییم که به مرور در آن پرده ای تشکیل می شود که تصاویر مشاهده شده بر روی آن پرده نقش می بندد .
و گفته شد که در این حالت ممکن است به چاکرای آجنا فشاری همراه با دردی خفیف وارد شود .
اما نوعی دیگر از مراقبه وجود دارد که در آن آگاهی مستقیما به سوی چاکرای آجنا کشیده می شود . و مشاهده از طریق درون چاکرای آجنا انجام می شود . ( نظیر مشاهده همسر لهیری ماهاسایا )
این حالت می تواند با چشمانی بسته و یا با باز انجام شود . مانند بعضی از مودراهای یوگا که در آن با چشمانی باز به سمت چاکرای آجنا نگاه می شود .
با توجه به تغییرات معادلات معنوی ای که در جهان به وقوع پیوسته است .
هر دو نوع این مراقبه توصیه نمی شود . و بهتر است که در هنگام مراقبه آگاهی را به سمت چاکرای ساهاسرا تاج منتقل نمود .
اما تغییر معادلات را از دو جنبه می توان بررسی نمود.
1⃣ : با تولد کودک منحوس( دجال ) در یهودیه اصفهان ، نیروی غالب بر چاکرای آجنا نیروی شیطنی و ظلمانی شد . عارفان شرق و مقدسینشان چاکرای آجنا را از دست دادند . یعنی برتری در این چاکرا با جحودان عالم شد .
امیدوارم که دروس ابتدایی را به یاد بیاورید . در آنجا گفته شد که جحودان با کمک منابع مالی بسیاری از سالکین هندو و بودایی را به همکاری واداشته اند .
آری جحودان با کمک خود شرقیان موفق به برتری در چاکرای آجنا شدند . اگر هندوان و بوداییان خائن نبودند . جحودان عالم حتی با تولد موعودشان نیز نمی توانستند . برتری را در این چاکرا از آن خویش نمایند .
علی ای حال پس از دست دادن چاکرای آجنا جاودانان هیمالیا به یک درجه بالاتر توجه نمودند . و تمرکزشان را برای حفظ چاکرای ساهاسرا ( تاج سر )بکار گرفته اند .
چون نیروی غالب بر چاکرای آجنا اکنون ظلمانی و شیطنی است . و از آنجایی که نیروی غالب بر مغلوب اثر گذار است.
و مقدسین و جاودانان هیمالیا همت خویش را صرف چاکرای تاج نموده اند.
و این مسئله منجر به برتری بیشتر جحودان در این چاکرا شده است .
اکنون چاکرای آجنا دیگر پشتوانه معنوی بزرگان شرق را ندارد .
بنابراین تصاویری که در پرده شهود ذهنی یا خود چاکرای آجنا مشاهده می شود . ممکن است چندان قابل اعتماد نباشد .
همچنین افرادی که تمام وقتشان را صرف کار کردن با این چاکرا می نمایند. در واقع خواسته یا ناخواسته کمک به سلطنت دجال می نمایند . زیرا به نیروی این چاکرا می افزایند . نیرویی که اکنون بیشتر در اختیار دشمن است .
این افراد علاوه بر اینکه ناخواسته ممکن است به سلطنت وی کمک نمایند . ممکن است به علت کار نمودن زیاد با این چاکرا کم کم ناخواسته به سمت پیروی از دجال پیش بروند .
چنانچه خیلی از به اصطلاح اساتید معنوی غربی خواسته یا ناخواسته در جبهه دوستان دجال و دشمنان امام عصر صاحب الامر مهدی موعود و منتظر (ع) و حضرت عیسی بن مریم مسیح موعود روح الله می باشند .
نکته مهم : بازگشت خدای فرومایه رع در سال 2013 به زمین ، برتری جحودان را در چاکرای آجنا افزایش داد . به یاد دارید که چشم بالای هرم ماسونی بنا به اساطیر مصر چشم رع و همچنین چشم حورس است .
نکته مهم 2 : شرایطی که نظام صهیونیستی و انجمن های مخفی در جهان معنوی در حال ایجادش هستند . بسیار اسفناک است . آنان به طور خاص در هند و تبت تاکنون موفق به جذب بسیاری از اساتید معنوی شده اند . و با روندی که در پیش گرفته اند . در سالهای آینده به موفقیت بیشتری در این باب دست خواهند یافت . و تقریبا جز حلقه اولیای آیین هندو و بودیسم سایر اساتید معنوی این مناطق یکی یکی در حال جذب شدن به سوی شاخه های مختلف نظام صهیونیستی دجالی می باشند .
ادامه دارد ....
#امام_عصر(ع) #مسیح(ع) #رع
#چاکرای_آجنا #دجال
@soltannasir
🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵
{ سوء استفاده دشمنان از قوانین معنوی 45 }
{ شرح بعضی فقرات سخنان مولانا زین الدین 27 }
ادامه ... 👇👇👇
همانگونه که ملاحظه نمودید ما در هنگام مراقبه می توانیم به صورت مستقیم به پرده ای که به موازات چشمان ما قرار دارد نگاه نماییم . یا به عبارتی دیگر به صفحه تاریک ذهنیمان نگاه نماییم که به مرور در آن پرده ای تشکیل می شود که تصاویر مشاهده شده بر روی آن پرده نقش می بندد .
و گفته شد که در این حالت ممکن است به چاکرای آجنا فشاری همراه با دردی خفیف وارد شود .
اما نوعی دیگر از مراقبه وجود دارد که در آن آگاهی مستقیما به سوی چاکرای آجنا کشیده می شود . و مشاهده از طریق درون چاکرای آجنا انجام می شود . ( نظیر مشاهده همسر لهیری ماهاسایا )
این حالت می تواند با چشمانی بسته و یا با باز انجام شود . مانند بعضی از مودراهای یوگا که در آن با چشمانی باز به سمت چاکرای آجنا نگاه می شود .
با توجه به تغییرات معادلات معنوی ای که در جهان به وقوع پیوسته است .
هر دو نوع این مراقبه توصیه نمی شود . و بهتر است که در هنگام مراقبه آگاهی را به سمت چاکرای ساهاسرا تاج منتقل نمود .
اما تغییر معادلات را از دو جنبه می توان بررسی نمود.
1⃣ : با تولد کودک منحوس( دجال ) در یهودیه اصفهان ، نیروی غالب بر چاکرای آجنا نیروی شیطنی و ظلمانی شد . عارفان شرق و مقدسینشان چاکرای آجنا را از دست دادند . یعنی برتری در این چاکرا با جحودان عالم شد .
امیدوارم که دروس ابتدایی را به یاد بیاورید . در آنجا گفته شد که جحودان با کمک منابع مالی بسیاری از سالکین هندو و بودایی را به همکاری واداشته اند .
آری جحودان با کمک خود شرقیان موفق به برتری در چاکرای آجنا شدند . اگر هندوان و بوداییان خائن نبودند . جحودان عالم حتی با تولد موعودشان نیز نمی توانستند . برتری را در این چاکرا از آن خویش نمایند .
علی ای حال پس از دست دادن چاکرای آجنا جاودانان هیمالیا به یک درجه بالاتر توجه نمودند . و تمرکزشان را برای حفظ چاکرای ساهاسرا ( تاج سر )بکار گرفته اند .
چون نیروی غالب بر چاکرای آجنا اکنون ظلمانی و شیطنی است . و از آنجایی که نیروی غالب بر مغلوب اثر گذار است.
و مقدسین و جاودانان هیمالیا همت خویش را صرف چاکرای تاج نموده اند.
و این مسئله منجر به برتری بیشتر جحودان در این چاکرا شده است .
اکنون چاکرای آجنا دیگر پشتوانه معنوی بزرگان شرق را ندارد .
بنابراین تصاویری که در پرده شهود ذهنی یا خود چاکرای آجنا مشاهده می شود . ممکن است چندان قابل اعتماد نباشد .
همچنین افرادی که تمام وقتشان را صرف کار کردن با این چاکرا می نمایند. در واقع خواسته یا ناخواسته کمک به سلطنت دجال می نمایند . زیرا به نیروی این چاکرا می افزایند . نیرویی که اکنون بیشتر در اختیار دشمن است .
این افراد علاوه بر اینکه ناخواسته ممکن است به سلطنت وی کمک نمایند . ممکن است به علت کار نمودن زیاد با این چاکرا کم کم ناخواسته به سمت پیروی از دجال پیش بروند .
چنانچه خیلی از به اصطلاح اساتید معنوی غربی خواسته یا ناخواسته در جبهه دوستان دجال و دشمنان امام عصر صاحب الامر مهدی موعود و منتظر (ع) و حضرت عیسی بن مریم مسیح موعود روح الله می باشند .
نکته مهم : بازگشت خدای فرومایه رع در سال 2013 به زمین ، برتری جحودان را در چاکرای آجنا افزایش داد . به یاد دارید که چشم بالای هرم ماسونی بنا به اساطیر مصر چشم رع و همچنین چشم حورس است .
نکته مهم 2 : شرایطی که نظام صهیونیستی و انجمن های مخفی در جهان معنوی در حال ایجادش هستند . بسیار اسفناک است . آنان به طور خاص در هند و تبت تاکنون موفق به جذب بسیاری از اساتید معنوی شده اند . و با روندی که در پیش گرفته اند . در سالهای آینده به موفقیت بیشتری در این باب دست خواهند یافت . و تقریبا جز حلقه اولیای آیین هندو و بودیسم سایر اساتید معنوی این مناطق یکی یکی در حال جذب شدن به سوی شاخه های مختلف نظام صهیونیستی دجالی می باشند .
ادامه دارد ....
#امام_عصر(ع) #مسیح(ع) #رع
#چاکرای_آجنا #دجال
@soltannasir
🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵🌵
@soltannasir
{حنوکا عید گشایش و افتتاح معبد و نور یا عید گشایش دروازه های جهان زیرین و افزایش ظلمت 8}
ادامه ...👇
{ ...آشکارا است که به موجب بلندترین شب که تاریکی بیشتر در زمین می پایید که مظهر #اهریمن است، این شب را 👈نحس و بد یمن می شمردند. در برهان قاطع ذیل واژهٔ #یلدا چنین آمده : «یلدا شب اول زمستان و شب آخر پاییز است که اول #جدی و آخر قوس باشد، و آن درازترین شب هاست در تمام سال و در آن شب و یا نزدیک به آن شب آفتاب به برج جدی تحویل می کند، و گویند آن شب به 👈غایت شوم و نامبارک می باشد، و بعضی گفته اند شب یلدا یازدهم جُدی است. »
اما معارض و ضد تاریکی، روشنایی است. روشنی از تجلّیات و آثار 👈یزدانی می باشد. به همین مناسبت در شب هاست که 👈آتش می افروختند تا 👈تاریکی و 👈عاملان اهریمنی و شیطانی نابود شده و بگریزند. هم چنان که خورشید به مناسبت فروغ و گرمای کارسازش تقدس پیدا کرده بود، آتش نیز همان تقدس و والایی را نزد مردم دارا شد. چون تاریکی فرا می رسید، در پرتو و روشنی #آتش، تاریکی اهریمنی را از میان می بردند. در شب یلدا، یا تولد خورشید، جهت رفع این نحوست، آتش می افروختد. گرد هم جمع می شدند. خوان ویژه می گستردند. هر آنچه میوهٔ👈 تازهٔ فصل که نگاهداری شده بود و میوه های خشک در سفره می نهادند. این سفره جنبهٔ دینی داشت و مقدس بود. از ایزد #خورشید و روشنایی برکت می طلبیدند تا در زمستان به خوشی سر کنند و میوه های تازه و خشک و چیزهای دیگر در سفره، تمثیلی از آن بود که بهار و تابستانی پر برکت در پیش داشته باشند. همه شب را در پرتو چراغ و نور آتش می گذراندند تا اهریمن فرصت دژخویی و تباهی نیابد. چنانکه ملاحظه می شود، این مراسم پس از هزاران سال، تاکنون باقی و برجاست و در سراسر ایران زمین به نام شب چلّه برگزار می شود.
اما امروزه چرا چله_چلهٔ بزرگ می نامند. چلهٔ بزرگ از اول #دی_ماه است تا دهم بهمن ماه که چهل روز تمام ادامه می یابد. چلهٔ کوچک از دهم بهمن ماه است تا بیستم اسفند، و از آن جهت چلهٔ کوچک می گویند که شدت سرما می کاهد.
پس اول دی، به مناسبت آنکه تجدید حیات مهر یا خورشید است، به نام یلدا، یعنی تولد مشهور شده و جشن گرفته می شد. اما آغاز دی ماه جشن بزرگ دیگری نیز بود، چنانکه گذشت هرگاه نام روز و ماه با هم تلاقی و برخورد می کرد، آن روز را جشن می گرفتند. «دذو» در اوستا به معنی آفریدگار و خداوندگار و «ددو» در پهلوی نیز شکل تغییر یافتهٔ همین واژه است. ماه دی (دی _نیز شکل فارسی جدید_ددوی پهلوی است) نیز نخستین روزش به نام آفریدگار نامزد است، پس جشنی بوده و چنانکه گذشت در روزگار گذشته این روز را «#خور_روز» یعنی روز خورشید نیز می گفتند و بعداً به خرّم روز موسوم گشت که جشنی از جشن های ایران کهن بود. این ها همه دلالت بر تقدس و ارج و بزرگی این روز دارد که روز خورشید، روز تولد خورشید شکست ناپذیر است. #ابوریحان می گوید : « دی ماه، و آن را خور ماه نیز می گویند. نخستین روز آن خرم روز (=خُره روز) است و این روز و این ماه هر دو به نام خدای بزرگ است... »
ابوریحان بیرونی چند سطر پایین تر از مطلب بالا، می گوید این جشن را، یعنی روز اول دی ماه را نودروز نیز می گویند. چون میان آن تا نوروز، درست نود روز فاصله است. همهٔ این اشارات و نام ها، حاکی از آن است که شب یلدا، و روز دیگان پیوند استواری با خورشید دارد، با #مهر که از این روز بر تاریکی چیره می شود و رو به افزایش می رود. این روز خورشید است، روز مهر است و نزد ایرانیان، به ویژه مهر آیین ها بسی گرامی بود و بزرگترین جشن، یعنی جشن تولد مهر یا خورشید به شمار می رفت که آغاز سال محسوب می شد.
خورشید، مهر یا میترا، مسیح و نجات بخش جهان از تسلط اهریمن و نکبت و ادبار وی بود. هنگامی که آیین مهر از ایران در جهان متمدن کهن منتشر شد، در روم و بسیاری از کشورهای اروپایی، به همین جهت روز بیست و یکم دسامبر را که برابر اول دی ماه بود، هنگامی که آیین مهر همگانی شده بود، به عنوان روز تولد مهر یا میترای شکست ناپذیر جشن می گرفتند. اما در سده ٔچهارم میلادی بر اثر اشتباهاتی که در کبیسه روی داد، تولد مهر نجات بخش، یا مسیحای منجی _در بیست و پنجم دسامبر واقع شد و از آن پس تثبیت شد. تا آن زمان تولد عیسای #مسیح در #ششم_ژانویه جشن گرفته می شد. اما دین غالب #رومیان و اغلب کشورهای متمدن اروپا، آیین مهر و #میترا بود. اما هنگامی که کم کم مسیحیت در روم با فشار و ارعاب جا باز کرد، متولیان #کلیسا چون نتوانستتد با برانداختن جشن تولد میترا در بیست و پنجم #دسامبر غلبه کنند، همان روز زایش عیسای مسیح اعلام کردند که تا این زمان باقی مانده. یلدا yalda یک واژهٔ سُریانی است به معنی تولد. رومی ها خود واژهٔ ناتالیس را به معنی تولد داشتند. }
ادامه دارد...
@soltannasir
🌞🌑
{حنوکا عید گشایش و افتتاح معبد و نور یا عید گشایش دروازه های جهان زیرین و افزایش ظلمت 8}
ادامه ...👇
{ ...آشکارا است که به موجب بلندترین شب که تاریکی بیشتر در زمین می پایید که مظهر #اهریمن است، این شب را 👈نحس و بد یمن می شمردند. در برهان قاطع ذیل واژهٔ #یلدا چنین آمده : «یلدا شب اول زمستان و شب آخر پاییز است که اول #جدی و آخر قوس باشد، و آن درازترین شب هاست در تمام سال و در آن شب و یا نزدیک به آن شب آفتاب به برج جدی تحویل می کند، و گویند آن شب به 👈غایت شوم و نامبارک می باشد، و بعضی گفته اند شب یلدا یازدهم جُدی است. »
اما معارض و ضد تاریکی، روشنایی است. روشنی از تجلّیات و آثار 👈یزدانی می باشد. به همین مناسبت در شب هاست که 👈آتش می افروختند تا 👈تاریکی و 👈عاملان اهریمنی و شیطانی نابود شده و بگریزند. هم چنان که خورشید به مناسبت فروغ و گرمای کارسازش تقدس پیدا کرده بود، آتش نیز همان تقدس و والایی را نزد مردم دارا شد. چون تاریکی فرا می رسید، در پرتو و روشنی #آتش، تاریکی اهریمنی را از میان می بردند. در شب یلدا، یا تولد خورشید، جهت رفع این نحوست، آتش می افروختد. گرد هم جمع می شدند. خوان ویژه می گستردند. هر آنچه میوهٔ👈 تازهٔ فصل که نگاهداری شده بود و میوه های خشک در سفره می نهادند. این سفره جنبهٔ دینی داشت و مقدس بود. از ایزد #خورشید و روشنایی برکت می طلبیدند تا در زمستان به خوشی سر کنند و میوه های تازه و خشک و چیزهای دیگر در سفره، تمثیلی از آن بود که بهار و تابستانی پر برکت در پیش داشته باشند. همه شب را در پرتو چراغ و نور آتش می گذراندند تا اهریمن فرصت دژخویی و تباهی نیابد. چنانکه ملاحظه می شود، این مراسم پس از هزاران سال، تاکنون باقی و برجاست و در سراسر ایران زمین به نام شب چلّه برگزار می شود.
اما امروزه چرا چله_چلهٔ بزرگ می نامند. چلهٔ بزرگ از اول #دی_ماه است تا دهم بهمن ماه که چهل روز تمام ادامه می یابد. چلهٔ کوچک از دهم بهمن ماه است تا بیستم اسفند، و از آن جهت چلهٔ کوچک می گویند که شدت سرما می کاهد.
پس اول دی، به مناسبت آنکه تجدید حیات مهر یا خورشید است، به نام یلدا، یعنی تولد مشهور شده و جشن گرفته می شد. اما آغاز دی ماه جشن بزرگ دیگری نیز بود، چنانکه گذشت هرگاه نام روز و ماه با هم تلاقی و برخورد می کرد، آن روز را جشن می گرفتند. «دذو» در اوستا به معنی آفریدگار و خداوندگار و «ددو» در پهلوی نیز شکل تغییر یافتهٔ همین واژه است. ماه دی (دی _نیز شکل فارسی جدید_ددوی پهلوی است) نیز نخستین روزش به نام آفریدگار نامزد است، پس جشنی بوده و چنانکه گذشت در روزگار گذشته این روز را «#خور_روز» یعنی روز خورشید نیز می گفتند و بعداً به خرّم روز موسوم گشت که جشنی از جشن های ایران کهن بود. این ها همه دلالت بر تقدس و ارج و بزرگی این روز دارد که روز خورشید، روز تولد خورشید شکست ناپذیر است. #ابوریحان می گوید : « دی ماه، و آن را خور ماه نیز می گویند. نخستین روز آن خرم روز (=خُره روز) است و این روز و این ماه هر دو به نام خدای بزرگ است... »
ابوریحان بیرونی چند سطر پایین تر از مطلب بالا، می گوید این جشن را، یعنی روز اول دی ماه را نودروز نیز می گویند. چون میان آن تا نوروز، درست نود روز فاصله است. همهٔ این اشارات و نام ها، حاکی از آن است که شب یلدا، و روز دیگان پیوند استواری با خورشید دارد، با #مهر که از این روز بر تاریکی چیره می شود و رو به افزایش می رود. این روز خورشید است، روز مهر است و نزد ایرانیان، به ویژه مهر آیین ها بسی گرامی بود و بزرگترین جشن، یعنی جشن تولد مهر یا خورشید به شمار می رفت که آغاز سال محسوب می شد.
خورشید، مهر یا میترا، مسیح و نجات بخش جهان از تسلط اهریمن و نکبت و ادبار وی بود. هنگامی که آیین مهر از ایران در جهان متمدن کهن منتشر شد، در روم و بسیاری از کشورهای اروپایی، به همین جهت روز بیست و یکم دسامبر را که برابر اول دی ماه بود، هنگامی که آیین مهر همگانی شده بود، به عنوان روز تولد مهر یا میترای شکست ناپذیر جشن می گرفتند. اما در سده ٔچهارم میلادی بر اثر اشتباهاتی که در کبیسه روی داد، تولد مهر نجات بخش، یا مسیحای منجی _در بیست و پنجم دسامبر واقع شد و از آن پس تثبیت شد. تا آن زمان تولد عیسای #مسیح در #ششم_ژانویه جشن گرفته می شد. اما دین غالب #رومیان و اغلب کشورهای متمدن اروپا، آیین مهر و #میترا بود. اما هنگامی که کم کم مسیحیت در روم با فشار و ارعاب جا باز کرد، متولیان #کلیسا چون نتوانستتد با برانداختن جشن تولد میترا در بیست و پنجم #دسامبر غلبه کنند، همان روز زایش عیسای مسیح اعلام کردند که تا این زمان باقی مانده. یلدا yalda یک واژهٔ سُریانی است به معنی تولد. رومی ها خود واژهٔ ناتالیس را به معنی تولد داشتند. }
ادامه دارد...
@soltannasir
🌞🌑
@soltannasir
{حنوکا عید گشایش و افتتاح معبد و نور یا عید گشایش دروازه های عالم زیرین و افزایش ظلمت 9}
ادامه ...👇
{مسیحیان سُریانی واژهٔ #یلدا را با خود به ایران آوردند و از آن زمان تا کنون در ایران ماندگار شده است. البته فقط تولد #میترا و هنگام و موقع زمانی آن نبود که در مسیحیت داخل شد، بلکه درواقع امروزه همهٔ مسیحیان جهان، که شب تولد #مسیح را جشن می گیرند و تا بامداد بلندترین شب سال را بیدار مانده و با خوردن و نوشیدن به شادی می گذرانند، همان تولد میترا، مسیحای نجات بخش یا سوشیانت را جشن می گیرند و اغلب مراسم و مناسک و آداب شان مقتبس از آیین #مهر است.
«یلدا، در منابع تاریخی و شعر شاعران»
در مآخذ ایرانی_اسلامی، شب یلدا به شب میلاد شناخته می شده است. شب میلاد مسیح، مسیحا (=مهر). ثعالبی می گوید که شب میلاد، شبی است که عیسا در آن متولد شده است و در درازی بدو مثل زنند.
باید دانست که میلاد و یلدا که بنا بر مشهور درازترین شب های سال است یکی است. زیرا یلدا واژه ای سُریانی است و در آن زبان درست به معنی میلاد عربی استعمال شده که عبارت از ولادت عیسا (=مهر) باشد و در اصطلاح نجوم آخرین شب پاییز یا نخستین شب زمستان است و درازترین شب هاست در همهٔ سال. در فرهنگ سُریانی به انگلیسی تألیف پاین اسمیت یلدا با #نوئل noel تطبیق شده است و از برخی اشعار پارسی رابطهٔ میان میلاد مسیح و شب یلدا درک می شود، از آن جمله معزی گوید : 👇
«ایزد دادار، مهر و کین تو گویی
از شب قدر آفرید و از شب یلدا
زان که به مهرت بود تقرب مؤمن
زان که به کینت بود تفاخر ترسا »
در برهان قاطع از روی این گونه اشعار، تصور شده که یلدا یکی از ملازمان عیسا بوده است، ولی چنین اسم خاصی در کتب ثقهٔ اسلامی از قبیل معارف ابن قُتیبه که عیناً از تورات و انجیل استفاده کرده است دیده نمی شود.
چنان که اشاره شد، شب یلدا را با شب میلاد مسیح تطبیق کرده اند. باید توجه داشت که جشن میلاد مسیح «نوئل» که در بیست و پنجم دسامبر تثبیت شده، برابر با تحقیق، در اصل جشن ظهور میترا (مهر) بوده که مسیحیان در سدهٔ
👈 چهارم میلادی آن را روز تولد عیسا قرار دادند.
یلدا اول زمستان و شب آخر پاییز است که دراز ترین شب های سال است. و در آن شب یا نزدیک به آن آفتاب به برج جدی تحویل می کند و قدما آن را سخت👈 شوم و نامبارک می انگاشتند. در بیشتر نقاط ایران در این شب مراسمی انجام می شود. شعرا زلف یار و هم چنین روز هجران را از حیث سیاهی و درازی بدان تشبیه کنند و از اشعار برخی شعرا مانند سنایی و معزّی که به عنوان شاهد نقل می شود، رابطهٔ میان مسیح و یلدا ادراک می شود. یلدا برابر است با شب اول جدی و شب هفتم دی ماه جلالی و شب بیست و یکم دسامبر. چنان که اشاره شد، به مناسبت، شاعران برای بیان مفاهیمی از این واژه استفاده کرده اند و نشانگر قدمت این یادبود و جشن است : 👇
«چون حلقه ربایند به نیزه، تو به نیزه
خال از رخ زنگی بربایی شب یلدا»
(عنصری)
«نور رایش تیره شب را روز نورانی کند
دود چشمش روز روشن را شب یلدا کند»
(منوچهری )
«[و] گر نیابد خوی ایشان ، در نیابد خلق را
روز روشن در بر دانا شب یلدا شود
[و] قندیل ضروری به شب قدر به مسجد
مسجد شده چون روز و دلت چون شب یلدا
او بر دوشنبه و تو بر آدینه
تو لیل قدر داری و او یلدا»
(ناصر خسرو)
«به صاحب دولتی پیوند اگر نامی همی جویی
که از یک چاکری عیسا چنان معروف شد یلدا»
(سنایی)
«کرده خورشید صبح ملکت تو
روز همه دشمنان شب یلدا ?»
(مسعود سعد)
«سخنم بلند نام از سخن تو گشت و شاید
که دراز نامی از نام مسیح یافت یلدا»
(سیف اسفرنگی)
«تو جان لطیفی و جهان جسم کثیف است
تو شمع فروزانی و گیتی شب یلدا»
(معزی)
«گر آن کی خسرو ایران و توراست
چرا بیژن شپ اندر چاه یلدا
[نیز]
[و ] آری آفتاب مجرد به یک شعاع
بیخ کواکب شب یلدا برافکند
[و] همه شب های غم آبستن روز طرب است
یوسف روز به چاه ، شب یلدا بیند
[و] با جفای تو بر ، که خورد از عمر
شب یلدا رفو که کرد پرند
[و] هست چون صبح آشکارا کاین صباح چند را
بیم صبح رستخیز است از شب یلدای من
(خاقانی)
«روز رویش چو برانداخت نقاب از سر زلف
گویی از روز قیامت شب یلدا برخاست
[و] بر آی ای صبح مشتاقان اگر هنگام روز آمد
که بگرفت این شب یلدا ملال از ماه و پر نیم
[و] نظر به روی تو هر بامداد نوروزیست
شب فراق تو هر که هست یلداییست»
(سعدی)
به مناسبت این که طولانی ترین شب سال، نخستین شب زمستان است و تاریکی اهریمنی بیشتر می پاید، این شب در نظر ایرانیان نحس بود. در روزگاران گذشته برای رخنه در تاریکی و زایل ساختن آثار اهریمنی، آتش می افروختند و هر گروهی از خانواده ها و خویشان و دوستان، گرد آتش جمع می شدند و آن را با خوردن و نوشیدن و شادی و گفت و گو به سر می آوردند و این شب های آتشان نام داشت. }
ادامه دارد..
@soltannasir
🌞
{حنوکا عید گشایش و افتتاح معبد و نور یا عید گشایش دروازه های عالم زیرین و افزایش ظلمت 9}
ادامه ...👇
{مسیحیان سُریانی واژهٔ #یلدا را با خود به ایران آوردند و از آن زمان تا کنون در ایران ماندگار شده است. البته فقط تولد #میترا و هنگام و موقع زمانی آن نبود که در مسیحیت داخل شد، بلکه درواقع امروزه همهٔ مسیحیان جهان، که شب تولد #مسیح را جشن می گیرند و تا بامداد بلندترین شب سال را بیدار مانده و با خوردن و نوشیدن به شادی می گذرانند، همان تولد میترا، مسیحای نجات بخش یا سوشیانت را جشن می گیرند و اغلب مراسم و مناسک و آداب شان مقتبس از آیین #مهر است.
«یلدا، در منابع تاریخی و شعر شاعران»
در مآخذ ایرانی_اسلامی، شب یلدا به شب میلاد شناخته می شده است. شب میلاد مسیح، مسیحا (=مهر). ثعالبی می گوید که شب میلاد، شبی است که عیسا در آن متولد شده است و در درازی بدو مثل زنند.
باید دانست که میلاد و یلدا که بنا بر مشهور درازترین شب های سال است یکی است. زیرا یلدا واژه ای سُریانی است و در آن زبان درست به معنی میلاد عربی استعمال شده که عبارت از ولادت عیسا (=مهر) باشد و در اصطلاح نجوم آخرین شب پاییز یا نخستین شب زمستان است و درازترین شب هاست در همهٔ سال. در فرهنگ سُریانی به انگلیسی تألیف پاین اسمیت یلدا با #نوئل noel تطبیق شده است و از برخی اشعار پارسی رابطهٔ میان میلاد مسیح و شب یلدا درک می شود، از آن جمله معزی گوید : 👇
«ایزد دادار، مهر و کین تو گویی
از شب قدر آفرید و از شب یلدا
زان که به مهرت بود تقرب مؤمن
زان که به کینت بود تفاخر ترسا »
در برهان قاطع از روی این گونه اشعار، تصور شده که یلدا یکی از ملازمان عیسا بوده است، ولی چنین اسم خاصی در کتب ثقهٔ اسلامی از قبیل معارف ابن قُتیبه که عیناً از تورات و انجیل استفاده کرده است دیده نمی شود.
چنان که اشاره شد، شب یلدا را با شب میلاد مسیح تطبیق کرده اند. باید توجه داشت که جشن میلاد مسیح «نوئل» که در بیست و پنجم دسامبر تثبیت شده، برابر با تحقیق، در اصل جشن ظهور میترا (مهر) بوده که مسیحیان در سدهٔ
👈 چهارم میلادی آن را روز تولد عیسا قرار دادند.
یلدا اول زمستان و شب آخر پاییز است که دراز ترین شب های سال است. و در آن شب یا نزدیک به آن آفتاب به برج جدی تحویل می کند و قدما آن را سخت👈 شوم و نامبارک می انگاشتند. در بیشتر نقاط ایران در این شب مراسمی انجام می شود. شعرا زلف یار و هم چنین روز هجران را از حیث سیاهی و درازی بدان تشبیه کنند و از اشعار برخی شعرا مانند سنایی و معزّی که به عنوان شاهد نقل می شود، رابطهٔ میان مسیح و یلدا ادراک می شود. یلدا برابر است با شب اول جدی و شب هفتم دی ماه جلالی و شب بیست و یکم دسامبر. چنان که اشاره شد، به مناسبت، شاعران برای بیان مفاهیمی از این واژه استفاده کرده اند و نشانگر قدمت این یادبود و جشن است : 👇
«چون حلقه ربایند به نیزه، تو به نیزه
خال از رخ زنگی بربایی شب یلدا»
(عنصری)
«نور رایش تیره شب را روز نورانی کند
دود چشمش روز روشن را شب یلدا کند»
(منوچهری )
«[و] گر نیابد خوی ایشان ، در نیابد خلق را
روز روشن در بر دانا شب یلدا شود
[و] قندیل ضروری به شب قدر به مسجد
مسجد شده چون روز و دلت چون شب یلدا
او بر دوشنبه و تو بر آدینه
تو لیل قدر داری و او یلدا»
(ناصر خسرو)
«به صاحب دولتی پیوند اگر نامی همی جویی
که از یک چاکری عیسا چنان معروف شد یلدا»
(سنایی)
«کرده خورشید صبح ملکت تو
روز همه دشمنان شب یلدا ?»
(مسعود سعد)
«سخنم بلند نام از سخن تو گشت و شاید
که دراز نامی از نام مسیح یافت یلدا»
(سیف اسفرنگی)
«تو جان لطیفی و جهان جسم کثیف است
تو شمع فروزانی و گیتی شب یلدا»
(معزی)
«گر آن کی خسرو ایران و توراست
چرا بیژن شپ اندر چاه یلدا
[نیز]
[و ] آری آفتاب مجرد به یک شعاع
بیخ کواکب شب یلدا برافکند
[و] همه شب های غم آبستن روز طرب است
یوسف روز به چاه ، شب یلدا بیند
[و] با جفای تو بر ، که خورد از عمر
شب یلدا رفو که کرد پرند
[و] هست چون صبح آشکارا کاین صباح چند را
بیم صبح رستخیز است از شب یلدای من
(خاقانی)
«روز رویش چو برانداخت نقاب از سر زلف
گویی از روز قیامت شب یلدا برخاست
[و] بر آی ای صبح مشتاقان اگر هنگام روز آمد
که بگرفت این شب یلدا ملال از ماه و پر نیم
[و] نظر به روی تو هر بامداد نوروزیست
شب فراق تو هر که هست یلداییست»
(سعدی)
به مناسبت این که طولانی ترین شب سال، نخستین شب زمستان است و تاریکی اهریمنی بیشتر می پاید، این شب در نظر ایرانیان نحس بود. در روزگاران گذشته برای رخنه در تاریکی و زایل ساختن آثار اهریمنی، آتش می افروختند و هر گروهی از خانواده ها و خویشان و دوستان، گرد آتش جمع می شدند و آن را با خوردن و نوشیدن و شادی و گفت و گو به سر می آوردند و این شب های آتشان نام داشت. }
ادامه دارد..
@soltannasir
🌞
@soltannasir
{ حنوکا عید گشایش معبد و نور یا افتتاح دروازه های عالم زیرین و افزایش ظلمت 12}
{ سخنی دیگر پیوند اسطوره با دین 53 }
ادامه ...👇
گفته شد که تاریخ تولد #عیسی بن مریم #مسیح موعود روح اللّه در اناجیل ذکر نشده است. و مسیحیان شرقی تاریخ تولد وی را ششم ژانویه می دانند.
بنا به نظر بسیاری از محققین در قرن چهارم در سال 354 میلادی کلیسای کاتولیک تاریخ تولد عیسی بن مریم (ع) را تحت تأثیر آیین میترائیسم رومی 25 دسامبر قرار داد.
شکی نیست که بین مسیحیت _به روایت مسیحیان_ و آیین میترائیسم رومی که ترکیبی از مهرپرستی ایرانی و ادیان پاگانی اروپایی بوده شباهت های بسیاری وجود دارد. که به این شباهت ها در آثار بسیاری از اندیشمندان و محققین تاریخ ادیان که بعضاً خود مسیحی بوده اند اشاره شده است .
اما جدای از کشمکش هایی که بر سر تولد حضرت عیسی بن مریم (ع) شده است . باید دید که آیا به راستی حضرت عیسی (ع) و آیین مسیحیت با خورشید و ایزد مهر هیچ ارتباطی ندارد ?
ما روایت درست تولد حضرتش را از امامان معصوم خویش در دست داریم !
در کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال #شیخ_صدوق ، روایتی از #سلطان_علی_بن_موسی_الرضا(ع) با این مضمون نقل شده : 👇
{ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِیسَ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْحُسَیْنِ عَنْ أَبِی طَاهِرِ بْنِ حَمْزَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْوَشَّاءِ قَالَ کُنْتُ مَعَ أَبِی وَ أَنَا غُلَامٌ فَتَعَشَّیْنَا عِنْدَ الرِّضَا ع لَیْلَةَ خَمْسٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ فَقَالَ لَیْلَةُ خَمْسٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ وُلِدَ فِیهَا إِبْرَاهِیمُ وَ وُلِدَ فِیهَا عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ ع وَ فِیهَا دُحِیَتِ الْأَرْضُ مِنْ تَحْتِ الْکَعْبَةِ وَ أَیْضاً خَصْلَةٌ لَمْ یَذْکُرْهَا أَحَدٌ فَمَنْ صَامَ ذَلِکَ الْیَوْمَ کَانَ کَمَنْ صَامَ سِتِّینَ شَهْرا
راوی می‌گوید: «به هنگام جوانى در 👈شب بیست و پنجم ذیقعده به همراه پدرم در خدمت امام رضا(ع) شام خوردیم، پس امام(ع) فرمود: شب بیست و پنجم ماه ذى القعده حضرت ابراهیم و حضرت 👈عیسى بن مریم- که بر آنان درود باد- متولد شدند. و زمین در آن شب از زیر کعبه گسترش پیدا کرد، و نیز فضیلتى در این شب وجود دارد که هیچ‌کس از آن یاد نکرده است و آن این است که هر کس در آن روز روزه بگیرد مانند کسى است که شصت ماه روزه گرفته باشد» }
اولین نکتهٔ مهم این روایت این است که حضرت عیسی بن مریم مسیح موعود روح الله در شب بیست و پنجم به دنیا آمده است .اما 25 ذیقعده ، پس عدد 25 برای تاریخ تولد حضرتش درست است .
به یاد بیارید در روایت عبرانیان روز 25 کیسلو روزی است که نور در جهان وارد شد !
می دانیم که تقویم عبرانیان با ماه نیسان شروع می شود که معادل فروردین است. و ماه کیسلو ماه نُهم تقویم عبرانیان است.
همچنین می دانیم که سال اعراب با محرم شروع می شود. و ذیقعده ماه یازدهم تقویم عربی اسلامی است . اما اگر در تقویم عربی ماه ربیع را معادل بهار و فروردین بدانیم . آنگاه ماه ذیقعده ماه نُهم خواهد شد.
آیا ممکن است که بر این اساس حضرت عیسی(ع) در 25 کیسلو بدنیا آمده باشد ? این تنها یک احتمال است . و درستی آن مشخص نیست. و با توجه به تغییر ماه های قمری و گردش آن در سال
امکان بررسی آن سخت است . علی الخصوص که اعراب در سالهای جاهلیت در تقویم خویش دستکاری انجام دادند و ماه نسی (سیزدهم ) را تحت تأثیر عبرانیان بر تقویم خویش افزودند . بنابراین امکان بررسی تطبیقی تاریخ تولد عیسی بن مریم (ع) با ماه های قمری عملاً وجود ندارد.
اما حال بپردازیم به روز دحوالارض واژهٔ «دحو» به معنای گسترش و به معنای تکان دادن شیٔ از مکان اصلی خویش و همچنین به معنای غلطاندن و پهن کردن نیز معنا شده است. در آیات مختلفی از قرآن کریم به این مسئله اشاره شده است به آیات 27 الی 32 سوره مبارکه نازعات توجه نمایید : 👇
{أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا﴿۲۷﴾رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ👈 دَحَاهَا ﴿۳۰}أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾= آيا آفرينش شما دشوارتر است يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است (۲۷)سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد (۲۸)و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد (۲۹)و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد (۳۰)آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد (۳۱)و كوهها را لنگر آن گردانيد (۳۲) }
ادامه دارد...
@soltannasir
🌞
{ حنوکا عید گشایش معبد و نور یا افتتاح دروازه های عالم زیرین و افزایش ظلمت 12}
{ سخنی دیگر پیوند اسطوره با دین 53 }
ادامه ...👇
گفته شد که تاریخ تولد #عیسی بن مریم #مسیح موعود روح اللّه در اناجیل ذکر نشده است. و مسیحیان شرقی تاریخ تولد وی را ششم ژانویه می دانند.
بنا به نظر بسیاری از محققین در قرن چهارم در سال 354 میلادی کلیسای کاتولیک تاریخ تولد عیسی بن مریم (ع) را تحت تأثیر آیین میترائیسم رومی 25 دسامبر قرار داد.
شکی نیست که بین مسیحیت _به روایت مسیحیان_ و آیین میترائیسم رومی که ترکیبی از مهرپرستی ایرانی و ادیان پاگانی اروپایی بوده شباهت های بسیاری وجود دارد. که به این شباهت ها در آثار بسیاری از اندیشمندان و محققین تاریخ ادیان که بعضاً خود مسیحی بوده اند اشاره شده است .
اما جدای از کشمکش هایی که بر سر تولد حضرت عیسی بن مریم (ع) شده است . باید دید که آیا به راستی حضرت عیسی (ع) و آیین مسیحیت با خورشید و ایزد مهر هیچ ارتباطی ندارد ?
ما روایت درست تولد حضرتش را از امامان معصوم خویش در دست داریم !
در کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال #شیخ_صدوق ، روایتی از #سلطان_علی_بن_موسی_الرضا(ع) با این مضمون نقل شده : 👇
{ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِیسَ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْحُسَیْنِ عَنْ أَبِی طَاهِرِ بْنِ حَمْزَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْوَشَّاءِ قَالَ کُنْتُ مَعَ أَبِی وَ أَنَا غُلَامٌ فَتَعَشَّیْنَا عِنْدَ الرِّضَا ع لَیْلَةَ خَمْسٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ فَقَالَ لَیْلَةُ خَمْسٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ وُلِدَ فِیهَا إِبْرَاهِیمُ وَ وُلِدَ فِیهَا عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ ع وَ فِیهَا دُحِیَتِ الْأَرْضُ مِنْ تَحْتِ الْکَعْبَةِ وَ أَیْضاً خَصْلَةٌ لَمْ یَذْکُرْهَا أَحَدٌ فَمَنْ صَامَ ذَلِکَ الْیَوْمَ کَانَ کَمَنْ صَامَ سِتِّینَ شَهْرا
راوی می‌گوید: «به هنگام جوانى در 👈شب بیست و پنجم ذیقعده به همراه پدرم در خدمت امام رضا(ع) شام خوردیم، پس امام(ع) فرمود: شب بیست و پنجم ماه ذى القعده حضرت ابراهیم و حضرت 👈عیسى بن مریم- که بر آنان درود باد- متولد شدند. و زمین در آن شب از زیر کعبه گسترش پیدا کرد، و نیز فضیلتى در این شب وجود دارد که هیچ‌کس از آن یاد نکرده است و آن این است که هر کس در آن روز روزه بگیرد مانند کسى است که شصت ماه روزه گرفته باشد» }
اولین نکتهٔ مهم این روایت این است که حضرت عیسی بن مریم مسیح موعود روح الله در شب بیست و پنجم به دنیا آمده است .اما 25 ذیقعده ، پس عدد 25 برای تاریخ تولد حضرتش درست است .
به یاد بیارید در روایت عبرانیان روز 25 کیسلو روزی است که نور در جهان وارد شد !
می دانیم که تقویم عبرانیان با ماه نیسان شروع می شود که معادل فروردین است. و ماه کیسلو ماه نُهم تقویم عبرانیان است.
همچنین می دانیم که سال اعراب با محرم شروع می شود. و ذیقعده ماه یازدهم تقویم عربی اسلامی است . اما اگر در تقویم عربی ماه ربیع را معادل بهار و فروردین بدانیم . آنگاه ماه ذیقعده ماه نُهم خواهد شد.
آیا ممکن است که بر این اساس حضرت عیسی(ع) در 25 کیسلو بدنیا آمده باشد ? این تنها یک احتمال است . و درستی آن مشخص نیست. و با توجه به تغییر ماه های قمری و گردش آن در سال
امکان بررسی آن سخت است . علی الخصوص که اعراب در سالهای جاهلیت در تقویم خویش دستکاری انجام دادند و ماه نسی (سیزدهم ) را تحت تأثیر عبرانیان بر تقویم خویش افزودند . بنابراین امکان بررسی تطبیقی تاریخ تولد عیسی بن مریم (ع) با ماه های قمری عملاً وجود ندارد.
اما حال بپردازیم به روز دحوالارض واژهٔ «دحو» به معنای گسترش و به معنای تکان دادن شیٔ از مکان اصلی خویش و همچنین به معنای غلطاندن و پهن کردن نیز معنا شده است. در آیات مختلفی از قرآن کریم به این مسئله اشاره شده است به آیات 27 الی 32 سوره مبارکه نازعات توجه نمایید : 👇
{أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا﴿۲۷﴾رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ👈 دَحَاهَا ﴿۳۰}أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾= آيا آفرينش شما دشوارتر است يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است (۲۷)سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد (۲۸)و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد (۲۹)و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد (۳۰)آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد (۳۱)و كوهها را لنگر آن گردانيد (۳۲) }
ادامه دارد...
@soltannasir
🌞