‼️وضعیت شادکامی در ۱۵۶ کشور و رتبه ایران
#قسمت_سوم

◀️ اقتصاد رفاه ‌ذهنی：

🔻«توماس کارلایل»، مورخ و اندیشمند اسکاتلندی در سال ۱۸۴۲ اقتصاد را علم «ملال‌آور» نامید اما این نامگذاری به دلیل مفاهیم و محاسبات پیچیده و اصطلاحا «خشک» در علم اقتصاد نبود، بلکه کارلایل و همفکران او معتقد بودند اقتصاددانان باید به‌جای «مطلوبیت‌گرایی»، رنج‌ها و احساسات خوشایند مصرف‌کنندگان را در محاسبات خود مورد توجه قرار دهند. هرچند ایده کمی‌سازی عواطف انسانی در اقتصاد به حدود دوقرن پیش باز می‌گردد، اما این ایده حدود یک قرن و تا زمان مطرح شدن حوزه جدیدی در علم اقتصاد به نام « اقتصاد شادکامی»
(Economics of happiness)
در ابعاد گسترده مورد استفاده قرار نگرفت.

🔹نقطه آغاز این حوزه از علم اقتصاد را می‌توان به طرح «معمای استرلین» نسبت داد یعنی جایی که استرلین با بهره‌گیری از شاخص‌های رفاه ذهنی در علم روانشناسی، ادعا کرد که در دهه ۱۹۷۰ با وجود افزایش سرانه درآمد در کشور آمریکا، سطح رفاه ذهنی در میان مردم این‌ کشور کاهش یافته است.

🔻 #اقتصاد_شادکامی حوزه نسبتاً جدیدی در اقتصاد است که در سال‌های اخیر اهمیت ویژه‌ای در معادلات سیاست‌گذاری بسیاری از کشورها پیدا کرده است.

🔹اقتصاددانان در این حوزه نحوه اثرگذاری متغیرهای اقتصادی بر مفهومی به نام «رفاه ذهنی»را بررسی می‌کنند. از آنجا که سیاست‌گذاران عموما در جهت افزایش رفاه و رضایت عمومی تصمیم‌گیری می‌کنند، کمیت بخشی به مفهوم رفاه ذهنی اهمیت پیدا می‌کند. در اندازه‌گیری رفاه ذهنی اقتصاددانان از دو رویکرد استفاده می‌کنند. رویکرد با سابقه‌تر در این زمینه کمی‌سازی رفاه اقتصادی با استفاده از متغیرهای عینی است.

🔻مهم‌ترین متغیر مورد استفاده در این رویکرد سطح درآمد افراد است. اما در رویکرد دوم که حاصل نگاه روان‌شناسانه به مفهوم رضایت و رفاه ذهنی است، متغیرهای ضمنی برای اندازه‌گیری رفاه ذهنی مورد استفاده قرار گرفتند. داده‌های مورد نیاز در این روش از طریق پرسش‌نامه گردآوری می‌شوند. اگرچه استفاده از رویکرد اقتصاد شادکامی سابقه چندانی ندارد، امروزه بسیاری از کارشناسان اقتصادی بر اهمیت این حوزه در سیاست‌گذاری کلان تاکید دارند. به‌همین علت، در سال‌های اخیر برخی از موسسات و نهاد‌های بین‌المللی اقدام به ارائه و اندازه‌گیری برخی از شاخص‌های تعیین‌کننده سطح «شادکامی» و «رفاه ذهنی» در کشورهای مختلف کرده‌اند. برای نمونه سازمان ملل هر سال نسبت به انتشار نتایج حاصل از بررسی‌ وضعیت رفاه ذهنی در کشورهای مختلف در قالب «گزارش جهانی شادی» اقدام می‌کند./ایسنا
#اقتصاد_شادکامی
#اقتصاد_رفاه_ذهنی
📝کانال فرهنگ و توسعه
🆔 @FarhangTose_eh

🔹گزیده‌ای از گفت‌و‌گوی اکبر ترکان با عنوان «حاکمیت بورژوازیِ تجاری» که در چهارمین شماره ماهنامه مشق فردا منتشر شده است.

✍️ عده‌ای فکر می‌کردند چنانچه ما قدرت اقتصادی را به کسانی بدهیم که از خودمان نباشند، آن قدرت اقتصادی بعد از مدتی به قدرت سیاسی تبدیل می‌شود و همین صاحبان قدرت اقتصادی، تشکیل‌دهندگان مجالس و دولت‌های آینده نظام می‌شوند

🔸برای خرید اینترنتی مشق فردا (همراه با تخفیف و ارسال رایگان) به لینک زیر مراجعه کنید:
tinyurl.com/yb4gn8x2

#مشق_فردا #بهمن_احمدی_امویی #اکبر_ترکان #لویاتان_ما #اقتصاد_سیاسی #مشق_فردا_را_خواندم

🔸به کانال «مشق فردا» بپیوندید:
🆔 @mashghefarda

روحانی دنبال چیست؟

تا پایان ریاست جمهوری حسن روحانی حدود یک سال باقی مانده است. او می‌خواهد در این یک سال چه کند؟
این پرسشی است که او کمترین علاقه‌ای به پاسخ به آن ندارد چرا که اساساً پاسخی وجود ندارد. بنابراین، اقتصاد ایران در این دوره همچنان در سراشیبی سقوط به قعر دره پیش خواهد رفت! این دیگر یک نگاه بدبینانه نیست، نظر تقریباً عموم کارشناسان حوزۀ اقتصاد است.
روحانی و اعضای دولت‌اش متأسفانه این واقعیت را پنهان می‌کنند و اوضاع را متناسب با علایق خود جلوه می‌دهند. ظاهراً هدف اصلی آنها ماندن بر سر پست‌های خود به بهای نابودی اقتصاد ایران است. شاید اگر او به ناتوانی دولت خود برای ادارۀ اقتصاد ایران در این وضعیت بغرنج اعتراف کند، حداقل تحرکی برای تغییر برخی رویکردهای کلی ایجاد شود، ولی او به طرز حیرت‌انگیزی اصرار دارد تا وضع را کم و بیش عادی جلوه دهد و بر حقایق هولناک زندگی روزمرۀ مردم پرده‌پوشی کند.
در واقع، ویرانی اقتصاد یک کشور پیامدهای سیاسی و امنیتی بی‌نهایت خطرناکی به دنبال می‌آورد و این خطرات از هم اکنون در افق جامعۀ ایرانی به طور هراسناکی آغاز به خودنمایی کرده است!
آیا روحانی و دولت‌اش با شیوۀ نادیده انگاری و پنهانکاری، علاقمندند که مسئول تمام فجایع آینده شناخته شوند؟
#احمد_زیدآبادی
#حسن_روحانی
#اقتصاد_سیاسی
@ahmadzeidabad
https://instagram.com/ahmadzeidabadiii

🔹 احیای امید در عصر ناامیدی چگونه امکان پذیر است؟!

@solati_mehran

✍ مهران صولتی


عمدتا از سال ۹۷ بود که احیای امید در دستور کار روشنفکران کشور قرار گرفت. گویا همه دریافته بودند که در فقدان امید نه اثری از دموکراسی پدیدار می شود و نه امکانی برای توسعه میسر است، لذا تلاش شد تا امید اجتماعی به مساله ای برای جامعه ایران تبدیل شود. در این مسیر برخی گفت و گو را معبری برای احیای امید معرفی کردند و بعضی از لزوم عاشقی کردن سخن گفتند. برخی از پیرایش مفاهیم از ناامیدی حرف زدند و بعضی دیگر ندای بازگشت به افق انقلاب و آرمان های امید آفرین آن را سر دادند. اما نشد که نشد! و لذا هر چه جلوتر آمدیم ناامیدتر شدیم. به ویژه از آبان ۹۸ به این سو. کیفیت نازل برگزاری انتخابات ۱۴۰۰ هم اوضاع را بدتر ساخت.

اکنون شاید دیگر روشن شده باشد که احیای امید اجتماعی بیش از آن که منوط به تغییر نگرش ها باشد وابسته به تحول در برخی از مولفه های عینی است که قادر باشد معنادار بودن تغییرات را به ایرانیان القا کند. به بیان دیگر این که بی مایه فطیر است و تا در زندگی روزمره مردم دگرگونی ملموسی ایجاد نشود امید بخش ترین سخنان نیز گوشی برای شنیده شدن نمی یابند. حال با این اوصاف پرسش اساسی این است که کدام تغییرات عینی قادرند تا دوباره امید را به متن جامعه و شهروندان آن بازگردانند؟ تصور می کنم شاید تحقق سه عامل زیر بتواند اوضاع را اندکی دگرگون نماید:

🔺 تغییر معنادار در سیاست خارجی کشور آن چنان که شهروندان باور کنند قرار است از این به بعد رابطه سازنده با جهان و پیش بینی پذیر بودن آینده، جایگزین تنش آفرینی های گاه و بی گاه در روابط جهانی شود.

🔺 کشور به سمت تحقق رشد اقتصادی، افزایش ارزش پول ملی و کاهش تورم حرکت کند آن چنان که جامعه شاهد دوره ای از ثبات در سیاست گذاری های اقتصادی و تداوم دستاوردهای آن باشد

🔺 بهبود در شاخص های اقتصادی به نحوی که منجر به فربه شدن طبقه متوسط شود. طبقه ای که موتور محرکه سیاست های توسعه گرایانه و جنبش های دموکراسی گرایانه در همه جوامع محسوب می شود

🔹 نکته پایانی: یکدست شدن قوا در جمهوری اسلامی نباید این توهم را ایجاد کند که بهبود وضعیت شهروندان بدون جلب مشارکت آن ها در عرصه های تعیین سرنوشت امکان پذیر است. اگر ناامیدی کنونی حاصل پیوند نامیمون سقوط شاخص های اقتصادی و احساس بی قدرتی مردم برای ایجاد تغییرات معنادار باشد، احیای امید هم جز از مسیر توانمند سازی اقتصادی- سیاسی امکان پذیر نخواهد بود!

@solati_mehran

#امید
#اقتصاد
سازمان معلمان ایران
🔵با كليك بر روي www.iranto.ir وارد سايت سازمان معلمان شويد.
🔴و با كليك بر روی @sokhanemoallem به كانال تلگرامي سازمان معلمان ايران بپيونديد.

🔹 در مورد اقتصاد ایران پیش از انقلاب چه می دانیم؟

@solati_mehran

✍ مهران صولتی


✅ اقتصاد دوران پیش از انقلاب را باید به دو دوره تقسیم کرد:

عصر تکنوکراتیک اقتصاد (۱۳۵۲-۱۳۴۲)
عصر نفتی اقتصاد (۱۳۵۷-۱۳۵۲)

✅ در دوره اول که مقارن با حضور تیم عالیخانی در وزارت اقتصاد است طلایی ترین دوران اقتصاد ایران معاصر رقم می خورد: رشد اقتصادی پایدار ۱۰ تا ۱۲ درصد به مدت ۱۰ سال- تورم ۲ درصدی- صنعتی شدن کشور و افزایش توان صادراتی اقتصاد

✅ در دوره دوم اما افزایش ناگهانی قیمت جهانی نفت و سه برابر شدن سهم درآمدهای نفتی در بودجه سالانه کشور موجبات دخالت های جاه طلبانه و غیرکارشناسی شاه در عرصه اقتصاد را فراهم آورده و سودای بی فرجام تمدن بزرگ، شیرازه یک اقتصاد پویا و درون زا را در هم ریخت.

✅ همچنین در دوره دوم بسیاری از دستاوردهای اقتصادی دوره اول بر باد رفت. در سال ۵۷، تورم ۲ درصدی یک دهه پیش به بیش از ۲۵ درصد رسیده و رشد اقتصادی ۱۲ درصدی هم به سمت صفر میل پیدا کرده بود. بودجه بیش از حد نفتی شده و ورود درآمدهای وافر نفتی به اقتصاد کشور با بر هم زدن توازن میان عرضه و تقاضا موجبات بی ثباتی سیاسی را به همراه آورد.

✅ برخی از اقتصاددانان معتقدند که بسیاری از ارزانی های زمان شاه هم از مسیر سرکوب قیمت ارز در حد؛ ۷۰ ریال = یک دلار به دست آمده و ارزش ریال در عرصه واقعیت بسیار کمتر از دلار بوده است. از سوی دیگر دلبستگی شاه به نوعی سوسیالیسم هم توانست حمایت های آموزشی- بهداشتی را برای شهروندان به ارمغان آورد.

✅ ورود نفت به اقتصاد ایران دهه ۵۰ به منزله بلای سیاهی بود که با کاهش رشد اقتصادی و افزایش تورم نه تنها به تعمیق شکاف طبقاتی انجامید بلکه با افزایش گرانی و بیکاری موجب نارضایتی شهروندان شد. البته پیروزی انقلاب بیش از همه ناشی از بی تصمیمی و اشتباهات شاه، پذیرش وعده جامعه اتوپیایی از سوی مردم، و سازماندهی نیروهای انقلابی توسط روحانیت بود. در این میان برخی نارسایی های اقتصادی هم به عنوان کاتالیزور عمل کرد.

🔹 نکته پایانی: مزایای اقتصاد ایران دهه ۴۰ ایران هرگز در دوران بعد از انقلاب تکرار نشد (در صورت تداوم اکنون ایران بالاتر از کره جنوبی ایستاده بود) و تنها در دوره خاتمی توانستیم اندکی به آن نزدیک شویم. نضج گیری بورژوازی ملی، اقتصاد صادرات محور، بهره گیری از ظرفیت نیروی انسانی و اولویت تولید بر توزیع از مزایای آشکار آن دوره بود.

@solati_mehran
#اقتصاد_ایران
#توسعه
#عصر_تکنوکراتیک
#عصر_نفتی

سازمان معلمان ایران
🔵با كليك بر روي www.iranto.ir وارد سايت سازمان معلمان شويد.
🔴و با كليك بر روی @sokhanemoallem به كانال تلگرامي سازمان معلمان ايران بپيونديد.

⭕️ 10 مصیبت تورم!


🔻1- تورم باعث ایجاد رونق و رکودهای کاذب (برای مثال حباب در بازار دارایی ها) می شود.

🔻2- تورم نابرابری را در جامعه افزایش می دهد.

🔻 3- تورم جلوی کاهش قیمت کالاها (ناشی از افزایش بهره وری تولید) را می گیرد.

🔻 4- تورم باعث بالاتر رفتن هزینه های دولت می شود.

🔻 5- تورم بنیان خانواده ها را ویران می کند.

🔻 6- تورم به فساد دامن می زند.

🔻 7- تورم دم و دستگاه دولت را بزرگتر می کند.

🔻 8- تورم مردم را مادی تر، حسودتر و خودپسندتر می کند.

🔻 9- تورم مردم را افسرده و ناامید می کند.

🔻 10- تورم به اتلاف منابع طبیعی و گران تر شدن آنها می انجامد.



#اقتصاد_دستوری
#تورم


🛜 @zistboommedia ||  مدرسه علوم انسانی
❇️ @sokhanemoallem