#МУЛОҲАЗА_УЧУН

Мулойимлик — ахлоқли одамнинг қимматбаҳо либоси ва у кийим турларининг энг чидамли матосидир”.

Бир ёши улуғ донишманд дарё бўйида ўтириб, атрофидаги гўзал манзара ҳақида фикр юритар, нималарнидир хаёл қиларди... Тўсатдан сувга тушиб кетиб, ундан халос бўлишга ҳаракат қилаётган чаёнга кўзи тушди. Донишманд уни қутқаришга қарор қилиб, қўлини узатган эди, қўлини чақиб олди. Оғриқнинг қаттиқлигидан қўлини тортиб олди. Лекин бир дақиқа ҳам ўтмасдан қария чаённи қутқариш учун яна қўлини чўзган эди, чаён яна чақди. Бироздан сўнг қария учинчи бор қўлини узатди.
Унинг бу ҳаракатларини кузатиб турган бир одам: “Эй инсон! Биринчи маротабада ҳам, иккинчи маротабада ҳам хулоса чиқармадингизми... Нима сабабдан яна учинчи бор ҳаракат қиляпсиз?!” – деди.
Донишманд унинг огоҳлантиришига эътибор бермай, ҳаракат қилиб чаённи қутқаришга муваффақ бўлди. Сўнг ҳалиги киши томон борди ва елкасига қўлини аста қўйиб мулойимлик билан: “Эй болам!
Чаённинг табиати – чақиш. Менинг табиатим – мулойимлик билан раҳм-шафқат қилиш. Нима учун унинг табиати менинг табиатимдан ғолиб бўлишига йўл қўйишим керак экан”, – деди.

Хулоса ўрнида шуни айтиш мумкинки, инсонларга ўз табиатингиз билан муомала қилинг, уларнинг табиати билан эмас. Сизларга баъзи ҳолларда қанчалар озор бермасинлар, ўз табиатингиз асосида муомала қилинг.
Шундай экан, ҳар бир инсон жамиятнинг бир узвий сифатида ўзи мансуб бўлган мазкур жамиятнинг ҳар бир аъзосини ҳурмат қилмоғи, ҳар қандай муаммоли вазиятда ҳам мулойимлик билан муомалада бўлмоғи даркор.
Зеро, мулойимлик замонавий мулоқот психологияси томонидан ҳам, буюк алломаларимиз томонидан ҳам, шунингдек, Исломда ҳам эътироф этилган ва улуғланган фазилатдир.

Каналимиздан узоклашменг
👇👇👇

https://t.me/sinovlarihayot

#МУЛОҲАЗА_УЧУН


​​ЖАННАТДАГИ ҚЎШНИ

Мусо алайҳиссалом ўзига жаннатда ким қўшни бўлишни билдиришини сўраб, Аллоҳ таолога илтижо қилди. Бир куни шундай нидо келди:
- Эй Мусо, фалон ерда яшовчи қассоб сенинг жаннатдаги қўшнинг ва дўстинг бўлади...
Мусо алайҳиссалом қизиқиб, қассобнинг қайси ибодати учун бунга муносиб кўрилганини билиш ниятида йўлга чиқди. Бориб, қассобни ахтариб топди. Қассоб ҳазрати Мусонинг ҳақ пайғамбар эканини билган ва бунга иймон келтирган, лекин пайғамбарнинг ўзини кўрмаган эди, шунинг учун танимади. Кечқурун қассоб ҳазрати Мусони уйига олиб кетди. Таом тайёрлаб, дастурхон тузади. Овқатланишга киришишдан олдин у деворга осиғлиқ бир саватни ерга туширди ва ундан қимирлашга мадори қолмаган бир қари кампирни чиқарди. Худди гўдакни овқатлантиргандек уни едирди, ичирди ва яна саватга солиб, деворга илиб қўйди. Шунда кампир нималардир деб пичирлади. Унинг нима деяётганини тушунмаган Мусо алайҳиссалом қассобдан сўради:
- Бу кампир кимингиз бўлади?
- Бу аёл менинг онам бўладилар. Ўтириб-туришга, еб-ичишга мадорлари етмайди. Шунинг учун ўзим овқатлантираман, сув ичираман, тозаликларига қарайман. Қўлимдан келганича хурсанд қилишга уринаман, - деди қассоб.
- Ҳозиргина нимадир деб пичирлаганди, шунда нима деди? - сўради ҳазрати Мусо. Қассоб жавоб берди:
- "Парвардигорим, мен ўғлимдан розиман, Сен ҳам ундан рози бўл! Жаннатда уни ҳазрати Мусога қўшни қил", деб дуо ўқиди.
Шунда Мусо алайҳиссалом ўзини танитиш вақти келганини тушунди ва:
- Мен Аллоҳнинг пайғамбари Мусоман. Аллоҳдан жаннатдаги қўшним ким бўлишини билдиришни сўраб, илтижо қилган эдим. Жаноби Ҳақ сен эканингни маълум қилди.
Сенга хушхабар бўлсин, онангга қилган хизматларинг эвазига Аллоҳ сендан рози бўлди. Онангнинг дуосини қабул айлади ва сени жаннатда менга қўшни қилди, - деди.

"Кўҳна дунё ва ривоятлари" китобидан
T.me/sinovlarihayot

#МУЛОҲАЗА_УЧУН

Мулойимлик — ахлоқли одамнинг қимматбаҳо либоси ва у кийим турларининг энг чидамли матосидир”.

Бир ёши улуғ донишманд дарё бўйида ўтириб, атрофидаги гўзал манзара ҳақида фикр юритар, нималарнидир хаёл қиларди... Тўсатдан сувга тушиб кетиб, ундан халос бўлишга ҳаракат қилаётган чаёнга кўзи тушди. Донишманд уни қутқаришга қарор қилиб, қўлини узатган эди, қўлини чақиб олди. Оғриқнинг қаттиқлигидан қўлини тортиб олди. Лекин бир дақиқа ҳам ўтмасдан қария чаённи қутқариш учун яна қўлини чўзган эди, чаён яна чақди. Бироздан сўнг қария учинчи бор қўлини узатди.
Унинг бу ҳаракатларини кузатиб турган бир одам: “Эй инсон! Биринчи маротабада ҳам, иккинчи маротабада ҳам хулоса чиқармадингизми... Нима сабабдан яна учинчи бор ҳаракат қиляпсиз?!” – деди.
Донишманд унинг огоҳлантиришига эътибор бермай, ҳаракат қилиб чаённи қутқаришга муваффақ бўлди. Сўнг ҳалиги киши томон борди ва елкасига қўлини аста қўйиб мулойимлик билан: “Эй болам!
Чаённинг табиати – чақиш. Менинг табиатим – мулойимлик билан раҳм-шафқат қилиш. Нима учун унинг табиати менинг табиатимдан ғолиб бўлишига йўл қўйишим керак экан”, – деди.

Хулоса ўрнида шуни айтиш мумкинки, инсонларга ўз табиатингиз билан муомала қилинг, уларнинг табиати билан эмас. Сизларга баъзи ҳолларда қанчалар озор бермасинлар, ўз табиатингиз асосида муомала қилинг.
Шундай экан, ҳар бир инсон жамиятнинг бир узвий сифатида ўзи мансуб бўлган мазкур жамиятнинг ҳар бир аъзосини ҳурмат қилмоғи, ҳар қандай муаммоли вазиятда ҳам мулойимлик билан муомалада бўлмоғи даркор.
Зеро, мулойимлик замонавий мулоқот психологияси томонидан ҳам, буюк алломаларимиз томонидан ҳам, шунингдек, Исломда ҳам эътироф этилган ва улуғланган фазилатдир.

Каналимиздан узоклашменг
👇👇👇

https://t.me/sinovlarihayot

#МУЛОҲАЗА_УЧУН

Мулойимлик — ахлоқли одамнинг қимматбаҳо либоси ва у кийим турларининг энг чидамли матосидир”.

Бир ёши улуғ донишманд дарё бўйида ўтириб, атрофидаги гўзал манзара ҳақида фикр юритар, нималарнидир хаёл қиларди... Тўсатдан сувга тушиб кетиб, ундан халос бўлишга ҳаракат қилаётган чаёнга кўзи тушди. Донишманд уни қутқаришга қарор қилиб, қўлини узатган эди, қўлини чақиб олди. Оғриқнинг қаттиқлигидан қўлини тортиб олди. Лекин бир дақиқа ҳам ўтмасдан қария чаённи қутқариш учун яна қўлини чўзган эди, чаён яна чақди. Бироздан сўнг қария учинчи бор қўлини узатди.
Унинг бу ҳаракатларини кузатиб турган бир одам: “Эй инсон! Биринчи маротабада ҳам, иккинчи маротабада ҳам хулоса чиқармадингизми... Нима сабабдан яна учинчи бор ҳаракат қиляпсиз?!” – деди.
Донишманд унинг огоҳлантиришига эътибор бермай, ҳаракат қилиб чаённи қутқаришга муваффақ бўлди. Сўнг ҳалиги киши томон борди ва елкасига қўлини аста қўйиб мулойимлик билан: “Эй болам!
Чаённинг табиати – чақиш. Менинг табиатим – мулойимлик билан раҳм-шафқат қилиш. Нима учун унинг табиати менинг табиатимдан ғолиб бўлишига йўл қўйишим керак экан”, – деди.

Хулоса ўрнида шуни айтиш мумкинки, инсонларга ўз табиатингиз билан муомала қилинг, уларнинг табиати билан эмас. Сизларга баъзи ҳолларда қанчалар озор бермасинлар, ўз табиатингиз асосида муомала қилинг.
Шундай экан, ҳар бир инсон жамиятнинг бир узвий сифатида ўзи мансуб бўлган мазкур жамиятнинг ҳар бир аъзосини ҳурмат қилмоғи, ҳар қандай муаммоли вазиятда ҳам мулойимлик билан муомалада бўлмоғи даркор.
Зеро, мулойимлик замонавий мулоқот психологияси томонидан ҳам, буюк алломаларимиз томонидан ҳам, шунингдек, Исломда ҳам эътироф этилган ва улуғланган фазилатдир.

Каналимиздан узоклашменг
👇👇👇

https://t.me/sinovlarihayot

#МУЛОҲАЗА_УЧУН

Мулойимлик — ахлоқли одамнинг қимматбаҳо либоси ва у кийим турларининг энг чидамли матосидир”.

Бир ёши улуғ донишманд дарё бўйида ўтириб, атрофидаги гўзал манзара ҳақида фикр юритар, нималарнидир хаёл қиларди... Тўсатдан сувга тушиб кетиб, ундан халос бўлишга ҳаракат қилаётган чаёнга кўзи тушди. Донишманд уни қутқаришга қарор қилиб, қўлини узатган эди, қўлини чақиб олди. Оғриқнинг қаттиқлигидан қўлини тортиб олди. Лекин бир дақиқа ҳам ўтмасдан қария чаённи қутқариш учун яна қўлини чўзган эди, чаён яна чақди. Бироздан сўнг қария учинчи бор қўлини узатди.
Унинг бу ҳаракатларини кузатиб турган бир одам: “Эй инсон! Биринчи маротабада ҳам, иккинчи маротабада ҳам хулоса чиқармадингизми... Нима сабабдан яна учинчи бор ҳаракат қиляпсиз?!” – деди.
Донишманд унинг огоҳлантиришига эътибор бермай, ҳаракат қилиб чаённи қутқаришга муваффақ бўлди. Сўнг ҳалиги киши томон борди ва елкасига қўлини аста қўйиб мулойимлик билан: “Эй болам!
Чаённинг табиати – чақиш. Менинг табиатим – мулойимлик билан раҳм-шафқат қилиш. Нима учун унинг табиати менинг табиатимдан ғолиб бўлишига йўл қўйишим керак экан”, – деди.

Хулоса ўрнида шуни айтиш мумкинки, инсонларга ўз табиатингиз билан муомала қилинг, уларнинг табиати билан эмас. Сизларга баъзи ҳолларда қанчалар озор бермасинлар, ўз табиатингиз асосида муомала қилинг.
Шундай экан, ҳар бир инсон жамиятнинг бир узвий сифатида ўзи мансуб бўлган мазкур жамиятнинг ҳар бир аъзосини ҳурмат қилмоғи, ҳар қандай муаммоли вазиятда ҳам мулойимлик билан муомалада бўлмоғи даркор.
Зеро, мулойимлик замонавий мулоқот психологияси томонидан ҳам, буюк алломаларимиз томонидан ҳам, шунингдек, Исломда ҳам эътироф этилган ва улуғланган фазилатдир.

Каналимиздан узоклашменг
👇👇👇

https://t.me/sinovlarihayot

#Мулоҳаза_учун

НАВБАТ

Ҳилола опа бугун вақтли турди. Ҳомиладор қизи Лобарни шаҳардаги касалхонага олиб бормоқчи эди.

- «Лобар, тезроқ кийин, эртароқ бормасак, касалхонада навбат кўпайиб кетади» – деб қизини шоштирган бўлди.

Она-бола касалхонага кириб келишганида соат 10 дан ошган эди.

Касалхона коридори навбат кутиб ўтирган аёллар билан тўла эди.

Ҳилола опанинг хаёлидан, бу кетишда пешингача ҳам навбат келмайди... деган гап ўтди.

Қизига :
- «Сен ўтириб тур» - деб касалхона ҳовлисига чиқди.

Сумкасидан телефонини чиқариб таниши Жаҳонгирга қўнғироқ қилди. 
- « Жаҳонгир, касалхонага келгандик, жуда навбат кўп экан, ҳалиги таниш докторингизга телефон қилиб тайинлаб қўйинг, бизни навбатсиз чақириб олсин.»
- « Опа, ахир неча марта ёрдам бераман? Ўтган гал ҳам шундай қилган эдингиз. Биласиз, бунақа ишларни ёмон кўраман. Ахир, навбат кутиб соатлаб ўтирганлар бор. Уларга нисбатан ҳурматсизликку бу! »

Ҳилола опа ялинавергач, Жаҳонгир бу сўнгги марта эканлигини таъкидлаб, рози бўлишга мажбур бўлди.

Таниш докторга телефон қилиб Ҳилола опанинг фамилиясини берди.

Ичида доктор унинг илтимосини рад этишидан умидвор эди. 
Орадан беш дақиқа ўтар-ўтмас касалхона коридорида Ҳилола опанинг фамилияси янгради ва у қизини етаклаб доктор қабулига кириб кетди.

Одамларнинг норози нигоҳларига жавобан:     -« Қўлингдан келса, сен ҳам шундай қил»- дегандай кўзларини сузиб қўйди. 

Кейинги ҳафта Ҳилола опа иш билан банкга кирди.
Қараса, яна навбат.

Одатдагидек Жаҳонгирга телефон қилди. Лекин, минг уринса ҳам у билан боғлана олмади.
Ноилож навбат кутиб ўтирди.
Бир соат деганда навбат келиб, энди киришга шайланган эди ичкаридаги одам кимнингдир фамилиясини айтиб чақирди.

Фамилиясини эшитган одам эшик томон кела бошлади.
Ҳилола опа йиғи аралаш: -«Ахир, мен бир соатдан бери навбатда турибман» – деди.

Ҳалиги одам эса эшикни ёпар экан, унга бир қараб қўйди. Нотаниш одамнинг нигоҳларидан опага таниш бир гапни ўқиш мумкин эди:
-«Қўлингдан келса, сен ҳам шундай қил!»...

Қиссадан ҳисса шу-ки, пичоқни олдин  ўзинга, оғримаса  бошқага ур!

T.me/sinovlarihayot