«Эримнинг жирканч қиёфаси хорижда фош бўлди…»

Мен отамнинг эрка, қишлоқнинг эса энг сулув қизи эдим… Уйида ҳатто шамолдан ҳам асраб улғайтирилган мендай қизнинг ортидан “уйланаман”, деб эргашган йигитлар бисёр эди. Аммо уларнинг бирортасини назаримга илмаганман.

Диёр ака эса қишлоқнинг кўзга кўринган кўркам йигитларидан эди. Оёғининг тагида машина, эгнидаги либослари ҳам жуда қиммат, ўзига қараб юрадиган пўрим йигит бўлгани учун ҳам шу инсон эътиборимни тортганди. Биз оилада икки қиз эдик. Синглимнинг йигити эса Диёр акамдек кўркам эмасди. Устига-устак, у қишлоқнинг энг камбағал оиласидан эди. Йигитнинг отаси эрта ўлиб кетган, онаси ёлғиз ўзи беш фарзандни улғайтирганди. Тўнғич фарзанд бўлгани учун куёвимиз ҳаммадан кейин уйланаётганди. Унга оиламиздагилар нописанд қарар, камбағал оиладан чиққанини синглимнинг юзига солишарди. Фақат отам бундан мустасно эди. Айниқса, аммам «Дилобар, шу йигитдан бошқаси қуриб кетганмиди? Топганинг оиламизга муносиб ҳам эмас. Акамгаям ҳайронман, келиб-келиб шу йигитга ҳам қиз берадими? Мана, опангнинг эридай тутган жойини кесадиган, бойвачча, пулни пул демайдиганидан топсанг бўлмайдими?» деганди. Бу гаплар ўшанда менга мойдай ёққан ва ўзимда йўқ хурсанд бўлгандим. Хуллас, опа-сингил ўз танлаганларимизга ўн кун олдинма-кейин узатилдик.

Орадан ўн йил ўтди. Бугун эса оиламиздаги ҳамманинг қараши ўзгарган. Синглимнинг эри, вақтида ҳеч ким назарига илмаган одам ҳозир ота-онам суйган энг яхши куёвга айланган. Тўғри, у синглимга қўша-қўша тилла олиб бергани йўқ, қиммат либослар кийдирган ҳам эмас, лекин уч қиз туғиб берган аёлини шундай эъзозлайдики, маликалар ундай меҳр кўрмаган. Синглимни еру кўкка ишонмайди, ота-онамнинг ҳурматини жойига қўяди. Ўн йил ичида синглим бирор марта дарвозадан йиғлаб кирган эмас. У борган жойида тиниб-тинчиди. Қайнонаси ҳам синглимни қизидан ортиқ суяди. Ҳали бирор марта синглимдан қайнонаси ҳақида нолиб сўзлаганини эшитмадик. Мана шу жиҳатлар туфайли синглимнинг эри оиламиздагилар олдида ҳурмат ва эътибор қозонди.

Биласизми, бугун синглим билан ўрнимиз алмашди. Энди ҳамма синглимга бошқача меҳр кўрсатади, менга эса раҳм билан қарайди. Чунки мен ўн йил деганда икки боламни эргаштириб, ота уйимга қайтиб келдим. Отамнинг кўзи менга тушганида юраги эзилишини ҳис қиламан. Онам эса бурчак-бурчакларда йиғлашини ҳам биламан. Аммаларим эримни менга эшиттириб қарғайди. Мен эса ёшлигимда қилган нотўғри танловим учун ўзимни-ўзим қарғайман.

Ҳа, Диёр акам кўркам йигит бўлгани билан шафқатсиз эканини билмабман. Қайнонам ёлғиз ўғлини ҳақиқий йиртқич қилиб тарбиялаганидан бехабар эканман. Эрим хориждан жарақ-жарақ пул олиб келгани кетганида мен эр-хотин бўлиб яшаш бахтини соғинардим. У ёнимга тўрт-беш ойда бир келар, лекин келгач, уч-тўрт ойлаб юрарди. Сўнгги пайтларда эса атиги бир ойга келадиган одат чиқарди. Бу ҳам камдек, баъзан бир ой бўлмай, ишхонамдан чақириб қолишди, дея дарров ортига қайтиб кетарди. Шунданми, мен эримнинг меҳрига тўймай қолаверардим. Ишонасизми, менда эримнинг муҳаббатидан бўлак ҳамма нарса бор эди. Аммо…

Бу тақдирга кўниб ўн йил яшадим. Икки фарзандимни ўзимга овунчоқ билдим. Лекин эрим сўнгги пайтларда анча ўзгарди. Менга жуда оз қўнғироқ қилар, айбини ювиш ўрнига жеркиб, дўқ урарди. Энг ёмони, бирор марта ҳолимни ҳам сўрамасди. Шунинг учунми, қайнотам бу кетишда оиламиз бузилиб кетишидан қўрқиб, мени эримнинг олдига юборишга қарор қилди. Бироқ қайнонам бунга кўнмади. Шунда қайнотам қайнона-келин иккимизга чипта сотиб олди. Мен эримнинг ёнига бораётганимдан хурсанд эдим. Энди ҳаммаси яхши бўлади, ёнимда эрим, болаларим билан бахтли яшаймиз, дея еттинчи осмонда учардим. Бу бахтиёрликдан совуқ ва заҳарханда гаплари билан кўнглимга озор бериб турадиган қайнонамнинг биз билан бораётганидан ранжиган ҳам эмасман. Аммо хорижга бориб кўзим очилди. Эримнинг асл қиёфасини ўша ерда кўрдим. Мени суйиб эркалайдиган одам дунёдаги энг аччиқ сўзларни айтиб, аямай калтаклайдиган одат чиқарди. Ҳар куни уриб, бирор жойимни кўкартирар, сочимдан тортиб судрарди. Даҳшатлиси, бунинг ҳеч бир сабаби йўқ, ўғлим эса бошим узра йиғлаб ўтирарди. Унинг кўзларига қарага

Асаби бўшлар кўрмасин

Отабек исмли бола Нигина деган қизга айланибди. Жинсини ўзгартирган бола: Иймоними бут сақлийман, худодан қўрқаман. Танам биланмас қалбим билан жаннатга кираман 😡😡😡

Tezkor Telegram👇
https://t.me/sinovlarihatot

Мана Мана шунақа ”Харомхўрлар” Номозхонларни обрўсини бир тийин қилябди!

Масжид таҳоратхоналидан намозхонларни буюмларини ўғирлаб чиқиб кетаётган инсонлар ҳақида жуда ҳам оғир маъруза!

Солиҳон Домла

📨 Бошқаларга ҳам юборинг!
Улашувчи ҳам амал қилганлик савобини олади, Ин Ша Аллоҳ!

✔️ АЛБАТТА ТАРҚАТИНГ!!!

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

Қабр ичида ярим соат!
Видеони кўриб албатта намоз бошлайсиз! Қўрқманг фақат ибрат оласиз!!!😢
👉ВИДЕОНИ КЎРИШ
═══════════════
https://telegram.me/sinovlarihayot

ЭСИНГДАМИ, СЕНГА ИЛК БОР БОҚҚАНЛАРИМ,
КЎЗИНГДАГИ МУХАББАТИНГ УҚҚАНЛАРИМ,
АЙТОЛМАСДИМ ҚАЛБДАН БОРИМ ЙИҚҚАНЛАРИМ,
ЯНА КЕЛДИМ ҚОШИНГГА ИЛК МУХАББАТИМ.

УНУТМАЙМАН СЕН ЎЙЛАМА, ҚАЛБИМДАСАН,
ҒАМЛАРИНГА ШЕРИК ЎЗИМ, ДИЛИМДАСАН,
МУХАББАТИМ АРДОҒИСАН, КЎНГЛИМДАСАН,
ЯНА КЕЛДИМ ҚОШИНГГА ИЛК МУХАББАТИМ.

ЎШАЛ БОҒЛАР ЯШНАЯПТИ ҲУВ АДИРДА,
ЎШАЛ ТОҒЛАР ВИҚОРЛИДИР ҲУВ ДАРАДА,
ИШҚ ЧЎҒИНИ ОЛОВЛАТАЙ БУ БОРАДА,
ЯНА КЕЛДИМ ҚОШИНГГА ИЛК МУХАББАТИМ.

ҚЎЛИНГНИ ТУТ МЕНИНГ ҚАДОҚ ҚЎЛЛАРИМГА,
ЭНДИ КЎЗЛАР ТУТМАГАЙСАН, ЙЎЛЛАРИМГА,
ТЕРМУЛАМАН МУЖГОНИ ШЎҲ КЎЗЛАРИНГГА,
ЯНА КЕЛДИМ ҚОШИНГГА ИЛК МУХАББАТИМ.

УРИБ ТУРГАН ЮРАГИНГДА БОРЛИҒИНГМАН,
ВИСОЛИНГГА ТЎЁЛМАГАН ЗОРЛИГИНГМАН,
ИШҚИНГ УЧУН ДУНЁЛАРГА ЗОРЛИГИНГМАН,
ЯНА КЕЛДИМ ҚОШИНГГА ИЛК МУХАББАТИМ.

ОЛИСЛАМА МУХАББАТИМ, ЖОНИМ ФИДО,
ИНТИЗОРМАН ВИСОЛИНГГА ШОҲИД ХУДО,
ҚОЛАВЕРСИН АРМОНЛАРИМ БЎЛИБ ЖУДО,
ЯНА КЕЛДИМ ҚОШИНГГА ИЛК МУХАББАТИМ.

ИШҚ ТУЙҒУСИ ҚАЛБ-ҚЎРИМДА ЖИЛОЛАНАР,
КЕЛСАНГ ГУЛИМ, МУҲАББАТИМ ДИЛЛОНАЛАР,
ЮРАГИМГА ИССИҚ МЕҲРИНГ ТИЛЛОЛАНАР,
ЯНА КЕЛДИМ ҚОШИНГГА ИЛК МУХАББАТИМ.

✍ МУНИРА СУЛТОН

"Ҳайратдаман"... (хаётий хикоя) 1-қисм.

Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар🔥

Бу воқеани ёзишга анча қийналдим. Ҳайратимни ечими йўқ гўё...Воқеаликни кўрасан. Мулоҳаза қиласан. Аммо..."бирор нима дейиш"га келганда "тизгин"ини тополмай қолсанг...ёмон бўлар экан. Мен кимнидир ёмонлаб, кимнидир мақтамоқчи эмасман. Ақл ўргатишдан эса бутунлай йироқман. Ўйлаб-ўйлаб, воқеаликни қандай бўлса, шундай баён қилишга, шунчаки ўз мулоҳазамни айтишга қарор қилдим: Сиз ҳам чуқурроқ ўйлаб кўринг, илтимос!

Водийда (аниқ манзилини ёзмай қўя қолай) анча йиллардан бери яхши таниш бўлган, хурматга сазовор бир дўстим бор эди. Сафарим давомида уларни йўқламасликни иложиси йўқ эди (водийга келганимни эшитиб, кетма-кет қўнғироқ бошланганди) Ва ниҳоят биз учрашдик. Водариғ!..Кўзларимга ишонмай қолдим...Келишган, юз-кўзидан ўт чақнаб турадиган, тирмашиб бўлса-да йўқни йўндирадиган олов дўстимдан асар ҳам қолмабди...Сочлари оппоқ, юзларида ажинлар ўрмалаб қолган, қадди ҳам бир оз букилгандай...
Улар мен билан кўришар экан "дўстим бормисиз?"деди-ю, кўзини олиб қочди. Юрагим шувиллаб кетди. Биз шинамгина бир тамадихонага кириб ўтирдик. Салом-алик, хол-аҳволдан сўнг, рости, сабр қилишга журъатим етмай, "тинчликми, дўст, намунча ўзингизни ташлаб юборибсиз?"дедим. Дўстимга шу керак эди менимча. Шу боис ҳам кетма-кет қўнғироқ қилиб, учрашишга ошиқганини англаб етгандек бўлдим. Бугун дўстимга қайнамас, ҳамма нарсани ичига юта оладиган ХУМ кераклигини тушундим ва индамай қулоққа айландим...

"Эй, дўст, сиз сўраманг, мен гапирмай...Мен тугадим синглим...Мени еб тугатишди...Ўз яқинларим, бутун умр жонимни сўрашса берадиганларим мени еди дўст...Сиз мени яхши биласиз! Бошимдан нима кунларни ўтказганимни ҳам биласиз. Ўша оғир кунларимда, минг рахмат сизга қўллагансиз, туриб бергансиз. Ўшанда ҳам шу хотиним, болаларимни хор қилиб, кимгадир мухтож қилиб қўймаганман-ку?.. Бир умр шулар учун яшадим. Ўқитдим, уйли-жойли қилдим. Хотинимни оғзидан чиққанини муҳайё қилган бўлсам...Топганимни беркитмасам...Ишларим яхши. Биласиз, битта ишга қараб, битта жойда ўтира олмайман. Фирмам кундан кун кенгайиб борган сари одамни ҳам тиними бўлмайди. Кунига 2 соатгина ухлардим. 22 соат елиб-югурибман дўст...Ким учун? Эҳ, онасини...узр, дўст. Тўйиб кетдим! Ич-ичимдан алам қиляпти...Ёшликда билинмас экан. Бир оз улғайган саринг, бир яқин инсонга суянгинг, ҳамфикр бўлгинг келар экан. Кўзимни очиб қарасам, мен билан бир дардлашадиган, юрагимга малҳам бўладиган на хотин, на болалар бор...Ҳаммаси "бер, бер, қилиш керак, топиб беринг"...Болалар майли, хотиним-чи? Етти йилдан бери биз нормал эр-хотин бўлганимни эслолмайман. Шунда ҳам чидадим. Харомга юрганим йўқ. Аламимни ишдан олардим...


«Пулим, мавқеим бор, аммо бирор марта кўнгилхушлик қилишга рағбат қилмадим. Чунки харом менга ёқмайди. Тезда ювиб кетади. Шунинг учун ўзимни тийдим. Хотиним буни биларди. Неча марта огоҳлантирдим. "Кўзингни оч, агар шу кетишда бўлса, мен уйланаман"дедим. Озгина фахм-фаросат етмайдими, билмайман...бир инсондек орзу-хаваси йўқ. Китоб тугул газета ўқиганини кўрмаганман. Фақат ейиш-ичиш, сериал, гап, кийим, тилло бўлса бўлди. Бирор нарса сўрасам, мантиқий жавоб берганини билмайман. Бир куни "хотин, уйда ҳамма нарса бор. Йўғингни йўндириб бераман. Илтимос! Сен ҳам мен учун алоҳида чиройли кийиниб, стол безаб, мени меҳмонга чақир"дедим. Биласизми, нима деди?.."Жиннимисиз, нима мен сизга артисманми?..Қариганингизда (ёшим 54да) суйилмай ўлинг!" "Эй...бор-э!!!"дея қўл силтаб чиқиб кетдим." Оддий ўзбек аёлида, ўқимаган"дей десам, Пединститутни тугатган, химия-биологиядан дарс берарди. Кейин "давления бўлиб қоляпман"деб ишдан бўшаган.Олий маълумотли, фаросатли деб ўйлаганман. Тўғриси, сафарларга бирга боришга уяламан. Ўзини жўнатаман. Уй ишлари ҳам ўлда-жўлда бўлгани учун кейинчалик хизматга қўшни аёлни ёллаганман. Рости, баъзан қилинадиган ишларни шу опага айтиб кетаман. Келинлари билан кўнглимдагидек қилиб қўйишади. Бир куни (қўшни аёл) қаёққадир 5 кунга кетган экан. Ошхона ювилмаган идишга, овқат қолдиқларига тўлиб кетибди. Ойна очиқ, пашша босиб кетибди. Нимамуш, пул олгандан кейин келиб қилармуш...На хотин, на
қизлар

қараган (келин, ўғлим билан Тошкентда эди) Бақирганимдан кейин ғимирлаб қолишди. Охирги пайит уйга келсам ҳам хонамга кириб кетаман. Суҳбатлашиб, асабим бузилгандан китоб ўқиганим, интернет ковлаганим яхши дейишга ўтгандим. Рости, шу фарзандларим учун бўйнимдан боғлангандек яшардим. Охири бўлмади. "Хотин, айт, нима каминг бор? Ҳаммасини муҳайё қилиб бераман! Лекин бундай яшашдан чарчадим. Мен ҳам эркак кишиман! Хотиним эркалашини, менга аҳамият қаратишини хоҳлайман! Ишдан келганимда чиройли кутиб, кўнглимга қараса, ҳамсуҳбат бўлса, дейман. Бўлди, мен бу аҳволда яшолмайман"десам, "нима мен сизни кутиб, овқатингизни бермаяпманми?"дейди, кўзини лўқ қилиб. Жоним чиқиб "Эй, хотин, нега тушунмайсан? Ҳаёт фақат еб-ичишдан иборат эмас...э-э, бор-э!"дея чиқиб кетдим. Ҳозир "эркак бўлмай ўл, кўча тўла аёл-ку"дейишингиз мумкин. Лекин менга фақат ётиб туришим учун эмас, қалбим учун бир инсон кераклигини ичимдан ҳис қиламан аммо бировга тушунтириб беролмайман. Қолаверса, буни айтиб ҳам бўлмайди! Юраман десам, ёш қизларни ҳам топишим мумкин. Лекин виждоним халоват топмайди. Яна битта молпараст тўнка нимага керак?..
Бир куни ўзимдан 2 синф пастда ўқиган мактабдош аёлни учратиб қолдим. Йўл четида машина тўхтатаётган экан. Тўхтаб, кўришдим. Мактабдош бир ўртоғимизга турмушга чиққан эди. Ийманибгина машинамга ўтирди. Суҳбат асносида турмуш ўртоғи оламдан ўтгани ва икки фарзанди билан қолгани, катта қизини узатиб, бир набиралик бўлгани, кичик қизи Фарғонада институтда 2 курс эканлиги ҳақида билиб олдим. Нимагадир юрагим ғалати бўлиб кетди. Анча йиллардан бери қидириб юрган нарсамни топгандек эдим. Ўрта мактабда адабиётдан дарс берар экан. У аёл машинадан тушиб, мени борлиғимни, ҳаёлим, юрагимни ўзи билан олиб тушиб кетди. Шу 20дақиқали ҳаёт ҳақидаги оддий салом-алик, оддий танишлар суҳбати мен учун, қалбим учун ширин лаззат берди десам, ишонаверинг! Бир хафта ўзимга кела олмай юрдим. Ўтирсам ҳам, турсам ҳам ҳаёлимда шу аёл. Кўргим келади, зўрға ўзимни тияман. Ниҳоят, бор гапни қоғозга туширдим-да, мактаб йўлида пойлаб, тасодифан учрашгандек сўрашдим. "Синглим, адабиёт ўқитувчисиман дегандингиз-а? Агар мумкин бўлса, бир қўлёзмам бор эди. Ҳатоларини кўриб беролмайсизми?"дея конвертни қўлига тутқаздим. У аёл "майли-майли, эртагача кўриб бераман" деб конвертни қўлимдан олди-да, дамасга шошилиб чиқиб кетди.

"Юрагим қинидан чиқиб кетгудек урар, "нима дер экан?"деган мавхумий жавобни интиқлик билан кутардим. Мактуб сўнгига телефон рақамимни қолдирган эдим. Бир пайит телефоним жиринглади. Олсам, ўша мен учун борлиғимга айланиб қолган овоз "Ассалому алайкум! ....ака, мактубингизни ўқидим. Тўғриси, кутмагандим. Лекин минг бор узр! Мен энди оила қурмайман. Қизларимдан, маҳалла кўйдан уяламан. Энди шу фарзандларим, набираларим учун яшайман. Эътиборингиз учун рахмат! Илтимос, мени тўғри тушунинг! Ҳайр!" Дут...дут...дут...Гўё ҳаёт тўхтаб қолгандек...Қанча ўтирдим билмайман. Кўзимга дунё шунақа қоронғу бўлиб кетди. Ҳеч нарса ёқмасди. Тарвузим қўлимдан тушиб, уйга зўрға кириб бордим. Негадир ичим ёнаётгандек эди. Машинани уйга олиб кираётсам, хотиним "келдизми? Мени опамикига ташлаб қўясизми? Бугун оилавий гап эди"деди. Жоним чиқиб кетди шекилли, жон-жахдим билан бақирдим. "Эй, сен ҳам одаммисан? Сен ҳам аёлмисан? Қачон эрим, болам-чақам дейсан? Топволганинг гап. Боланг истималаб ётгандаям, гапингдан қолмагансан. (Ўртанча ўғлим маззаси бўлмай, институтдан келса, онаси "дори ичиб ёт"дебди-да, ўзи гапга кетган. Болани истимаси кўтарилиб, сув ичмоқчи бўлиб ошхона томонга юрган ва хушидан кетиб йиқилган. Яхшики, уй хизматчимиз, қўшни аёл кирган бўлмаса, боладан айрилиб қолар эдик) Билмадим, қанча бақирдим, нималарнидир тепиб ташладим. Бир пайит юрагим қаттиқ санчди-да, нафасим чиқмай қолди...Кўзимни очиб қарасам, шифохонадаман. Юрак хуружи...Шифохонада 18 кун ётдим. Қарасам, келди-кетди кўп. Тўғриси, ёлғиз қолиб, ўзим билан ўзим бўлгим келар, лекин буни иложи йўқ эди. Лекин ўзим кўргим келмаса ҳам бир аёлни кутдим-хотинимни. Касалхонага қадам босмади...Шифохонадан уйга чиқдим. Уйда ҳам шу аҳвол. Келди-кетди, таниш-билиш, дўсту-оғайни аммо қалбим бўм-бўш...Ат

роф тўла одам, мен ёлғиз эдим...Хотин қуруқ савлат, бир марта "тузикмисиз?"деди. Шифохонадан чиққанимга уч кун ўтиб, кичкина қизимни туғилган куни бўлди. Рости, айтилган ҳам айтилмаган ҳам келди. Ҳаётимда биринчи марта тамоша қилиб ўтирдим. Гўё ҳаммаси таниш аммо бегона эди менга...Сўзга чиққани борки, қизимни эмас, мени табриклашарди. Аввал мойдек ёққан бу сўзлар, нимагадир нафратимни қўзғатарди. Тамоша қилиб ўтириб, бир нарсага ҳайрон қолдим. Хотиним тиллога беланиб олиб, даврада ўйнаяпти-ю, мени асабим қўзғаяпти. Ўз-ўзидан "сен кимсан ўзи? Болаларни туғдинг холос. Тепасида жон олиб жон берганлар қани бугун? Она бўлиб даврада ўйнашга арзийсанми? Мени пулим, мавқеимга шу даражага эришдинг-у, аёллик, хотинлик вазифангни уддалаб қўйдингмики, даврада уялмай ўйнайсан?"дея бақирворишдан ўзимни зўрға тийиб, "чарчадим" бахонасида хонамга кириб кетдим. Тунгача базм давом этди. Аммо на хотин, на болалар мени холимдан хабар олиб қўйишмади...Эрталаб ховлига чиққанимда фақат қўшни аёл ўғли, келини билан ҳаммаёқни йиғиб юрган экан. Мени кўриб, ёнимга югуриб келди. Хол-аҳвол сўраётганда, бир пачка пулни чўнтагига солдим-да "опа, ҳеч ким билмасин. Рахмат сизга! Катта рахмат!"деб хонамга қайтиб кириб кетдим. Бечора арзимаган ойликга шунча меҳнат қилиб юриб, яна ҳижолат бўлади. "Кимлардир" текин томоқлар гердайиб юради. Билмадим, борган сари инжиқ бўлиб кетяпманми ё ростдан ҳам қариб боряпманми?..Билмадим


" Уйда ўтириб, ўзим билан ўзим суҳбатлашадиган, ҳаётимни бир-бир кино тасмасидек кўз олдимдан ўтказиб, бундай яшаб бўлмаслигини англаб етдим. Ҳар қандай шароитда ҳам орқага қайтмайман." Ўша аёлга уйланаман!"деган қаттий қарорга келдим. Таваккал мактабга бордим. Мени кўриб у аёл қўрқиб кетди. Қизариб, шошганча " нега келдингиз, илтимос, кетинг! Кўрган одам нима дейди?" каби сўзлар билан қарши олди. Мен ҳам "агар дарсдан кейин икки оғиз гаплашишга рози бўлсангиз, кетаман" дея қаттий туриб, розилигини олгачгина кетдим. Кечки 17 ларда улар мактабдан чиқди. Иккиланиб машинамга ўтирди. Мен бор гапни тўкиб солдим. Лекин у аёлни ихтиёри ўзида эмасди. Шўрлик "қизлари, куёви, қудалари, маҳалла-кўй"га ҳаётини алиштирган эди..."Илтимос, мени тинч қўйинг"дея машинамдан тушиб кетди. Мен "энди сизни тинч қўймайман, билиб қўйинг!"дея орқасидан бақирдим. Шундай қилиб, мен шу аёл учун кураша бошладим. Шаҳар биқинида 2 сотокли бир ховлим бор эди. Уни таъмирлашни бошладим. У орада мактаб директори, маҳалла раиси, қудалари, куёви, борингки, бутун таниш-билишларини оёққа тургиздим. Кичик қизи билан учрашиб, онасини бахтли қилишга ваъда бериб ва ниҳоят аёлни розилигини олишга муяссар бўлдим. Уйимга уч-тўрт кунлаб келмасам ҳам "қаердасиз, нега келмаяпсиз?"дегувчи бир инсон йўқ. Ўғилларим билан ишхонада кўришаман. Бир куни катта ўғлимга бор гапни айтдим. У ўйланиб туриб "ўзингиз биласиз, дада...мен нима ҳам дердим?.."деди. Кичик ховлим таъмирдан чиқгач, керакли жихозлар билан таъминлаб, кичкина давра билан уйландим!
Бу аёл мен ўйлагандан ҳам зиёда бўлиб чиқди. Беш вақт намозини канда қилмайдиган, ораста, саришта, ширин сўзлиги билан яна-да меҳримни қозонди десам ёлғон бўлмайди. Эркак киши уйида меҳр олиши уни янада меҳнаткаш, ғайратли қилиб қўяр экан. Бахтга эришиб, ҳотиржам яшайман деганимда, бу воқеадан хабар топган хотиним, ошга пашша бўлди. Қизларимни олиб уришгани келибди. Мени ишдалигимдан фойдаланиб, шўрликни роса уришибди. Қўшни телефон қилиб, мени чақирди. Етиб келсам, иккинчи аёлим оғзи бурни қонга беланиб ётибди, улар кетиб бўлишган экан. Нуқул йиғлайди аммо бир оғиз гапиргани йўқ. Қўшни доктор аёлни чақириб керакли муолажани олдириб, катта эшикга бордим. Уйга кириб боришим билан хотиним жазавага тушиб, менга қараб бақириб, ўдағайлашни бошлади. "Ия, энди хотинлигинг эсинга тушиб қолдими? Сени огоҳлантирганмидим..."дейишимни биламан, менга қараб ташланиб қолса бўладими...Жоним чиқиб кетди. Уриб ташладим. Кичик ўғлим, қизларим бор экан. Югуриб чиқишди. Қўлимдан онасини ажратиб олишди. Шу тўполонда, тасодифанми, билибми, билмайми ўғлим мени ёқамга ёпишди. Бу ҳаммасидан ўтиб тушди!.. Шокга тушиб қолдим. "Сен менга, отангга қўл кўтаряпсанми?"дея тарса

ки туширганимни биламан, оғзи-бурним аралаш мушт тушди...Кўз олдим қоронғулашиб кетди. Осмон бошимга қулади...Хизматчи аёлни бақиргани эшитилди. "Отанг-ку, оқпадар бўласан болам"деган гапинигина эшитдим...Ҳеч нарсани англамай қолдим. Миямда фақат битта "болам мени урдими?"деган сўз айланарди...Уйдан қачон чиққанимни, кичик ховлига қандай етиб келганимни билмайман. Шўрлик иккинчи аёлим ҳаммаёғи шишиб, кўкариб кетганига қарамай, мени холимни кўриб қўрқиб кетди, атрофимда парвона бўларди. Мени яна юрагим санчди...Тез ёрдамда шошилинчга олиб кетишди... Ўзимга келганимда, биринчи миямга урган нарса "болам мени урдими?"деган савол бўлди...Мени шифохонага тушганимни эшитиб, шифохонани одам босиб кетди. Лекин катта ўғлимдан бошқа уйимдан ҳеч ким келмади. Нуқул кичик ўғлим келиб "дада, мени кечиринг, тасодифан шундай бўлди"дейдигандек, эшик пойладим. Аммо минг афсуски, на ўғлим, на қизларим, на хотиним келди...Уни ўрнига милицияга ёзиб беришибди...
Шифохонага ИИБўлимидан икки марта ходимлар келишди-ю, ҳеч нарса демай, хол-аҳвол сўрашиб, қайтиб кетишди. Икки хафта ётиб, шифохонадан чиқадиган бўлдим. Кийимларимни алиштириб "ойна-пойнангиз йўқми?"десам, аёлим "менда сизга ойна! Гўзалсиз!" дея кулиб, кастюмимни кийдириб қўйди. Коридордан чиқиб кетаётиб, бурчакда турган ойнага кўзим тушиб, қотиб қолдим...Унда сочлари оппоқ бир қария менга қараб турарди...Хотинимга қарадим, у лабини тишлаб, кўзини олиб қочди. Иложи борича чалғитишга уриниб, нималардир дер, менимча гапларини на ўзи на мен тушунардик...Биз сўзсиз, жимгина шифохонадан чиқдик. Шофёрим нарсаларни машинага жойлаб, эшикни очиб турибди. Мен шу сонияда кўринмас одамга айланиб қолишни жуда-жуда хоҳладим. Шошилиб машинага ўтирдим. Йўл бўйи хотиним нималарнидир гапириб мени чалғитишга уринарди. Уйга келдим-у, "эшикни ёп! Ҳеч кимга очма!"дея ўзимни ётоққа урдим. Уч-тўрт кун шу аҳволда куним ўтди. Бир кеч хотиним" Жоним, бир гап сўрасам майлими?"деди ийманиб. Ҳа, жавобини олгач, "Сиз бутун умр ҳаракат қилиб, кўп нарсага эришдингиз. Ҳаммаси оилангиз, фарзандларингиз учунми?" деди. Мен "ким учун бўлмаса?!"дедим жахлим чиқиб. Шунда у:" Жон.....ака, илтимос, улар нима сўраса беринг! Менга ҳеч нарса керак эмас. Қизимни Худо хоҳласа амаллаб чиқариб олармиз. Қолаверса, шунча ишни қилган яна нолдан бошлашингиз ҳам мумкин-ку. Агар керак бўлса, ана бир хоналик домим бор, шуни сотиб дастмоя қиласиз. Фақат, илтимос, йўқ деманг" дея ялина бошлади. Мен ҳеч нарсага тушунмай "нималар деяпсиз ўзи?"десам, қўлимга Прокуротурадан чақирув қоғозини берди. Кейин билсам, хотиним идорама-идора юриб, арз қилмаган эшиги қолмабди. Энг дахшатини айтайми, аризага нафақат хотиним фарзандларим ҳам қўл қўйишган...
Мен ҳар қанча беркитмай, одамлар билиб бўлибди. Бошимга шляпа кийиб, кўзимгача беркитаман. Гўё одамлардан шу қалпоқ остига беркинаётгандек юрардим. Қай идорага кирсам "ака, нима қиламиз энди? Тушунмай қолдик..."дейишади. Бир кўнглим катта эшикга бориб, ҳаммасини кўчага хайда дейди. Аёлимни оёғимга йиқилиб, ялингани учунгина зўрға ўзимни ушлаб турардим. Ишхонага борсам, катта ўғлим ҳам ўзгариб қолибди. Нимамуш фирмани уни номига ўтказиб берармушман...Уялмай, юзимга айтди шу гапни. Ўзимни зўрға тийиб, "кечқурун уйга бораман, ҳаммани йиғ! Ўша ерда гаплашамиз!"дедим-да чиқиб кетдим. Тўғри қабристонга бордим. Ота-онамни қабрини зиёрат қилиб ўтириб, ишонасизми, сизни бир гапингиз эсимга тушди. Ишимдан айрилиб, нима қилишни билмай юрган пайитим Қўйлиқ бозоридан жой қилдириб, дастмоя ҳам бергандингиз. Ўшанда бир аччиқ гап айтгансиз. У пайитлар кўзим кўр экан. Сиздан хафа ҳам бўлгандим. Қарздорлигим учун буни билинтирмагандим. Минг афсуски, ўша гапингизни мағзини кеч англадим. Жуда кеч англадим...Эсингиздами, сиз нима дегансиз?.." ......ака, эркак киши уйлангандан кейин ўз қариндошлари билан алоқани узса, хотини олдида обрўси қолмайди! Қариндош эркакнинг қаноти! Хотин ҳар куни керак. Қариндош кунида керак!"деганингизда "кичкинагина бўлиб олиб, ақл ўргатишини қара"деб энсам қотган эди. Ҳаммаси тўғри бўлиб чиқди. Мени уйимга на акам, на опа синглим бемалол келиб кетиша олмасди. Тўй хашамда кўриниб қолишмаса, бошқа й

​​иғинларимда фақат хотин уруғлар эди...

"Қабристондан чиқиб, тўғри опамникига бордим. Шўрлик мени кўриб каловланиб қолди. Гўё бир улуғ одам келган-у, ўтиргизишга жой тополмас эди..."Опа, бир ўз қўлингиз билан ош дамламайсизми? Акам билан синглимни ҳам чақирамиз"дедим. Опам кўзларида ёш билан "укажоним, ош сиздан айлансин"дея ошхонага югурдилар. Қаранг, опам менга сиз деб гапиряпти...Қачон "сиз"деган девор пайдо бўлганини ҳам эслолмайман. Айвонда ёнбошлаб ухлаб қолибман. Биринчи марта ота-онам тушимга кирди. Тўй қилаётган эмушман. Дадам билан онам негадир катта уйимга эмас, кичик ховлимга киришмоқчилигини кўриб, "тўй катта ховлида-ку"десам, "у ерга бормаймиз, у бизники эмас"дейишиб, кичик уйимга кириб кетишди. Чўчиб уйғонсам, акам, синглим ҳам етиб келишган экан. Жигарларим билан мазза қилиб ўтирдим. Кечки томон хоҳламайгина катта ховлига бордим. Турган гап мени кутиб ўтиришган экан. Болалар зўрға салом беришди. Кичик ўғлимни юзига ҳам қарагим келмади. Энг қизиғи у ҳам ўзини айбдор санамасди гўё...Атрофимда давра бўлиб ўтиришди. Хотинимга қараб "Гапир, мақсадинг нима?"дедим. У " Уй, машиналар, фирма, умуман ҳамма нарсани мени номимга ўтказиб берасиз" деди. Мен "Агар ўтказмасам, нима қиласан?"дедим.(Буёғини диолог тарзида ёзаман)
- Судга бераман! Қаматаман! Мегажин, ....жиғингиз билан қўш мазор қиламан!
- Ўзингни бос!!! Сенлар билан урушгани келганим йўқ. Хўп! Уй-жойни, ҳамма нарсани ўтказиб бераман! Фирмани эмас фақат.
- Йўқ. Фирмани биринчи ўтказиб берасиз!
- Хўп! Уни ҳам ўтказдим дейлик...уни ким бошқаради?
- Ана, ака-ука бошқаришади!
- Сизларга фақат мол-мулким керакми?
- Ҳа!
- Шунда аризаларингни қайтариб оласизларми?
- Ҳа!
- Сенга эр, болларингга ота керак эмасми?
- Биз учун аллақачон йўқсиз!
- Йўқсиз...ўлганманми?..
- Гап кўпайтириб нима қиласиз? Агар бермасангиз билиб қўйинг, борадиган жойимга бораман. Шармандангизни чиқараман...
- Айтганингдек ҳамма нарсани ўтказиб берсам, мени боқасизларми?
- Сизни хотинингиз боқади.
- Демак, мен сизларга керак эмасман...шундайми?
- Ростини айтайми? Бизга мол-мулкни ўтказиб беринг! Сиз билан ишимиз йўқ!!!Хоҳлаганингизни қилинг!!!
"Яхши, кўнглинглар хотиржам бўлсин! Эртага аризангни қайтариб ол! Ҳаммаси сен айтгандек бўлади! Фақат...кейин...ўртадаги алоқани узаман..."дея омин қилиб, уйдан чиқдим. Томоғимга бир нима тиқилиб қолганди. Яхшики, қоронғу, шошилиб машинамга ўтирдим-у, ўкириб-ўкириб йиғладим...мусиқани қўйиб дод дедим...

(Давоми бор)

Севдора Латипова.

#ХайратдаманХикоя


📡 Do'stlar bilan bo'lishing

⏭ ✍🏼 @sinovlarihayot

​​​​​​┄┅┅•🌸•═•═•⊰☘⊱•═•═•🌸•┅┅---

❌ҲАРОМНИНГ МУҚОБИЛИ - ҲАЛОЛ✔️

🔴 Аллоҳ таоло бирор нарсани ҳаром қилган бўлса албатта унинг муқобилида ундан кўра яхшироқ ва #фойдалироқ нарсаларни ҳалол қилган:

➡️ Зинони ҳаром қилган Зот унинг муқобилида никоҳни ҳалол қилиб қўйди;

➡️ Рибо ва қиморни ҳаром қилган Зот савдони ҳалол қилиб қўйди;

➡️ Тўнғиз кабиларни ҳаром қилган Зот қўй, мол, туя, от каби бир қанча жонлиқларни ҳалол қилди;

➡️ Қонни ҳаром қилган Зот жигарни ҳалол қилди;

➡️ Маст қилувчи моддаларни ҳаром қилган Зот унинг муқобилида бир қанча покиза неъматларни ҳалол қилди;

💠 Аллоҳ бир нарсани қилма деса, албатта ўрнига бошқа нарсани қилишга буюрди.

💠 Ҳаргиз муқобили бўлмаган нарсаларни ман қилгани йўқ.

💠 Банда учун бирор эшикни ёпилса, Аллоҳ таоло албатта унга бошқа бир қанча эшикларни очди.

💠 Ҳаром қилинган ва ман этилган нарсаларни санаб қўйди.

💠 Ҳалол неъматларнинг эса санаб адоғига ета олмаслигимизни алоҳида эслатди.

💠 Саноқсиз неъматлардан юз ўгириб, саноқли ҳаромга ўзини урган инсон раҳматдан маҳрумликка лойиқдир.

⚜ Шундай экан ёпиқ эшикка бош уравермай, очиқ эшик тарафга олға!
✿°•┈┈┈••ৡ❀ৡ•┈┈┈•°✿

@sinovlarihayot