#Мақолалар
МУБОРАК ОЙ ФАЗИЛАТЛАРИ
Рамазон — Қуръон ойидир. Аллоҳ таолонинг каломи айнан шу ойда нозил бўлган. Ҳақ таоло бундай марҳамат қилади: “Рамазон ойи — одамлар учун ҳидоят манбаи ва тўғри йўл ҳамда ажрим этувчи ҳужжатлардан иборат Қуръон нозил қилинган ойдир” (“Бақара” сураси, 185-оят).
МУБОРАК ОЙ ФАЗИЛАТЛАРИ
Рамазон — Қуръон ойидир. Аллоҳ таолонинг каломи айнан шу ойда нозил бўлган. Ҳақ таоло бундай марҳамат қилади: “Рамазон ойи — одамлар учун ҳидоят манбаи ва тўғри йўл ҳамда ажрим этувчи ҳужжатлардан иборат Қуръон нозил қилинган ойдир” (“Бақара” сураси, 185-оят).
#Мақолалар
Ҳайит байрами ва унда адо этиладиган амаллар
Мана яқиндагина интиқиб кутганимиз муборак Рамазон ойи ҳам тобора поёнига етиб бормоқда. Аллоҳ таоло бу ой давомида қилган барча тоат-ибодатларимизни Ўз даргоҳида қабул қилган бўлсин! Бу ой давомида туйганимиз ибодат лаззатидан келгуси Рамазонгача бизларни айирмасин! Рамазондан айрилишни ўйлаб маҳзун бўлаётган қалбимизга энг улуғ байрамларимиздан бири бўлган Ийдул фитр ҳайит байрами ташрифи таскин бағишламоқда. Аллоҳ таоло бу байрамни барча мусулмонларга муборак айласин ва уни шариатда кўрсатилганидек ўтказиш бахтига барчаларимизни муваффақ қилсин!
Биз ҳайит байрами деб атаётган байрам араб тилида “ийд” яъни “қайтиш”, “такрор келиш” маъноларини англатади. Бу байрам қайта-қайта келгани учун мазкур ном билан аталган. Баъзи уламолар: “Бу байрам инсонларга уларнинг қийинчилик ва ғам ташвишларига қарамасдан ҳар йили уларга хурсандчилик ва шодлик билан қайта-қайта келгани учун “ийд” деб номланган, деганлар.
Муқаддас динимизда учта улуғ байрам бор:
1. Ийдул фитр. Бу байрам ҳар йили Шаввол ойининг биринчи куни нишонланади;
2. Ийдул азҳо. Бу байрам ҳар йили Зулҳижжа ойининг ўнинчи куни нишонланади;
3. Ҳафталик байрам. Ҳар ҳафтанинг жума куни мусулмонлар учун байрам ҳисобланади.
Икки ҳайит байрами кунлари ҳақида ҳадиси шарифда бундай дейилган:
عَنْ أَنَسٍ قَالَ قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الْمَدِينَةَ وَلَهُمْ يَوْمَانِ يَلْعَبُونَ فِيهِمَا فَقَالَ « مَا هَذَانِ الْيَوْمَانِ ». قَالُوا كُنَّا نَلْعَبُ فِيهِمَا فِى الْجَاهِلِيَّةِ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَبْدَلَكُمْ بِهِمَا خَيْرًا مِنْهُمَا يَوْمَ الأَضْحَى وَيَوْمَ الْفِطْرِ رَوَاهُ اَبُو دَاود.
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинага келдилар. Уларнинг (Мадиналикларнинг) ўйнаб ҳордиқ чиқарадиган икки кунлари бор эди. У зот алайҳиссалом: “Бу икки кун қандай кун”, дедилар. Мадиналиклар: “Биз жоҳилиятда бу икки кунда ўйнаб ҳордиқ чиқарар эдик”, дейишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Албатта Аллоҳ таоло сизларни бу иккисидан яхшироқ кунларга алмаштирди, ийдул азҳо ва ийдул фитр”, дедилар”. (Имом Абу Довуд ривоят қилган).
Ушбу икки ҳайит байрами Исломнинг икки улуғ рукнлари ортидан келади. Улардан бири Рамазон рўзаси тугаганидан сўнг, иккинчиси ҳаждан кейин яъни ҳожилар Арафотда турганларидан сўнг нишонланади.
Ҳайит байрамлари барча мусулмонлар шодлик ва хурсандчилик изҳор қиладиган кунлар ҳисобланади. Бу кунларда мўминлар Аллоҳ таолога берган сон-саноқсиз неъматлари учун, шукрона сифатида садақаи фитрларни берадилар, қурбонлик қиладилар такбир айтадилар, ҳайит намозларини адо этадилар. Ҳайит байрами кунлари ибодат ва шукрона кунлари, хурсандчилик ва шодлик кунларидир. Шунга кўра бу кунлар дунё ва охират яхшиликлари жамланган улуғ кунлар ҳисобланади.
Уламолар жума намозини адо этиш фарз бўлган кишиларга ҳайит намозларини адо этиш вожиб бўлади, деганлар.
Ҳайит намозлари қўёш бир ё икки найза бўйи кўтарилгандан сўнг ўқилади.
Ҳайит намозига чиқишда ғусл қилиб, тоза-озода бўлиб чиқилади. Бу ҳақида ҳадиси шарифда қуйидагича хабар берилган:...
Батафсил....
Канални танишларингизга юборинг👇
✅https://t.me/SHahobiddinbobo
Ҳайит байрами ва унда адо этиладиган амаллар
Мана яқиндагина интиқиб кутганимиз муборак Рамазон ойи ҳам тобора поёнига етиб бормоқда. Аллоҳ таоло бу ой давомида қилган барча тоат-ибодатларимизни Ўз даргоҳида қабул қилган бўлсин! Бу ой давомида туйганимиз ибодат лаззатидан келгуси Рамазонгача бизларни айирмасин! Рамазондан айрилишни ўйлаб маҳзун бўлаётган қалбимизга энг улуғ байрамларимиздан бири бўлган Ийдул фитр ҳайит байрами ташрифи таскин бағишламоқда. Аллоҳ таоло бу байрамни барча мусулмонларга муборак айласин ва уни шариатда кўрсатилганидек ўтказиш бахтига барчаларимизни муваффақ қилсин!
Биз ҳайит байрами деб атаётган байрам араб тилида “ийд” яъни “қайтиш”, “такрор келиш” маъноларини англатади. Бу байрам қайта-қайта келгани учун мазкур ном билан аталган. Баъзи уламолар: “Бу байрам инсонларга уларнинг қийинчилик ва ғам ташвишларига қарамасдан ҳар йили уларга хурсандчилик ва шодлик билан қайта-қайта келгани учун “ийд” деб номланган, деганлар.
Муқаддас динимизда учта улуғ байрам бор:
1. Ийдул фитр. Бу байрам ҳар йили Шаввол ойининг биринчи куни нишонланади;
2. Ийдул азҳо. Бу байрам ҳар йили Зулҳижжа ойининг ўнинчи куни нишонланади;
3. Ҳафталик байрам. Ҳар ҳафтанинг жума куни мусулмонлар учун байрам ҳисобланади.
Икки ҳайит байрами кунлари ҳақида ҳадиси шарифда бундай дейилган:
عَنْ أَنَسٍ قَالَ قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم الْمَدِينَةَ وَلَهُمْ يَوْمَانِ يَلْعَبُونَ فِيهِمَا فَقَالَ « مَا هَذَانِ الْيَوْمَانِ ». قَالُوا كُنَّا نَلْعَبُ فِيهِمَا فِى الْجَاهِلِيَّةِ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَبْدَلَكُمْ بِهِمَا خَيْرًا مِنْهُمَا يَوْمَ الأَضْحَى وَيَوْمَ الْفِطْرِ رَوَاهُ اَبُو دَاود.
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинага келдилар. Уларнинг (Мадиналикларнинг) ўйнаб ҳордиқ чиқарадиган икки кунлари бор эди. У зот алайҳиссалом: “Бу икки кун қандай кун”, дедилар. Мадиналиклар: “Биз жоҳилиятда бу икки кунда ўйнаб ҳордиқ чиқарар эдик”, дейишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Албатта Аллоҳ таоло сизларни бу иккисидан яхшироқ кунларга алмаштирди, ийдул азҳо ва ийдул фитр”, дедилар”. (Имом Абу Довуд ривоят қилган).
Ушбу икки ҳайит байрами Исломнинг икки улуғ рукнлари ортидан келади. Улардан бири Рамазон рўзаси тугаганидан сўнг, иккинчиси ҳаждан кейин яъни ҳожилар Арафотда турганларидан сўнг нишонланади.
Ҳайит байрамлари барча мусулмонлар шодлик ва хурсандчилик изҳор қиладиган кунлар ҳисобланади. Бу кунларда мўминлар Аллоҳ таолога берган сон-саноқсиз неъматлари учун, шукрона сифатида садақаи фитрларни берадилар, қурбонлик қиладилар такбир айтадилар, ҳайит намозларини адо этадилар. Ҳайит байрами кунлари ибодат ва шукрона кунлари, хурсандчилик ва шодлик кунларидир. Шунга кўра бу кунлар дунё ва охират яхшиликлари жамланган улуғ кунлар ҳисобланади.
Уламолар жума намозини адо этиш фарз бўлган кишиларга ҳайит намозларини адо этиш вожиб бўлади, деганлар.
Ҳайит намозлари қўёш бир ё икки найза бўйи кўтарилгандан сўнг ўқилади.
Ҳайит намозига чиқишда ғусл қилиб, тоза-озода бўлиб чиқилади. Бу ҳақида ҳадиси шарифда қуйидагича хабар берилган:...
Батафсил....
Канални танишларингизга юборинг👇
✅https://t.me/SHahobiddinbobo
#Мақолалар #Сийрат
Сиддиқлар саййиди
Пайғамбаримиздан кейин умматнинг энг афзали бўлмиш Абу Бакр (розияллоҳу анҳу)нинг асл исмлари Абдуллоҳ бўлган. “Абу Бакр” исм эмас, балки кунядир. Буни сўзма-сўз таржима қилинса “Бакрнинг отаси” деган маъно келиб чиқади. Лекин, у кишининг Бакр исмли фарзандлари бўлмаган. Баъзи манбаларда у зотнинг Абу Бакр деб номланишларига сабаб сифатида эзгу, савобли ишларни барчадан аввал бажаришлари кўрсатилган. Зеро, "бакр" сўзи араб тилида эрта деган маънони ҳам англатади.
Абу Бакр (розияллоҳу анҳу)нинг жоҳилият давридаги исмлари “Абдул Каъба” (Каъбанинг қули) эди. Мусулмон бўлганларидан сўнг Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам) у кишига “Абдуллоҳ” (Аллоҳнинг қули) деб исм қўйганлар.
Саҳиҳ маълумотга кўра, Абу Бакр (розияллоҳу анҳу) “Сиддиқ” номи билан жоҳилият даврида ҳам номланганлар. Ислом дини келгандан сўнг кофирлар у кишига Исро ва Меърож воқеаси хабарини етказганларида ҳеч иккиланмасдан: “Агар Расулуллоҳ шундай деган бўлсалар, рост сўзлабдилар!”, деб тасдиқ қилганлари билан ушбу ном у кишида яна ҳам мустаҳкамланди.
Оталарининг исмлари Усмон, куняси Абу Қаҳофа бўлган. Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам) билан етинчи насаб, яъни Муррада туташадилар....
🌐Биз билан бирга бўлинг
✅https://t.me/SHahobiddinbobo
Сиддиқлар саййиди
Пайғамбаримиздан кейин умматнинг энг афзали бўлмиш Абу Бакр (розияллоҳу анҳу)нинг асл исмлари Абдуллоҳ бўлган. “Абу Бакр” исм эмас, балки кунядир. Буни сўзма-сўз таржима қилинса “Бакрнинг отаси” деган маъно келиб чиқади. Лекин, у кишининг Бакр исмли фарзандлари бўлмаган. Баъзи манбаларда у зотнинг Абу Бакр деб номланишларига сабаб сифатида эзгу, савобли ишларни барчадан аввал бажаришлари кўрсатилган. Зеро, "бакр" сўзи араб тилида эрта деган маънони ҳам англатади.
Абу Бакр (розияллоҳу анҳу)нинг жоҳилият давридаги исмлари “Абдул Каъба” (Каъбанинг қули) эди. Мусулмон бўлганларидан сўнг Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам) у кишига “Абдуллоҳ” (Аллоҳнинг қули) деб исм қўйганлар.
Саҳиҳ маълумотга кўра, Абу Бакр (розияллоҳу анҳу) “Сиддиқ” номи билан жоҳилият даврида ҳам номланганлар. Ислом дини келгандан сўнг кофирлар у кишига Исро ва Меърож воқеаси хабарини етказганларида ҳеч иккиланмасдан: “Агар Расулуллоҳ шундай деган бўлсалар, рост сўзлабдилар!”, деб тасдиқ қилганлари билан ушбу ном у кишида яна ҳам мустаҳкамланди.
Оталарининг исмлари Усмон, куняси Абу Қаҳофа бўлган. Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам) билан етинчи насаб, яъни Муррада туташадилар....
🌐Биз билан бирга бўлинг
✅https://t.me/SHahobiddinbobo
#Мақолалар #Сийрат
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг мўъжизалари
Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг пайғамбарликларига далолат қилувчи мўъжизалар жуда кўп бўлиб, бу борада алоҳида китоблар ҳам ёзилган. Қуйида ушбу мўъжизалардан мутавотир йўл билан етиб келган ва қатъий собит бўлганлари ҳақида тўхталиб ўтамиз:
1. Қуръони карим. Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам) араблардан Қуръонга ўхшаш китобни келтиришни талаб қилганларида улар ожиз қолишди. Сўнгра улардан Қуръон сураларига ўхшаш ўнта сура келтириш талаб этилди. Оқибат ушбу талаб битта сура билан ниҳояланганда ҳам - улар иложсиз қолдилар.
Аллоҳ таоло Бақара сурасида айтади: “Ва агар бандамизга туширилган нарсамизга шубҳангиз бўлса, унга ўхшаш бир сура келтиринг ва рост сўзловчилардан бўлсангиз. Аллоҳдан ўзга гувоҳларингизни чақиринг ”.
Шу сабабли, арабларнинг энг балоғат ва фасоҳатли шоирлари ҳамда моҳир воизлари ҳам Қуръон оятларига ўхшаш бир оят келтиришга ҳам чорасиз қолишган.
2. Ойнинг иккига бўлиниши ва унинг оқибатида инсонларнинг икки тоифага ажралиши. Аллоҳ таоло Қамар сурасида айтади: “Соат (қиёмат) яқинлашди ва ой бўлинди. Агар бир оят мўъжизани кўрсалар, юз ўгирарлар, бу ўткинчи сеҳр, дерлар.” Ушбу воқеанинг Маккада содир бўлгани борасида келган ҳадислар мутавотир даражасига етган.
3. Оз таомнинг кўпчиликка етиши. Ҳандақ қазиш ишлари бўлаётган пайтда озгина таом бир неча минг саҳобийларга етиб, яна ўз ҳолича қолган. Мазкур воқеага доир келган хадислар ҳам мутавотир даражасига етган.
4. Расулуллоҳнинг муборак бармоқлари орасидан сув чиқиши. Жангларнинг бирида саҳобалар жуда ҳам ташна бўлиб, таҳоратга ҳам сув топилмай қолганда, Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам) ичида сув бўлган идишга қўлларини тиққанлар. Шунда бармоқларининг орасидан сув отилиб чиққан. Бу сувдан саҳобалар чанқоқларини қондириб, барча таҳорат ҳам олган.
5. Исро ва меърож воқеаси. Исро кечаси ҳақида Қуръонда очиқчасига баён қилинган. Меърож воқеаси ҳақида эса Нажм сурасининг бошида ишора келган. Ҳадиси шарифда эса бу мутавотир даражасида келган.
6. Ғойиб нарсалар ҳақида хабар беришлари. Хусусан, Аммор ибн Ёсирни боғий тоифа қатл қилиши, Усмон (розияллоҳу анҳу)га мусибат етказилиши, Аллоҳ таоло Ҳазрати Али воситасида мусулмонлардан бўлган икки тоифа орасини ислоҳ қилиши, дунёнинг йирик подшоҳлари Кисро ва Қайсарнинг ҳукмронлиги тугатилиши ҳамда бошқа кўплаб ғайбий ишлар ҳақида хабар берганлар.
7. Дарахт танасининг Расулуллоҳдан ажралгани учун йиғлаши. Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам)га минбар ясалишидан олдин бир дарахтнинг танасига суяниб хутба қилар эдилар. Минбар ясалгандан кейин, унда хутба қилиш учун кўтарилганларида, ҳалиги дарахт танаси у кишига бўлган меҳридан худди ёш боладек ҳўнграй бошлади. Саҳобаларнинг барчаси бунга гувоҳ бўлишди. Расулуллоҳ минбардан тушиб, дараҳт танасини қучганларида, ҳалиги овоз тинчланди.
8. Қўлларидаги тошларнинг тасбеҳ айтиши.
9. Гўштнинг ўзининг заҳарлангани ҳақида хабар бериши. Бир аёл душманлик қилиб Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам)га заҳарланган қўй гўштини ҳадя қилади. Ундан бир неча саҳобийлар ҳам тановул қиладилар ва вафот этдилар. Набий (алайҳис-салом) энди қўлларини гўштга узатганларида гўшт у зотга ўзининг заҳарли экани хабарини берди.
10. Ер юзининг машриқдан мағрибигача бўлган жойларнинг у зотга кўрсатилиши ҳамда умматлари етиб борадиган ҳудудларнинг билдирилиши.
11. Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг хулқлари ва гўзал шамоиллари. Бу ҳам У зотнинг мўжизаларидан бўлиб, Қиёматга қадар хулқ ва холқ борасида у кишига ўхшаш инсон келмайди.
Манба: Нуриддин Итр. “Нафахотул итрийя мин сийрати хойрил барийя”, 28 бет.
http://islamcenter.uz/?p=1293
🌐Биз билан бирга бўлинг
✅https://t.me/SHahobiddinbobo
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг мўъжизалари
Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг пайғамбарликларига далолат қилувчи мўъжизалар жуда кўп бўлиб, бу борада алоҳида китоблар ҳам ёзилган. Қуйида ушбу мўъжизалардан мутавотир йўл билан етиб келган ва қатъий собит бўлганлари ҳақида тўхталиб ўтамиз:
1. Қуръони карим. Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам) араблардан Қуръонга ўхшаш китобни келтиришни талаб қилганларида улар ожиз қолишди. Сўнгра улардан Қуръон сураларига ўхшаш ўнта сура келтириш талаб этилди. Оқибат ушбу талаб битта сура билан ниҳояланганда ҳам - улар иложсиз қолдилар.
Аллоҳ таоло Бақара сурасида айтади: “Ва агар бандамизга туширилган нарсамизга шубҳангиз бўлса, унга ўхшаш бир сура келтиринг ва рост сўзловчилардан бўлсангиз. Аллоҳдан ўзга гувоҳларингизни чақиринг ”.
Шу сабабли, арабларнинг энг балоғат ва фасоҳатли шоирлари ҳамда моҳир воизлари ҳам Қуръон оятларига ўхшаш бир оят келтиришга ҳам чорасиз қолишган.
2. Ойнинг иккига бўлиниши ва унинг оқибатида инсонларнинг икки тоифага ажралиши. Аллоҳ таоло Қамар сурасида айтади: “Соат (қиёмат) яқинлашди ва ой бўлинди. Агар бир оят мўъжизани кўрсалар, юз ўгирарлар, бу ўткинчи сеҳр, дерлар.” Ушбу воқеанинг Маккада содир бўлгани борасида келган ҳадислар мутавотир даражасига етган.
3. Оз таомнинг кўпчиликка етиши. Ҳандақ қазиш ишлари бўлаётган пайтда озгина таом бир неча минг саҳобийларга етиб, яна ўз ҳолича қолган. Мазкур воқеага доир келган хадислар ҳам мутавотир даражасига етган.
4. Расулуллоҳнинг муборак бармоқлари орасидан сув чиқиши. Жангларнинг бирида саҳобалар жуда ҳам ташна бўлиб, таҳоратга ҳам сув топилмай қолганда, Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам) ичида сув бўлган идишга қўлларини тиққанлар. Шунда бармоқларининг орасидан сув отилиб чиққан. Бу сувдан саҳобалар чанқоқларини қондириб, барча таҳорат ҳам олган.
5. Исро ва меърож воқеаси. Исро кечаси ҳақида Қуръонда очиқчасига баён қилинган. Меърож воқеаси ҳақида эса Нажм сурасининг бошида ишора келган. Ҳадиси шарифда эса бу мутавотир даражасида келган.
6. Ғойиб нарсалар ҳақида хабар беришлари. Хусусан, Аммор ибн Ёсирни боғий тоифа қатл қилиши, Усмон (розияллоҳу анҳу)га мусибат етказилиши, Аллоҳ таоло Ҳазрати Али воситасида мусулмонлардан бўлган икки тоифа орасини ислоҳ қилиши, дунёнинг йирик подшоҳлари Кисро ва Қайсарнинг ҳукмронлиги тугатилиши ҳамда бошқа кўплаб ғайбий ишлар ҳақида хабар берганлар.
7. Дарахт танасининг Расулуллоҳдан ажралгани учун йиғлаши. Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам)га минбар ясалишидан олдин бир дарахтнинг танасига суяниб хутба қилар эдилар. Минбар ясалгандан кейин, унда хутба қилиш учун кўтарилганларида, ҳалиги дарахт танаси у кишига бўлган меҳридан худди ёш боладек ҳўнграй бошлади. Саҳобаларнинг барчаси бунга гувоҳ бўлишди. Расулуллоҳ минбардан тушиб, дараҳт танасини қучганларида, ҳалиги овоз тинчланди.
8. Қўлларидаги тошларнинг тасбеҳ айтиши.
9. Гўштнинг ўзининг заҳарлангани ҳақида хабар бериши. Бир аёл душманлик қилиб Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам)га заҳарланган қўй гўштини ҳадя қилади. Ундан бир неча саҳобийлар ҳам тановул қиладилар ва вафот этдилар. Набий (алайҳис-салом) энди қўлларини гўштга узатганларида гўшт у зотга ўзининг заҳарли экани хабарини берди.
10. Ер юзининг машриқдан мағрибигача бўлган жойларнинг у зотга кўрсатилиши ҳамда умматлари етиб борадиган ҳудудларнинг билдирилиши.
11. Набий (соллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг хулқлари ва гўзал шамоиллари. Бу ҳам У зотнинг мўжизаларидан бўлиб, Қиёматга қадар хулқ ва холқ борасида у кишига ўхшаш инсон келмайди.
Манба: Нуриддин Итр. “Нафахотул итрийя мин сийрати хойрил барийя”, 28 бет.
http://islamcenter.uz/?p=1293
🌐Биз билан бирга бўлинг
✅https://t.me/SHahobiddinbobo