⁠⁣💬 از آب گل آلود ماهی بگیریم!

✳برخی کار ها هستند در زندگی ما که به خودی خود #لذت_بخش و #خوشایند نیستند.

دلیل #لذت_بردن از آنها نیز متفاوت است.

⬅اما دلیل لذت بردن از آنها این است که این حس را به تو می دهند که #کاری را به #سرانجام رسانده ای.
کارهایی مثل #شستن_توالت!🚽

📌اما وقتی آن را انجام می دهی و #توالت از تمیزی #برق_میزند، #احساس #بسیار_خوبی پیدا می کنی.

🔔 این مدل کار ها منبع #احیاپذیری هستند و می توانند تو را برای روبرو شدن با #سختی_های_زندگی 🌪 آماده کنند.💪


📚 #برشی_از_کتاب: #ماییم_که_اصل_شادی_و_کان_غمیم
✍️ اثر: #دکتر_علی_صاحبی
📇 انتشارات: #سایه_سخن

🆔 @Sayehsokhan

در ⏰ #قرارملاقات با خودم #امروز_تصمیم_دارم :
از خود بپرسم امروز چه کار بخصوصی است که باید انجام دهم تا از زندگی #بیشترین #لذت را ببرم.
🌷 @Acceptance_Cafe 🌷

💬 اثر معکوس #لذت_جویی و تلاش برای #تحقق_خود

✳️درباره لذت جویی و تحقق خود, هر چه بیش تر خوشبختی را هدف خویش قرار دهیم, کمتر دلیلی برای خوشبخت بودن احساس می‌کنیم… لذت و خوشبختی پیش می آیند و بر شادمانی زندگی می‌افزایند, اما هدف زندگی نیستند.

❇️نمی‌توان از پی خوشبختی رفت و آن را گرفت, زیرا خوشبختی ثمره طبیعی و خود انگیخته معنی جویی و دستیابی به هدفی بیرون ازخود است. هر چه مستقیم تر در راه تحقق خود بکوشیم, احتمال دستیابی به آن کمتر است. تحقق خود, با از خود فرا رفتن ناسازگار است.

✅ به نظر فرانکل, نظریات او با این نظریه مزلو که بهترین راه دستیابی به تحقق خود را, تعهد و غرقه شدن در کار یا چیزی فراسوی خود می داند سازگار است, مزلو هم معتقد است که آدمی در (تجربه های اوج) ازخود فرا می رود.

دکتر ویکتور فرانکل
@donyayebehter
🆔 @SayehSokhan

در شکل بالا تفاوت‌های سه مفهوم به ظاهر مشابه لذت‌افزایی(savoring)، ذهن آگاهی(mindfulness) و غرقگی(flow) به ساده‌ترین شکل توضیح داده شده است.
#لذت_افزایی #ذهن_آگاهی #غرقگی
🆔 @sayehsokhan

شاید خیلی‌هامون این ویدئویی که اخیرا از زنده‌یاد حسین محب اهری در فضای مجازی پخش شده دیده باشیم.
اما این بار با نگاهی متفاوت تماشا کنید و سعی کنید توصیه ایشون رو برای #ذهن_آگاهی در هنگام انجام کارهای روزانه به‌کار ببندید.

👌درس بزرگ #لذت بردن از لحظه‌لحظه زندگی
🆔 @SayehSokhan

🔳⭕️ در حال زندگی کن/نکن
قسمت اول


🔰 اینکه می‌گویند «در حال زندگی کن» یک معنای عاقلانه دارد، و یک معنای احمقانه.

معنای احمقانه‌اش همان شکل از تفکر بی‌خیالی است که می‌گوید: الان را عشق است؛ دم را غنیمت شمار و فکر فردا نکن؛ امروز را بچسب، فردا را که دیده؛ آینده که مرده و که زنده، به فکر حال باش؛ و ... .

اما معنای عاقلانه‌اش دو بخش دارد: یک بخش هیجانی و یک بخش شناختی. بخش هیجانیِ آن دقیقاً همای معنای احمقانه‌ی بالا است؛ منتها با این تفاوت که مربوط به هیجانات است و نه نوع نگاه:

🔰 شما هم‌زمان با خوردنِ بهترین غذایی که دوست داری، شروع کن روزنامه خواندن، یا مثلا با رفیقت بحث کردن یا اخبار تلوزیون را نگاه کردن. عمراً از غذا لذت ببری. اصلاً آخرش نمی‌فهمی چی چی خوردی. حتی سیر هم نمی‌شوی؛ حتی اگر دوبرابر هر روز بخوری.

این خاصیت ذهن است. نمی‌تواند دوتا کار را با هم پیش ببرد، و در هر دو عمیق شود و از هر دو هم #لذت ببرد. کاری ندارد؛ همین الان گوشی تلفن را دستت بگیر و شروع کن به یک مکالمه‌ی جدی؛ و همزمان هم با گوشی موبایلت چت کن. اگر هم بر فرض بتوانی، سوتی‌هایی می‌دهی در حد مسابقات کشتی باچوخه‌ی خراسان. گند می‌خورد هم به مکالمه‌ات و هم به چت کردنت.

🔰 جالب این‌جاست که ما دقیقا به همین شیوه گند می‌زنیم به زندگی‌مان. یعنی از ذهنی که توانایی تمرکز هم‌زمان بر حتی دو چیز را ندارد، در آنِ واحد صدتا کار ازش می‌کشیم. صد تا کارِ ناقص. عینهو این‌که سر سفره صدجور غذا باشد. یک پریشان‌خاطری و تشویش فکر وحشتناک، که باعث می‌شود هیچ‌گاه زندگی را تماماً زندگی نکنیم. عُمریست پریشان ز پریشانیِ خویشیم.

یعنی فقط هم‌زمان با زمین دورِ خورشید را می‌زنیم؛ بی‌آنکه به همان اندازه هم عمر کنیم. دویدن رویِ تردمیل. حالا گلاب به رویتان نخواستم مثال آسیابِ خودمان را بزنم. بالاخره یکجا باید این دورِ معیوب را بشکنیم. تمرکز حواس را یاد بگیریم. مثلا دورانِ عاشقی که آدم فقط رویِ یک چیز متمرکز است: در خلافِ آمدِ عادت بطلب کام که من؛ کسبِ جمعیت از آن زُلفِ پریشان کردم (حافظ).


🔰 عرفانِ شرقی و روانشناسی جدید اشتراکات فراوانی دارند. یکی از مهم‌ترین اشتراکاتشان این است که: رمزِ زندگی خوب، در حال زندگی کردن است. یعنی در آینده و گذشته، که دو عدم هستن، سیر نکردن. زندگی در حال یعنی دقیقاً روی همان کاری که هستی متمرکز باش. وگرنه زندگی کُلهم اجمعین کوفتت می‌شود. از این‌جا مانده و از آنجا درمانده.

🔰 در حال زندگی کردن، نه یعنی بی خیال و یله زندگی کردن؛ بلکه، یعنی در هر کاری که هستی در همان باش؛ یعنی وقتِ تفریح، ذهن و دل و جانت به تفریح باشد و به وقت کار و خانواده و عشق‌بازی و مسایل جنسی و هر کار دیگری، فقط و فقط در آن باش. نه وقتی با خانواده‌ای سر در گوشی موبایل و تلوزیون کنی و وقتی با رفقایی دلت برای خانواده بتپد؛ به وقت کار به یاد تفریحی، و به وقت تفریح به فکر کارهای عقب‌افتاده.

در حال زندگی کردن یعنی تعادل داشتن؛ برنامه و نظم داشتن. نه یعنی، وقتی با منی در یَمَنی؛ و وقتی در یمنی با منی. صوفیُ ابنُ الوقت باشد ای رفیق (مثنوی). «ما فاتَ مَضی وَ ما سیأتیكَ فَاَیْنَ؟ قُمْ فَاغْتَنِم الفُرصَةَ بَینَ العَدَمَین» آنچه گذشت، از دست رفت و آنچه می‌آید كجاست؟ برخیز و فرصت میان دونیستی را دریاب (منسوب به علی ع).

🔰 ژورنالِ سایِنس که از معتبرترین مجلات دنیاست در یک تحقیق بلند مدت روی پنجاه هزار نفر در اوقات مختلف شبانه‌روز نشان داد خوشبخت‌ترین و خوشحال‌ترینِ آدم‌ها آنهایی بودند که در لحظه زندگی می‌کردند. یعنی متمرکز در همانی بودند که در آن بودند. نه اینکه وقت غذاخوردن، چشمشان روزنامه بخواند؛ مغزشان به ده مساله فکر کند؛‌دستشان به قاشق باشد؛ دهانشان بجویدن؛ زبانشان به حرف زدن؛ و با پایشان چیزهای دیگر را انگولک کنند.

ادامه دارد ...


🖌 #دکتر_محسن_زندی

@naghdehalema
🆔 @SayehSokhan