آیا رابطه‌ها حد وسط دارند؟

❇️بخش اول:
قبل از نوشتن حرف‌هایم، میخواهم بگویم که #سفر همانقدر که شادی‌آفرین است، تحول‌آفرین نیز هست. اما همه‌ی سفرها الزاماً به معنای جابجایی از مکانی به مکان دیگر نیست.
بعضی سفرها، 《سفر از اندیشه‌ای به اندیشه‌ای دیگر》 است. تجربه‌ی خوب این نوع سفر، بودن در کنار آدم‌هایی است که تحول‌آفرین هستند. بودن در کنار آدمِ خوب و درست‌حسابی، عینِ یک مسافرتِ طولانی است. یکهو به خودت می‌آیی و می‌بینی دیگر آدمِ سابق نیستی.

❇️بخش دوم:
برخی آدم‌ها غرق در تنهایی شده‌اند و برخی دیگر، هیچ فردیتی ندارند و غرق در روابط بسیار زیاد. من با هر دو مخالفم.

❇️بخش سوم:
من مخالفِ شدید #تنهایی هستم. تنهایی فقط در برخی موارد نادر، مجاز است. جایی که فرد آگاهانه، انتخاب‌گرانه و هشیارانه، جمعیت اطراف خود را پالایش می‌کند. با بسیاری خداحافظی کرده و به بسیاری دیگر اجازه ورود به حریم خود نمی‌دهد. تنهایی کوتاه و موقتی یا حتی بلندمدتِ این دسته برایم مجاز و قابل قبول است
مابقی تنهایی‌ها را ناتوانی و محصول نابلدی‌های فرد می‌دانم.
تنهایی آدم‌ها را نباید تحسین کنیم، ما می‌توان تا حدّی بررسی کنیم، همین.

❇️بخش چهارم:
آدمی که غرق در ارتباطات بی‌سروته است. سطحی، تعداد زیاد و زودگذر (یا آغشته به لذت‌های اولیه‌ی آدمی که باید ارضا شود).
این دسته از افراد نیز از یک رنجِ ناخودآگاه ضربه می‌خورند. ناشی‌گری و نابلدی‌ها و ندیدنِ معنای سکوت و عمیق بودن، از حسرت‌های زندگی این‌هاست که شاید تا دمِ مرگ هم، متوجه‌اش نشوند.
روابط بسیار زیاد و شلوغی آدم‌ها را تحسین نکنیم، اگر امکانِ نزدیک شدن به آن فرد (با چشمانی مسلح داریم) بهتر است قبل از تحسین، به طور دقیق بررسی کنیم.

❇️بخش پنجم:
آیا حد وسط داریم؟
آیا می‌توان 《راهکاری عمومی》 کشف کرد؟
به گمانِ من نه.
امکانِ ایجاد یک استاندارد برای عموم مردم وجود ندارد، اگر هم وارد تعریف این راهکار و فرمول شویم، در 《تله یا خطای مقیاس》 گرفتار می‌آییم.
به گمان من یک کلمه می‌تواند جوابگوی ما باشد #نرمال_بودن .
#Normal
زندگی نرمال، یک مزیّت فوق‌العاده ارزشمند است. نرمال بودن، محصولِ تلاش فردی، زحمت کشیدن، شانس، جبرزمان و مکان و #تربیت است.

یکی از ویژگی‌های ممتاز یک #شخصیت ، نرمال بودن است‌.
این ویژگی یک محصول خروجی هم دارد، #مدیریت_زمان در روابط را می‌داند. برای هرکسی وقت ندارد. در سفر زندگی خویش، روابطش را سنجیده پیش می‌برد.

با مهر
سجاد سلیمانی
@SajadSoleimanicom
I کانال آموزش مدیریت زمان

لذت بردن از زندگی فاصله‌ی زیادی با 《جدی》 بودن نداره

یک)زندگی امری جدی است.
دو)اگر با توهم و خیال درکی از دنیای واقعی نداریم، این مشکل ِ ماست نه دنیا. هزینه‌هایش را ما پرداخت خواهیم کرد.
سه)لذت بردن از زندگی، وظیفه ماست.

این‌ها را تک به تک قبول داریم و شاید بتوانیم یک مورد را به شدت تمام، زندگی کنیم. اما هنر #تعادل در زندگی و اهمیت دادن به کیفیت آن کار هر کسی نیست

من هم جزو کسانی بوده‌ام که این هنر را نداشتم و آسیب‌های بسیار زیادی دیده‌ام. اما انتخاب کرده‌ام به شکل دیگری زندگی کنم. #نرمال_بودن یک ویژگی بسیار بسیار بسیار مهم است. همه‌ی تجربه‌های ما در زندگی اگر به همین ویژگی منتهی شود، برنده‌ایم. هم در شناختِ آدم‌هایی که در دایره‌ی اجتماعی ما هستند و هم در 《نرمال》 بودن و در زندگی فردی خود ِ خودمان.

هر فردی باید ابعاد متنوع ِ وجودش را #زندگی کند.
هر فردی، در هر سنی، یک دسته از شادی/لذت/تجربه/اشتباهات و هیجانات دارد که باید به آنها بپردازد. اگر نه، در سنین بالاتر به جای بازی همان سال‌ها، در گذشته سیر خواهد کرد.

خطبه‌ی من و نکته‌هایش تمام شد
می‌خواستم بگویم در اردیبهشت، من عاشق ِ سفرم 😊
@SajadSoleimanicom