بالاتر از ورزش!
وقتی روسری زنِ مسلمان می‌افته، چه حرکت زیبایی شکل می‌گیره..

▫️چقدر #تمرین و #تربیت لازم است که #شخصیت ما به چنین جایگاهی برسد؟
▫️چنینی شخصیتی، در چه سیستم ِ آموزشی/خانوادگی پرورش می‌یابد؟

@SajadSoleimanicom

این حرف‌ها رو در قالب #اثر_مرکب که آقای دارن‌هاردی کتابش رو نوشته، میشه تفسیر کرد و به درکی درست ازش رسید.

یه کلمه‌ی بسیار ارزشمند هم در فارسی داریم به نام 《 #انباشت 》 که این‌روزها در ادبیات #توسعه بیشتر بکار می‌رود. این شیوه‌ی #یادگیری مثالی مناسب برای کلمه و مفهوم انباشت است.

راهی خوب و مطمئن برای #عادت_سازی که در یک بازه‌ی زمانی #بلندمدت می‌تواند #شخصیت نوینی از ما بسازد.

کسی می‌تواند این‌رویه را آغاز کند و در میانه‌ی راه نماند، که #مرکزدار باشد و #جهت_دار بخواهد زندگی کند

@SajadSoleimanicom
I کانال آموزش مدیریت زمان

#تلنگر :

برای رسیدن به چنین #شخصیت ِ عمیقی باید سالها تلاش و #تمرین کرد...

@SajadSoleimanicom

به طرحی نو برای آموزش مدیریت زمان می‌اندیشم.
همه‌ی مهارت‌های لازم برای داشتن یک #برنامه و نظام فکری منسجم که در نهایت به عملکردی مطلوب منتهی شود.

شلخته‌کاری و بی‌سروته بودن آموزش‌ها و گفته‌ها را باید کنار گذاشت. انسجام، اثری عمیق دارد. انسانی با فکرمنسجم، می‌تواند تحول‌آفرین باشد، چه برای زندگی شخصی خودش و چه سازمان یا تیم‌کاری‌اش.

برای رسیدن به این انسجام فکری و رفتاری باید #یادگیری مادام‌العمر و درهم‌تنیده داشت و #شخصیت جدیدی را تربیت کرد.

من ِ #معلم، حلقه‌ای کوچک از نظام آموزشی و این زبان (پارسی) هستم و #متمرکز در یک بحث: #مدیریت_زمان

@SajadSoleimanicom

⏹ برای خودم و شما همراهان عزیز

1- تسلط به زبان انگلیسی
2- هر فردی فقط باید یک شغل داشته باشد
3- سیاست یعنی به فکر آینده باشیم: از گذشته فقط باید درس گرفت
4- تحقیر دیگران مجانی نیست
5- نیاز عجیب خود را برای "خودنمایی" کم کنیم
6- خود را مرکز ثقل قلمداد کردن، ناشی از مطالعه نکردن است
7- هیچ فضیلتی بالاتر از داشتن "یک شخصیت" نیست
8- مهمترین دو موضوع برای مبارزه درحدِّ فردی: غرور و عصبانیت
9- زندگی فقط قدرت نیست بلکه مملو از زیبایی ­های هنری، طبیعت و همزیستی است
10- خیلی حرفهایمان را عوض نکنیم: اخلاق یعنی وفای به عهد
11- با مطالعه و خودشناسی به مبارزه با غرور و خودبزرگ پنداری برویم
12- از باغبانی به همان اندازه لذت ببریم که از وزارت

چکیده‌ای گلچین شده از نوشته‌های دکتر سریع‌القلم. امیدوارم همچون یک #تلنگر جدی آن را بگیریم و بسیار #تمرین کنیم تا چنین #شخصیت عمیق و توسعه‌یافته‌ای باشیم.
@SajadSoleimaniCom
I کانال آموزش مدیریت زمان

بیا در حوض غزل شنا کن
‌
ممنون از همه‌ی دوستانی که سراسیمه دایرکت دادن که 《ای وای و واویلا، گذاشت رفت؟ تنها شدی؟》 و یا اینکه دلداری دادند که: 《غم آخر باشه، عب نداره، گریه نکن. این بلا سر هر کسی اومده》. ‌
ممنون و متاسفم
ممنون برای نگران شدنتان برای این رفیق کوچکتان، متاسف برای درک نشدن نوشته‌هایی که در هشتگِ 《#عاشقانه》 دسته‌بندی کرده‌ام.
‌
عزیزان من، خوشگلا، رفیقا
من نه تنهام، نه کسی رو از دست دادم، نه عشقی در من کشته شده و نه هیچی مصیبت دیگری (بجز شلیک موشک به خودی) منو ناراحت نمی‌کنه.
‌
اون نوشته‌ها بخشی از وجود ِ مردانه‌ی عاشق ِ منه که هربار با یک متن کوتاه، تمرین می‌کنه زن رو بیشتر درک کنه. هربار تلاش می‌کنه خودش رو #تربیت کنه و در کارگاه رشد شخصی، #شخصیت بهتر از قبلی بسازه.
‌
اون نوشته‌ها داره تقلا می‌کنه فراتر از 《سکس و تن عریان زن در ذهن مردانه》 راهی پیدا کنه. راهی به سوی تعالی و فراتر از بدن و گوشت و پوست استخوان. #طبیعت خشن مردانه را تربیت کنه و یک پله از غریزه‌ها دورتر بشه...
‌
هربار در حوض ِ غزل‌های عاشقانه، تنی به آب می‌زنه که 《انسانی متمدن‌تر》 بشه تا رفتار و کلامش مجهز بشه تا بتونه بهتر از دلبر خودش دلبری کنه. ‌
دلواپسان دلبندم
این چیزها سالها تمرین لازم داره. سیستم تربیت اجتماعی ایران مشکل داره و جامعه‌ی ما، جوانان ما را برای 《زیستن ِ آگاهانه و عاشقانه》 پرورش نمیده. کدام بوسه‌ها، کدام آغوش‌ها، کدام عشوه‌ها و کدام تمناها را بصورت مجسمه در میدان اصلی شهر نصب کردیم؟ کدام تئاترها و کدام فیلم‌های سینمایی؟ کدام خطبه‌های خطیب شهر و کدام برنامه‌ی سیاستمداران از این‌ها حمایت کرده؟
‌
من عالیم، بیا با هم غزلی بخوانیم
رفقا، این شکوائیه نیست، رونوشتی بود که بخشی از تمرین‌های شخصی من رو نشون می‌داد. صحبت‌هایی بود به همه‌ی دل‌نگرانی‌هاتون،
قربونتون برم، هر پیام رمانتیک این صفحه 《#مخاطب_خاص》 داره که می‌خونه و با هم درباره‌ی دلیل نوشتن و محتوای اون و بازخورد همه شما کلی حرف می‌زنیم و بعدش قربون صدقه هم می‌ریم 😊
‌
خدا قسمتتون کنه به حق دل‌های لرزون و مهربونتون... ایشششششششالا.
حالا ول کن این حرف‌ها رو، بیا در حوض غزل تنی به آب بزنیم. یه چی بنویس که بشه قابش کرد و به دیوار زد... (ارسال پیام اینجا: @soleimaniSajad )
با مهر - سجاد
‌@SajadSoleimaniCom

گفتگوی باکیفیت
‌بخش اول - چهارده نکته
‌
یک) عکس یک صندلی واسه گپ زدن رو بیار توی ذهنت، اونم واسه 《گفتگوی با کیفیت》، چه کسی رو می‌تونی تصور کنی جلوت نشسته؟

دو) انسان‌ها دو دسته‌اند: یا گفتگوی با کیفیت را می‌فهمند و آنرا تجربه کرده‌اند یا درکی از آن ندارند.

سه) گفتگوی با کیفیت آنچنان خوب است که نبودش درد زیادی دارد.
مثل جای خالی معشوق برای عاشق، مثل مواد برای معتاد، مثل مادر برای شیرخوار، مثل امنیت برای مردم جنگ‌زده.

چهار) کسی که چنین گفتگویی را نداشته، درکی از آن ندارد.
مثل ِ بی‌سواد هنگام دیدن نوشته، مثل جنین از دنیای بیرون رحم.

پنج) یک ویژگی این #گفتگو، دیدن نفهمی، نادانی و محدودیت‌های ذهن خودت هست.

شش) یک ویژگی این گفتگو، کشف آستانه‌ی توانمندی‌ها و سقف پتانسیل‌های خودت هست.

هفت) در لابلای این گفتگوها، پودر می‌شوی، بارها مچاله می‌شوی. درد می‌کشی از کلامی که می‌شنوی یا از جمع‌بندی صحبت‌های خودت.

هشت) به زودی می‌فهمی که هرکس لایق و شایسته این گفتگو نیست. باهرکسی، نمی‌توان (و نباید) این سطح از گفتگو را آغاز کرد. هرچند خواهی فهمید آنکس که باور نمی‌کردی، ممکن است عمیق‌ترین گفتگوهای زندگیت را فراهم کند.

نه) دفعه چهاردهم و با یکسال تاخیر، همان کیفیت جلسه اول گفتگو را دارد.

ده) هم می‌گویی و هم می‌شنوی. هیچ‌کس سخنرانی نمی‌کند

یازده) سفره‌ی دل باز می‌شود و پنهان‌ترین افکار فرصت بیان می‌یابند در عین حال احساس اعتماد و اطمینان بالاست، هر دو راز دارند. هرچند دلیل این اطمینان را نمی‌فهمی!

دوازده) پس از هر نشست، رشد می‌کنی. #شخصیت تو، وسیع‌تر می‌شود و با هر بار، تو انسان پیچیده تری می‌شود.

سیزده) غرق در بیان یا شنیدنی اما حسرت پایانش را در دل داری.

چهارده) ارزش دارد آدمی عمری تلاش کند آدمی شایسته و بالغ و پرسشگر و سمج را بیابد، روبرویش بنشیند و لذت یک 《گفتگوی با کیفیت》 را درک کند. ارزشش را دارد.
‌
‌
بازم هست، پست بعدی می‌نویسم...

@SajadSoleimanicom

#شخصیت هر فردی....
@sajadSoleimanicom

هنر بی‌توجهی انتخابی
‌
اگر ما در زندگی (شخصی، شغلی و حرفه‌ای) بتوانیم همه مسائلی که به ما «ربطی ندارد و نخواهد داشت» را تعیین کنیم
و نسبت به آنها بی‌توجه باشیم،
به #شخصیت پیچیده‌تر و رشد یافته‌تری از خودمان تبدیل می‌شویم.
‌
رفتار، باید تابع شرایط باشه،
و هنر بی‌توجهی انتخابی، باعث میشه شرایط ما در قبال جامعه، محیط، اتفاقات و دیگران مشخص بشه،
در نتیجه رفتار ما تنظیم میشه (و در اختیار خودمون قرار میگیره).
‌
ما باید تعیین کنیم چه چیزهایی توجه ما را جلب خواهد کرد یا ساده و بی‌توجه از کنارش رد خواهیم شد
‌
مثلاً:
🔸 مسائل حاشیه‌ای در میز مذاکره (هرچه بغیر از دستور کار)
🔸میزان حساسیت به دین و مناسک دینی همکاران و خویشاوندان و اطرافیان
🔸خبرهای سیاسی روزانه
🔸چاق و لاغر بودن مشتری یا لهجه و محل تولدش
🔸زندگی خصوصی یک هنرمند یا استاد
🔸 مواضع سیاسی مهمان یا همکار
🔸غیبت یا بدگویی در مورد شما توسط بقیه
🔸وقتی میریم یک اداره و کارمون گره میخوره مشکلات کل کشور رو نکوبیم یا بکوبیم سر اون کارمند؟
🔸آشغال افتاده روی زمین
🔸عقده‌ها و آرزوهای محقق نشده مخاطب شما وقتی باهاش در تعامل هستید
🔸نیازها و مشکلات همکار یا کارمندم،
و ده‌ها مثال دیگه
‌
شما باید در همه موارد تصمیم بگیرید که از منبع محدود توجه خودتون خرج اونها خواهید کرد یا نه، این یعنی «هنر بی‌توجهی انتخابی»
‌‌
من امروز برای چندمین بار از دوستی آموختم که #هنر_بی_توجهی اگر انتخابی باشه چقدر آرامش‌بخشه و زندگی بهتری برای ما رقم میزنه.
نویسنده: سجاد سلیمانی
@SajadSoleimaniCom