#خودشناسى

🎭#پرسونا یا نقاب آن چیزی است که ما دوست داریم باشیم و اینکه چگونه می خواهیم جهان بیرون ما را تصور نماید. همانگونه که لباس ما تصویری از ما را به دنیای خارج منعکس می کند پرسونا نیز پوشش روانشناختی ماست و واسطه بین خود واقعی و دنیای بیرون محسوب می گردد.

#ایگو آن چیزی است که ما هستیم و در باره آن آگاهی داریم.

#سایه آن قسمتی از روان ماست که نمی توانیم ببینیم یا بشناسیم.

#رابرت_جانسون ( روانكاو #يونگى )
═══‌‌‌‌༻‌༺‌‌‌═══
خــود شــنــاســے بــه روش پــرفــســور
#یــونــگ
@qodrattaqeer

#خودشناسی
#سايه

👈🏿وقتی چیزی یا کسی یا مسئله ای در زندگی شما را می آزارد، بدون هیچ توقفی به درون تان رجوع کنید.

❓از خودتان بپرسید:

«سهم من در این ناهماهنگی کجاست؟ سهم من در این پریشانی چیست؟
او کجای من را درد می آورد؟
این چیست که من از نظر
خود پنهان کرده ام؟»

❓ما قادر به درک هیچ چیز نیستیم، تا زمانی که در درون واجد آن نباشیم.

#یونگ معتقد است که پشت سر #پرسونا یا #نقاب متمدن و همخوان با قراردادهای اجتماعی، یک «دیگری» خود را پنهان کرده است. او نام این «من دیگر» را #سایه می گذارد.

═══‌‌‌‌༻‌༺‌‌‌═══
خــود شــنــاســے بــه روش پــرفــســور #یــونــگ

@qodrattaqeer

#سایه

#سایه در نظریه #یونگ، جنبه وحشیانه و خشن غرایز با جنبه حیوانی طبیعت آدمی است.

از این رو، #سایه از مجموعه غرایزی که از اجداد وحشی به ارث رسیده اند و در ناخودآگاه جمعی جای دارند تشکیل شده است. افکار، احساسهای نامناسب و ناپسند ناشی از #سایه، میل دارند در خودآگاه و رفتار آدمی بروز کنند، لیكن آدمی معمولا با #ماسک یا #پرسونا آنها را از انظار پنهان می دارد یا واپس میزند و به ناخودآگاه فردی می سپارد.

#سایه معادل آن چیزی است که #فروید سطح پایین شخصیت میداند و آن را نهاده می خواند، با این تفاوت که در نظریه #یونگ، این جنبه حیوانی به دو قطبی شدن و تنازع امور کمک میکند که این خود برای ترقی و تعالی ضرورت دارد.

آدمی تا نداند «شر چیست به دنبال «خیر» نمی رود، تا نداند گرسنگی چیست به جست وجوی خوراک و سیر کردن خود نمی رود، و تا نداند «بد چیست «خوب را نمی شناسد و متمایل به آن نمی گردد.

📕#تحلیل_رویا

═══‌‌‌‌༻‌༺‌‌‌═══
خــود شــنــاســے بــه روش پــرفــســور
#یــونــگ
@qodrattaqeer

#یادداشت_هفته
#آینه_ای_که_دروغ_میگوید !

کارل گوستاو #یونگ روانپزشک سوئیسی اصطلاحات "نقاب" (Persona) و "سایه" (Shadow) را وارد گفتمان روان شناسی کرد. هر فرد و جامعه ای "لایه ای" دارد که ترجیح می دهد درباره آن سخن نگوید زیرا این لایه حاوی زشتی ها، ناتوانی ها و نقص های آن فرد یا جامعه است. یونگ این لایه را "سایه" نامید. این فرد یا جامعه سعی می کند با اتخاذ نقابی (که معمولا حاوی زیبایی ها، توانمندی ها و پیشرفت هاست) سایه خود را پنهان و کتمان کند. اما سایه بی صدا نمی ماند بلکه گه گاه از منافذ و تَرَک های نقاب به بیرون تراوش می کند و خود را آشکار می سازد.
در جامعه ما، #پرسونا یا نقابی وجود دارد که ملت ایران را شریف، خداجو، فرهیخته، مهربان، مهمان نواز و درستکار نشان می دهد. رسانه فراگیر (صدا سیما) یکی از ارکان مهم این پرسونا است. در مقابل این پرسونا، سایهٔ این ملت وجود دارد که در شبکه های اجتماعی مَجازی قابل رؤیتاست. میلیون ها نفر تماشاگر دیوانه خانه ای مَجازی هستند که در آن دخترکی بدن عریانش را به نمایش می گذارد یا پسرکی خودزنی می کند. بارها خبرنگارانی از من این سؤال را پرسیده اند که این همه عورت نمایی و خشونت و نمایش های سادومازوخیستی در فضای مجازی ما بیانگر چیست و پاسخ من این است که این، آن روی سکهٔ تظاهر و تملق و تقلبی است که در فضای رسانه ای رسمی ما در جریان است.
اگر این آینهٔ دروغگو تصویری غیرواقعی از ما ترسیم نکند ما از دوپارگی (Splitting) خارج می شویم و آرام آرام "خودآگاهی" و "خِرَد جمعی" در ما شکل می گیرد.
قبلا در مقالات #سانسور_شایعه_سرمایه_اجتماعی، #دروغ_بزرگ و راهی که به ترکستان می رسد و #تلویزیون_به_جای_واقعیت به اهمیت رسانه و نقش آن در سلامت و بیماری اجتماعی مان پرداخته بودم.
اگر قرار است فردایی بهتر از امروز داشته باشیم باید از پشت پرسونای خود خارج شویم، ابتدا به خود و سپس به دیگران اعتراف کنیم که در غایت زیبایی و کمال و درستکاری نیستیم.
این اولین قدم اصلاح است: آینه ای که دروغگو نباشد.

آینه ات دانی چرا غَمّاز نیست؟
چون که زنگار از رُخَش ممتاز نیست!


#دکترمحمدرضاسرگلزایی_روانپزشک

‍ ‍ #نقاب
#پرسونا

در خانه همانی نیستیم که در جمع صمیمی‌ترین دوستان‌مان هستیم. در محیط کار با شکلی که در مهمانی ظاهر می‌شویم، تفاوت داریم. در همه مهمانی‌ها رفتار ما یکسان نیست. در دانشگاه ضوابط خاصی را رعایت می‌کنیم و به طور کلی ما ناخودآگاه در هر موقعیتی خودمان را با شرایط آن وفق می‌دهیم.

هر یک از ما در فرایند جامعه‌پذیری و اجتماعی شدن فرا می‌گیریم برای تجربه یک زندگی آرام و کسب لطف و رحمت دیگران باید جنبه‌هایی از خودمان را سرکوب کنیم یا به شیوه خاصی رفتار کنیم تا مورد قبول و مطلوب واقع شویم. اگر بخواهیم تنها به اتکای غرایز خودخواهانه رفتار کنیم و امیال لجام‌گسیخته خود را مهار نزنیم و یا بخواهیم همواره یا هویت فیلترنشده‌مان در جامعه ظاهر شویم، خیلی زود طرد خواهیم شد.

ما بدون اینکه آموزش ببینیم می‌دانیم که در هر محیطی باید چگونه رفتار کنیم تا به شخصی مورد خواست جامعه تبدیل شویم. این کار از طریق کهن‌الگویی انجام می‌شود که #یونگ آن را #پرسونا نامید.

#نقاب به ما کمک می‌کند تا از خودمان چهره‌ای مطلوب ارائه بدهیم و منافع و مصالح اجتماعی خود را حفظ کنیم. اگر چه ممکن است این کار ریا به نظر برسد ولی تا این حد که زندگی ما در معرض خطر قرار نگیرد و معیشت یا احساس ارزشمندی ما تهدید نشود، عملکرد #نقاب برای روان ضروری است.

به بیان دیگر #پرسونا برای تضمین منافع ما ضروری است اما هنگامی که ما به پرسونای خود تبدیل می‌شویم، یعنی تنها با نقشی که بازی می کنیم،همسان‌سازی می کنیم، سایر جنبه‌های وجود ما رشد نمی‌کند. یعنی هنگامی که ما انسان واقعی پشت نقاب را از یاد می‌بریم و آنچه را که بنا بر منفعت یا مصلحت از خود بروز می‌دهیم، به عنوان حقیقت وجود خود می‌پذیریم، ما رفته رفته به یک دروغ بزرگ تبدیل می‌شویم. پرسونا فقط تا جایی ضرورت دارد که از ضروری‌ترین منافع ما حمایت کند و یا میان ما و محیط سازش ایجاد کند. در غیر این صورت پرسونا به عامل سکون و عدم توسعه ما تبدیل می‌شود.

به این ترتیب یکی شدن با #پرسونا شخص را به فردی فریبکار تبدیل می کند که یا در حال فریفتن خود است یا دیگران را می فریبد و به این ترتیب نقاب مانع تحقق خود واقعی و راستین ما می‌شود و برای انجام آن ابتدا باید خود را از قیدوبندهای دروغین #نقاب رها کرد.

═══‌‌‌‌༻‌༺‌‌‌═══
خــود شــنــاســے بــه روش پــرفــســور #یــونــگ

@qodrattaqeer

کارل #یونگ Carl Jung روانشناس برجسته سویسی که مکتب روانکاوی او مسیری متفاوت از روانشناسی غالب فرویدی در قرن بیستم را پیش گرفت ساختار ذهن را به چند بخش اساسی تقسیم کرد.
در سطح اول تقسیم بندی یونگ از ساختار شخصيت، ما خوداگاه و ناخود آگاه را داریم.

خودآگاه بخش هشیار ذهن ماست که خود به دو بخش #پرسونا Persona یا #نقاب و همچنین ایگو Ego تقسیم می شود. همانطور که ناخودآگاه Unconsciousness نیز خود به ناخودآگاه شخصی و یا #سایه Shadow و همچنین ناخوداگاه جمعی -Collective unconscious ness تقسیم می شود .

═══‌‌‌‌༻‌༺‌‌‌═══
خــود شــنــاســے بــه روش پــرفــســور #یــونــگ
@qodrattaqeer

#پرسونا سطحی ترین لایه شخصیت و در حقیقت همان نقابی است که هر یک از ما در برخورد با جهان بیرون بر چهره داریم.

این نقاب/ پرسونا با دو نیرو شکل می گیرد نیروی نخست درونی و شکل گرفته بر اساس تصویر ایه آل ما از خود در جامعه و آنگونه که دوست داریم و می خواهیم در بیرون به نظر برسیم و نیروی دیگر مبتنی است بر نیروهای بیرونی مثل فرهنگ و قوانین اجتماعی که ناچاریم نقاب خود را با آنها هماهنگ کنیم. در حقیقت این نقاب برآیندی از برهم کنش نیروهای درونی و بیرونی است که پوسته ظاهری کسی که هستیم را به جهان نمایش می دهد.

═══‌‌‌‌༻‌༺‌‌‌═══
خــود شــنــاســے بــه روش پــرفــســور #یــونــگ
@qodrattaqeer

‍ ‍ #نقاب
#پرسونا

در خانه همانی نیستیم که در جمع صمیمی‌ترین دوستان‌مان هستیم. در محیط کار با شکلی که در مهمانی ظاهر می‌شویم، تفاوت داریم. در همه مهمانی‌ها رفتار ما یکسان نیست. در دانشگاه ضوابط خاصی را رعایت می‌کنیم و به طور کلی ما ناخودآگاه در هر موقعیتی خودمان را با شرایط آن وفق می‌دهیم.

هر یک از ما در فرایند جامعه‌پذیری و اجتماعی شدن فرا می‌گیریم برای تجربه یک زندگی آرام و کسب لطف و رحمت دیگران باید جنبه‌هایی از خودمان را سرکوب کنیم یا به شیوه خاصی رفتار کنیم تا مورد قبول و مطلوب واقع شویم. اگر بخواهیم تنها به اتکای غرایز خودخواهانه رفتار کنیم و امیال لجام‌گسیخته خود را مهار نزنیم و یا بخواهیم همواره یا هویت فیلترنشده‌مان در جامعه ظاهر شویم، خیلی زود طرد خواهیم شد.

ما بدون اینکه آموزش ببینیم می‌دانیم که در هر محیطی باید چگونه رفتار کنیم تا به شخصی مورد خواست جامعه تبدیل شویم. این کار از طریق کهن‌الگویی انجام می‌شود که #یونگ آن را #پرسونا نامید.

#نقاب به ما کمک می‌کند تا از خودمان چهره‌ای مطلوب ارائه بدهیم و منافع و مصالح اجتماعی خود را حفظ کنیم. اگر چه ممکن است این کار ریا به نظر برسد ولی تا این حد که زندگی ما در معرض خطر قرار نگیرد و معیشت یا احساس ارزشمندی ما تهدید نشود، عملکرد #نقاب برای روان ضروری است.

به بیان دیگر #پرسونا برای تضمین منافع ما ضروری است اما هنگامی که ما به پرسونای خود تبدیل می‌شویم، یعنی تنها با نقشی که بازی می کنیم،همسان‌سازی می کنیم، سایر جنبه‌های وجود ما رشد نمی‌کند. یعنی هنگامی که ما انسان واقعی پشت نقاب را از یاد می‌بریم و آنچه را که بنا بر منفعت یا مصلحت از خود بروز می‌دهیم، به عنوان حقیقت وجود خود می‌پذیریم، ما رفته رفته به یک دروغ بزرگ تبدیل می‌شویم. پرسونا فقط تا جایی ضرورت دارد که از ضروری‌ترین منافع ما حمایت کند و یا میان ما و محیط سازش ایجاد کند. در غیر این صورت پرسونا به عامل سکون و عدم توسعه ما تبدیل می‌شود.

به این ترتیب یکی شدن با #پرسونا شخص را به فردی فریبکار تبدیل می کند که یا در حال فریفتن خود است یا دیگران را می فریبد و به این ترتیب نقاب مانع تحقق خود واقعی و راستین ما می‌شود و برای انجام آن ابتدا باید خود را از قیدوبندهای دروغین #نقاب رها کرد.

═══‌‌‌‌༻‌༺‌‌‌═══
خــود شــنــاســے بــه روش پــرفــســور #یــونــگ

@qodrattaqeer

‍ ‍ #نقاب
#پرسونا

در خانه همانی نیستیم که در جمع صمیمی‌ترین دوستان‌مان هستیم. در محیط کار با شکلی که در مهمانی ظاهر می‌شویم، تفاوت داریم. در همه مهمانی‌ها رفتار ما یکسان نیست. در دانشگاه ضوابط خاصی را رعایت می‌کنیم و به طور کلی ما ناخودآگاه در هر موقعیتی خودمان را با شرایط آن وفق می‌دهیم.

هر یک از ما در فرایند جامعه‌پذیری و اجتماعی شدن فرا می‌گیریم برای تجربه یک زندگی آرام و کسب لطف و رحمت دیگران باید جنبه‌هایی از خودمان را سرکوب کنیم یا به شیوه خاصی رفتار کنیم تا مورد قبول و مطلوب واقع شویم. اگر بخواهیم تنها به اتکای غرایز خودخواهانه رفتار کنیم و امیال لجام‌گسیخته خود را مهار نزنیم و یا بخواهیم همواره یا هویت فیلترنشده‌مان در جامعه ظاهر شویم، خیلی زود طرد خواهیم شد.

ما بدون اینکه آموزش ببینیم می‌دانیم که در هر محیطی باید چگونه رفتار کنیم تا به شخصی مورد خواست جامعه تبدیل شویم. این کار از طریق کهن‌الگویی انجام می‌شود که #یونگ آن را #پرسونا نامید.

#نقاب به ما کمک می‌کند تا از خودمان چهره‌ای مطلوب ارائه بدهیم و منافع و مصالح اجتماعی خود را حفظ کنیم. اگر چه ممکن است این کار ریا به نظر برسد ولی تا این حد که زندگی ما در معرض خطر قرار نگیرد و معیشت یا احساس ارزشمندی ما تهدید نشود، عملکرد #نقاب برای روان ضروری است.

به بیان دیگر #پرسونا برای تضمین منافع ما ضروری است اما هنگامی که ما به پرسونای خود تبدیل می‌شویم، یعنی تنها با نقشی که بازی می کنیم،همسان‌سازی می کنیم، سایر جنبه‌های وجود ما رشد نمی‌کند. یعنی هنگامی که ما انسان واقعی پشت نقاب را از یاد می‌بریم و آنچه را که بنا بر منفعت یا مصلحت از خود بروز می‌دهیم، به عنوان حقیقت وجود خود می‌پذیریم، ما رفته رفته به یک دروغ بزرگ تبدیل می‌شویم. پرسونا فقط تا جایی ضرورت دارد که از ضروری‌ترین منافع ما حمایت کند و یا میان ما و محیط سازش ایجاد کند. در غیر این صورت پرسونا به عامل سکون و عدم توسعه ما تبدیل می‌شود.

به این ترتیب یکی شدن با #پرسونا شخص را به فردی فریبکار تبدیل می کند که یا در حال فریفتن خود است یا دیگران را می فریبد و به این ترتیب نقاب مانع تحقق خود واقعی و راستین ما می‌شود و برای انجام آن ابتدا باید خود را از قیدوبندهای دروغین #نقاب رها کرد.

═══‌‌‌‌༻‌༺‌‌‌═══
خــود شــنــاســے بــه روش پــرفــســور #یــونــگ

@qodrattaqeer

#پرسونا
#نقاب
تلاش و صرف انرژی برای حفظ یک پرسونا یا نقاب خاص یا همواره یک رویکرد ثابت به مسائل داشتن، از یک گره روانی سرچشمه می‌گیرد.

ایگوی سالم، هشیارانه با آوای زندگی می‌رقصد و می‌لغزد!
سلامت، در پاسخ مناسب و کارآمد دادن به شرایط مختلف است.
نه همواره یک‌رنگ و یک‌شکل بودن.

═══‌‌‌‌༻‌༺‌‌‌═══
خــود شــنــاســے بــه روش پــرفــســور #یــونــگ

@qodrattaqeer