Paville | Pavilenščyna
Photo
17 мая 1934 года ў Мінску па справе Беларускага нацыянальнага цэнтра быў расстраляны Алесь Салагуб — беларускі паэт і публіцыст з вёскі Зарудзічы на Смаргоншчыне.
Водле даведкі аб рэабілітацыі (жнівень 1956 года), Алесь памёр у 1941 годзе з-за запалення лёгкіх.
#смаргоншчына
#нашвядомызямляк
Водле даведкі аб рэабілітацыі (жнівень 1956 года), Алесь памёр у 1941 годзе з-за запалення лёгкіх.
#смаргоншчына
#нашвядомызямляк
Падборка найцікавейшых нямецкіх помнікаў Павілля.
Колькі месцаў для вас знаёмыя?
#смаргоншчына #мядзельшчына #смаргоншчына #валожыншчына
Колькі месцаў для вас знаёмыя?
#смаргоншчына #мядзельшчына #смаргоншчына #валожыншчына
У траўні 1382 года супраць Кейстута паўстаў ноўгарад-северскі князь Карыбут. Амаль адначасова ў Вільні ўспыхнула паўстанне прыхільнікаў Ягайлы. Паўстанцы авалодалі местам, увесь гарнізон быў знішчаны. Ягайла прыбыў у сталіцу з Віцебска. На яго баку выступілі і крыжакі, якія ўварваліся ў Літву.
Сіл, якія ўдалося сабраць Кейстуту і яго сыну Вітаўту, аказалася недастаткова для таго, каб разлічваць на перамогу ў бітве.
Кейстут пагадзіўся на перамовы і быў падманам захоплены ў палон разам з Вітаўтам і заключаны ў Крэўскі замак, дзе яго задушылі 15 жніўня 1382 года. Таксама была патоплена жонка Кейстута Бірута і закатаваны яе сваякі Відмант і Бутрым, Вітаўту ўдалося збегчы з палону. Афіцыйна Ягайла абвясціў, што Кейстут быў знойдзены, калі ён здзейсніў самагубства, аднак гэтаму мала хто паверыў.
Цела Кейстута было перавезена з Крэва ў сталіцу і ўрачыста спалена ў Вільні водле паганскага абраду.
#смаргоншчына
Сіл, якія ўдалося сабраць Кейстуту і яго сыну Вітаўту, аказалася недастаткова для таго, каб разлічваць на перамогу ў бітве.
Кейстут пагадзіўся на перамовы і быў падманам захоплены ў палон разам з Вітаўтам і заключаны ў Крэўскі замак, дзе яго задушылі 15 жніўня 1382 года. Таксама была патоплена жонка Кейстута Бірута і закатаваны яе сваякі Відмант і Бутрым, Вітаўту ўдалося збегчы з палону. Афіцыйна Ягайла абвясціў, што Кейстут быў знойдзены, калі ён здзейсніў самагубства, аднак гэтаму мала хто паверыў.
Цела Кейстута было перавезена з Крэва ў сталіцу і ўрачыста спалена ў Вільні водле паганскага абраду.
#смаргоншчына
23 жніўня 1901 года ў Ракаве нарадзіўся Аляксандр Анісімавіч Дзяруга — беларускі дзеяч самадзейнага мастацтва.
У гады вайны жыў у Смаргоні, удзельнічаў у партызанскім руху. Аўтар шэрагу апрацовак для цымбальнага аркестра, у тым ліку беларускай народнай песні «Лянок» і польскай «Трамблянка». Напісаў «Марш піянераў Смаргоні», вальс «Нарач», «Святочную» і іншыя. Зрабіў шмат запісаў беларускага песеннага і інструментальнага фальклору («У Марцінавым саду», «Залескія прыпеўкі», «Смаргонская полька»).
Пахаваны на старых могілках у Смаргоні. Ганаровы грамадзянін Смаргоні з 1993 г.
#івянеччына
#смаргоншчына
#нашвядомызямляк
У гады вайны жыў у Смаргоні, удзельнічаў у партызанскім руху. Аўтар шэрагу апрацовак для цымбальнага аркестра, у тым ліку беларускай народнай песні «Лянок» і польскай «Трамблянка». Напісаў «Марш піянераў Смаргоні», вальс «Нарач», «Святочную» і іншыя. Зрабіў шмат запісаў беларускага песеннага і інструментальнага фальклору («У Марцінавым саду», «Залескія прыпеўкі», «Смаргонская полька»).
Пахаваны на старых могілках у Смаргоні. Ганаровы грамадзянін Смаргоні з 1993 г.
#івянеччына
#смаргоншчына
#нашвядомызямляк
Forwarded from Paville | Pavilenščyna
1 верасня 1928 года ў вёсцы Касута на Вілейшчыне ў сям’і праваслаўнага святара нарадзіўся Расціслаў Лапіцкі — кіраўнік антыкамуністычнага руху на Мядзельшчыне і Смаргоншчыне.
Арганізацыяй выдаваліся антысталінскія ўлёткі з прызывамі не ўступаць у калгасы і супраціўляцца рэжыму. Удзельнікаў высачылі і арыштавалі. Расціславу быў прысуджаны расстрэл.
У памяці школьнікаў і знаёмых Расціслаў Лапіцкі застаўся як надзвычайная асоба, надзеленая многімі талентамі, са шчырай і добрай душой, адкрытай на чужы боль. Ён выдатна маляваў, добра спяваў і граў на музычных інструмэнтах. Меў здольнасці да майстравання і вынаходніцтваў - рабіў радыёпрыймачы, ездзіў на самаробных роварах.
#вілейшчына
#мядзельшчына
#смаргоншчына
Арганізацыяй выдаваліся антысталінскія ўлёткі з прызывамі не ўступаць у калгасы і супраціўляцца рэжыму. Удзельнікаў высачылі і арыштавалі. Расціславу быў прысуджаны расстрэл.
У памяці школьнікаў і знаёмых Расціслаў Лапіцкі застаўся як надзвычайная асоба, надзеленая многімі талентамі, са шчырай і добрай душой, адкрытай на чужы боль. Ён выдатна маляваў, добра спяваў і граў на музычных інструмэнтах. Меў здольнасці да майстравання і вынаходніцтваў - рабіў радыёпрыймачы, ездзіў на самаробных роварах.
#вілейшчына
#мядзельшчына
#смаргоншчына
Касьцёл у Аславянятах. Раней быў пажарным дэпо і касцёлам стаўся толькі ў 1990-я. У часы Другой Сусьветнай у дэпо і ва ўсёй вёсцы быў, так бы мовіць, санаторый для немцаў.
На першым фота памятная шыльда ў гэтым будынку, у гонар незалежнасці Польшчы.
#смаргоншчына
На першым фота памятная шыльда ў гэтым будынку, у гонар незалежнасці Польшчы.
#смаргоншчына
Forwarded from Paville | Pavilenščyna
У гэты дзень, 25 верасня 1765 году ў Гузаве Мазавецкага ваяводства нарадзіўся Міхал Клеафас Агінскі — кампазытар, дзяржаўны й вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага й Рэчы Паспалітай. Удзельнік паўстання Тадэвуша Касцюшкі. Аўтар знакамітага палянэзу «Развітанне з Радзімай», які найчасцей за ўсё ўзгадваецца як «Палянэз Агінскага».
З 1802 па 1806 гады жыў у Залессі тагачаснага Ашмянскага павету, цяпер Смаргонскі раён, дзе збудаваў новы палац, і, верагодна, напісаў легендарны Палянэз "Развітанне з Радзімай".
Падчас рэйду на Меншчыну ў 1794 годзе, у год паўстання Тадэвуша Касцюшкі вызваліў мястэчкі Камень, Вішнева, Івянец, Валожын ды іншыя мясцовасці Валожыншчыны й Івянеччыны.
#смаргоншчына
#ашмяншчына
#валожыншчына
#івянеччына
З 1802 па 1806 гады жыў у Залессі тагачаснага Ашмянскага павету, цяпер Смаргонскі раён, дзе збудаваў новы палац, і, верагодна, напісаў легендарны Палянэз "Развітанне з Радзімай".
Падчас рэйду на Меншчыну ў 1794 годзе, у год паўстання Тадэвуша Касцюшкі вызваліў мястэчкі Камень, Вішнева, Івянец, Валожын ды іншыя мясцовасці Валожыншчыны й Івянеччыны.
#смаргоншчына
#ашмяншчына
#валожыншчына
#івянеччына
18 кастрычніка 1906 году нарадзіўся Алесь Салагуб — беларускі паэт і публіцыст.
Паходзіў паэт з вёскі Зарудзічы на Смаргоншчыне. У 1922—1927 гадох вучыўся ў Віленскай беларускай гімназіі, дзе зблізіўся з дзеячамі нацыянальнага руху й далучыўся да беларускае справы.
Браў удзел у руху Грамады, Таварыстве беларускае школы.
Некалькі разоў быў зняволены польскімі ўладамі ў турме (1924, 1927—1928).
Паэт адносіў пачатак свае свядомае творчасці да 1924 году — году, калі ён трапіў у турму ў Лукішках. Змест твораў створаных у той час складаюць разважанні маладога палітвязня.
Пасля вызвалення паэт нелегальна перайшоў польска-савецкую мяжу й паступіў у Белдзяржунівэрсытэт, быў аспірантам Інстытута літаратуры Акадэміі навук.
Быў арыштаваны ў 1933 годзе па справе Беларускага нацыянальнага цэнтру. У 1934 годзе, як і шматлікія іншыя прадстаўнікі беларускай інтэлігенцыі ў СССР, паэт быў расстраляны.
Быў рэабілітаваны ў жніўні 1956 году. Паводле даведкі аб рэабілітацыі, Алесь памёр у 1941 годзе з-за запалення лёгкіх.
Друкаваўся як публіцыст з 1920 году, як паэт — з 1925. Выдаў зборнік паэзіі «Лукішкі» (1929). У Менску выступаў з артыкуламі пра літаратурны рух у Заходняе Беларусі. Перажытае ў польскай турме адлюстраваў у «Лукішскім дзёньніку» (урыўкі апублікаваныя ў «Полымі» ў 1961 годзе). Аўтар апавяданняў, п’есы «Вясельле» (у рукапісах).
#смаргоншчына
#нашвядомызямляк
Паходзіў паэт з вёскі Зарудзічы на Смаргоншчыне. У 1922—1927 гадох вучыўся ў Віленскай беларускай гімназіі, дзе зблізіўся з дзеячамі нацыянальнага руху й далучыўся да беларускае справы.
Браў удзел у руху Грамады, Таварыстве беларускае школы.
Некалькі разоў быў зняволены польскімі ўладамі ў турме (1924, 1927—1928).
Паэт адносіў пачатак свае свядомае творчасці да 1924 году — году, калі ён трапіў у турму ў Лукішках. Змест твораў створаных у той час складаюць разважанні маладога палітвязня.
Пасля вызвалення паэт нелегальна перайшоў польска-савецкую мяжу й паступіў у Белдзяржунівэрсытэт, быў аспірантам Інстытута літаратуры Акадэміі навук.
Быў арыштаваны ў 1933 годзе па справе Беларускага нацыянальнага цэнтру. У 1934 годзе, як і шматлікія іншыя прадстаўнікі беларускай інтэлігенцыі ў СССР, паэт быў расстраляны.
Быў рэабілітаваны ў жніўні 1956 году. Паводле даведкі аб рэабілітацыі, Алесь памёр у 1941 годзе з-за запалення лёгкіх.
Друкаваўся як публіцыст з 1920 году, як паэт — з 1925. Выдаў зборнік паэзіі «Лукішкі» (1929). У Менску выступаў з артыкуламі пра літаратурны рух у Заходняе Беларусі. Перажытае ў польскай турме адлюстраваў у «Лукішскім дзёньніку» (урыўкі апублікаваныя ў «Полымі» ў 1961 годзе). Аўтар апавяданняў, п’есы «Вясельле» (у рукапісах).
#смаргоншчына
#нашвядомызямляк
Forwarded from Paville | Pavilenščyna
27 кастрычніка 1890 году ў вёсцы Шутовічы тагачаснага Ашмянскага павету (цяпер Смаргонскі раён) нарадзіўся Віктар Шутовіч — беларускі каталіцкі святар і публіцыст.
Паходзіў з набожнае сялянскае сям’і. Маладым вучыўся ў Ашмянах, у 1909 паступае ў Віленскую духоўную сэмінарыю. Скончвае вучобу ў 1913-м годзе і адразу становіцца святаром.
Віктар мае магчымасць атрымаць сваю парафію і служыць у якім-небудзь касцёле, але абірае інны шлях і пераязджае ў Пецярбург, дзе дзейнічала духоўная каталіцкая акадэмія, дзе з 1912 года дзейнічаў беларускі гурток, што займаўся паглыбленнем ведаў аб Беларусі.
З-за фінансавых праблем Віктар змушаны спыніць вучобу і перабіраецца ў Беларусь, дзе ў 1917 годзе быў накіраваны віленскім біскупам на пасаду пробашча ў Барадзенічы Браслаўскага павету.
У парафіі Святога Язэпа стаў аматарам беларусізацыі касцёла й пашырэння беларушчыны ў грамадзкім жыцці, арганізоўваючы беларускія школы й пашыраючы беларускія газэты.
За сваю дзейнасць пераведзены вікарыем у Ліду.
У 1928 годзе арыштаваны, а пасля вызвалення падаўся за мяжу, у ЗША. Пражыўшы там 3 гады, вырашыў вярнуцца на Радзіму.
Вярнуўшыся, быў прызначаны вікарыем у Харошчы на Беласточчыне, дзе, з-за розных абставінаў, быў змушаны падпарадкавацца патрабаванням уладаў.
Пачаў займацца літаратурнай дзейнасцю. Напісаў 5-актовую драму пра хрысціянства на Беларусі і хацеў напісаць п’есу пра Вітаўта. Выдаў “Маёвую чытанку” — кніжачку для касцельнага набажэнства. Таксама апрацаваў брашуру, дзе сабраў беларускія калядныя песні.
У 1944 годзе перабіраецца ў Менск, дзе пачынае служыць у Чырвоным касцёле. Праз год яго арыштоўваюць і трымаюць да 1955 году.
Пасля вызвалення ў Калодзішчах арганізоўвае таемную падпольную царкву. Пасля атрымаў парафію ў Барысаве. Памёр 1 сакавіка 1960 года, пахаваны на старых Барысаўскіх могілках.
#смаргоншчына
#нашвядомызямляк
Паходзіў з набожнае сялянскае сям’і. Маладым вучыўся ў Ашмянах, у 1909 паступае ў Віленскую духоўную сэмінарыю. Скончвае вучобу ў 1913-м годзе і адразу становіцца святаром.
Віктар мае магчымасць атрымаць сваю парафію і служыць у якім-небудзь касцёле, але абірае інны шлях і пераязджае ў Пецярбург, дзе дзейнічала духоўная каталіцкая акадэмія, дзе з 1912 года дзейнічаў беларускі гурток, што займаўся паглыбленнем ведаў аб Беларусі.
З-за фінансавых праблем Віктар змушаны спыніць вучобу і перабіраецца ў Беларусь, дзе ў 1917 годзе быў накіраваны віленскім біскупам на пасаду пробашча ў Барадзенічы Браслаўскага павету.
У парафіі Святога Язэпа стаў аматарам беларусізацыі касцёла й пашырэння беларушчыны ў грамадзкім жыцці, арганізоўваючы беларускія школы й пашыраючы беларускія газэты.
За сваю дзейнасць пераведзены вікарыем у Ліду.
У 1928 годзе арыштаваны, а пасля вызвалення падаўся за мяжу, у ЗША. Пражыўшы там 3 гады, вырашыў вярнуцца на Радзіму.
Вярнуўшыся, быў прызначаны вікарыем у Харошчы на Беласточчыне, дзе, з-за розных абставінаў, быў змушаны падпарадкавацца патрабаванням уладаў.
Пачаў займацца літаратурнай дзейнасцю. Напісаў 5-актовую драму пра хрысціянства на Беларусі і хацеў напісаць п’есу пра Вітаўта. Выдаў “Маёвую чытанку” — кніжачку для касцельнага набажэнства. Таксама апрацаваў брашуру, дзе сабраў беларускія калядныя песні.
У 1944 годзе перабіраецца ў Менск, дзе пачынае служыць у Чырвоным касцёле. Праз год яго арыштоўваюць і трымаюць да 1955 году.
Пасля вызвалення ў Калодзішчах арганізоўвае таемную падпольную царкву. Пасля атрымаў парафію ў Барысаве. Памёр 1 сакавіка 1960 года, пахаваны на старых Барысаўскіх могілках.
#смаргоншчына
#нашвядомызямляк
Paville | Pavilenščyna
1 верасня 1928 года ў вёсцы Касута на Вілейшчыне ў сям’і праваслаўнага святара нарадзіўся Расціслаў Лапіцкі — кіраўнік антыкамуністычнага руху на Мядзельшчыне і Смаргоншчыне. Арганізацыяй выдаваліся антысталінскія ўлёткі з прызывамі не ўступаць у калгасы…
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM