تصورات و برداشتهای غلط در مورد خداوند؛ "رنج من براي خداوند اهميتي ندارد. او مرا فراموش كرده است." بسياري اوقات، بخصوص هنگامي كه با سختي با مشكلي مواجه مي شويم، انتظار داريم كه خداوند به سرعت و از همان راهي كه مورد نظر ماست به كمكمان بيايد و اگر اينطور نشود خيلي سريع نتيجه مي گيريم كه او ما را فراموش كرده است و وضعيت ما برايش اهميتي ندارد: و اين گونه در شرايط سختي كه به وي نيازمنديم، از درك حضورش محروم مي شويم.
اما علت چنين تصوري چيست؟ آيا يك علت اصلي اش اين نيست كه ما از هر چيز تصور خاصي داريم و جز آن را پذيرا نيستيم؟ مثلا برداشت ما از توجه، نوع خاصي از محبت است در حالي كه گاهي توجه مي تواند حتي با غضب (ظاهري) همراه باشد. گاهي ما براي رفاه كساني كه دوستشان داريم،‌ ممكن است حتي آنان را دچار رنج كنيم.
پرنده اي داشتم كه بسيار برايم محبوب بود. بسيار محبوب. يك بار بال هاي دمش در حين پرواز شكست و ديگر نمي توانست به خوبي پرواز كند. ديدنش در آن حالت،‌ بسيار رقت بار بود. پرنده اي كه توان پرواز نداشت! مي دانستم كه نياز اصلي اش پرواز است و مي دانستم كه با پرهاي شكسته ممكن است پرواز و حتي حياتش تهديد شود و مي دانستم تنها راه ترميم پرهايش كندن پرهاي قبلي و ايجاد شرايط براي روييدن پرهاي تازه است و مي دانستم او از اين كار درد بسياري خواهد كشيد؛ با اينحال او را در دستانم گرفتم و در حالي كه با فرياد و خشم نگاهم مي كرد، پرهايش را دانه دانه از دمش جدا كردم. اين كار برايم بسيار رنج آور بود اما چاره ديگري هم نداشتم. من مسئول پرورش او بودم. او بايد پرواز مي كرد! در همان حال انديشيدم كه به راستي خداوند با ما چنين مي كند. او رب است. پرورش دهنده و بهترين مادر. او بسيار بهتر از ما مي داند كه براي پرواز به چه چيز نيازمنديم؛ گاه شايد رنجي كه در نهايت رهايمان مي سازد!

#رنج_من_برای_خدا_اهمیت_ندارد #برداشتهای_اشتباه_در_مورد_خدا#تعالیم_معنوی
@pathwaystogod

🍁✨🧘✨🔮✨🧘✨🍁

🎆تصورات و برداشت‌های غلط در مورد خداوند؛

"رنج من برای خداوند اهمیتی ندارد. او مرا فراموش کرده است. " بسیاری اوقات، بخصوص هنگامی که با سختی با مشکلی مواجه می‌شویم، انتظار داریم که خداوند به سرعت و از همان راهی که مورد نظر ماست به کمکمان بیاید و اگر اینطور نشود خیلی سریع نتیجه می‌گیریم که او ما را فراموش کرده است و وضعیت ما برایش اهمیتی ندارد: و این گونه در شرایط سختی که به وی نیازمندیم، از درک حضورش محروم می‌شویم. اما علت چنین تصوری چیست؟ آیا یک علت اصلی‌اش این نیست که ما از هر چیز تصور خاصی داریم و جز آن را پذیرا نیستیم؟ مثلا برداشت ما از توجه، نوع خاصی از محبت است در حالی که گاهی توجه می‌تواند حتی با غضب (ظاهری) همراه باشد. گاهی ما برای رفاه کسانی که دوستشان داریم، ممکن است حتی آنان را دچار رنج کنیم. پرنده‌ای داشتم که بسیار برایم محبوب بود. بسیار محبوب. یک بار بال‌های دمش در حین پرواز شکست و دیگر نمی‌توانست به خوبی پرواز کند. دیدنش در آن حالت، بسیار رقت بار بود. پرنده‌ای که توان پرواز نداشت! می‌دانستم که نیاز اصلی‌اش پرواز است و می‌دانستم که با پر‌های شکسته ممکن است پرواز و حتی حیاتش تهدید شود و می‌دانستم تنها راه ترمیم پر‌هایش کندن پر‌های قبلی و ایجاد شرایط برای روییدن پر‌های تازه است و می‌دانستم او از این کار درد بسیاری خواهد کشید؛ با اینحال او را در دستانم گرفتم و در حالی که با فریاد و خشم نگاهم می‌کرد، پر‌هایش را دانه دانه از دمش جدا کردم. این کار برایم بسیار رنج‌آور بود اما چاره دیگری هم نداشتم. من مسئول پرورش او بودم. او باید پرواز می‌کرد! در همان حال اندیشیدم که به راستی خداوند با ما چنین می‌کند. او رب است. پرورش‌دهنده و بهترین مادر. او بسیار بهتر از ما می‌داند که برای پرواز به چه چیز نیازمندیم؛ گاه شاید رنجی که در نهایت ر‌هایمان می‌سازد!

🍁✨🧘✨🔮✨🧘✨🍁

#رنج_من_برای_خدا_اهمیت_ندارد #برداشت‌های_اشتباه_در_مورد_خدا #تعالیم_معنوی #راهی_بسوی_خدا

@pathwaystogod
@mazeye_malakoot