💠 #تقویم_هنرمندان

سوم آبان سالروز درگذشت #فریدون_مشیری

#شاعر و #روزنامه‌نگار

فریدون مشیری در سی ام شهریور سال 1305 در یک خانواده اصیل و فرهیخته در تهران به دنیا آمد. جد پدری مشیری، ازصاحب منصبان سرشناس لشکری در حکومت نادرشاه افشار بود و پدربزرگ مادریش یکی از شاعران به نام در دوره ناصری به حساب می آمد .

با چنین پیشینه خانوادگی مشیری در کودکی پیش از رفتن به مدرسه با ادبیات کهن فارسی آشنایی کامل داشت، او بخشی از تحصیلات ابتدایی خود را تهران و بخشی دیگر را به دلیل کار پدرش در مشهد گذراند، اما در سال 1320 با آغاز جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط متفقین به همراه خانواده دوباره به تهران بازگشت و دوران متوسطه را در دبیرستان ادیب به اتمام رساند.

مشیری در سن هیجده سالگی با اینکه هنوز یک سال تا پایان تحصیلاتش باقی مانده بود، به استخدام وزارت پست و تلگراف آن زمان در آمد و مدت سی و سه سال در این وزارتخانه به کار مشغول بود.

مشیری از پانزده سالگی شعر می گفت و در سال 1323 اولین شعر او با نام" فردای ما "در روزنامه" ایران ما" به چاپ رسید، همین اتفاق آغازگر فعالیت های مطبوعاتی مشیری شد، او همزمان با کار در اداره پست و تحصیل، در مجلات مختلف ادبی نیز کار می کرد .

فریدون مشیری اولین مجموعه شعر خود را در سال 1334 با نام "تشنه طوفان "با مقدمه ای از "شهریار" و"علی دشتی "به چاپ رساند.خود مشیری در مورد اشعارش می گوید:" چهارپاره‌هایی بود که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن داشت، هم قافیه و هم معنا،........."معروفترین شعر مشیری "کوچه "در سال 1339 در مجله "روشنفکر "به چاپ رسید.

مشیری علاوه بر شعر به موسیقی سنتی هم علاقه زیادی داشت و ردیف ها و گوشه های موسیقی را به خوبی می شناخت، به همین خاطر در بین سال های 1350 تا 1357 با برنامه "گل های تازه "رادیو ایران همکاری مستمری داشت.

در اواخر عمر مشیری، علی رغم نداشتن وضعیت جسمی مناسب در شب های شعر مختلفی که دوستدارنش در سراسر دنیا برایش ترتیب می دادند، شرکت می کرد و درآمد حاصل از این مراسم ها را، صرف امور خیریه می کرد.

سرانجام فریدون مشیری پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری در سوم آبان ماه سال 1379 در سن هفتاد و چهار سالگی در تهران درگذشت.


برخی از #آثار

تشنه طوفان، 1334
نایافته، 1337
ابر،1340
ابر و کوچه، 1345
بهار را باور کن، 1347
از خاموشی، 1356
مروارید مهر ، 1365
آه باران، 1367
از دیار آشتی، 1371
لحظه ها و احساس، 1374
آواز آن پرنده غمگین، 1378
نوایی هماهنگ باران (پس از مرگ)، 1384

🍃🍂🍃🍂

آه باران...


ریشه در اعماق ِ اقیانوس دارد –شاید–
این گیسو پریشان کرده
بید ِ وحشی ِ باران
یا، نه، دریایی‌ست گویی، واژگونه، برفراز شهر،
شهرِ سوگواران.
‌
هرزمانی که فرو می بارد از حد بیش
ریشه در من می دواند پرسشی پیگیر،
با تشویش:
رنگ این شب‌های وحشت را
تواند شست آیا از دل یاران؟

چشم ها و چشمه ها خشک اند.
روشنی ها محو در تاریکی دلتنگ،
هم‌چنان که نام ها در ننگ!
‌
هرچه پیرامون ما رنگ تباهی شد.‌
آه، باران، ای امیدِ جان ِ بیداران!
بر پلیدی ها _که ما عمری‌ست در گرداب آن غرقیم_
آیا، چیره خواهی شد؟
‌

#فریدون_مشیری
#محمدرضا_شجریان

‌شبی دور از تو - اما با تو - تا صبح
در آن دوران شیرین ره سپردم

تو را با خود به آنجاها که یک عمر
غمت جان مرا می برد بردم

هزاران بار دستت را به گرمی
به روی سینه ی تنگم فشردم

وفاهای تو را یک یک ستودم
خطاهای تو را ده ده شمردم

زحد بگذشت چون خودکامگی هات
صفای خویش را افسوس خوردم

به چشم خویشتن دیدی در این عشق
تو در من زیستی من در تو مردم...

#فریدون_مشیری
⚘🕊⚘🕊

كدام نشانه دویده است از تو در تن من؟
كه ذره های وجودم تو را كه می بینند،
به رقص می آیند،
سرود میخوانند!


#فریدون_مشیری

درودها دوستان همراه صبحتان مملو از شادی وآرامش🌷🌷

سنگ هم
عاشق شود ؛ گوهر صدایش میزنند...

#فریدون‌_مشیری
@parnian_khyial

#فریدون_مشیری

شنیدم مصرعی شیوا
که شیرین بود مضمونش!
منم مجنون آن لیلا که 
صد لیلاست مجنونش
غم عشق تو را نازم، 
چنان در سینه رخت افکند
که غم‌های دگر را کرد
از این خانه بیرونش . ‌ . .
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
"محمد‌رضا‌ شجریان خیال "
 
#شبتوون_مسرور_و_رویایی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌
‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎

#آنلاین_خوانی

#محفل_ادبی_فرزانگان

#فریدون_مشیری

به خوانی:
#ماهورا

تاریخ:
۱۴۰۰/۰۹/۰۲

@mahoora39

#آفتابت
-كه فروغ رخ «زرتشت» در آن گل كرده‌ست
#آسمانت
-که ز خمخانه «حافظ» قدحی آورده‌ست
#كوهسارت
-که بر آن همت «فردوسی» پر گسترده‌ست
#بوستانت
-كز نسیم نفس «سعدی» جان پرورده‌ست
همزبانان من‌اند.
◻️
مردم خوب تو، این دل به تو پرداختگان
سر و جان باختگان، غیر تو نشناختگان
پیش شمشیر بلا
قد برافراختگان، سینه سپرساختگان
مهربانان من‌اند.
◻️
نفسم را پر پرواز از توست
به #دماوند تو سوگند كه گر بگشایند
بندم از بند ببینند كه:
آواز از توست!
◻️
همه اجزایم با مهر تو آمیخته است
همه ذراتم با جان تو آمیخته باد
خون پاكم كه در آن عشق تو می‌جوشد و بس
تا تو آزاد بمانی
به زمین ریخته باد!

  #فریدون_مشیری
از دفتر: #ریشه_در_خاک

دوشاخه نرگست،ای یاردلبند
چه خوش عطری درین ایوان پراکند
اگرصدگونه غم داری،چونرگس،
به روی زندگی لبخند..لبخند

سحر،دیدم درخت ارغوانی
کشیده سربه بام خسته جانی
به گوش ارغوان آهسته گفتم
بهارت خوش که فکردیگرانی

سری،ازبوی گلهامست داری
کتاب وساغری دردست داری
دلی راهم اگرخشنودکردی
به گیتی هرچه شادی هست داری

چمن دلکش،زمین خرم،هواتر
نشستن پای گندم زارخوشتر
امیدتازه رادریاب ودریاب
غم دیرینه رابگذارو بگذز




#فریدون_مشیری




درودها عزیزان جان صبح و ادينه تان بخیر و شادکامی🧡

☀️🔸🔸🔸

🔸بنای زیبا و تاریخی ارگ کریم خان
«تلفیق هنر رقص ، موسیقی ، معماری ایرانی»


" دل شیدا"

🎙 #علیرضا_افتخاری

اجرای رقص: #شیدا_دبیر
‌
        ای چشـم من، گریان مباش
        این‌گونه اشک‌افشان مباش
        حیـران و ســـرگردان مباش

        در گردش گیتی،
رسـد روزی
        به‌ پایان هر غمی...


✍ #فریدون_مشیری


☀️🔸🔸🔸

امید روشنایی گرچه در این تیرگی‌ ها نیست
من اینجا باز
در این دشت خشک تشنه می‌رانم
من اینجا روزی آخر
از دل این خاک، با دست تهی
گُل بر می‌ افشانم
من اینجا روزی آخر
از ستیغ کوه، چون خورشید
سرود فتح می‌خوانم

#شعر #فریدون_مشیری

تصویر: #فیلم #برنج_تلخ کارگردان: #جوزپه_دسانتیس، ۱۹۴۹
#نئورئالیسم #ایتالیا