هنگامی که کسی می پرسد فلسفه به چه کار می آید،پاسخ باید ستیزه جویانه باشد،چرا که پرسش کنایه آمیز و نیش دار است.

فلسفه نه به دولت خدمت می کند و نه به کلیسا،که هر دو دغدغه های دیگری دارند. فلسفه به خدمت هیچ قوه ی مستقری در نمی آید. کارِ فلسفه ناراحت کردن است. فلسفه ای که هیچ کس را ناراحت نکند و با هیچ کس ضدیت نورزد فلسفه نیست.

کارِ فلسفه آزردنِ حماقت است. فلسفه حماقت را به چیزی شرم آور تبدیل می کند. فلسفه کاربردی ندارد جز افشا کردن پستی های اندیشه در تمامی اَشکالش. آیا جز فلسفه رشته ای هست که به نقدِ تمامیِ رازآمیزگری ها، هر خاستگاه و هدفی که داشته باشند،همت گمارد؟.......

#ژیل_دلوز

کار فیلسوف و فلسفه ناراحت کردن است!
فلسفه ای که هیچکس را ناراحت نکند و با هیچکس ضدیت نورزد فلسفه نیست.
کار فلسفه آزردنِ حماقت است.
فلسفه, حماقت را به چیزی شرم آور تبدیل می کند.
فلسفه کاربردی ندارد جز افشا کردن پستی های اندیشه, در تمامی اشکالش!

#ژیل_دلوز
#نیچه_و_فلسفه

پروست روي هیچ موضوعي به اندازه این مطلب پافشاري نمي کند: حقیقت هرگز محصول اراده پیشین نمي باشد، بلکه نتيجه یك خشونت در تفکر است.
او دربرابر تفکر فلسفي روش، تفکر دوگانه التزام و بخت و اقبال را قرار مي دهد.
برخوردهاي پیش بیني نشده و اتفاقي و همچنین فشار ناشي از الزام و اجبار، دو موضوع بنيادي براي پروست هستند. این اتفاقي بودن برخورد است که لزوم آنچه را که تفکر مي شود تضمین مي کند.

"و احساس مي کردم که این باید نشانه اي از اصالت آنها باشد. من این دو سنگ حیاط را که پایم با آن برخورد کرد هرگز جستجو نکرده بودم"

#مارسل_پروست و نشانه ها /
#ژیل_دلوز

📄 ادبیات و زندگی
✍ ژیل دلوز
🔃 مهدی سلیمی
8 صفحه

#ژیل_دلوز
#مقاله

@bookhapdf

«آنان همچون سرنوشت فرامی‌رسند،‌ بی‌علت، بی‌دلیل، بی‌پروا، بی‌بهانه؛ چنان فرود می‌آیند که آذرخش فرود می‌آید، سخت ترسناک، سخت ناگهانی، سخت باورکردنی، سخت "دیگرگونه"،‌ چنان که امانِ "موضوعِ نفرت واقع شدن" نیز نمی‌دهد.» این متنِ مشهورِ نیچه درباره‌ی بنیان‌گذارانِ دولت‌ها، همان "هنرمندان با نگاهِ خیره‌ی سنگدلانه‌شان" است. (تبارشناسی اخلاق، جستار دوم:‌ 17). یا از آنِ کافکاست وقتی دیوارِ بزرگِ چین را می‌نویسد؟ «نمی‌توان فهمید چگونه به پایتخت رسیدند، پایتختی که بسیار دورتر از مرز است. در هرحال، آن‌ها آن‌جا هستند، و با برآمدنِ هر بامداد، انگار تعدادشان زیاد می‌شود... حرف زدن با آن‌ها غیرِ ممکن است. آن‌ها زبانِ ما را نمی‌دانند... حتی اسب‌هایشان گوشتخوارند!» عالی است. می‌گوییم چنین متن‌هایی را جنبشی درمی‌نوردد که از خارج نشأت می‌گیرد، و "از درونِ آن صفحه‌ی کتاب" یا از درونِ صفحاتِ پیشین آغاز نمی‌شود و درونِ‌ قابِ کتاب باقی نمی‌ماند و کاملاً از هر حرکتِ خیالینِ بازنمایی‌ها یا از حرکتِ انتزاعیِ مفاهیم، متفاوت است؛ مفاهیمی که معمولاً از خلالِ کلمات و در سرِ خواننده رخ می‌دهند. گاهی از کتاب بیرون می‌جهند و با نوعی "خارجِ ناب" تماس برقرار می‌کنند. به باورِ من، این امر همان حقِ سوء تفسیر در سرتاسرِ‌ آثارِ نیچه است. یک گزین‌گویه نوعی بازیِ نیروها یا حالتی از نیروهاست که هریک از آن‌ها خارج از نیروهایِ دیگر قرار می‌گیرد. یک گزین‌گویه هیچ معنایی ندارد، بر هیچ چیز دلالت نمی‌کند، و دیگر نه واجدِ دال است و نه مدلول.

( #ژیل_دلوز، #بازگشت_نیچه، مجموعه مقالات، اندیشه‌ی کوچگرا، نشر رخداد نو)

به زعمِ نیچه، نیهیلیسم نقطه‌ی پایانِ منطقیِ فلسفه‌ی غربی است. فلسفه با طرحِ یک زندگیِ زاهدانه آغاز می‌شود که امیال را به خاطرِ‌ دستیابی به جهانی بهتر و عالی‌تر (چیزی چون جهانِ حقیقت) انکار می‌کند. ما جهانی حقیقی‌تر و بهتر را ورای نمودها تصور می‌کنیم و هنگامی که از دست‌یابی به این جهان حقیقی وا می‌مانیم، به ورطه‌ی نومیدی و نیهیلیسم می‌افتیم. ما جهانِ عالی‌تری را که هرگز نداشته‌ایم از دست داده‌ایم. نتیجه‌ی این فراشد «کین‌توزی» است. اما هنوز فقدانِ جهانی بهتر و عالی‌تر را احساس می‌کنیم و خود را گناهکار، مجازات شده، و مطرود می‌انگاریم. این نکته در مسیحیت به اوجِ خود می‌رسد، آن‌جا که ما در جهانی هبوط یافته همواره گناهکاریم. برای نیچه واکنشِ درست دربرابرِ سقوط به نیهیلیسم، انحطاط و کین‌توزی،‌ این نیست که بنیانی دیگر برای حقیقت بیابیم، بلکه این است که خود را از شرِ حقیقت رها کنیم! ما به نیرو و شجاعتی نیاز داریم که بتوانیم، این‌جا و اکنون، و "در این جهان" زندگی کنیم.

( #کلر_کولبروک، #ژیل_دلوز، قدرت‌های تفکر، ترجمه‌ی رضا سیروان، نشر مرکز)

جمعه 28 دی 1397
18 ژانویه 2019


💠 #میرجلال‌الدین_کزازی (زاده ۲۸ دی ۱۳۲۷) استاد دانشگاه، نویسنده، مترجم، شاهنامه‌پژوه و پژوهشگر برجسته ایرانی در زبان و ادب فارسی است. کزازی، عضو هیئت امنای بنیاد فردوسی است. ترجمه او از "انه‌اید" ویرژیل به فارسی، برنده جایزه کتاب سال ۱۳۶۹ شده‌است؛ همچنین تألیف او با نام "نامه باستان" بر پایه شاهنامه که تاکنون ۱۰ جلد آن به چاپ رسیده‌است، رتبه نخست پژوهش‌های بنیادین در جشنواره بین‌المللی خوارزمی را به دست آورده‌است. هم‌اکنون نیز گهگاه شعر می‌سراید و نامِ هنری‌اش در شاعری "زُروان" است. گفتنی است، وی در سخن گفتن، هرگز واژه‌های عربی را به کار نمی‌گیرد.

💠 شارل-لوئی دو سکوندا، یا بارون دو #مونتسکیو (Baron de Montesquieu) (زاده 18 ژانویه 1689 ـ درگذشته 10 فوریه 1755) نویسنده و متفکر سیاسی فرانسوی بود. وی به پژوهشهای علمی، تاریخی و حقوقی توجه ویژه داشت و چون از وضع آن زمان کشور ناخرسند بود با نام مستعار کتابی زیر عنوان "نامه‌های ایرانی" منتشر ساخت و چون مورد توجه واقع گشت به عضویت فرهنگستان فرانسه برگزیده شد (سال ۱۷۲۷). کتاب "روح القوانین" او با اقبال عمومی روبرو شد و بعدها نیز از مضامین آن در اداره کشورها و دولت‌ها بهره بسیاری گرفته شد.

💠 #پتر_اشتام (Peter Stamm) (زاده 18 ژانویه ۱۹۶۳) نویسنده، نمایش‌نامه‌نویس و روزنامه‌نگار سوئیسی است. اشتام در سال ۲۰۰۳ رسماً به عضویت هیئت نویسندگان سوئیس درآمد. او مقالات زیادی را برای نشریات و مجلات معتبر نوشته است و برای نگارش نمایشنامه‌هایش مفتخر به دریافت جوایز ادبی بسیاری شده. لحن سرد و پراکنده‌گویی از ویژگی‌های سبک نگارش اوست. از این نویسنده آثاری چون «روزی مثل امروز»، «یخبندان سیاه»، «آسمان خیس»، «ماه یخ‌زده»، «اگنس» و «تمام چیزهایی که جای‌شان خالی است» به فارسی برگردان شده است.

💠 آلن الکساندر میلن یا #آلن_میلن (Alan Alexander Milne) (زاده ۱۸ ژانویه ۱۸۸۲ – درگذشته ۳۱ ژانویه ۱۹۵۶) نویسنده بریتانیایی بود که برای خلق شخصیت «وینی پو» و داستان‌هایی که بر اساس آن نوشته است شناخته می‌شود. مجموعه «قصه‌های وینی پو» توسط #زهره_خداپرست به فارسی برگردان شده است. داستان‌های پو تاکنون چندین بار مورد اقتباس سینمایی قرار گرفته است.

💠 #ژیل_دلوز (Gilles Deleuze) (زاده ۱۸ ژانویه ۱۹۲۵-درگذشته ۴ نوامبر ۱۹۹۵) فیلسوف و نویسنده فرانسوی بود. یکی از ویژگی‌هایی که ژیل دلوز را از بسیاری متفکران هم‌تراز خود متمایز و اندیشه‌های او را در حوزه‌ی تفکر معاصر پراهمیت می‌کند توجه خاص او به بازخوانی و بازنگری شالوده‌های فلسفه و ابداع مفاهیم جدید در این حوزه است. از دلوز آثار بسیاری چون «مغز یک نمایش است»، «نیچه و فلسفه»، «یک زندگی...»، «برگسونیسم»، «سردی و شقاوت» و «فلسفه چیست؟» منتشر شده است.

سه‌شنبه 10 اردیبهشت 1398
30 آوریل 1398

🌸 ایرانیان باستان روز دهم اردیبهشت که آبان روز از اردیبهشت خوانده می‌شد جشنی به نام #جشن_چهلم_نوروز یا چلمو برپا می‌داشتند. جشنی که با فاصله چهل روز پس از نوروز برگزار می‌شد. این جشن امروزه نیز در مناطق مرکزی ایران کم و بیش انجام می‌شود.

🌸محمدحسن (بیوک) معیری یا #رهی_معیری (زادهٔ ۱۰ اردیبهشت ۱۲۸۸ – درگذشتهٔ ۲۴ آبان ۱۳۴۷) از غزلسرایان معاصر ایران و از ترانه‌سرایان و تصنیف‌سرایان به‌نام است. از ترانه‌های سروده شده توسط وی می‌توان «شد خزان»، «شب جدایی»، «کاروان» و «مرغ حق» را نام برد. مجموعه‌ای از اشعار رهی معیری با عنوان «سایه عمر» در سال ۱۳۴۵ به چاپ رسید. سخن او تحت تأثیر شاعرانی چون سعدی، حافظ، مولوی، صائب و گاه مسعود سعد سلمان و نظامی است؛ اما دلبستگی و توجه بیشتر او به زبان سعدی است.

🌸#یاروسلاو_هاشک (Jaroslav Hašek) (زاده 30 آوریل 1883 ـ درگذشته 3 ژانویه 1923) نویسنده و طنزپرداز اهل چک بود که بیشتر به خاطر رمان «سرباز خوب شوایک» معروف است. این اثر که ترجمه‌های مختلفی هم از آن به زبان فارسی وجود دارد، برای او شهرت جهانی به ارمغان آورد و فیلم‌ها و نمایشنامه‌های پرشماری از روی آن ساخته شد. #نشر_چشمه این کتاب را تحت عنوان «شوایک» با ترجمه #کمال_ظاهری منتشر کرده است.

🌸#جان_بوین (John Boyne) (زادهٔ ۳۰ آوریل ۱۹۷۱) نویسنده ایرلندی است. تاکنون هشت کتاب از وی چاپ شده است. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به «پسرکی با پیژامه راه‌راه» اشاره کرد. این کتاب در ایران توسط #نشر_هیرمند و ‌#نشر_چشمه منتشر شده است. در سال 2008 از روی این کتاب فیلمی با همین نام توسط مارک هرمن ساخته شد.
🎬The Boy in the Striped Pajamas (2008)

🌸 #فلیکس_گتاری (Félix Guattari) (زاده ۳۰ آوریل ۱۹۳۰ – درگذشته ۲۹ اگوست ۱۹۹۲) روانشناس، فیلسوف و فعال پسامارکسیست فرانسوی بود. او بیشتر برای کارهای مشترکی که با #ژیل_دلوز منتشر کرده شهرت دارد. از آثار ترجمه شده وی به فارسی می‌توان به «فلسفه چیست»، «کافکا: به سوی ادبیات اقلیت» و «فضاهای جدید آزادی، خطوط جدید اتحاد» اشاره کرد.

@parnian_khyial