Над зямлёю паднялося
Многа нітак серабрыстых,
Што напрала сёння восень.

Бабіна, як кажуць, лета
Так іскрыцца сівізною,
Светлым сонейкам сагрэта,
Плыве-кружыць над зямлёю.

Неўзабаве шоўку ніці
Восень зноўку згорне ў жмені,
Будзе для зімы-сястрыцы
Ткаць прыгожае адзенне
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Мой край
Куды ні глянь — лясы шумяць,
Цвіце над полем гай,
А поле — вокам не абняць,
І гэта ўсё — мой край!
Пшаніца, жыта на палях,
Усюды ўраджай.
Стагі, як горы на лугах,
І гэта ўсё — мой край!
Куды ні глянь — лясы шумяць,
Цвіце над полем гай,
А поле вокам — не абняць
І гэта ўсё — мой край!
 П. Панчанка

#Доўская_СШ
#Паэтычная_старонка

Восень ціха прыварожвае
Залатою шчымлівай парой.
Лісцяў-кветак мігценне прыгожае
Ашчаджае вястун-лістабой.

Ён сваё яшчэ возьме напоўніцу,
Скіне з дрэваў убранне на дол.
А пакуль сэрца радасцю поўзніцца -
Фарбаў-водбліскаў цэлы прыпол.
(У.Мароз)
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Стаю між дрэў, узняўшы галаву,
I цішыня нябёс на мокры твар спадае,
З лістамі жоўтымі планіруе ў траву,
А ў цішы той — нібы журба якая.

Мне шкода дрэў, што вецер абтрасе,
Застудзіць голле, кроны паскудлача...
Расінкі на лістах, травінкі — у pace,
I мне здаецца: ўсё па леце светла плача.

Наперадзе і холад, і імжа.
Як без лісця ўсяму жывому грэцца?!
Там востры, быццам бы лязо нажа,
Як рану, раскрывае сэрца вецер.

А дрэвы весяляцца ў ласцы дзён,
Нібыта восень — не для іх пагроза.
Яснее ясень, залаціцца клён,
I песціцца ў прызімніку бяроза.

Стаю між дрэў. I ўсведамляю я
Сярод асенне-сонечнай залевы:
У дрэў няма журбы. Журба гэта — мая.
А я хачу ўзваліць яе на дрэвы.

Янка Сіпакоў

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Над зямлёю паднялося
Многа нітак серабрыстых,
Што напрала сёння восень.
Бабіна, як кажуць, лета

Так іскрыцца сівізною,
Светлым сонейкам сагрэта,
Плыве-кружыць над зямлёю.
Неўзабаве шоўку ніці
Восень зноўку згорне ў жмені,
Будзе для зімы-сястрыцы
Ткаць прыгожае адзенне.
 В. Швед

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка
 

У лясах, на балоце
Ліставей,
Лістапад.
I стаіць у пяшчоце
Залацісты сад.

Павуцінай затканы
Сенажаці,
Лугі.
Лёг на лес, на паляны
Сіні водсвет смугі.

Лісце з шэлестам льецца
На траву,
На чабор.
Зелянейшым здаецца
Ад святла ціхі бор.

Клін ляціць жураўліны
Над зямлёй
Наўскасяк.
Заірдзелі каліны,
Пажаўцеў беразняк.

Каля клёнаў барвовых
Вецер кружыць лісты.
У гаях,
У дубровах
Лістапад залаты.  

В. Гардзей

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка
 

Восень, восень залатая
Сее радасць на зямлі,
Хмарка ў сінім небе тае,
Мкнуць у вырай жураўлі.

Ніткай срэбнай павуцінне
Ў косах сонейка блішчыць.
Што за цуднае зіхценне!
Што за ціш вакол стаіць!

Я іду лясною сцежкай,
Як па мяккім дыване.
Восень з ветлівай усмешкай
На спатканне выйшла мне.

Ярка, хораша прыбрала
Ўсюды дрэвы і кусты
I зямлю памалявала
Ў колер жоўта-залаты.
                         С. Новік-Пяюн

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Ідуць дажджы…

Ідуць дажджы,
Асенняя пара.
Заплаканыя вокны спахмурнелі.
Аўторка не адрозніш ад нядзелі,
Ад быльнягу –шпачынага пяра.

За тыдзень свет, здаецца, пастарэў.
За вёскай –непралазнае балота.
Апошняя цяжкая пазалота
Злятае з абсвістаных ветрам дрэў…

А потым
сонца высветліць блакіт,
I дрэвы ўміг ізноў памаладзелі,
I над ракою ў золаце нядзелі –
Наструненыя постаці ракіт…

Заблытаны лісткі календара.
У чыстым небе,
маладым і сінім,
Перапляліся промні з павуціннем…
Ах, восень,
пераходная пара…

Генадзь Бураўкін
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Баравіковае
Апошнія нажыткі лесу –
Грыбы,
Асеннія грыбы.
I з драмняку ў драмняк я лезу,
Ад павуціння твар рабы.
Нагамі верасы рассоўваю,
Ступаю мякка ля імхоў…
Налезла ў кошык верасовых
Па кулаку баравікоў…
А неба нізкае захмарана,
I ад імжы мой плашч намок.
Прапахлы багуном, імшарамі,
Іду, нагрыблены, дамоў.
А лес змаўчаў,
Што я запознена
Прыйшоў наведаць драмнякі,
I не сказаў,
Што ён апошнія
Мне аддаваў баравікі.
Юрась Свірка
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Глыбела неба, зоркі халаднелі.
Ступала восень зорнай паласой.
Апошні мёд насілі пчолы ў келлі
На санцагрэве з буйных верасоў.
 
За жураўліным клінам павуцінка
Плыла трывожна з восеньскай вярсты.
...Яшчэ сініцам весела адцінькаць
У голлейку пажоўклыя лісты.
 
А там дажджы рабінай апякуцца,
I выпадзе халодная раса...
He, не мае красёнцы гэта ткуцца,
He мой — халоднай восені пасаг.
 
I не мае то вусны загарчылі
Салодкім мёдам позніх верасоў...
I сняцца сны ўспамінамі чужымі.
Ступала восень зорнай паласой.
                             А. Канапелька

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Залатая раніца

Залатая, асенняя раніца!
Хараством ты на свеце адна.
Сонца ў пушчы глыбокай купаецца
І ніяк не дастане да дна…

Уладзімір Караткевіч
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

ПЕРШЫ СНЕГ
Як пялёсткi яблыневай кветкi,
На далонь сняжынкi я лаўлю,
Снег накрыў асеннiя палеткi,
Лёг чароўнай коўдрай на зямлю.

А сняжынкi весела злятаюць,
Iмi ўвесь запоўнiўся абшар,
На маiх далонях хутка таюць,
Заляпiлi белым пухам твар.

Ззяюць ў праменях, як самацветы,
Назбiраць iх можна поўны мех,
Для душы цудоўны момант гэты:
Вабiць цудам самы першы снег.
Анатолій Балуценка
#паэтычная_старонка
#першы_снег

Кружыць восень ціха свой апошні ліст.
Сумныя сялібы.
Ветрык голькай грае, нібы цымбаліст
Па люстэрку шыбы.
Голас шле тужлівы з высі, з-пад нябёсаў
Ланцужок гусіны.
Рэха адгукаецца на палетках босых
Клёкатам бусліным.
Вее моцна жалем, вее смуткам-болем,
Дзікай адзінотай.
Мне у вырай птушкай над жытнёвым полем
Паляцеце ахвота.
І дамоў вяртацца рана напрадвесні
У куток радзінны.
Поўніць вырай вечна развітальнай песняй
Пачуццё радзімы.

Мікола Ляшчун

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Лістапад

З буйных ліп і бяроз
Лісты валяцца.
Між павалаў і лоз
Рассыпаюцца.

Шапацяць, шалясцяць
Залацістыя,
Ўвысь галінкі глядзяць
Пусталістыя.

А як прыйдзе вясна —
Ўсё адменіцца,
І галінкі ізноў
Зазяленяцца.

Я. Купала
#паэтычная_старонка
#санаторный_детский_сад6

Восеньскія туманы
Сцелюцца на паплавы.
Чуецца голас журбы –
Ў вырай ляцяць журавы.

Ляціце, журавы, далёка,
Няхай вам памагае Бог.
Да неба сіняга высока –
Я з вамі паляцець бы змог.

Восеньскія лісты
Кружацца ў вальсе дум.
Лес сціх ад драматы,
Сніць жураўліны сум.

Восеньскія вятры
Хмарамі засцяць сінь.
Рэхам гукае ў бары
Нас жураўліны клін.

Мікола Ляшчун

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Прыйшлі вятры, і хмараў статкі
Нагналі песень дажджавых
I жоўтыя паклалі латкі
На ўборы паркаў гарадскіх.

Здаецца, вежы так намоклі,
У хмарах, што ў капелюшах,
I ліхтары, як быццам кроплі,
Дрыжаць на тонкіх правадах.

Пятрусь Броўка

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Едзе восень
Змоўкла наваколле,

Лес адгаманіў.

Едзе восень полем

На рабым кані.

Лісце сыпле ў ногі —

Высцілае шлях.

Гушкае дарога.

Мулкая зямля.

А за сінім борам —

Я разгледзеў сам —

Сядзе ў санкі скора

Белая зіма.

В. Рабкевіч
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Асенні малюнак

Як охра, пажаўцела восень,
Зямля рыхтуецца к зіме.
Мільгне на небе раптам просінь,
А вецер золкі дзьме ды дзьме.
Туман малочны лістапада
Пакрыў палі, пакрыў лугі,
Чарнеюць ля дарог прысады
Ад халадоў і ад тугі. 
М. Сабалеўскі
 #паэтычная_старонка
#санаторный_детский_сад6

Глыбела неба, зоркі халаднелі.
Ступала восень зорнай паласой.
Апошні мёд насілі пчолы ў келлі
На санцагрэве з буйных верасоў.
 
За жураўліным клінам павуцінка
Плыла трывожна з восеньскай вярсты.
...Яшчэ сініцам весела адцінькаць
У голлейку пажоўклыя лісты.

А там дажджы рабінай апякуцца,
I выпадзе халодная раса...
He, не мае красёнцы гэта ткуцца,
He мой — халоднай восені пасаг.
 
I не мае то вусны загарчылі
Салодкім мёдам позніх верасоў...
I сняцца сны ўспамінамі чужымі.
Ступала восень зорнай паласой.
                             А. Канапелька

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

На дрэвы ўпала пазалота-чырвань,
Глядзіць сляпое сонца з вышыні!
З якой журботай цягнуцца у вырай
Панурыя птушыныя кліны!

Гляджу, гляджу ў блакітнае бяздонне,
Паветра слепіць звонкасцю сваёй.
Мой голас промнем зіхатлівым тоне,
Вясёлкай восень ззяе нада мной!

Раіса Баравікова

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка