Ад спёкі летняй
Дол ачах.
Буслы спачылі
За ракою
На цёплых
Жнівеньскіх стагах
У насцярожаным
Спакоі.
Туман,
Асмужаны ледзь-ледзь,
Плыве
На поплаў і балота...
I трэба
Ногі адагрэць
Перад вялікім
Пералётам.
А мо надыхацца
Ім трэба
Настоем траў
Пад родным небам,
Каб водар гэты
Іх прывёў
З далёкай далечы
Дамоў.

Анатоль Грачанікаў

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Мужчына. Жанчына. Чаканне.
Шуканне. Блуканне. Час.
Жанчына. Мужчына. Спатканне.
Вітанне. Пытанне. Адказ.
Мужчына. Жанчына. Дыханне.
Сэрцабіццё. Забыццё.
Жанчына. Мужчына. Каханне.
Мужчына. Жанчына. Жыццё.

Анатоль Вярцінскі
#паэтычная_старонка

ЗАЎЖДЫ ВЯРНУСЯ

Прыеду я абавязкова
У той любімы мой куток,
Дзе першае прамовіў слова,
Дзе я зрабіў свой першы крок.

Прыеду, каб адчуць душою,
Як веюць водарам лугі,
Пра што шапоча над ракою
Мой сябар-лес, мне дарагі.

Зноў басанож прайду сцяжынай,
Дзе па брыльянтах спелых рос
З сябрамі бегаў у ажыны
I слухаў музыку бяроз.

Я роднай вёсцы пакланюся,
Зямлі прыгожай, маладой
I землякам — руплівым людзям,
Адданы ім усёй душой.

Там шум жытоў і квецень бульбы,
Блакітам цёплым лён цвіце...
З усіх дарог я, край мой любы,
Заўжды вярнуся да цябе.

Міхась Пазнякоў


#Паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Сярэдзіна раскошлівага лета,
Цяніста ў садзе, лапушыста, ройна,
Цвіце баркун драбнюткім белым цветам,
Гусцей, чым мята, арамат лье тройнік.

Прыпарыць, пагрыміць і зноўку парыць.
Дажджы шчыруюць бульбе, агародам.
На ўзлессе выбег баравік паджары
Пабудкаю ўсяму грыбному роду.

Самой зямлі — маўклівай парадзіхі —
He згледзіць зрок: гурок, гарох, фасоля
I хмель чало ёй захілілі ціха
Пад ветрыкам, што дахне жытам з поля.

Жніво праз тыдзень, два. Наліты колас,
Зямлі на грудзі лёгшы амулетам,
Вусаты, мяккі, рук, грудзей не коле...
Сярэдзіна раскошлівага лета.
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Сонца сарамліва зазірнула
ў вокны хаткі на лясной паляне,
потым асмялела — агарнула
стройную сасонку прамянямі.

I ад сну начнога абудзіла
белага рамонка, незабудку.
Мякка па лясочку пахадзіла,
птушак і звяроў будзіла хутка.

Весела прырода ўжо спявае,
песняй птушкі сонейка вітаюць,
цёплы ветрык між галін гуляе,
і мурашкі працу пачынаюць.

I раса асколкамі люстэрка
па зялёным сцелецца раздоллі...
Значыць — будзе сёння цэлы дзень
сонечнае яснае надвор'е.
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Пакацілася лета
Цераз поле і лог.
Пакацілася лета
Без усякіх дарог.

I, напэўна, чакала
Ад яго сінява —
Журавоў выпускала
З аднаго рукава.

А з другога — у скрусе —
Выпускала гусей.
Стала ў лесе і ў лузе
I цямней, і цішэй.

I, абраўшы часінку,
He для лепшай красы
Запляло павуцінку
I ў мае валасы.

Што ты скажаш на гэта?
Я сказаў бы, каб мог:
Пакацілася лета
Без усякіх дарог.

Сцяпан Гаўрусёў

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Замалёўка

Спявае лета над барамі,
Сасёнкі струнамі звіняць,
Гамоніць поле каласамі,
Шапоча ў кветках сенажаць.

Шумяць вятры ў гаях напеўна.
Адна рачулка ў чаратах
Бурчыць, варочаецца гнеўна,
Бы мулка спаць на камянях.

А можа, з навіны ў ахвоту,
Пакуль міне плацінаў строй,
Так напрацуецца да поту,
Што пара раніцой над ёй.

Пятрусь Броўка
#паэтычная_старонка

ЛІРЫКА ЛІПЕНЯ

Упала з гнязда птушаня —
лірыка ліпеня...
Падняўся грыбнік да дня —
лірыка ліпеня.
Капешкамі луг прарос —
лірыка ліпеня.
Самы белы строй у бяроз —
лірыка ліпеня...
Самы цяжкі лёт у пчалы —
лірыка ліпеня.
Самы чысты мёд на сталы —
лірыка ліпеня!..

Еўдакія Лось

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

ДОМА
Люблю ў суботу быць дома,
Глядзець, як клапоціцца маці.
Ці бульба ў печы гатова,
Ці проса сыпнуць кураняці?!

А к вечару ў вёсцы, вядома,
За пунямі лазні курацца.
Як хораша прыцемкам дома
Гарачаю парай абдацца!

Прайсціся сцяжынкаю простай
У золкім тумане, а потым
Падгледзець, як парыцца порстка
У воблаках месяц употай!

Раіса Баравікова

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Пайду я ў сонечнае лета…
Пайду я ў сонечнае лета,
Нап'юся хмельнага настою, –
Настою сонца з цёплым ветрам,
З травой духмянай лугавою.
Пайду, паслухаю далёкі
Званок срабрысты жаўруковы,
I шэпт сухі ў зеніце спёкі,
I спеў лагодны раўчуковы.
Убачу вочы ў бліскавіцах,
У залатых іскрынках смеху.
Між верб, расплеценых і ніцых,
Знайду рассыпанае рэха.
…Іду я ў сонечнае лета, –
К стагам пад хусткай снегавою,
К стагам, прапахлым цёплым ветрам,
Расой крамянай лугавою.
Леанід Якубовіч
#паэтычная_старонка

Робім да стомы. Цягнемся. Марым.
Век здаганяем. Героямі ходзім.
Ззяем, як сонца. Чарнеем, як хмары.
Нешта губляем. Амаль не знаходзім.
Моцна кахаем. Ад шчасця заходзімся.
Рады, як чэрці. Як людзі, сумуем.
Сварымся. Мірымся. І разыходзімся.
Дзён не хапае. Тыдні марнуем.
Любім дзяцей. Патураем ім. Цешымся.
Радуюць дзеці. Дзеці палохаюць.
Грукне бяда – ад адчаю хоць вешайся.
Ну і наследнікі! Ахаем, охаем.
Верым з калыскі, што лепшае спраўдзіцца.
Побыт бацькоўскі не памятаем.
Плачам. Рагочам. Клянёмся не скардзіцца.
Дзесьці насмецім. Не падмятаем…
Пімен Панчанка

#настрой
#паэтычная_старонка

Замалёўка

Спявае лета над барамі,
Сасёнкі струнамі звіняць,
Гамоніць поле каласамі,
Шапоча ў кветках сенажаць.

Шумяць вятры ў гаях напеўна.
Адна рачулка ў чаратах
Бурчыць, варочаецца гнеўна,
Бы мулка спаць на камянях.

А можа, з навіны ў ахвоту,
Пакуль міне плацінаў строй,
Так напрацуецца да поту,
Што пара раніцой над ёй.

Пятрусь Броўка
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

А ТЫ ІДЗІ!

Дарог у свеце многа,
А ты між іх сваю знайдзі.
Няхай нялёгкая дарога,
А ты ідзі,
А ты ідзі!..

Няхай цябе віхор збівае,
Няхай трывожна даль гудзіць,
Няхай сцяжынку замятае,
А ты ідзі,
А ты ідзі!..

Няхай звісаюць цемрай ночы,
А ты на зорку ўдаль глядзі
Няхай пясок і золь у вочы,
А ты ідзі,
А ты ідзі!..

Няхай, абы ты верыў прагна,
Няхай жуда, няхай адзін,
Няхай каменне, твань і багна…
А ты ідзі,
А ты ідзі!..
Пятрусь Броўка

#паэтычная_старонка
#настрой

Ніна Галіноўская «Лета»

У сукенцы каляровай,

У хусцінцы васільковай

Ходзіць лета па палях,

Па расквечаных лугах.



Звоніць песняй жаўруковай

Кожны дзень званчэйшай, новай.

Дбайна сонечнае лета

Спеліць ягады для дзетак.



Любіць з імі забаўляцца.

Загараць, спяваць, купацца.

Дораць дзеці лету ўсмешкі,

Гульні, песні і пацешкі.

А расчуленае лета

Дорыць ім букеты кветак
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Ці ёсць яшчэ зямля ў свеце
З такім блакітным мірным небам,
Дзе так смяюцца і гуляюць дзеці,
Дзе так духмяна пахне хлебам,

Дзе “Купалінка”надвячоркам
Пяшчотна льецца над калыскай,
Дзе, як мелодыя, гаворка,
Дзе смех дзявочы сыпле пырскай,

Дзе рукі стомленнай матулі
Цябе да сэрца прыгалубяць,
Дзе лён сінее на кашулі,
Дзе так кахаюць, дзе так любяць?!

Навошта мне ў свет імкнуцца,
Ляцець куды буслом бялёсым?!
Мне б васільком тут разгарнуцца,
З Радзімай зліцца адным лёсам!

#паэтычная_старонка
#мая_радзіма_беларусь

СЛАНЕЧНІК
Сланечнік нам у твары дыхаў цветам,
Мы прыкмячалі летняю парой,
Што ён штодня за сонцам водзіць следам
Сваёй агністай, жаркай галавой.

Што першым ён прыход яго вітае,
I апаўдні стаіць з ім твар у твар,
I першым долу галаву схіляе,
Як коціцца за лес агністы шар.

Ён так стамляўся, наш сланечнік мілы,
Так шчыра сустракаў ён ночы цень,
Як быццам два крутыя небасхілы
Ён разам з сонцам абышоў за дзень.

У сінь нябёсаў просіцца нямала
Сланечнікаў. I верыць я гатоў,
Што гэта сонца так параскідала
Па ўсёй зямлі малых сваіх братоў.

Аркадзь Куляшоў

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Мядовы водар канюшыны
Душу вярэдзіць дап’яна,
Туга па клёкаце бусліным,
Агеньчык з роднага акна.

І спеў касы на сенажаці
Самотай вее пакрысе,
І прахалода зыбкай гаці
Наўследак купінай трасе.

Ўсхаплюся часам рана-рана
І басанож кудысь брыду,
Бо знікла штось неспадзявана,
Чаго ніколі не знайду.

Мікола Ляшчун

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка

Перад бураю

Сінь і глыб бяз конца-краю,
Ціш і згодачка сьвятая
Неба, землю абнялі.
 
Сонца зранку жарам пыша,
Ветрык лісьце чуць калыша,
Вее чуць паўзьверх зямлі.
 
Лес і поле з збажывою,
Апавітыя смугою,
Задуменныя стаяць.
 
І сярод цішы нясьмела
Над зямелькаю зьнямелай
Сталі хмары вынікаць,
 
Ды так ціха, так пужліва,
Нібы зданкі або дзіва
Невядома скуль ўстае.
 
Шырыць сонца клуб іх белы
І маланак-громаў стрэлы
Ім на страх зямлі куе.
 
А зямля як бы замлела,
Толькі дуб стары нясьмела
Зрэдку лісьцем павядзе.
 
Змоўклі ўсе вакол абшары,
Бо замысьлілі штось хмары...
Ой, знаць, бура загудзе!
Якуб Колас
#паэтычная_старонка
#Кісцянеўскі_дзіцячы_сад

Мядовы водар яблынь, сена
З маленства сэрца ахмяліў,
Таму так хочацца, напэўна,
Мне першы адкусіць наліў.

Чароўнай сілаю натоліць,
І я адчую ўсё паўней –
З зямлёю сэрца загамоніць,
А гэта мне за ўсё важней.

Хоць ставяць класіку не ў моду,
Што патураем прастаце, --
Злаўлю губамі асалоду
На росным, ягадным кусце.

У гэтай слодычы – вяршыня.
Спазнаў я гэта усёй душой.
Я нахілюся да вяргіні --
І -- ў вір пачуццяў з галавой.

Мікола Ляшчун

#ДоўскаяСШ
#Паэтычная_старонка