ادامه‌ی پست پیشین ☝️☝️☝️☝️

.... تام کریمیگیس، یکی از سرپرستان ابزارها در ماموریت‌های وویجر و کاسینی ناسا در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز در لورل مریلند و یکی از نویسندگان این پژوهش، می‌گوید: «دستگاه کاسینی برای تصویربرداری از یون‌هایی ساخته شده بود که در مغناطکره‌ی کیوان به دام می‌افتند. ما هرگز فکر نمی‌کردیم که آنچه اکنون می‌بینیم را ببینیم و بتوانیم مرزهای هورسپهر را به تصویر بکشیم.»

از آنجا که سرعت این ذرات کسر کوچکی از سرعت نور است، سفرشان از خورشید به لبه‌ی هورسپهر و بازگشتِ دوباره چند سال زمان می‌برد. بنابراین هنگامی که شمار ذرات خورشید تغییر می‌کند (معمولا به دلیل چرخه‌ی ۱۱ ساله‌ی فعالیت آن)، چند سال طول می‌کشد تا این تغییر، خود را در شمار اتم‌های خنثایی که به درون سامانه‌ی خورشیدی پرتاب شده‌اند نشان دهد.

سنجش‌های تازه‌ کاسینی از این اتم‌های خنثا چیزی نامنتظره را نشان می‌دهد: ذراتی که از دم هورسپهر می‌آیند و ذراتی که از نوک آن می‌آیند، تغییرات چرخه‌ی خورشید را تقریبا درست همزمان نشان می‌دهند.

کریمیگیس می‌گوید: «اگر "دم" هورسپهرمانند دم یک دنباله‌دار پشت سرش کشیده شده باشد، چشمداشت ما اینست که الگوی تغییرات چرخه‌ی خورشید بسیار دیرتر در اتم‌های خنثایی که از آن می‌آیند دیده شود [در واقع اگر یک سمت هورسپهر کشیده شده و "دورتر" باشد، اتم‌های خنثایی که از آن برمی‌گردند باید دیرتر برسند-م]»
@onestar_in_sevenskies
ولی از آنجا که اتم‌هایی که از دو سو می‌آیند الگوهای فعالیت خورشیدی را با یک سرعت نشان می‌دهند، نتیجه می‌گیریم که فاصله‌ی دم هورسپهر و نوک آن از ما تقریبا به یک اندازه است. این بدان معنیست که دم بلند و دنباله‌دارگونه‌ای که دانشمندان پیش‌بینی کرده بودند می‌تواند اصلا وجود نداشته باشد- در عوض، هورسپهر شاید تقریبا کروی و متقارن باشد.

آمیزه‌ای از چندین عامل بر کروی بودن هورسپهر گواهی می‌دهند. داده‌های #وویجر ۱ نشان می‌دهد که #میدان_مغناطیسی میان‌ستاره‌ای بیرون از هورسپهر نیرومندتر از چیزیست که در گذشته پنداشته شده بود، یعنی می‌تواند در لبه‌ی هورسپهر با باد خورشیدی برهم‌کنش انجام داده و دم هورسپهر را کوچک کند.

ساختار هورسپهر نقش بزرگی در چگونگیِ رسیدن ذرات پرتوهای کیهانی از فضای میان‌ستاره‌ای به درون سامانه‌ی خورشیدی -جایی که زمین و دیگر سیاره‌ها هستند- بازی می‌کند.

آریک پوزنر، دانشمند برنامه‌های وویجر و آیبکس در مرکز فرماندهی ناسا در واشنگتن، دی‌سی، که در این پژوهش شرکت نداشت می‌گوید: «این داده‌های وویجر ۱ و ۲، کاسینی و آیبکس گنجی بادآورد برای دانشمندان جهت بررسی باد خورشیدی در دورترین بُردش است. ما همچنان به گردآوری داده‌ از لبه‌های هورسپهر ادامه می‌دهیم، و این داده‌ها به ما در بهتر شناختن مرز فضای میان‌ستاره‌ای که به نگاهبانی از محیط زمین در برابر پرتوهای زیانبار کیهانی کمک می‌کند یاری خواهند رساند.»

#هوردم

—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/heliotail.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies