«پیچیدگی بی‌اندازه مشتری در این عکس پیداست»
---------------------------------------------

پیچیدگی مشتری چقدر است؟

فضاپیمای جونوی ناسا این غول گازی را بسیار پیچیده‌تر از آنچه پنداشته می‌شد یافته.

اکنون دریافته‌ایم که میدان مغناطیسی مشتری بسیار متفاوت با میدان مغناطیسی ساده و دوقطبی زمین ماست، و چندین قطب دارد که در شبکه‌ای پیچیده در هم تنیده‌اند و در نیمه‌ی شمالی پیچیدگی بیشتری دارند.

افزون بر این، داده‌های رادیویی جونو نشان می‌دهد که ساختارهای جَوی #مشتری بسیار پایین‌تر از توده‌های ابری آنست، در ژرفایی تا صدها کیلومتر.

پیچیدگی نویافته‌ی مشتری، چنان چه در این تصویر می‌بینید، در ابرهای جنوبی آن به خوبی آشکار است.

کمربندها و منطقه‌های سیاره که بیشتر بخش‌های نزدیک استوا را پوشانده‌اند اینجا از هم پاشیده‌اند و توفان‌های چرخندی در هم پیچیده‌ای به بزرگی یک قاره در آن پدید آورده‌اند.

فضاپیمای #جونو هر ۵۳ روز یک بار در مدار بیضی‌اش از کنار این سیاره‌ی غول‌پیکر می‌گذرد و در هر گذر، بخش اندکی متفاوت با گذرهای پیشین را می‌کاود.
#apod
https://goo.gl/8AvMHG
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180605.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«رودباد پرسرعت در جو مشتری»
--------------------------------

در این عکس تازه‌ی فضاپیمای جونوی ناسا یک رودباد پرسرعت (جریان جتی) را در جو سیاره‌ی مشتری می‌بینیم. این رودباد که "جت ان۲" (Jet N2) نام دارد، در کمربندهای معتدل شمالی این غول گازی دیده شده‌. این جریان همان نوار سفیدیست که از بالا سمت چپ به پایین سمت راست تصویر کشیده شده.

این عکس که رنگ‌هایش بهبود یافته، در روز ۲۳ می ۲۰۱۸، به هنگام ۱۳مین گذر #جونو از کنار #مشتری گرفته شده. در زمان گرفتن عکس، فاصله‌ی جونو از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض شمالی ۳۲.۹ درجه حدود ۵۶۵۹ کیلومتر بود.
https://goo.gl/L5mVq4
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/JetN2.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«شش سیاره در چشم‌انداز زیبای پارک یوسمیتی»
--------------------------------------------

از روزگار باستان پنج سیاره‌ی تیر، ناهید، بهرام، مشتری و کیوان که در آسمان شب‌های سیاره‌ی زمین به چشم دیده می‌شوند را می‌شناختند. ولی گویا در این تصویر زیبای آسمان شب شش سیاره به چشم دیده می‌شود!

یک بررسی کنیم: #بهرام (مریخ) زردفام و بسیار درخشان به سادگی در سمت چپ نوار کهکشان دیده می‌شود.

#کیوان (زحل) غرق در تابش پراکنده‌ی ستارگان کهکشان است، و #مشتری هم بسیار نزدیک افق سمت راست، در میان درختان و بر زمینه‌ای از روشنی یک شهر دوردست نور می‌افشاند.

این عکس هفته‌ی گذشته از کنار آب‌های آرام دریاچه‌ی زیبا و بلند تنایا در پارک ملی یوسمیتی گرفته شده و اگر کمی دقت کنید، سه سیاره‌ی دیگر را نیز در آن خواهید یافت، البته نه در آسمان!

اگر نتوانستید آنها را کنید تصویر بعدی را ببینید.

#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/06/ap180614.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«شناسایی یک آتشفشان احتمالی دیگر روی آیو، ماه مشتری»
--------------------------------------------------------

داده‌هایی که فضاپیمای جونوی ناسا به کمک نقشه‌بردار فروسرخ شفقی مشتری خود (جیرام، JIRAM) گرد آورده یک چشمه‌ی گرمایی تازه را نزدیک به قطب جنوب آیو، ماه کوچک مشتری نشان می‌دهد که می‌تواند نشانگر یک آتشفشان که پیش از این شناسایی نشده بود باشد. این داده‌های فروسرخ در روز ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷ و از فاصله‌ی ۴۷۰ هزار کیلومتری آیو گردآوری شده بود. [گفتنی‌ست در این عکس، نقاط روشن‌تر دمای بیشتری دارند]

الساندرو مورا، یکی از دانشمندان برنامه‌ی جونو از بنیاد ملی اخترفیزیک رم می‌گوید: «این تفتگاهِ (نقطه‌ی داغِ) تازه‌ی آیو که جیرام ثبت کرده حدود ۳۰۰ کیلومتر با نزدیک‌ترین تفتگاه بررسی شده‌ی پیشین فاصله دارد.» مورا می‌افزاید که آنها این احتمال را هم در نظر می‌گیرند که شاید این تفتگاه تازه، در حقیقت از جابجایی یا دگرگونی تفتگاه پیشین پدید آمده باشد، ولی به سختی می‌توان تصور کرد که یک تفتگاه بتواند چنین فاصله‌ای را بپیماید و باز هم مانند پیش دیده شود.

گروه جونو به ارزیابی داده‌های ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷، و همچنین داده‌های آینده‌ی جیرام (که شاید از فاصله‌ی نزدیک‌تر هم به دست بیابند) ادامه خواهند داد. کاوشگرهای گذشته‌ی ناسا (وویجر ۱ و ۲، گالیله، کاسینی، و نیوهورایزنز) به همراه تلسکوپ‌های زمینی، تاکنون بیش از ۱۵۰ آتشفشان فعال را روی آیو شناسایی کرده‌اند. دانشمندان برآورد می‌کنند حدود ۲۵۰ آتشفشان فعال دیگر وجود دارد که هنوز شناسایی نشده‌اند.

#جونو از زمان ورود به مدار #مشتری در ۴ ژوییه‌ی ۲۰۱۶ تاکنون نزدیک به ۲۳۵ میلیون کیلومتر را پیموده. سیزدهمین گذر آن از کنار مشتری در ۱۶ ژوییه انجام شد.

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/Io.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«ابرهایی در بلندای جو مشتری»
------------------------------

در این عکس یک سازند ابریِ فراز بالا (ارتفاع بالا) را در میان ساختارهای پرپیچ و تاب جو مشتری، در منطقه‌ی کمربند معتدل شمالی شمال (NNTB) می‌بینیم [مشتری در هر دو نیمکره‌اش دو کمربند معتدل دارد که در نیمکره‌ی شمالی، "کمربند بالایی به نام کمربند معتدل شمالی" شناخته می‌شود و در نیمکره‌ی جنوبی، کمربند پایینی را به نام به نام "کمربند معتدل جنوبی جنوب" می‌شناسیم].

کمربند معتدل شمالی شمال یکی از چندین نوار چرخه‌ای رنگارنگ مشتریست. دانشمندان چندین دهه در فکر این بودند که این نوارها تا چه ژرفایی در سیاره ادامه دارند. داده‌های گرانشی که فضاپیمای #جونو در گذرهایش از کنار مشتری گرد آورده پاسخی به این پرسش می‌دهد. بر پایه‌ی این داده‌ها، این نوارهای چرخان جو مشتری در حقیقت تا ژرفایی نزدیک به ۳۰۰۰ کیلومتر در دل آن کشیده شده‌اند [لکه‌ی سرخ بزرگ نیز همین ژرفا را دارد. اینجا خواندید].

فضاپیمای جونوی ناسا این عکس را در روز ۱۵ ژوییه‌ی ۲۰۱۸، به هنگام ۱۴مین گذرش از کنار #مشتری گرفت. در آن هنگام فاصله‌ی فضاپیما از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض جغرافیایی ۳۶ درجه‌ی آن، حدود ۶۲۰۰ کیلومتر بود.

این تصویر از پردازش داده‌های تصویرگر جونوکم به دست آمده.

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/07/NNTB.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«رشد سیاره مشتری منظم نبوده»
------------------------------

* بر پایه‌ی پژوهش‌های تازه، مشتری که بزرگ‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدیست، در آغاز زندگی رشدش دچار یک وقفه‌ی دو میلیون ساله شده بوده.

گروهی از پژوهشگران پی برده‌اند که اجرامِ چند کیلومتری با برخورد به سیاره‌ی مشتری در یک میلیون سالگی آن، انرژی بسیاری به آن داده بودند که باعث کند شدنِ برافزایش مولکول‌های گاز توسط آن شده و رشد سریعش را دچار وقفه کرده بوده.

سامانه‌ی خورشیدی حدود ۴.۵ میلیارد سال سن دارد و بر پایه‌ی یک نظریه‌ی رایج، سیاره‌های آن از دل ابر چرخانی از گاز و غبار که خورشیدِ نوزاد را در بر گرفته بود ساخته شده‌اند. با گذشت زمان هسته‌های چگالی در این ابر پدید آمد که اجرامی کوچک را ساختند. هر یک از این اجرام هم به آهستگی با برافزایش گاز و غبار تبدیل به سیاره‌هایی شدند.

ولی سیاره‌ی #مشتری سرگذشت پیچیده‌تری دارد. یان آلیبر، اخترفیزیکدان دانشگاه برن سوییس و نویسنده‌ی اصلی پژوهش تازه می‌گوید نکته‌ی جالب اینست که اجرام کوچک به بزرگ شدن مشتری کمک کردند، ولی اجرام بزرگ‌تر به جای این که با برخوردشان به مشتری، بر جرم آن بیفزایند، بر انرژی آن افزودند.

آلیبر می‌گوید مشتری در یک میلیون سال نخست زندگی‌اش با گردآوری قلوه سنگ‌های چند سانتیمتری به سرعت رشد کرد و جرمش به ۲۰ برابر جرم زمین رسید.

ولی در ۲ میلیون سال بعدی، این سیاره اجرام بزرگ‌تر در اندازه‌های چند کیلومتری را که به نام خرده‌سیاره شناخته می‌شوند به سوی خود کشید. از آنجایی که این خرده‌سیاره‌ها بزرگ‌تر بودند، با انرژی بیشتری به مشتری کوبیده شده و گرمای بیشتری آزاد می‌کردند. این باعث کُندی رشد سیاره شد، به گونه‌ای که در ۳ میلیون سالگی، تنها ۵۰ برابر زمین شده بود- این نرخ رشد بسیار کندتر از نرخ آغازین بود [در ۱ میلیون سال نخست جرمی هم‌ارز ۲۰ برابر زمین را انباشت، ولی در ۲ میلیون سال بعد تنها ۳۰ برابر زمین به جرمش افزوده شد-م]

پس از این گام، مشتری دیگر به اندازه‌ی کافی بزرگ شده بود تا بتواند گاز و غبار فراوان را بر خود برافزاید. این سیاره با برافزایش سریع گاز به اندازه‌ی امروزش، یعنی بیش از ۳۰۰ برابر جرم زمین رسید.

به گزارش دانشگاه برن، یافته‌های این پژوهش با یافته‌های پژوهش دیگری که سال گذشته، با بررسی همنهش (ترکیب) شهاب‌سنگ‌ها انجام شده بود سازگاری دارد. آن پژوهش به رهبری توماس کرویر از دانشگاه مونستر آلمان و آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور در کالیفرنیا انجام شده بود.

در پژوهش گروه کرویر شهاب‌سنگ‌های افتاده بر زمین بررسی شده بودند. آنها نتیجه گرفته بودند که این شهاب‌سنگ‌ها از دو "ذخیره‌ی" جداگانه در دو منطقه‌ی درونی و بیرونی سامانه‌ی خورشیدی که از حدود یک میلیون سال پس از پیدایش آن از هم جدا شده بودند آمده‌اند. به گفته‌ی این پژوهشگران، گرانش مشتری باعث شد مواد از بخش بیرونی سامانه‌ی خورشیدی (که مشتری و غول‌های گازی دیگر در آن بودند) نتوانند وارد بخش درونی -جایی که امروزه زمین و دیگر سیاره‌های سنگی است) شوند. [اینجا خواندید: * مشتری نخستین سیاره منظومه خورشیدی بود]

پژوهش گذشته درنگ (تاخیر) در رشد مشتری را هم نشان داده بود، ولی در پژوهش تازه، این موضوع و چرایی آن با جزییات بیشتری بررسی شده. یک چنین درنگی در رشد اورانوس و نپتون هم می‌توانسته رخ داده باشد، ولی برای تایید آن نیاز به بررسی‌های بیشتری‌ست.
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/Jupiter-growth.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«نزدیک شدن به مشتری در ۵ عکس»
-----------------------------------

ویژگی‌های جَوی خیره‌کننده‌ی نیمکره‌ی شمالی مشتری را به خوبی می‌توان در این رشته عکس‌های پی در پی دید. این تصاویر که بهبود رنگ یافته‌اند را فضاپیمای جونوی ناسا در ۱۴مین گذرش از کنار مشتری به کمک دوربین جونوکم خود گرفته بود.

یک واچرخند سفیدرنگ بیضی به نام N5-AWO در سمت چپ مرکز نخستین تصویر (سمت چپ) دیده می‌شود. این ویژگی در عکس‌های دوم و سوم بالاتر آمده. نزدیک لبه‌ی پایینی عکس‌های دوم و سوم یک توفان که به نام "لکه‌ی سرخ کوچک" شناخته می‌شود را می‌بینیم. نوار نارنجی-سرخی که در تصویر چهارم و پنجم خود را به خوبی نشان می‌دهد "کمربند معتدل شمالی شمال" (NNTB) نام دارد [مشتری در هر دو نیمکره‌اش دو کمربند معتدل دارد که در نیمکره‌ی شمالی، "کمربند بالایی به نام کمربند معتدل شمالی شمال" شناخته می‌شود و در نیمکره‌ی جنوبی، کمربند پایینی را به نام به نام "کمربند معتدل جنوبی جنوب" می‌شناسیم].

این رشته عکس‌ها از چپ به راست در مدت ۱۷ دقیقه در روز ۱۵ ژوئن گرفته شده‌اند. در آن هنگام #جونو داشت در ۱۴مین مدار علمی‌اش به سیاره نزدیک می‌شد و در این مدت، فاصله‌اش از قله‌ی ابرهای #مشتری در عرض‌های ۶۹ تا ۳۶ درجه از ۲۵۳۰۰ کیلومتر به ۶۲۰۰ کیلومتر رسید.

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/08/Juno-Time-lapse.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

بخشی از نیمکره‌ی شمالی سیاره‌ی #مشتری در عکسی زیبا از فضاپیمای #جونو.

توده‌هایی از ابر سفید و درخشان در این چشم‌انداز دیده می‌شود که بالاتر از دیگر ابرها هستند و سایه‌ای که از آنها بر ابرهای زیرین افتاده را می‌توان در تصویر به خوبی شناسایی کرد. دانشمندان ماموریت جونو با بهره از این سایه‌ها فاصله‌ی میان لایه‌های ابری در جو مشتری را می‌سنجند. اندازه گیری این فاصله‌ها می‌تواند سرنخ‌هایی درباره‌ی ریشه و همنهش این ابرها به دانشمندان بدهد.

این عکس در روز ۲۳ می ۲۰۱۸، به هنگام ۱۳مین گذر جونو از کنار مشتری گرفته شده. فاصله‌ی جونو از قله‌ی ابرهای سیاره در عرض شمالی حدود ۴۹ درجه، تقریبا ۱۱۳۵۰ کیلومتر بود.

منبع: ناسا

@onestar_in_sevenskies

«کاوش ژرفای مشتری در جستجوی آب»
--------------------------------------

* توفان پرآوازه‌ و دیرپای مشتری -لکه‌ی سرخ بزرگ- شاید یک راز شگفت‌انگیز درباره‌ی سیاره‌اش را آشکار کرده باشد: این سیاره‌ی غول پیکر می‌تواند آب داشته باشد.

مشتری دنیای ویژه‌ایست. بزرگ‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدی است و به احتمال بسیار نخستین جرم بزرگی‌ست که از برافزایش عنصرهای به جا مانده از خورشید درست شده، از همین رو جای شگفتی نیست که زمانی پژوهشگران فکر می‌کردند همنهش (ترکیب) آن با خورشید یکسانست.

ولی بررسی‌های این چند دهه‌ی گذشته نشانگر مشتری‌ای بسیار پیچیده‌تر بود. یکی از دانشمندان ناسا، گوردون بیوراکر، در پژوهشی تازه نشانه‌های آب را در لکه‌ی سرخ بزرگ این سیاره یافته است.

بیوراکر می‌گوید: «ماه‌های #مشتری به طور عمده از #آب یخ‌زده‌اند، پس دور و بر آن کلی آب هست. چرا نباید این سیاره -که یک چاه گرانشی غول پیکر است و همه چیز را در خود فرو می‌برد- خودش هم پرآب باشد؟»

بیوراکر و همکارانش داده‌های تابشی تلسکوپ کک (حسمندترین تلسکوپ فروسرخ روی زمین) و تاسیسات تلسکوپی فروسرخ ناسا (IRTF) را گردآوری کردند.

آنها برای تکمیل مشاهداتشان، داده‌های فضاپیمای جونو که نسبت به فضاپیماهای پیشین، می‌تواند تا ژرفای بیشتری از ابرهای مشتری را بکاود را هم به بررسی‌هایشان افزودند. جونو در مداری ۵۳ روزه به گرد مشتری می‌چرخد.

این پژوهشگران به کمک دستگاه‌های روی زمین، تابش گرمایی‌ای که از ژرفای درون لکه‌ی سرخ بزرگ می‌آید را ثبت کردند. آنها دریافتند که بالای ابرهای این منطقه‌ی پرآشوب، شناسه‌های شیمیایی آب وجود دارد. مدل‌ها، هم مدل‌های نظری و هم رایانه‌ای، یافته‌ی آنها از وجود آب "فراوان" در مشتری پشتیبانی را می‌کنند.

این پژوهشگران پی بردند که ژرف‌ترین لایه‌های ابریِ آبدار در لکه‌ی سرخ بزرگ فشاری در اندازه‌ی ۵ بار، یا پنج برابر فشار هوای زمین دارند، جایی که دماها به اندازه‌ی نقطه‌ی یخ زدن (انجماد) آب می‌رسد.

به نظر می‌آید این ژرفا، و همچنین سطح‌هایی از مونوکسید کربن که دانشمندان در مشتری شناسایی کرده‌اند، این را تایید می‌کنند که مشتری پر از اکسیژن است، و از آنجایی که مشتری به هیدروژن فراوانش هم شناخته شده است، پس اجزای سازنده‌ی آب را دارد.

ولی مشتری چقدر آب می‌تواند داشته باشد؟ پژوهشگران می‌گویند پاسخ این پرسش نیاز به رصدهای بیشتر دارد.

استیون لوین، یکی از دانشمندان پروژه‌ی جونو می گوید: «فراوانی آب در مشتری می‌تواند چیزهای بسیاری درباره‌ی چگونگی پیدایش این سیاره‌ی غول‌پیکر به ما بگوید، ولی تنها زمانی که بتوانیم میزان آب در کل سیاره را بفهمیم.»

اگر رصدهای آینده‌ی جونو هم وجود آب در مشتری را تایید کند، و نقشه‌برداری دقیق از آن انجام دهد، این می‌تواند در تعیین بود و نبود آب در دیگر غول‌های گازی هم به ما کمک کند.

ایمی سایمون، دانشمند ناسا می‌گوید: «اگر این درست باشد، می‌توانیم درباره‌ی جاهای دیگر هم به کارش ببریم، مانند کیوان، اورانوس، یا نپتون، جاهایی که برایشان جونویی نداریم.»

گزارش این دانشمندان در شماره‌ی ۱۷ اوت آسترونومیکال جورنال منتشر شده است.
***********
🔴 توضیح تصویر:
لکه‌ی سرخ بزرگ همان بخش تقریبا تیره در میانه‌های این تصویر فروسرخِ مشتری است. این لکه تیره است زیرا ابرهای فشرده‌ی آن جلوی تابش‌های گرمایی که از زیرش می‌آیند را گرفته. نوار زردرنگ بخشی از لکه‌ی سرخ بزرگ را نشان می‌دهد که این پژوهش رویش انجام شده.

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/GRSWater.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«مشتری سه قطب مغناطیسی دارد!»
---------------------------------

در سال ۲۰۱۶ که فضاپیمای جونو به #مشتری رسید، دانشمندان سیاره‌ای مشتاقانه در انتظار بررسی #میدان_مغناطیسی این سیاره‌ی غول‌پیکر بودند. جونو در مدارش از فراز هر دو قطب سیاره، و با فاصله‌ی بسیار اندک تنها ۴۰۰۰ کیلومتر از قله‌ی ابرهای آن می‌گذشت. اکنون گروهی از دانشمندان به رهبری کیمبرلی مور از دانشگاه هاروارد یافته‌های تازه و شگفت‌آوری را درباره‌ی این سیاره در نشریه‌ی نیچر منتشر کرده‌اند که یکی از این آنها اینست: مشتری یک قطب مغناطیسی دیگر هم دارد.

این پژوهشگران در گزارش خود نوشته‌اند: «ما پی بردیم که میدان مغناطیسی مشتری با همه‌ی میدان‌های سیاره‌ای که تاکنون شناخته‌ایم تفاوت دارد.»

بهترین راه برای نشان دادن شگفت‌انگیزی میدان مغناطیسی مشتری مقایسه‌ی آن با زمینست. سیاره‌ی ما دو قطب مغناطیسی کاملا مشخص دارد- یکی در هر دو نیمکره. این یک ویژگی معمولی است که در آن، خطوط شار میدان از قطب شمال بیرون زده و به قطب جنوب وارد می شوند. نیمکره‌ی جنوبی مشتری هم به نظر همین گونه است و یک قطب مغناطیسی در جایی نزدیک محور چرخشش دارد.

ولی نیمکره‌ی شمالی مشتری چیز دیگریست. قطب شمال مغناطیسی سیاره به جای یک نقطه، در یک بخش دم‌اسبی-مانند پخش شده که خطوط میدان از آن بیرون زده. و همچنین یک قطب جنوب دومی هم در جایی نزدیک استوای سیاره وجود دارد [خطوط میدان که از قطب مغناطیسی شمال بیرون زده‌اند، در دو نقطه از نیمکره‌ی شمالی وارد سیاره می‌شوند-م]. دانشمندان این قطب اضافی را "لکه‌ی آبی بزرگ" نامیده‌اند، زیرا در عکس‌های رنگ زیف (رنگ کاذب) که از قطبش مغناطیسی سیاره گرفته‌اند به رنگ آبی نمایانده شده.

دانشمندان در گزارش خود در نشریه‌ی نیچر این احتمال را در نظر گرفته‌اند که ما داریم مشتری را در میانه‌های "وارونش مغناطیسی" آن می‌بینیم- وضعیت ناآرامی که در آن قطب‌هایی موقت در جاهایی نامعمول پدید می‌آیند تا سرانجام قطب‌های شمال و جنوب جای یکدیگر را بگیرند. ولی نظریه‌ی پرطرفدارتر اینست که دینام مغناطیسی درونی مشتری با دینام مغناطیسی دیگر سیاره‌ها تفاوت دارد. بر پایه‌ی این نظریه، هیدروژن فلزی مایع در ژرفای درون مشتری با سنگ‌ و یخ نیمه-محلول آمیخته شده و جریان‌های الکتریکی نامعمولی پدید آورده که به پیدایش میدان مغناطیسی‌ای به همین اندازه نامعمول انجامیده‌اند.

با دامه‌ی بررسی‌های #جونو تا سال ۲۰۲۱، سرنخ‌های بیشتری درین باره به دست خواهد آمد. برای نمونه، اگر در ساختار مغناطیسی مشتری دگرگونی‌هایی دیده شود، می‌توانند نشانه‌ی در راه بودن "وارونش مغناطیسی" باشد، و اگر تغییری رخ نداد پس این قطب دوم یک قطب پایدار است.

*************
🔴 توضیح تصویر:
🔵 خطوط میدان مغناطیسی مشتری. a) نمای قطب شمال، b) نمای قطب جنوب، c) نمای استوا

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/09/GBS.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«اروپا، ماه مشتری، کمربندی از تیغه‌های یخی دارد»
-----------------------------------------————————

* اروپا، ماه یخ‌زده‌ی سیاره‌ی #مشتری شاید کمربندی از تیغه‌های یخی ۱۵ متری داشته باشد.

اگر می‌خواهید روی سطح #اروپا فرود بیایید بهتر است یک جعبه ابزار هم با خود ببرید، زیرا احتمال می‌رود بخش‌هایی از سطح آن را تیغه‌های یخی چندین متری‌ای پوشانده شده باشد، چیزی که کاوش این ماه یخ‌زده را به یک ماجراجویی خطرناک تبدیل می‌کند.

در سردترین و خشک‌ترین جاهای زمین [مانند فلات بلند چاخنانتور در رشته کوه آند شیلی- م]، سطح‌های پوشیده از برف و یخ در نور آفتاب به جای آب شدن، فرازش (تصعید) پیدا می‌کنند. پوشش یخی در آغاز صاف و هموار است، ولی از آنجایی که نرخ فرازش در جاهای گوناگون آن با هم تفاوت دارد، گودی‌های کوچکی در آن پدید می‌آیند. نور آفتاب با تابیدن در این گودی‌ها و بازتاب‌های چندباره از روی دیواره‌های آنها باعث می‌شود فرازش در این گودی بیشتر و سریع‌تر انجام شده و گودی‌ها ژرف و ژرف‌تر شده و سرانجام برجستگی‌هایی تیغه‌ای به نام ستون‌های کنگره‌ای (penitentes) بر جا می‌ماند.

اروپا بسیار سردتر و بسیار خشک‌تر از زمینست زیرا تقریبا بدون هوا (جو) است، و همچنین گرانش کمتری هم نسبت به زمین دارد. دنیل هابلی از دانشگاه کاردیف بریتانیا به همراه همکارانش به این نتیجه رسیده‌اند که این شرایط می‌تواند چنین تیغه‌هایی را حتی بلندتر از تیغه‌های زمین روی اروپا پدید بیاورد.

آنها پی بردند که بلندی این ستون‌های تیغه‌ای در درازنای زندگی اروپا می‌توانسته تا ۱۵ متر رسیده باشد، با حفره‌هایی به پهنای تقریبا ۷.۵ متر در میانشان.

این ستون‌ها به هنگامی که خورشید درست از بالای سر بتابد سریع‌تر رشد می‌کنند و از همین رو احتمال می‌رود روی اروپا به طور عمده در استوا پدید آمده باشند. پس این ماه شاید کمربندی از تیغه‌ها گرداگرد خود داشته باشد.

این می‌تواند برای کاوشگرهایی که در آینده می‌خواهند در این منطقه فرود بیاییند دردسرساز باشد، یا به خاطر خود ستون‌ها، و یا به خاطر گودی‌های میانشان که درست به اندازه‌ی فضاپیما هستند.

هابلی می‌گوید: «می‌توانید تصور کنید چیزی در آنجا فرود بیاید و وارونه شود. ولی اگر از پیش بدانیم که احتمال دارد سطح پوشیده از تیغه و گودال باشد، شاید بتوانیم فکری برایش بکنیم.»

گفتنی‌ست چنین ستون‌هایی روی پلوتو هم دیده شده [خواندید: * سطح تیغه‌ای پلوتو]

گزارش این دانشمندان در نشریه‌ی نیچر جئوساینس منتشر شده.

--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/EuropaBlades.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

در روز ۶ سپتامبر ۲۰۱۸، فضاپیمای #جونو در واپسین دقیقه‌های دیدار پانزدهمش با #مشتری و زمانی که داشت از آن دور می‌شد، از پشت سر نمایی از جو پرپیچ و تاب نیمکره‌ی جنوبی این سیاره ثبت کرد.

در آن هنگام فاصله‌ی جونو از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض جغرافیاییِ تقریبا ۷۵ درجه‌ی جنوبی آن حدود ۸۹۵۰۰ کیلومتر بود.
@onestar_in_sevenskies

« چهره غول گازی مشتری در طیف فرابنفش»
-------------------------------------------

سیاره‌ی مشتری در طیف #فرابنفش چهره‌ی اندکی متفاوت پیدا می‌کند.

این عکس یکی از عکس‌هاییست که تلسکوپ فضایی #هابل برای تفسیرِ بهترِ جابجایی ابرهای #مشتری و کمک کردن به فضاپیمای جونو در شناخت زمینه‌ی سیاره‌ایِ بخش‌های کوچکی که می‌بیند، به طور مرتب از این غول گازی می‌گیرد. دانشمندان رنگ‌های مشتری را در طیف‌های بیرون از دید انسان، مانند فرابنفش و فروسرخ زیر نظر می‌گیرند.

در این عکس که سال ۲۰۱۷ گرفته شده، مشتری را در طیف فرابنفش-نزدیک می‌بینیم که نمای اندکی متفاوت با همیشه دارد، تا اندازه‌ای به این دلیل که میزان بازتاب نور از آن با همیشه فرق دارد و این هم به نوبه‌ی خود باعث شده تا ابرهای فرازاها و عرض‌های گوناگون سیاره درخشش‌های گوناگونی، متفاوت با همیشه داشته باشند.

در طیف فرابنفش-نزدیک، قطب‌های سیاره تیره‌تر از همیشه دیده می‌شوند؛ لکه‌ی سرخ بزرگ و لکه‌ی کوچک‌ترِ سمت راستش که در طیف دیدنی (مریی) به نام بیضی سفید شناخته می‌شود هم همین طور.

دورتر در سمت راست، توفان‌های "رشته مروارید" را می‌بینیم که در طیف فرابنفش می‌درخشند و از همین رو در این تصویرِ رنگ-نمایشی، به رنگ صورتی دیده می‌شوند.

بالا، سمت چپ هم گانیمد دیده می‌شود، بزرگ‌ترین ماه سیاره‌ی مشتری.

فضاپیمای جونو همچنان به پیمودن مدارهای ۵۳ روزه‌اش به گرد مشتری ادامه می‌دهد، ولی تلسکوپ زمین‌گردِ هابل دچار نقص در پایداری ژیروسکوپش شده و کارشناسان برای بررسی و راه‌اندازی دوباره، آن را به حالت امن برده‌اند.

#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/10/ap181016.html
---------------------------------------------------

یک ستاره در هفت آسمان

تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

در این تصویرِ فضاپیمای جونوی ناسا ابرهای باشکوه و چرخان پرشماری را در "کمربند معتدل شمالی شمالِ" سیاره‌ی #مشتری می‌بینیم. چندین ابر سفید و روشنِ بالاپر (پاپ‌آپ) و همچنین یک توفان واچرخندی به نام "بیضی سفید" هم در این چشم‌انداز دیده می‌شود.

این عکس با رنگ‌های بهبودیافته را فضاپیمای #جونو در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۸، به هنگام ۱۶مین دیدارش با مشتری گرفته. در زمان گرفته شدن عکس، جونو حدود ۷۰۰۰ کیلومتر از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض جغرافیایی ۴۰ درجه‌ی شمالی فاصله داشت.
تصویر بزرگ‌تر
@onestar_in_sevenskies

آیو، ماه سیاره‌ی #مشتری دارد از پشت افق این سیاره بالا می‌آید. این عکس را فضاپیمای #جونو به هنگام ۱۶مین دیدارش با مشتری در روز ۲۸ اکتبر، از فاصله‌ی ۱۵۰۰۰ کیلومتری مشتری گرفته

@onestar_in_sevenskies

«ابرهای تیره و روشن مشتری»
-----------------------------

رنگ‌های ابرهای مشتری از کجا آمده؟ این را هیچ کس درست نمی‌داند.

جو ضخیم و انبوه #مشتری به طور عمده از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده، عنصرهایی که در دماهای بسیار سردِ قله‌ی ابرهای مشتری بی‌رنگند. پس عنصرهای دیگری که به مقدار اندک در این جو وجود دارند باید چنین رنگ‌هایی را پدید آورده باشند که آنها هم به خوبی شناخته نشده‌اند، هر چند که هیدروسولفید آمونیوم یکی از اصلی‌ترین گزینه‌هاست.

عکس‌های بسیاری که از مشتری گرفته شده‌اند، از جمله همین عکس با رنگ‌های بهبودیافته نشان می‌دهند که ابرهای روشن‌تر معمولا در فرازای بالاتری نسبت به ابرهای تیره هستند.

در پایین، سمت راست این عکس چرخه‌هایی از ابرهای روشن را می‌بینیم که به گرد مناطق سرخ‌فام پیچیده‌اند، ولی بالا، سمت راست بیشتر ابرهای تیره‌ دیده می‌شود.

این عکس را فضاپیمای #جونو در ۱۴مین گذر خود از فراز ابرهای مشتری در اوایل امسال گرفته. این فضاپیما همچنان به پیمودن مدار بیضی‌اش ادامه می‌دهد و هر ۵۳ روز یک بار با گذر از کنار این غول گازی، به بررسی بخش‌های اندکی متفاوت با دورهای پیشین می‌پردازد.

#apod
--------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181121.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«شب در "ساحل کشتی‌شکسته‌ها"!»
--------------------------------------

در این چشم‌انداز دریا و آسمان شب #هلال_ماه را می‌بینیم که دارد پشت افق باختری پنهان می‌شود. این عکس در شب ۱۱ سپتامبر از کرانه‌ی بیابانی ساحل اسکلتون (یا اسکلت) در نامیبیا گرفته شده.

در افق، زاویه‌ی پایین و خط دید بلند افق اقیانوس اطلس باعث شده ماه کم‌نور شده و خودش و آسمان نزدیکش به سرخی بگرایند. ولی نزدیک مرکز تصویر، #ناهید که بالای آسمانست همچنان پرنور می‌درخشد، به اندازه‌ای که نورش در آب‌های آرام اقیانوس هم دیده می‌شود. شبچراغ دیگری که بالای چشم‌انداز دیده می‌شود سیاره‌ی درخشان #مشتری است.

ساحل اسکلت نامیبیا نامش را از انبوه استخوان‌های فک‌ها و وال‌هایی گرفته که زمانی در این ساحل پخش شده بودند، گرچه این روزها بهتر است آن را ساحل کشتی شکسته‌ها بخوانیم!

#apod
---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/11/ap181124.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

در این پویانمایی که از پیوند داده‌های فضاپیمای جونوی ناسا به دست آمده یک توفان غول‌پیکر و چرخان را در نیمکره‌ی جنوبی سیاره‌ی #مشتری می‌بینیم. پهنای این توفان چیزی نزدیک به ۸۰۰۰ کیلومتر است.

این توفان "بیضی ای‌بی" نام دارد و چرخش پادساعتگردش به روشنی در پویانمایی دیده می‌شود. یک چنین چرخشی را در توفان پرآوازه‌ی لکه‌ی سرخ بزرگ که بالای تصویر دیده می‌شود هم می‌بینیم.

جونو رشته عکس‌هایی که این پویانمایی را پدید آورده‌اند را در روز ۲۱ دسامبر گرفته بود. در هنگام گرفتن این عکس‌ها، فاصله‌ی #جونو از قله‌ی ابرهای مشتری در عرض‌های جنوبی ۳۶ تا ۷۴ درجه، میان ۲۴۸۰۰ کیلومتر و ۹۷۷۰۰ کیلومتر تغییر کرد.

تصویر در اندازه‌ی اصلی:

@onestar_in_sevenskies

«ویدیویی از شانزدهمین دیدار جونو با مشتری»
-------------------------------------------

در این ویدیو گذر از کنار #مشتری را از چشم فضاپیمای #جونو می‌بینیم.

فضاپیمای روباتیک جونو همچنان به پیمودن مدارهای بسیار کشیده‌ی ۵۳-روزه‌ی خود به گرد بزرگ‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدی و گذر از کنار آن ادامه می‌دهد.

این ویدیو از عملیات "پیرامشتری ۱۶" به دست آمده، شانزدهمین باری که جونو از زمان رسیدنش به مشتری در میانه‌های ۲۰۱۶ تاکنون از کنار این سیاره گذشت.

مسیر جونو در هر یک از این پیرامشتری‌ها اندکی با دیگری تفاوت دارد و در هر مدار، از کنار بخشی تقریبا متفاوت از این غول گازی می‌گذرد.

این ویدیو با رنگ‌های بهبودیافته از پیوند دیجیتالی ۲۱ عکسِ دوربین جونوکمِ فضاپیما درست شده و یک ویدیوی زمان‌گریز با سرعت ۱۲۵ برابر پدید آورده است.

در آغاز ویدیو، جونو از شمال مشتری به آن نزدیک می‌شود. جونو با رسیدن به نزدیک‌ترین نقطه‌ی مسیرش از فراز ۳۵۰۰ کیلومتری قله‌ی ابرهای این سیاره‌ی بزرگ می‌گذرد و جزییاتی شگرف را از آن ثبت می‌کند.

جونو از فراز منطقه‌های روشن و کمربند تیره‌ی ابرها که محیط سیاره را دور زده‌اند، و همچنین توفان‌های چرخان پرشماری که بسیاری از آنها از توفند‌های زمینی بزرگ‌ترند می‌گذرد. در ادامه‌ی مسیر جونو، ابر دلفین-مانند جالب مشتری را هم می‌بینیم.

با گذشتن از کنار مشتری (به پایان رسیدن عملیات پیرامشتری)، جونو از سیاره دور می‌شود و همزمان ابرهای شگفت‌انگیزِ بخش جنوبی سیاره را هم نشان می‌دهد.

فضاپیمای جونو برای دستیابی به هدف‌های علمی، به اندازه‌ای به سیاره نزدیک می‌شود که دستگاه‌هایش در معرض سطح بالایی از تابش قرار می‌گیرند.
#apod

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/02/ap190205.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky

«شاید خود مشتری با میدان مغناطیسی نیرومندش باعث ترَک‌های سطح اروپا شده باشد»
---------------------------------------------

* اقیانوس زیر پوسته‌ی یخی اروپا، ماه سیاره‌ی مشتری، احتمالا یک جریان جتی به گرد استوا دارد که می‌تواند باعث تَرَک‌های سطح این ماه شده و مواد و همنهش‌های کلیدی برای زندگی را در آن جابجا کند.

میدان مغناطیسی نیرومند #مشتری به طور میانگین تا حدود ۵ میلیون کیلومتر دورتر از آن گسترده شده و ماه‌های اصلی آن را هم در بر گرفته. یکی از این ماه‌ها #اروپا است که اقیانوسی از آب شور مایع زیر یخ‌هایش دارد. این نمک‌ها باعث شده‌اند آب این اقیانوس رسانایی الکتریکی پیدا کند، بنابراین وجود یک میدان مغناطیسی چرخان می‌تواند بر آن نیرو وارد کرده و آب را به حرکت در آورد.

کریستوفر گیسینگر از "مدرسه‌ی عالی نرمال" و لودویک پتیتمانژ از "آزمایشگاه پژوهش‌های تابش و ماده در اخترفیزیک و جو"، هر دو در پاریس، با بهره از داده‌های فضاپیمای گالیله چگونگیِ به حرکت در آمدن اقیانوس اروپا توسط میدان مغناطیسی مشتری را بررسی کردند.

آنها دریافتند که این میدان می‌تواند باعث یک جریان جتی (jet stream) به گرد استوا شود که با سرعت چند سانتیمتر در ثانیه، در جهت مخالف چرخش خود اروپا جابجا شود. حرکت این جریان در خلاف جهت چرخش ماه می‌تواند بر سطح آن فشار وارد کرده و ترَک‌هایی در استوای آن پدید بیاورد.

گیسینگر می‌گوید: «این باعث کُند شدن چرخش کلی اروپا نمی‌شود زیرا نیروهای کشندی که از سوی مشتری وارد می‌شوند بسیار بزرگند و چرخش اروپا را ثابت نگه می‌دارند، ولی [این جریان جتی] ترک‌هایی که می‌بینیم را پدید می‌آورد.»

همچنین بخشی از انرژی این میدان مغناطیسی می‌تواند به شکل گرما هدر رود که سپس به سوی قطب‌ها رفته و پوسته‌ی یخی را نازک می‌کند، و چه بسا شرایط مورد نیاز برای آبفشان‌هایی که روی سطح اروپا دیده‌ایم را فراهم می‌کند.

گیسینگر می‌گوید این جریان شاید چیزی مانند گلف استریم -یک جریان گسترده در اقیانوس اتلس- در سیاره‌ی زمین باشد. اگر اقیانوس اروپا دارای زندگی (جاندار) باشد، جریان درونش می تواند برای تغذیه و گسترش آن کلیدی باشد. گیسینگر می‌افزاید: «ما می‌دانیم که روی زمین، جریان گلف استریم نقش بسیار ارزشمندی در ترابرد و جابجایی همنهش‌های مورد نیاز زندگی دارد.»

پژوهشنامه‌ی این دانشمندان در نشریه‌ی نیچر آسترونومی منتشر شده است.

---------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2019/03/Europa.html
---------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky