«هزاران ستاره همسن در فضایی کوچک»
—---------------------------------------------
https://goo.gl/XLwciM
ان‌جی‌سی ۳۶۰۳ حدود ۲۰ هزار سال نوری دورتر از خورشید، و در بازوی مارپیچی شاه‌تخته‌‌ی کهکشان راه شیری جای دارد. اخترشناسان با ان‌جی‌سی ۳۶۰۳ به عنوان یکی از بزرگ‌ترین منطقه‌های ستاره‌زایی کهکشان راه شیری به خوبی آشنا هستند.

#خوشه‌_باز ستاره‌ای در مرکز این منطقه در بر دارنده‌ی هزاران ستاره‌ی بزرگ‌تر از خورشید است، ستارگانی که به احتمال بسیار تنها همین یکی دو میلیون سال پیش، با هم در یک رویداد ستاره‌فشانی بزرگ و چشمگیر به دنیا آمدند.

در حقیقت، گمان می‌رود ان‌جی‌سی ۳۶۰۳ نمونه‌ای مناسب و در دسترس (در کهکشان خودمان) از خوشه‌های ستاره‌ای بزرگی است که در کهکشان‌های #ستاره‌فشان بسیار دوردست یافته می‌شوند.

ابرهای زاینده‌ی ستارگان ان‌جی‌سی ۳۶۰۳ که انباشته از گازهای میان‌ستاره‌ای و غبارهای تیره‌ هستند، هنوز این خوشه را در بر گرفته و از پرتوها و بادهای پرانرژی ستارگانش برافروخته شده و تراشیده شده‌اند.

خوشه‌ی باز ان‌جی‌سی ۳۶۰۳ در راستای صورت فلکی جنوبی #شاه‌تخته دیده می‌شود. این عکس که به کمک #تلسکوپ_فضایی_هابل گرفته شده، تنها حدود ۱۷ سال نوری پهنا دارد.

#NGC_3603 #apod
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_6.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«حباب شناور در دریای کیهانی»
—----------------------------------
https://goo.gl/G5LyX0
حباب مرکز این تصویر میدان‌گسترده را می بینید؟

این جلوه‌ی زیبا که گویی در دریایی کیهانی انباشته از ستارگان و گازهای برافروخته غوطه‌ور است ان‌جی‌سی ۷۶۳۵ نام دارد- #سحابی_حباب.

سحابی کوچک حباب که تنها ۱۰ سال نوری پهنا دارد، با این مجموعه‌ی بزرگ‌ترِ ابرهای گاز و غبار میان‌ستاره‌ای، همگی به فاصله‌ی حدود ۱۱۰۰۰ سال نوری از زمین، در مرز میان صورت‌های فلکی پربار #قیفاووس و #ذات‌الکرسی (خداوند اورنگ) جای گرفته‌اند.

در این چشم‌انداز خیره‌کننده همچنین خوشه‌ی باز ستاره‌ای مسیه ۵۲ را هم می‌بینیم (بالا چپ) که حدود ۵۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.

این تصویر پهنه‌ای از آسمان به اندازه‌ی حدود ۲ درجه را می‌پوشاند که در فاصله‌ی برآوردی سحابی حباب، هم‌ارز ۳۷۵ سال نوریست.

#NGC_7635 #M52 #خوشه_باز
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2016/11/blog-post_99.html
—-------------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram.me/onestar_in_sevenskies

«زادگاه یک فراغول»
—------------------

نور با سرعت ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه در فضا به پیش می‌رود! اخترشناسان با بهره از این سرعت سرسام‌آور، یکایی به نام "سال نوری" برای اندازه‌گیری فاصله‌های کیهانی پدید آورده‌اند که به دلیل نام گمراه‌کننده‌اش، گاهی با یکای زمان اشتباه گرفته می‌شود. یک سال نوری در واقع یکای طول اخترشناسی است و به عنوان مسافتی که نور در یک سال می‌پیماید تعریف می‌شود. این مسافت چیزی هم‌ارز ۹ تریلیون کیلومتر است... عددی که برای کاربرد کمی سخت و سنگین است!

با این حساب، ۱۵۰۰۰ سال نوری شاید فاصله‌ی بسیار بزرگی به نظر آید ولی در همسنجی با گستردگی جهان هستی، بسیار نزدیک است. در حقیقت جرمی که ۱۵ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد حتی بیرون از کهکشان خودمان، راه شیری هم نیست. این فاصله را برای نمونه آوردیم چون فاصله‌ی میان ما و یک ابرخوشه‌ی ستاره‌ای باز جوان به نام وسترلاند ۱ در #صورت_فلکی_آتشدان است، جایگاه یکی از بزرگ‌ترین ستارگان شناخته شده تا به امروز. عکسی که اینجا می‌بینید به تازگی با کمک #تلسکوپ_فضایی_هابل ناسا از این ابرخوشه گرفته شده.

ستارگان بر پایه‌ی طیف، دمای سطح، و درخشندگی‌شان رده‌بندی می‌شوند. اخترشناسان به هنگام بررسی و رده‌بندی ستارگان خوشه‌ی وسترلاند ۱، به وجود یکی از بزرگ‌ترین ستارگان شناخته شده پی برده و در آغاز آن را وسترلاند ۱-۲۶ نامیدند. این ستاره یک #ابرغول سرخ است (هرچند گاهی به عنوان #فراغول نیز از آن یاد می‌شود)، با شعاع بیش از ۱۵۰۰ برابر خورشید. اگر ستاره‌ی وسترلاند ۱-۲۶ به جای خورشید در سامانه‌ی خورشیدی بود، تا آن سوی مدار مشتری را می‌توانست با پیکره‌اش پر کند.

گمان می‌رود بیشتر ستارگان وسترلاند ۱ در یک فعالیت ستاره‌فشانی به دنیا آمدند، این بدان معناست که سن و همنهش (ترکیب) یکسان دارند. این خوشه از دید اخترشناسی خوشه‌ای به نسبت جوان است، زیرا با داشتن سنی حدود ۳ میلیون سال، در همسنجی با خورشیدِ ۴.۶ میلیاردساله‌ی ما نوزادی بیش نیست.

#خوشه_باز
https://goo.gl/UyUATH
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/Westerlund1-26.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«آنچه در دل یک شکارچی می‌گذرد»
—------------------------------—

در قلب #سحابی_شکارچی -نزدیک مرکز این نمای واضح و باکیفیت کیهانی- چهار ستاره‌ی داغ و سنگین وجود دارد که به نام "ذوزنقه" شناخته می‌شوند. این ستارگان که با هم در ناحیه‌ای به شعاع نزدیک به ۱.۵ سال نوری جای گرفته‌اند، چهار ستاره‌ی اصلی از خوشه‌ی ستارگان درون سحابی شکارچی‌اند.

سرچشمه‌ی کل برافروختگی و درخششی که در سرتاسر این منطقه‌ی پیچیده‌ی ستاره‌زایی دیده می‌شود، پرتوهای فرابنفش یوننده‌ای (یونیده کننده‌ای) است که از ستارگان ذوزنقه و بیش از همه از پرنورترین آنها یعنی ستاره‌ی "تتا ۱ شکارچی سی" می‌تابد.

خوشه‌ی ستارگان شکارچی در حدود سه میلیون سال سن دارد و در روزگار جوانیش از این هم فشرده‌تر بوده. یک بررسی توانیک (دینامیک) که به تازگی انجام شده نشان می دهد که برخوردهای افسارگسیخته‌ی ستارگان در دوره‌ی جوانی خوشه، احتمالا باعث پدید آمدن سیاهچاله‌ای به جرم بیش از ۱۰۰ برابر جرم خورشید شده است.

وجود یک #سیاهچاله درون این خوشه می‌تواند دلیل سرعت بالای ستارگان ذوزنقه را روشن کند. فاصله‌ی سحابی شکارچی از ما حدود ۱۵۰۰ سال نوریست، پس این سیاهچاله می‌تواند نزدیک‌ترین سیاهچاله‌ی شناخته شده به سیاره‌ی زمین به شمار آید.

#خوشه_باز #apod
https://goo.gl/uECLl5
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/Trapezium.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

🔴ادامه ی پست پیشین 👆🏽👆🏽👆🏽

.... دانشمندان با در نظر گرفتن ریخت‌شناسی خوشه‌های ستاره‌ای و فاصله‌ی چشمگیر میان ستارگان خوشه‌های باز، نتیجه گرفتند که این همترازیِ نزدیک در محورهای چرخش نمی‌تواند در اثر برهم‌کنش‌های کشندی میان ستارگان پدید آمده باشد و می‌بایست ریشه در میلیاردها سال پیش، زمان پیدایش خوشه داشته باشد.

این اخترفیزیکدانان با بهره از شبیه‌سازی‌های سه‌بعدی دیجیتالی هیدرودینامیک توانستند شرایط گوناگونی که بر پیدایش ستارگان حاکم است را بازسازی کنند. در این شبیه‌سازی‌ها به ویژه، با مقایسه‌ی مقدار انرژی مربوط به آشفتگی‌ها، مقدار انرژی‌های گوناگونی برای چرخش آغازین پیش‌خوشه‌ها در نظر گرفته شد [۴]. دانشمندان با بهره از این شبیه‌سازی‌ها توانستند تعیین کنند که محورهای ستارگان به طور کارآمد، زمانی هم‌تراز می‌شود که دستکم ۵۰ درصد از تعادل انرژی کل پیش‌خوشه‌ها مربوط به چرخش باشد. این نشان می‌دهد که ویژگی‌های چرخشی ابر مولکولی (به ویژه سرعت زاویه‌ای کلی آن) به طور کارآمدی به تک-ستارگانی که درونش به دنیا می‌آیند منتقل می‌شود. افزون بر آن، تنها ستارگانی با جرم کافی (دستکم ۰.۷ برابر خورشید) می‌توانند این ویژگی‌ها را به ارث ببرند. در نتیجه، ستارگان کم‌جرم‌تر این همترازی محورِ دیده شده را ندارند زیرا فرآیند پیدایش آنها تا اندازه‌ی بسیاری زیر نفوذ آشفتگی‌ای بوده که با این چرخش زاویه‌ای تداخل می‌کرد.
@onestar_in_sevenskies
رافائل گارسیا، اخترفیزیکدان CEA در پایان می‌گوید: «ما اکنون دسته‌ای از قوانین تازه داریم. بررسی ژرفای هسته‌ی غول‌های سرخ دوردست، آگاهی‌های تازه‌ای درباره‌ی شرایط آغازین ستاره‌زایی در این خوشه‌ی ستاره‌ایِ ۸ میلیارد ساله، در زمانی که کیهان هنوز بسیار جوان بود به ما می‌دهد.»

در آینده، با عکس‌هایی که فضاپیمای ام۳ پلاتوی سازمان فضایی اروپا [۵] خواهد گرفت، این پژوهش برای دیگر خوشه‌های ستاره‌ای پرشمار کهکشانمان نیز انجام خواهد شد.

—-------------------------------------------
یادداشت‌ها:
۱] خوشه‌ی باز دسته‌ای از ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ ستاره‌ی همسن است که نیروی گرانش، آنها را در کنار یکدیگر نگهداشته.

۲] در اخترلرزه‌شناسی، با سنجش نوسان‌های (حرکت‌های لرزه‌ای) ستارگان می‌توان ساختار درونی آنها را بررسی کرد، زیرا ساختار و همنهش ستارگان با رشد آنها دگرگون می‌شود- مدهای لرزشی‌شان با بالا رفتن سن تغییر می‌کند. بنابراین اخترلرزه‌شناسی به دانشمندان امکان می‌دهد تا برآوردی به نسبت دقیق از سن ستارگان انجام دهند.

۳] غول سرخ ستاره‌ایست که همه‌ی هیدروژن درون هسته‌اش را همجوشانده و به پایان برده.

۴] یک پیش‌خوشه ابری از گاز است که دارد زیر فشار گرانش می‌رمبد.

۵] فضاپیمای "گذرهای سیاره‌ای و نوسان‌های ستارگان" (Plato) که بر پایه‌ی برنامه، در سال ۲۰۴۰ راهی فضا خواهد شد.

#محور_چرخش #انرژی_جنبشی #ستاره‌زایی #خوشه_باز

—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/rotationaxis.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«مرواریدهای درخشان در صدف کیهانی»
—---------------------------------------

نزدیک لبه‌های ابر ماژلانی کوچک (یک کهکشان ماهواره‌ای به فاصله‌ی حدود ۲۰۰ هزار سال نوری زمین)، خوشه‌ی ستاره‌ای جوان و ۵ میلیون ساله‌ی ان‌جی‌سی ۶۰۲ جای دارد.

تصویر خیره کننده‌ای که اینجا می‌بینید به کمک #تلسکوپ_فضایی_هابل گرفته شده و با داده‌های پرتو X از تلسکوپ چاندرا، و فروسرخ از تلسکوپ اسپیتزر نیز آرایش شده. در این چشم‌انداز می‌توانید خوشه‌ی ان‌جی‌سی ۶۰۲ را ببینید که هنوز توسط ابر زاینده‌اش در بر گرفته شده.

پشته‌های و رگه‌های خیال‌برانگیز و توده‌های به پس رانده شده‌ی گاز و غبار نشانه‌ی نیرومندی از اینند که پرتوهای پرانرژی و امواج ضربه‌ای از سوی ستارگان پرجرم ان‌جی‌سی ۶۰۲، ماده‌ی غباری را پس زده و فشرده و در نتیجه همچنان که این توده‌ها در اثر پرتوهای ستارگان از مرکز خوشه دور می‌شوند، یک فرآیند #ستاره‌زایی دیگر هم در دلشان به راه افتاده.

گستردگی این تصویر باکیفیت هابل در فاصله‌ی برآورد شده‌ی ابر ماژلانی کوچک حدود ۲۰۰ سال نوریست، ولی در پس‌زمینه‌ی همین چشم‌انداز واضح و چندرنگ، شمار فریبنده‌ای از کهکشان‌های گوناگون را هم می‌توان دید. این کهکشان‌های پس‌زمینه در فراسوی ان‌جی‌سی ۶۰۲ جای گرفته و صدها میلیون سال نوری یا بیشتر از آن فاصله دارند.

#ابر_کوچک_ماژلان #خوشه_باز #apod
https://goo.gl/j2gB9Z
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/04/NGC602.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«انبوهی از ستارگان غول‌پیکر»
—------------------------—

خوشه‌ی ستاره‌ای وسترلاند ۱ (یا وسترلوند ۱) جایگاه برخی از بزرگ‌ترین و پرجرم‌ترین ستارگانِ شناخته شده است. این خوشه را بیش از همه با ستاره‌ی وسترلاند ۱-۲۶ می‌شناسیم، یک ابرغول سرخِ به اندازه‌ای بزرگ که اگر در جایگاه خورشید ما قرار داده شود، تا آن سوی مدار مشتری را هم در بر خواهد گرفت.

این خوشه‌ی جوان در بر دارنده‌ی ۳ ابرغول سرخ دیگر، ۶ فراغول زرد و ۲۴ ستاره‌ی ولف رایه نیز هست، به همراه چندین ستاره‌ی باز هم نامعمول‌تر که هنوز در دست بررسی هستند.

وسترلاند ۱ با داشتن فاصله‌ی ۱۵۰۰۰ سال نوری از زمین، یک خوشه‌ی به نسبت نزدیک بوده و آزمایشگاهی خوب برای بررسی رشد و دگرگونی ستارگان بزرگ در اختیار اخترشناسان نهاده است.

این تصویر را تلسکوپ فضایی هابل از وسترلاند ۱ که در صورت فلکی جنوبی آتشدان جای دارد گرفته. این خوشه اگرچه اکنون به عنوان یک "ابر"خوشه‌ی باز رده‌بندی شده، ولی شاید تا چند میلیارد سال دیگر به یک خوشه‌ی کروی کم‌جرم تبدیل شود.

#صورت_فلکی_آتشدان #خوشه_باز #apod
https://goo.gl/3SwZqT
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/Westerlund1.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«خوشه و سه تکه»
—---------------

سحابی زیبای ام۲۰ (مسیه ۲۰) که به نام سحابی سه‌تکه نیز شناخته می‌شود، نمونه‌ای کیهانی از پادسانی (تضاد) رنگ‌هاست و حدود ۵۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.

در این چارچوب که تقریبا ۱ درجه از آسمان را می‌پوشاند، سحابی سه‌تکه را به همراه خوشه‌ی ستاره‌ای باز ام۲۱ (بالا، چپ) می‌بینیم.

خود سحابی ام۲۰ که رگه‌های غبار آن را سه تکه کرده‌اند حدود ۴۰ سال نوری پهنا، و ۳۰۰ هزار سال سن دارد. از این نظر، ام۲۰ یکی از جوان‌ترین مناطق ستاره‌زایی در آسمان است که جنین‌های ستاره‌ای و ستارگان نوزاد را در دل ابرهای گاز و غبارش پرورش می‌دهد.

فاصله‌ی برآوردی ام۲۰ و خوشه‌ی ام۲۱ از زمین تقریبا یکسان است ولی با وجود همراهیشان در این چشم‌انداز باشکوه، هیچ پیوند دیگری میانشان نیست. ستارگان ام۲۱ بسیار پیرترند و سنشان به حدود ۸ میلیون سال می‌رسد. این دو را با یک تلسکوپ کوچک نیز می‌توان در صورت فلکی پر از سحابیِ کمان (قوس) مشاهده کرد .

این تصویر خوش‌ترکیب از پیوند داده‌های دو تلسکوپ جداگانه درست شده. برای ساختن آن، با بهره از داده‌های باندباریک، نمایی باکیفیت از #ام۲۰ به نمایی گسترده‌تر که #ام۲۱ را هم در بر داشته افزوده شده‌.

#صورت_فلکی_کمان #apod #خوشه_باز
https://goo.gl/Zas9d3
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/M20-M21.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«فیلمی از سفر به سوی آتشبازی کیهانی»
—---------------------------------—

اگر می‌توانستید یکراست به درون خوشه‌ای از ستارگان نوزاد و جنین‌های ستاره‌ای بروید چه می‌دیدید؟

در این فیلمِ زمان‌گریزِ یک دقیقه‌ای، از درون منطقه‌ی پیرامون خوشه‌ی ستاره‌ایِ وسترلوند ۲ می‌گذریم. این ویدیو از پردازش دیجیتالی سه‌بُعدی عکس‌هایی که #تلسکوپ_فضایی_هابل در طیف‌های فروسرخ و دیدنی (مریی) گرفته درست شده است.

وسترلواند ۲ حدود ۱۰ سال نوری گستردگی دارد و با فاصله‌ی نزدیک به ۲۰ هزار سال نوری، در #صورت_فلکی_شاه‌تخته (کارینا) دیده می‌شود.

در آغاز ویدیو، سحابی بزرگ‌ترِ "گام ۲۹" چارچوب را می‌پوشاند و خوشه‌ی جوان وسترلوند ۲ با ستارگانش نیز در مرکز زمینه می‌درخشد.

با نزدیک‌تر شدن به خوشه، ستارگان به سرعت از کنار ما می‌گذرند. سپس مسیر فضاپیمای خیالی کمی تغییر می‌کند و از فراز ستون‌های بلندی از گاز و غبار میان‌ستاره‌ای به بلندی چند سال نوری می‌گذرد.

ستارگان بزرگ و جوان با بادها و پرتوهای نیرومندشان دارند این ابرها را پراکنده و نابود می‌کنند و تنها چگال‌ترین توده‌های غبار نزدیکشان از آنها در امان می‌ماند. سایه‌هایی از این ستون‌ها به پشت سرشان افتاده که اگر مسیرشان را ادامه‌دهیم، بیشترشان به ستارگان خوشه می‌رسد- یعنی ستارگان خوشه چنین سایه‌هایی را پدید آورده‌اند.

در پایان ویدیو، به سمت بالای این #خوشه‌_باز می‌روید و با صدها ستاره از بزرگ‌ترین ستارگانی که تاکنون شناخته شده دیدار می‌کنید.

#apod
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/07/Westerlund2.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies

«درخشش هفت خواهر در میان غبار»
—------------------------------—

هفت خواهر پرآوازه‌ی آسمان، خوشه‌ی ستاره‌ای پروین دارد به آهستگی ابری از گاز و غبار که گذرش به آن بخش فضا افتاده را نابود می‌کند.

خوشه‌ی پروین درخشان‌ترین خوشه‌ی ستاره‌ای باز در آسمان سیاره‌ی زمین است و تقریبا در سرتاسر نیمکره‌ی شمالی با چشم نامسلح دیده می‌شود.

گمان می رود ابر غبار جوانی که دارد می‌گذرد بخشی از "کمربند گولد" باشد، حلقه‌ای شگفت‌انگیز از #ستاره‌زایی که خورشید ما را در این بخش از کهکشان در بر گرفته.

اکنون ۱۰۰ هزار سال است که بخشی از کمربند گولد به گونه‌ای شانسی دارد یکراست از درون خوشه‌ی پیرترِ پروین می‌گذرد و گذرَش به یک کنش و واکنش نیرومند انجامیده که میان ستارگان خوشه و غبار درون ابر جریان دارد:
از سویی ذرات غبار که نور آبی را بیشتر و شدیدتر از نور سرخ می‌پراکنند باعث شده‌اند این ابر در فضای پیرامون ستارگان به یک #سحابی_بازتابی آبی‌فام تبدیل شود، و از سویی دیگر فشار نور ستارگان به گونه‌ی چشمگیری غبار درون سحابی را پس می‌زند و در این روند، ذرات کوچک‌تر غبار با شدت بیشتری رانده می‌شوند. یک نتیجه‌ی کوتاه مدتِ چنین فرایندی این بوده که چنان چه در این تصویر ژرف می‌بینید، بخش‌هایی از این ابر غبار رشته رشته و لایه‌بندی شده است.

گفتنی است، #دنباله‌دار سی/۲۰۱۵ ئی‌آر۶۱ (پان‌استارز) را هم می‌توانید در این تصویر، در گوشه‌ی پایین، سمت چپ چارچوب ببینید.

#apod #خوشه_باز
https://goo.gl/xXyvvw
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/Pleiades.html
—-------------------------------------------------

کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«گل رز "کارولینه هرشل"»
—----------------------------

خوشه‌ی ستاره‌ای ان‌جی‌سی ۷۷۸۹ را در یک بخش پرستاره از کهکشان راه شیری، در راستای #صورت_فلکی_ذات‌الکرسی (خداوند اورنگ) با فاصله‌ای نزدیک به ۸۰۰۰ سال نوری دورتر از زمین می‌توان یافت.

این خوشه که ترکیب ستارگان و فضای تهی به آن نمایی همچون گل سرخ (رُز) داده، در اواخر سده‌ی ۱۸ میلادی در رصدها و کاوش‌های ژرفای فضای کارولینه لوکرشیا هرشل (خواهر ویلیام هرشل) یافته شد و از همین رو به نام "رُز کارولینه" هم شناخته می‌شود.

این خوشه‌ی ستاره‌ایِ باز یا خوشه‌ی ستاره‌ای کهکشانی که بر پایه‌ی برآوردها تنها ۱.۶ میلیارد سال از زندگیش می‌گذرد، سن خود را نیز به نمایش گذاشته است [به دلیل جایگاه خوشه‌های باز در صفحه‌ی کهکشان، به آنها خوشه‌ی ستاره‌ای کهکشانی هم می‌گویند-م].

می‌شود گفت همه‌ی ستارگان آن در یک زمان به دنیا آمده‌اند، ولی درخشان‌ترین و پرجرم‌ترین آنها با سرعت بیشتری سوخت هیدروژن هسته‌‌ی خود را به پایان رسانده‌اند. این ستارگان در روند تکامل و فرگشتشان، از ستارگان رشته‌ی اصلی (مانند خورشید) به چندین غول سرخی تبدیل شده‌اند که در این نمای دوست‌داشتنی، به رنگی مایل به زرد دیده می‌شوند.

اخترشناسان با سنجیدن درخشش و رنگ ستارگان خوشه می‌توانند جرم و در نتیجه سن آنهایی را که تازه گام "رشته‌ی اصلی" را به پایان برده و به "غول سرخ" تبدیل شده‌اند اندازه بگیرند.

رز کارولینه که نزدیک مرکز این نمای تلسکوپی گسترده-میدان دیده می‌شود، بیش از ۵۰ سال نوری پهنا دارد و حدود نیم درجه از آسمان (هم‌ارز اندازه‌ی زاویه‌ای ماه) را می‌پوشاند.
#apod #خوشه_باز
https://goo.gl/JQ57Et
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/11/CarolineRose.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies

«جرمی که به مدت چهار سده در نور خیره‌کننده‌ یک ستاره پنهان شده بود»
—---------------------------------------------------------------—

اگر در چند هفته‌ی گذشته آسمان شب را نگاه کرده باشید، احتمالا چشمتان به ستاره‌ای پرنور نزدیک صورت فلکی شکارچی افتاده است. این شباهنگ است، درخشان‌ترین ستاره‌ی آسمان سیاره‌ی زمین که تقریبا در همه جا، به جز مناطق شمالگان دیده می‌شود. این ستاره در حقیقت یک سامانه‌ی دوتایی، و با فاصله‌ی تنها ۸ سال نوری، یکی از نزدیک‌ترین ستارگان به زمینست.

شباهنگ از دیرباز برای مصریان باستان شناخته شده و نقش مهمی در زمان‌سنجی و کشاورزی برایشان داشته- بازگشت آن به آسمان نشانه‌ی طغیان سالانه‌ی رود نیل بوده. در اسطوره‌های یونان باستان هم شباهنگ نشانگر چشم سگ بزرگ آسمان [#صورت_فلکی_سگ_بزرگ] که پا به پای شکارچی آسمان [صورت فلکی شکارچی] پیش می‌رفته بوده.

ستارگان پرنوری مانند شباهنگ برای اخترشناسان هم موهبتند و هم دردسر. آنها از سویی به اندازه‌ی کافی روشن دیده می‌شوند که اخترشناسان بتوانند ویژگی‌هایشان را بررسی‌کنند، و از سوی دیگر با نور خیره‌کننده‌ی خود جلوی دیده شدن اجرام دیگری که از بخت بدشان در آسمان با آنها همسایه شده‌اند را می‌گیرند.

به همین دلیل است که اخترشناس آماتور، هرالد کایزر از کارلسروهه در جنوب باختر آلمان، به هنگام گرفتن این عکس در روز ۱۰ ژانویه، چهره‌ی #شباهنگ را پوشانده است.

با پوشاندن شباهنگ و حذف پرتوی مزاحمش، چیزی جالب در سمت چپ آن پدیدار شد: خوشه‌ی ستاره‌ای "گایا ۱"، که نخستین بار همین پارسال با بهره از داده‌های ماهواره‌ی اروپایی گایا (Gaia) شناسایی شده بود [با دایره نشان داده شده].

گایا ۱ یک #خوشه‌_باز است- خانواده‌ای از ستارگان که همگی همزمان [و از یک ابر ستاره‌زا] به دنیا آمده‌اند و با نیروی گرانشی اندکی کنار هم مانده‌اند. فاصله‌ی این خوشه از ما ۱۵۰۰۰ سال نوریست و همسایگی شانسی آن با ستاره‌ی درخشان و نزدیک (شباهنگ) باعث شده بود از چشم نسل‌های پیشین اخترشناسانی که در همه‌ی چهار سده‌ی گذشته آسمان را با تلسکوپ‌هایشان می‌کاویدند پنهان بماند. ولی نتوانست خود را از چشم جستجوگر گایا، که تاکنون از بیش از ۱ میلیارد ستاره از ستارگان کهکشان راه شیری نقشه برداشته پنهان بماند.
https://goo.gl/hQoxqk
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/02/Gaia1.html
—-------------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky