«زادگاه یک فراغول»
—------------------
نور با سرعت ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه در فضا به پیش می‌رود! اخترشناسان با بهره از این سرعت سرسام‌آور، یکایی به نام "سال نوری" برای اندازه‌گیری فاصله‌های کیهانی پدید آورده‌اند که به دلیل نام گمراه‌کننده‌اش، گاهی با یکای زمان اشتباه گرفته می‌شود. یک سال نوری در واقع یکای طول اخترشناسی است و به عنوان مسافتی که نور در یک سال می‌پیماید تعریف می‌شود. این مسافت چیزی هم‌ارز ۹ تریلیون کیلومتر است... عددی که برای کاربرد کمی سخت و سنگین است!
با این حساب، ۱۵۰۰۰ سال نوری شاید فاصله‌ی بسیار بزرگی به نظر آید ولی در همسنجی با گستردگی جهان هستی، بسیار نزدیک است. در حقیقت جرمی که ۱۵ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد حتی بیرون از کهکشان خودمان، راه شیری هم نیست. این فاصله را برای نمونه آوردیم چون فاصله‌ی میان ما و یک ابرخوشه‌ی ستاره‌ای باز جوان به نام وسترلاند ۱ در #صورت_فلکی_آتشدان است، جایگاه یکی از بزرگ‌ترین ستارگان شناخته شده تا به امروز. عکسی که اینجا می‌بینید به تازگی با کمک #تلسکوپ_فضایی_هابل ناسا از این ابرخوشه گرفته شده.
ستارگان بر پایه‌ی طیف، دمای سطح، و درخشندگی‌شان رده‌بندی می‌شوند. اخترشناسان به هنگام بررسی و رده‌بندی ستارگان خوشه‌ی وسترلاند ۱، به وجود یکی از بزرگ‌ترین ستارگان شناخته شده پی برده و در آغاز آن را وسترلاند ۱-۲۶ نامیدند. این ستاره یک #ابرغول سرخ است (هرچند گاهی به عنوان #فراغول نیز از آن یاد می‌شود)، با شعاع بیش از ۱۵۰۰ برابر خورشید. اگر ستاره‌ی وسترلاند ۱-۲۶ به جای خورشید در سامانه‌ی خورشیدی بود، تا آن سوی مدار مشتری را می‌توانست با پیکره‌اش پر کند.
گمان می‌رود بیشتر ستارگان وسترلاند ۱ در یک فعالیت ستاره‌فشانی به دنیا آمدند، این بدان معناست که سن و همنهش (ترکیب) یکسان دارند. این خوشه از دید اخترشناسی خوشه‌ای به نسبت جوان است، زیرا با داشتن سنی حدود ۳ میلیون سال، در همسنجی با خورشیدِ ۴.۶ میلیاردساله‌ی ما نوزادی بیش نیست.
#خوشه_باز
https://goo.gl/UyUATH
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/Westerlund1-26.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------
نور با سرعت ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه در فضا به پیش می‌رود! اخترشناسان با بهره از این سرعت سرسام‌آور، یکایی به نام "سال نوری" برای اندازه‌گیری فاصله‌های کیهانی پدید آورده‌اند که به دلیل نام گمراه‌کننده‌اش، گاهی با یکای زمان اشتباه گرفته می‌شود. یک سال نوری در واقع یکای طول اخترشناسی است و به عنوان مسافتی که نور در یک سال می‌پیماید تعریف می‌شود. این مسافت چیزی هم‌ارز ۹ تریلیون کیلومتر است... عددی که برای کاربرد کمی سخت و سنگین است!
با این حساب، ۱۵۰۰۰ سال نوری شاید فاصله‌ی بسیار بزرگی به نظر آید ولی در همسنجی با گستردگی جهان هستی، بسیار نزدیک است. در حقیقت جرمی که ۱۵ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد حتی بیرون از کهکشان خودمان، راه شیری هم نیست. این فاصله را برای نمونه آوردیم چون فاصله‌ی میان ما و یک ابرخوشه‌ی ستاره‌ای باز جوان به نام وسترلاند ۱ در #صورت_فلکی_آتشدان است، جایگاه یکی از بزرگ‌ترین ستارگان شناخته شده تا به امروز. عکسی که اینجا می‌بینید به تازگی با کمک #تلسکوپ_فضایی_هابل ناسا از این ابرخوشه گرفته شده.
ستارگان بر پایه‌ی طیف، دمای سطح، و درخشندگی‌شان رده‌بندی می‌شوند. اخترشناسان به هنگام بررسی و رده‌بندی ستارگان خوشه‌ی وسترلاند ۱، به وجود یکی از بزرگ‌ترین ستارگان شناخته شده پی برده و در آغاز آن را وسترلاند ۱-۲۶ نامیدند. این ستاره یک #ابرغول سرخ است (هرچند گاهی به عنوان #فراغول نیز از آن یاد می‌شود)، با شعاع بیش از ۱۵۰۰ برابر خورشید. اگر ستاره‌ی وسترلاند ۱-۲۶ به جای خورشید در سامانه‌ی خورشیدی بود، تا آن سوی مدار مشتری را می‌توانست با پیکره‌اش پر کند.
گمان می‌رود بیشتر ستارگان وسترلاند ۱ در یک فعالیت ستاره‌فشانی به دنیا آمدند، این بدان معناست که سن و همنهش (ترکیب) یکسان دارند. این خوشه از دید اخترشناسی خوشه‌ای به نسبت جوان است، زیرا با داشتن سنی حدود ۳ میلیون سال، در همسنجی با خورشیدِ ۴.۶ میلیاردساله‌ی ما نوزادی بیش نیست.
#خوشه_باز
https://goo.gl/UyUATH
—---------------------------------------------—
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/03/Westerlund1-26.html
—-------------------------------------------------
به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«انبوهی از ستارگان غول‌پیکر»
—------------------------—
خوشه‌ی ستاره‌ای وسترلاند ۱ (یا وسترلوند ۱) جایگاه برخی از بزرگ‌ترین و پرجرم‌ترین ستارگانِ شناخته شده است. این خوشه را بیش از همه با ستاره‌ی وسترلاند ۱-۲۶ می‌شناسیم، یک ابرغول سرخِ به اندازه‌ای بزرگ که اگر در جایگاه خورشید ما قرار داده شود، تا آن سوی مدار مشتری را هم در بر خواهد گرفت.
این خوشه‌ی جوان در بر دارنده‌ی ۳ ابرغول سرخ دیگر، ۶ فراغول زرد و ۲۴ ستاره‌ی ولف رایه نیز هست، به همراه چندین ستاره‌ی باز هم نامعمول‌تر که هنوز در دست بررسی هستند.
وسترلاند ۱ با داشتن فاصله‌ی ۱۵۰۰۰ سال نوری از زمین، یک خوشه‌ی به نسبت نزدیک بوده و آزمایشگاهی خوب برای بررسی رشد و دگرگونی ستارگان بزرگ در اختیار اخترشناسان نهاده است.
این تصویر را تلسکوپ فضایی هابل از وسترلاند ۱ که در صورت فلکی جنوبی آتشدان جای دارد گرفته. این خوشه اگرچه اکنون به عنوان یک "ابر"خوشه‌ی باز رده‌بندی شده، ولی شاید تا چند میلیارد سال دیگر به یک خوشه‌ی کروی کم‌جرم تبدیل شود.
#صورت_فلکی_آتشدان #خوشه_باز #apod
https://goo.gl/3SwZqT
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/Westerlund1.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
—------------------------—
خوشه‌ی ستاره‌ای وسترلاند ۱ (یا وسترلوند ۱) جایگاه برخی از بزرگ‌ترین و پرجرم‌ترین ستارگانِ شناخته شده است. این خوشه را بیش از همه با ستاره‌ی وسترلاند ۱-۲۶ می‌شناسیم، یک ابرغول سرخِ به اندازه‌ای بزرگ که اگر در جایگاه خورشید ما قرار داده شود، تا آن سوی مدار مشتری را هم در بر خواهد گرفت.
این خوشه‌ی جوان در بر دارنده‌ی ۳ ابرغول سرخ دیگر، ۶ فراغول زرد و ۲۴ ستاره‌ی ولف رایه نیز هست، به همراه چندین ستاره‌ی باز هم نامعمول‌تر که هنوز در دست بررسی هستند.
وسترلاند ۱ با داشتن فاصله‌ی ۱۵۰۰۰ سال نوری از زمین، یک خوشه‌ی به نسبت نزدیک بوده و آزمایشگاهی خوب برای بررسی رشد و دگرگونی ستارگان بزرگ در اختیار اخترشناسان نهاده است.
این تصویر را تلسکوپ فضایی هابل از وسترلاند ۱ که در صورت فلکی جنوبی آتشدان جای دارد گرفته. این خوشه اگرچه اکنون به عنوان یک "ابر"خوشه‌ی باز رده‌بندی شده، ولی شاید تا چند میلیارد سال دیگر به یک خوشه‌ی کروی کم‌جرم تبدیل شود.
#صورت_فلکی_آتشدان #خوشه_باز #apod
https://goo.gl/3SwZqT
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/06/Westerlund1.html
—-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram: @onestar_in_sevenskies
«تزیینات کریسمس در فضا»
—----------------------------
https://goo.gl/hPGajS
تلسکوپ فضایی هابل چند روز پیش چیزی که مانند تزیینات رنگین کریسمس در فضا است را به تصویر کشیده.
این چیز در واقع ان‌جی‌سی ۶۳۲۶ است، یک #سحابی_سیاره‌نما با رشته‌های برافروخته از گازهای بیرون‌زده که از نور یک ستاره‌ی رو به مرگ در مرکزش روشن شده‌اند.
زمانی که یک ستاره پیر شده و وارد گام غول سرخ زندگی می‌شود، لایه‌های بیرونی‌اش را به فضا پس می‌زند و هسته‌اش به شکل یک ستاره کوتوله‌ی سفید فشرده و چگال بر جا می‌ماند. گاهی این برون‌ریزی‌ها ساختارهای یکپارچه و زیبایی از گاز برافروخته با الگوی متقارن پدید می‌آورند، ولی ان‌جی‌سی ۶۳۲۶ بسیار پراکنده‌تر است.
این جرم حدود ۱۱۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در #صورت_فلکی_آتشدان دیده می‌شود.
سحابی‌های سیاره‌نما (یا سیاره‌ای) یکی از راه‌های اصلی برای پراکنده شدن عنصرهای سنگین‌تر از هیدروژن و هلیومی که در دل ستارگان ساخته می‌شوند. برخی از این موادِ بیرون‌زده که در فضا پراکنده شده‌اند می‌توانند بعدها ستارگان و سیاره‌های تازه‌ای را بسازند.
[خواندید: * ذره ذره وجود ما از کجا آمده؟ (https://goo.gl/FhYefD)]
این تصویر از همگذاری عکس‌هایی درست شده که #تلسکوپ_فضایی_هابل با بهره از دوربین سیاره‌ای میدان‌گسترده‌ی شماره ۲ی خود گرفته. رنگ‌های آبی و سرخ زنده‌ای که در تصویر دیده می‌شود نشانگر تابش موادی مانند اکسیژن و هیدروژن یونیده هستند که پرتوهای فرابنفش پرانرژی ستاره‌ی همچنان داغ مرکزی آنها را برافروخته و روشن کرده.
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/NGC6326.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—----------------------------
https://goo.gl/hPGajS
تلسکوپ فضایی هابل چند روز پیش چیزی که مانند تزیینات رنگین کریسمس در فضا است را به تصویر کشیده.
این چیز در واقع ان‌جی‌سی ۶۳۲۶ است، یک #سحابی_سیاره‌نما با رشته‌های برافروخته از گازهای بیرون‌زده که از نور یک ستاره‌ی رو به مرگ در مرکزش روشن شده‌اند.
زمانی که یک ستاره پیر شده و وارد گام غول سرخ زندگی می‌شود، لایه‌های بیرونی‌اش را به فضا پس می‌زند و هسته‌اش به شکل یک ستاره کوتوله‌ی سفید فشرده و چگال بر جا می‌ماند. گاهی این برون‌ریزی‌ها ساختارهای یکپارچه و زیبایی از گاز برافروخته با الگوی متقارن پدید می‌آورند، ولی ان‌جی‌سی ۶۳۲۶ بسیار پراکنده‌تر است.
این جرم حدود ۱۱۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در #صورت_فلکی_آتشدان دیده می‌شود.
سحابی‌های سیاره‌نما (یا سیاره‌ای) یکی از راه‌های اصلی برای پراکنده شدن عنصرهای سنگین‌تر از هیدروژن و هلیومی که در دل ستارگان ساخته می‌شوند. برخی از این موادِ بیرون‌زده که در فضا پراکنده شده‌اند می‌توانند بعدها ستارگان و سیاره‌های تازه‌ای را بسازند.
[خواندید: * ذره ذره وجود ما از کجا آمده؟ (https://goo.gl/FhYefD)]
این تصویر از همگذاری عکس‌هایی درست شده که #تلسکوپ_فضایی_هابل با بهره از دوربین سیاره‌ای میدان‌گسترده‌ی شماره ۲ی خود گرفته. رنگ‌های آبی و سرخ زنده‌ای که در تصویر دیده می‌شود نشانگر تابش موادی مانند اکسیژن و هیدروژن یونیده هستند که پرتوهای فرابنفش پرانرژی ستاره‌ی همچنان داغ مرکزی آنها را برافروخته و روشن کرده.
—----------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2017/12/NGC6326.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
«قلب سرخ اژدها در آتشدان»
—-------------------------
این ابر کیهانی گسترده با پیکره‌ی شگفت‌انگیزش حدود ۷ درجه، هم‌ارز ۱۴ قرص کامل ماه را در آسمان سیاره‌ی زمین، در راستای صورت فلکی جنوبی آتشدان می‌پوشاند.
این ابر که با عنوان آرسی‌دبلیو ۱۱۴ رده‌بندی شده، ساختاری رشته‌ای دارد که به سختی به تصویر کشیده می‌شود و در این تصویر تلسکوپی موزاییکی، آن را به کمک پرتوهای سرخ‌فامی که از اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن درونش می‌تابد می‌توانیم ببینیم.
در حقیقت آرسی‌ددبلیو ۱۱۴ یک #پسماند_ابرنواختر است- بازمانده‌ی انفجار یک ستاره‌ی بزرگ. موج‌های شوک انفجار که همچنان در فضا پیش می‌روند، با برخورد به مواد میان ستاره‌ای پیرامون و روبیدن آنها چنین رشته‌های گسیلشی گسترده‌ای را پدید آورده‌اند.
برآوردهای استوار فاصله‌ی این #سحابی_گسیلشی از زمین را بیش از ۶۰۰ سال نوری نشان داده‌اند که بر این پایه، قطرش حدود ۱۰۰ سال نوری می‌شود.
نور ابرنواختری که آرسی‌دبلیو ۱۱۴ را پدید آورد حدود ۲۰ هزار سال پیش به زمین رسید. به تازگی هم یک ستاره‌ی نوترونی [چرخان] یا تپ‌اختر که بازمانده‌ی هسته‌ی رمبیده‌ی آن ستاره‌ی منفجر شده است در آن شناسایی شده.
#apod #صورت_فلکی_آتشدان
https://goo.gl/B5ZVnZ
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/ap180111.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies
—-------------------------
این ابر کیهانی گسترده با پیکره‌ی شگفت‌انگیزش حدود ۷ درجه، هم‌ارز ۱۴ قرص کامل ماه را در آسمان سیاره‌ی زمین، در راستای صورت فلکی جنوبی آتشدان می‌پوشاند.
این ابر که با عنوان آرسی‌دبلیو ۱۱۴ رده‌بندی شده، ساختاری رشته‌ای دارد که به سختی به تصویر کشیده می‌شود و در این تصویر تلسکوپی موزاییکی، آن را به کمک پرتوهای سرخ‌فامی که از اتم‌های یونیده‌ی هیدروژن درونش می‌تابد می‌توانیم ببینیم.
در حقیقت آرسی‌ددبلیو ۱۱۴ یک #پسماند_ابرنواختر است- بازمانده‌ی انفجار یک ستاره‌ی بزرگ. موج‌های شوک انفجار که همچنان در فضا پیش می‌روند، با برخورد به مواد میان ستاره‌ای پیرامون و روبیدن آنها چنین رشته‌های گسیلشی گسترده‌ای را پدید آورده‌اند.
برآوردهای استوار فاصله‌ی این #سحابی_گسیلشی از زمین را بیش از ۶۰۰ سال نوری نشان داده‌اند که بر این پایه، قطرش حدود ۱۰۰ سال نوری می‌شود.
نور ابرنواختری که آرسی‌دبلیو ۱۱۴ را پدید آورد حدود ۲۰ هزار سال پیش به زمین رسید. به تازگی هم یک ستاره‌ی نوترونی [چرخان] یا تپ‌اختر که بازمانده‌ی هسته‌ی رمبیده‌ی آن ستاره‌ی منفجر شده است در آن شناسایی شده.
#apod #صورت_فلکی_آتشدان
https://goo.gl/B5ZVnZ
—-------------------------------------------------
برای دیدن پیوندها، می توانید این مطلب را در خود وبلاگ بخوانید:
http://www.1star7sky.com/2018/01/ap180111.html
—-------------------------------------------------
کانال یک ستاره در هفت آسمان:
@onestar_in_sevenskies