#افق_رویداد
#علمی

⭕️‍ جاودانگی و راز جانوری که پیر نمی‌شود

«هیدر» جانوری آبزی است که هرگز پیر نمی‌شود. راز عمر جاویدان این جانور در یک چیز است: «توانایی بازسازی سلولی»

پیری فرآیندی پیشرونده است که در طی آن تغییراتی در روند فعالیت‌های فیزیولوژیکی در طول عمر یک ارگانیسم رخ می‌دهد که سبب کاهش توانایی‌های جسمانی و افزایش حساسیت به چالش‌های زیست محیطی و آسیب‌های فیزیکی به پیکرش می‌شود.

اغلب موجودات زنده به‌خصوص جانوران در طول عمرشان با پدیده پیری مواجه هستند که می‌تواند آنها را ناتوان کند و درنهایت سبب مرگشان شود. به همین علت اغلب جانوران اگر در اثر بیماری یا حادثه نمیرند با رسیدن به سنین پیری جان خود را از دست می‌دهند.

سرعت پیری در میان جانوران مختلف متفاوت است و طیفی از زندگی چند روزه در حشرات تا حیات ۲۰۰ ساله در نهنگ‌های قطبی را شامل می‌شود. انسان در میانه این طیف قرار دارد و در عصر حاضر و با توجه به پیشرفت‌های علم پزشکی قادر است تا به سن ۱۰۰ سالگی نیز برسد.

انسان جانوری دارای اندیشه است و میل به جاودانگی در او همواره وجود داشته و به همین سبب از زمان‎های دیرین تاکنون به دنبال راه‌هایی برای رسیدن به این آرزوی خود یعنی کشف رازهای جاودانگی و زندگی ابدی است.

آرزوی نامیرایی و عمر جاویدان به دوران اساطیری بازمی‌گردد. تلاش برای رسیدن به عمر جاویدان را می‌توان در آثار نویسندگان باستانی چون هومر یافت، آرزویی که هنوز بعد از گذشت چند هزار سال در انسان امروزی وجود دارد ولی تاکنون از دستیابی به آن عاجز مانده است.

با این حال جانورانی کوچک و مهجور چون هیدر در محیط زیست ما وجود دارند که هرگز پیر نمی‌شوند و نمی‌میرند. هیدر جانوری کوچک و سرده‌ای از شاخه گزنده‌تباران است. این جانوران آبزی که طول آنان حداکثر به ۱۰ میلی‌متر می‌رسد، بومی مناطق معتدل و گرمسیر هستند. این جانور به دلیل توانایی فوق‌العاده در بازسازی سلولی قادر است عمر جاویدان بیابد.

این جانور شکارچی ساکن آب‌های شیرین می‌تواند حرکت کند ولی در اغلب مواقع ساکن است. هیدر سر و مغز ندارد و تنها دارای تارهای عصبی در طول بدنش است. این موجود دارای کیسه گوارش یک سویه است که پس از شکار طعمه آن را به دهان خود وارد، هضم می‌کند و مواد زائد را از دهانش خارج می‌کند.

در شرایط مساعد زیستی این جانور از طریق غیرجنسی و به صورت جوانه زدن تولید مثل می‌کند و در زمان سخت شدن شرایط زیستی با انجام لقاح جنسی به تکثیر خود دست می‌زند. علت آمیزش جنسی در شرایط بد زیستی افزایش گنجینه ژنی و تولید نسل‌هایی است که نسبت به شرایط محیطی مقاوم‌تر هستند.

راز عمر ابدی هیدر در سلول‌های ساده آن است که قادرند تا یک چرخه زیستی را طی کند. سلول‌هایی با توانایی تقسیم بالا که می‌توان آنها را نوعی سلول‌ بنیادی خواند که به او این توانایی را اعطا می‌کند تا عمری جاودان بیابد. در بدن انسان و سایر جانوران نیز سلول‌های بنیادی وجود دارد که در مواقع لازم با تقسیم و تمایز سلولی جایگزین سلو‌ل‌های مرده می‌شوند و به ترمیم بافت‌های آسیب دیده کمک می‌کنند.

سلول‌های موجودات در طی عمرشان پیر می‌شوند و قابلیت انجام فعالیت‌های خود را از دست می‌دهند و نهایتا می‌میرند. این سلول‌ها به تدریج با سلول‌های دیگری جایگزین می‌شوند تا موجود زنده بتواند به حیات خود ادامه دهد. با افزایش سن موجودات زنده میزان بیشتری از سلول‌های پیکرش از بین می‌رود و به مقدار کمتری جایگزین می‌شود که نتیجه آن پیری و سرانجام از کار افتادگی بافت‌ها، اندام‌ها و نهایتا مرگ است. اگر بتوان راهی یافت که در آن جایگزینی سلول‌های مرده کاهش نیابد، انسان می‌تواند به دستیابی به عمر طولانی امیدوار باشد.

مطالعه روی حیواناتی مانند هیدر و کشف رازهای مرتبط با چگونگی تقسیم سلولی بدون فرسایش می‌تواند کمک کند که انسان به آرزوی دیرین خود یعنی طول عمر جاویدان برسد. پرسش اینجاست که آیا انسان خواهد توانست روزی پیری و مرگ را شکست دهد و تا ابد زیست کند؟
آنا
🌎 @ofoghroydadd

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Hydra_(genus)

#جاودانگی #پیری #هیدر

‍ #افق_رویداد
#فناوری

استاد دانشگاه منچستر مطرح کرد

👌 «آپلود مغز روی رایانه برای جاودانه شدن؟!»

یک استاد دانشگاه منچستر می‌گوید، آپلود مغز روی یک رایانه برای رسیدن به جاودانگی به زودی می‌تواند به واقعیت تبدیل شود. ادعای پرفسور برایان کاکس، فیزیکدان کوانتومی و استاد دانشگاه منچستر ممکن است جدیدترین داستان علمی تخیلی به نظر بیاید، اما آپلود مغز روی یک رایانه برای رسیدن به جاودانگی به زودی می‌تواند تبدیل به واقعیت شود.

پروفسور "برایان کاکس" در مصاحبه جدید خود در مورد "تکینگی تکنولوژیک" به مواردی قابل تامل اشاره کرد.

کاکس گفت که این تکنیک به نام "تکینگی تکنولوژیک" می‌تواند زودتر از آنچه تصور می‌شود، در دسترس باشد.

وی می‌گوید که هیچ دلیلی نمی‌بیند که چرا هوش انسان نتواند توسط رایانه‌ها شبیه‌سازی شود، گرچه زمان مشخصی را برای وقوع این اتفاق ذکر نکرد.

پروفسور کاکس در مورد تلفیق انسان با ماشین طی مصاحبه با "The Sun Online" صحبت کرد.

وی گفت: هیچ دلیلی برای اینکه نتوان هوش انسانی را شبیه سازی کرد، پیدا نمی‌کنم، علاوه بر این که طبق فیزیک کوانتومی (رشته‌ای که او در آن تخصص دارد) ایجاد هوش مصنوعی واقعی قطعا امکان پذیر است.

تکینگی تکنولوژیکی یک روش است که به گفته کارشناسان می‌تواند در آینده برای تبدیل ذهن فرد به داده‌های دیجیتال و آپلود آن روی یک کامپیوتر بسیار قدرتمند استفاده شود.

این کار به شما این امکان را می‌دهد که در یک جهان از تجربیات مجازی بی‌حد و حصر زندگی کنید و به جاودانگی حقیقی برسید.

پروفسور کاکس گفت: من فکر نمی‌کنم که ذهن مردم متفاوت از کامپیوترها باشد.

پروفسور کاکس در آرزو و ادعای خود تنها نیست. سال پیش، "ری کورزویل"، مدیر مهندسی گوگل، پیش بینی کرد که در 30 سال آینده، انسان‌ها قادر خواهند بود کل ذهن خود را به رایانه‌ها منتقل کنند و از لحاظ دیجیتالی جاودانه شوند.

کورزویل همچنین ادعا کرد که قسمت‌های بیولوژیکی بدن ما با قطعات مکانیکی جایگزین خواهد شد و این امر ممکن است تا اوایل سال 2100 اتفاق بیفتد.

وی گفت: بر اساس برآوردهای محافظه کارانه از میزان محاسبات، شما نیاز دارید که یک مغز انسان را شبیه سازی کنید، ما قادر خواهیم بود که محدوده هوش‌مان را یک میلیارد برابر کنیم.

الون ماسک مدیر عامل شرکت تسلا و SpaceX هم در مورد "تکینگی تکنولوژیکی" با این دو نفر هم نظر است.

پروفسور ریچارد جونز معاون پژوهشی تحقیق و نوآوری در دانشگاه شفیلد، در یک مقاله که اخیرا منتشر کرده برخی از مشکلات جدی این ایده را مطرح کرد.

وی می‌گوید: برای تکرار و پیاده‌سازی ذهن به صورت دیجیتالی، ما باید نقشه هر یک از این اتصالات را ترسیم کنیم، چیزی که فراتر از توانایی‌های فعلی ما است. حتی اگر ما بتوانیم یک "الگوی سیم‌کشی" برای یک مغز زنده ایجاد کنیم، اطلاعات‌مان برای دریافتن نحوه عملکرد آن کافی نیست. زیرا باید دقیقا مشخص کنیم که چگونه نورونها در هر یک از اتصالات ارتباط برقرار می‌کنند، و این موضوع در مورد جزئیات مولکولی است.

وی افزود: ما حتی نمی‌دانیم که چند مولکول در مغز وجو دارد، چه رسد به اینکه چه تعداد از آنها برای عملکرد آن حیاتی است. اما پاسخ هر چه که باشد، برای تکرار و پیاده سازی روی یک کامپیوتر تعداد زیادی است. افزایش قابل توجه قدرت کامپیوترها نمی‌تواند هنوز ما را به شبیه سازی مغز در سطح مولکول‌های فردی نزدیک کند. بنابراین شبیه سازی مغز تنها در صورتی ممکن است که ما بتوانیم عملیات‌های دیجیتالی و منطقی آن را از جزییات مولکولی درهم‌پیچیده تجزیه کنیم.

"مارتین راتبلات" در حال توسعه این تکنولوژی است و در حال حاضر یک کلون رباتیک بی نظیر از انسان ایجاد کرده است که یک نمونه اولیه از این تکنولوژی است.

ربات ظاهرا ایده‌ها و شخصیت یک فرد را با ایجاد یک پایگاه اطلاعاتی از خاطرات، باورها و افکار خود همراه با اطلاعاتی که در رسانه‌های اجتماعی و وبلاگ‌ها به اشتراک گذاشته، بیان می‌کند.

این اجازه می‌دهد تا این ربات به نام "Bina48"، مثل یک شخص واقعی و زنده به بیان نظرات و تعامل در مکالمات بپردازد.

راتبلات معتقد است که این «کلونهای ذهن» در نهایت می‌توانند برای کمک به تعاملات اجتماعی افرادی که تنها زندگی می‌کنند و حتی کمک به بازسازی شخصیتهای مردم پس از مرگشان مورد استفاده قرار گیرد.

وی می‌گوید که در نهایت مردم ممکن است بتوانند کلونهای ذهن خود را بر روی گوشی‌های هوشمندشان حمل کنند.

کلون ذهن یک کپی دیجیتالی از ذهن شما در خارج از بدن شما است.

🌎 @ofoghroydadd

#جاودانگی

‍‍ #افق_رویداد
#علمی


🎥 آیا ما انسان‌ها باید پیر شویم و بمیریم؟

انسان‌ها پیر می‌شوند. هیچ انسانی تا بحال وجود نداشته که پیر نشود. البته روند #پیر شدن در بین موجودات، همگانی نیست و بسیاری از موجودات مثل خوکچه هندی برهنه پیر نمی‌شوند و با گذشت سالهای متمادی، سلولهای آنها جوان میماند. همچنین در لابستر و یا نوعی درخت کاج و... روند پیری وجود ندارد. به نظر می‌رسد که در این موجودات، کلاهک کروموزومی تلومر قدرت بازسازی دارد. هربار که سلولها تقسیم می‌شوند تا جایگزین سلولهای پیر شوند، مقداری از DNA خود را از دست می‌دهند، که معمولا از انتهای کروموزوم و مربوط به کلاهک تلومر می‌باشد که مهم نیستند. ولی پس از مدتی این کلاهک به قدری کوتاه می‌شود که سلول توانایی از دست دادنDNA بیشتری را ندارد و تقسیم سلولی متوقف میگردد. در موجوداتی که روند پیری وجود ندارد، آنزیم بازسازی تلومر به میزان بالایی وجود دارد. تعدادی از سلولهای بدن انسان قادر به ساخت این آنزیم می‌باشند، ولی بیش‌تر سلولهای انسان این آنزیم را ندارند. البته در انسان تقسیم زیاد سلولی شانس ابتلا به سرطان را بیش‌تر می‌کند و در موجوداتی مثل خوکچه برهنه، در برابر سرطان مقاومت وجود دارد . عروس دریایی حتی روند پیری را برعکس کرده و جوان می‌شود. البته به نظر می‌رسد که در انسان این روند ممکن است آنطور که انتظار داریم پیش نرود، و سبب تبدیل سلولهای مغز به سلول پوست یا ماهیچه گردد، یا حتی موجب پاک شدن حافظه انسان شود! در هر حال برخی از موجودات ممکن است جاودانه باشند ولی فناناپذیر نیستند، چون می‌توان روند پیری را متوقف کرد ولی جلوی مرگ را نمیتوان گرفت.

ترجمه ساینا

🌎 @ofoghroydadd

#جاودانگی

#افق_رویداد
#علمی


♻️ آیا سرمازیستی انسان را جاودانه می‌کند؟



سرمازیستی، به عنوان یکی از راه‌های تحت بررسی برای تحقق #جاودانگی توجه بسیاری از متخصصان را به خود معطوف داشته است.
#سرمازیستی (cryonics)‌، تلاشی برای کاهش دمای بدن شخص و قرار گرفتن در حالت انجماد است تا زمانی که درمانی برای دلیل مرگ او کشف شود. در این روش، تمام سلول‌های زنده، بافت‌ها، اندامها و یا کل بدن برای جلوگیری از فروپاشی، در دمای بسیار پایین محافظت می‌شوند. در این فرآیند، تمام خون بدن را تخلیه و آن را منجمد می‌کنند. در این روش، برگشت به زندگی برای بیمار ممکن نیست و این کار تنها برای آینده و فناوری آینده انجام می‌شود.

ایده سرمازیستی یا انجماد پس از مرگ، نخستین بار در سال 1960 توسط "رابرت اتینگر" مطرح شد. این استاد آمریکایی در کتاب خود با نام "چشم‌انداز جاوانگی" ادعا کرد که شاید #مرگ ، یک فرآیند برگشت‌پذیر باشد.

در ژانویه سال 1967، "جیمز بدفورد"، استاد روانشناسی "دانشگاه کالیفرنیا" در آمریکا، اولین گام را به سوی بازگشت به زندگی برداشت و برای انجام دادن این کار داوطلب شد. در آن روز، بدفورد، اولین نفری بود که در حالت تعلیق سرمازیستی، منجمد و در دمای منفی 321 درجه فارنهایت، در نیتروژن مایع غوطه‌ور شد.  

با استفاده از روش سرمازیستی، شاید بتوان در آینده افراد را پس از مرگ نیز دوباره به زندگی بازگرداند و حتی بیماری‌هایی که سبب مرگ آنها شده را درمان کرد اما در حال حاضر چنین فناوری وجود ندارد.

این فرآیند شامل سه مرحله کلیدی، در زمانی است که مرگ فرد به طور رسمی و قانونی اثبات شده باشد. ‌در حال حاضر، انجام فرآیند انجماد در صورتی قانونی است که به محض از دنیا رفتن شخص صورت گیرد تا از آسیب مغزی پیشگیری شود.

در مرحله نخست، بدن فرد مرده بلافاصله در حمام یخ قرار داده می‌شود. در همان زمان، از ماسک تهویه برای ادامه ارائه اکسیژن به اندام‌های بدن به خصوص مغز استفاده شده و از داروی ضد انعقاد "هپارین" (Heparin) و "احیای قلبی- ریوی" (CPR) خودکار برای حفظ جریان خون استفاده می شود. در همین حین، درجه حرارت بدن برای اطمینان از کاهش تدریجی مورد نظارت قرار می‌گیرد.

در مرحله بعد، بدن منجمد می‌شود به این معنی که سلول‌ها و اندام‌های آن برای تغییر در دمای فوق العاده کم آماده می‌شوند. این مرحله شامل جایگزین کردن مایعات بدن با عوامل ضد سرمازیستی است که در بدن تزریق شده و به عنوان ضد یخ عمل می‌کند و بدن را از آسیب‌های یخ زدگی محافظت می‌کند.

هنگامی که بدن برای دمای فوق‌العاده پایین و سرد آماده شد، روند سرمایشی کنترل شده آغاز می‌شود. این آخرین مرحله قبل از ذخیره سازی طولانی مدت است که خنک کردن تدریجی بدن را به دنبال دارد.

پس از آن بدن در داخل یک کیسه عایق حفاظتی و بعد در داخل یک جعبه خنک کننده که در آن نیتروژن مایع در میزان ثابت وجود دارد قرار می‌گیرد.

این روند به آرامی و در طی چند روز اتفاق می‌افتد تا زمانی که بدن به دمای منهای 200 درجه سانتیگراد برسد.

قبل یا بعد از مرحله دوم، بدن برای تکمیل این روند به نزدیک ترین مرکز ذخیره سازی انتقال داده می‌شود. هنگامی که بدن برای ذخیره سازی آماده شد، داخل یک کپسول نیتروژن مایع قرار می‌گیرد. این کپسول‌ها نیروی خود را از برق تامین نمی‌کنند؛ بنابراین هیچ‌گاه با مشکل قطع برق مواجه نخواهند شد.

روش دیگری که محققان از آن استفاده می‌کنند، "نوروپریزرویشن" (neuropreservation)  نام دارد که در آن، تنها سر فرد فوت شده منجمد و نگهداری می‌شود تا در آینده بتوان دوباره به آن جان تازه بخشید.

در ماه ژانویه امسال، "کریستوف کوچ" ، عصب‌شناس "مؤسسه فناوری کالیفرنیا" در آمریکا گفت: اگر این تغییر شیمیایی مغز، سیناپس‌های نگه‌دارنده خاطرات را از بین نبرند، فرآیند سرمازیستی، شگفت‌آور خواهد بود.

به گفته "ری کورزویل" ، دانشمند و آینده‌پژوه آمریکایی، هنگامی که جهان در هزاران قرن بعد تغییر کند، انسان به جاودانگی خواهد رسید.

در این میان، دو دلیل مطرح است که سرمازیستی را نسبت به قبل، بیشتر امکان‌پذیر می‌سازد.

نخستین دلیل، قابلیت شیشه‌مانند شدن اندام‌های بدن است. برای مثال، در فرآیند سرمازیستی، مغز به صورت مایعی شیشه‌مانند در می‌آید. به گفته پژوهشگران، انسان‌ها برای منجمد شدن و سپس آب شدن یخ‌ بدنشان، طراحی نشده‌اند. سلول‌های بدن هنگام منجمد شدن، با کریستال‌های یخی پر می‌شوند. این کریستال‌ها هنگام گسترش، دیواره‌های سلول را می‌شکنند و هنگام گرم شدن دوباره بدن، آن را منعطف می‌سازند....

ادامه 👇

🌎 @ofoghroydadd

https://goo.gl/mkP45S

#افق_رویداد
#مرگ


آیا طول عمر انسان سقف محدودی دارد؟

امید به زندگی با افزایش کیفیت زندگی و درمان‌‌های پزشکی در حال افزایش است. اما آیا محدودیتی برای طول عمر انسان‌ها وجود دارد؟ بر اساس پژوهشی که به‌تازگی در ژورنال Science منتشر شده، پاسخ به این سوال خیر است. همچنین پژوهشگران معتقدند که پس از ۱۰۵ سالگی،منحنی خطر مرگ فرد به یک خط مسطح می‌رسد، در واقع، میزان مرگ فرد بعد از ۱۰۵ سالگی، برای سال‌های بعدی ثابت باقی مي‌ماند. در سال ۱۸۲۵، بنیامین گومپرتز، جمعیت‌شناس بریتانیایی، این فرضیه را مطرح کرد که میزان مرگ‌ومیر، با افزایش سن به‌طور معنا داری افزایش پیدا می‌کند. از این رو، یک فرد ۷۰ ساله در معرض خطر مرگ بیشتری نسبت به یک فرد ۳۰ ساله قرار دارد. از آن زمان، پژوهشگران با تایید این موضوع که خطر نسبی مرگ با افزایش سن افزایش می‌یابد، اعلام کرده‌اند که خطر مرگ در واقع پس از سن خاصی کاهش می‌یابد. به‌عنوان مثال، احتمال مرگ در بین ۴۵ سالگی و ۳۵ سالگی متفاوت است، اما برای دو فرد ۱۰۰ ساله و ۱۱۰ ساله، احتمال مرگ یکسان است. کِنت واتچر، استاد جمعیت‌شناسی و آمار در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و پژوهشگر ارشد پژوهش جدید، گفت:...

ادامه مطلب در لینک زیر ↙️
https://goo.gl/jHStZd

🌎 @ofoghroydadd

#جاودانگی #عمر

✅ ادامه :

❓ آیا اکنون سرمازیستی بیشتر از گذشته مورد پذیرش جامعه قرار دارد؟

بر این باورم که جامعه علمی اکنون ما را بیشتر پذیرفته است. این امر به ویژه پس از استفاده از شیوه سرمایش برای کمک به جراحی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. با این وجود مخالفت های زیادی با این شیوه انجام می شود. 

❓این افرادی که منجمد می‌کنید بالاخره زنده هستند یا مرده؟

آنها نه زنده هستند و نه مرده. این افراد در حالتی سوم که بین مرگ و زندگی است قرار دارند. متاسفانه هیچ واژه‌ای برای این وضعیت وجود ندارد. برخی کارشناسان از واژه «بدون تحرک» برای این توصیف این وضعیت استفاده می‌کنند که به نظرم چندان جالب نیست، زیرا ما را به یاد فیلم‌های ترسناک و دانشمندان تبهکاری که در آزمایشگاه‌های مخوف کار می‌کنند می‌اندازد. واقعیت این است که ما فرآیند متابولیک بدن را کند می‌کنیم و تحرک را از بدن می‌گیرم. این افراد زنده نیستند زیرا برای زنده بودن نیاز به متابولیسم (سوخت و ساز) داریم. در عین حال مرده هم نیستند، زیرا افراد مرده را نمی‌توان به زندگی بازگرداند. به همین دلیل کار درستی نیست که این افراد را مرده بنامیم.

❓ آیا تابحال توانسته‌اید موجودی زنده را پس از شیوه سرمازیستی به زندگی بازگردانید؟

بله. در آزمایشی به یک سری کرم آموزش دادیم که برای یافتن غذا، به دنبال رد یک ماده شیمیایی خاص باشند. سپس این کرم‌ها را منجمد کردیم و دوباره به آنها گرما دادیم که به زندگی بازگردند. پس از اینکه این کرم‌‌ها دوباره به زندگی برگشتند، باز هم توانستند همان شیوه آموخته شده را اجرا کنند. به این ترتیب نشان دادیم که توانایی ذهنی این موجودات در طی سرمازیستی آسیب نمی‌بیند.

همچنین برش‌هایی منجمد از مغز چندین حیوان را مورد بررسی قرار دادیم و مشاهده کردیم که همه سیناپس‌ها و نیز پوشش سلول‌های آنها دست نخورده باقی می ماند. البته این موارد نشانگر این نیست که این شیوه بی تردید می‌تواند انتظارات ما را برآورده کند.

❓چرا امروزه شیوه سرمازیستی چندان مورد توجه مردم قرار ندارد؟

واقعیت این است که مردم تلویزیون تماشا می‌کنند و فکر می‌کنند که این شیوه سبب ایجاد یک سری زامبی می‌شود و یا اینکه آینده‌ای هولناک را برای بشر رقم خواهد زد. اما خودم فکر می‌کنم اگر روش سرمازیستی مطابق انتظار ما عمل کند، آینده‌ای بهتر و یا حداقل به خوبی هم اکنون خواهیم داشت.

❓ اصلی‌ترین انتقاداتی که از شما می شود چیست؟

اصلی‌ترین انتقاد مطرح شده به این مربوط می‌شود که عمل سرمازیستی فقط برای افراد ثروتمند است. این عملیات در مجموع 200 هزار دلار هزینه دارد که شامل سرمایش و منجمد کردن کامل بدن می‌شود. البته این هزینه شامل بازگرداندن دوباره به زندگی و نیز درمان هم خواهد شد. بسیاری از افراد با استفاده از مبلغ بیمه عمر، این هزینه را می‌پردازند. من خودم وقتی دانشجو و بی پول بودم، در طرح نیورو (Neuro) ثبت نام کردم.

❓ طرح نیورو چیست؟

در این طرح، فقط قسمت سر و مغز فرد متقاضی (و نه کل بدنش) منجمد می‌شود. شاید در آینده بتوانیم به سطحی از قابلیت های فناورانه برسیم که بتوانیم صدها میلیارد سلول عصبی را به حالت عادی بازگردانده و آسیب‌های احتمالی را نیز ترمیم کنیم و سپس کل اعضای بدن را از شیوه‌های دیگر تامین کنیم. امروزه می‌بینیم که شیوه‌هایی برای رشد اعضای بدن (نظیر کبد یا کلیه) در آزمایشگاه وارد میدان شده‌اند. شاید حتی منجمد کردن کل بدن هم چندان ضروری نباشد، زیرا مثلا بدن در سن 90 سالگی ارزش زیستی چندانی ندارد.

ترجمه: زهرا جعفری رودپشت/سیناپرس
منبع: نیوساینتیست

🌎 @ofoghroydadd

#سرمازیستی #جاودانگی #مرگ #احیا

 

https://ab.co/2Cu1M9b

#افق_رویداد
#انجماد_زیستی

جنبش ترابشریت؛ از تغییر نام تا انجماد بدن به امید زندگی جاودان

انباری کوچک و سفیدی در فاصله دو ساعتی شمال مسکو میزبان جسد ۵۶ نفر و ۲۲ حیوان خانگی است که به امید زندگی دوباره به اینجا آورده شده اند. تفاوت این کالبدها با اجساد دیگر این است که تا آخرین قطره خونشان از رگ ها بیرون کشیده و خوراک باکتری ها و جانوران دیگر نمی شوند چرا که یک قرن آینده را در نیتروژن مایع با دمای منفی ۱۹۶ درجه سانتیگراد غوطه ور خواهند بود.

اغلب جسدهایی که اینجا به چشم می خورند متعلق به افرادی هستند که در سن بالا و به صورت طبیعی تسلیم فرشته مرگ شده اند اما پیش از آن آخرین شانس برای بازگشت به دنیا را نیز امتحان کرده اند. این شانس حفظ بدن در نیتروژن مایع و سرمای فوق العاده پایین به این امید است که پیشرفت علم به آنها جانی دوباره ببخشد. بهای این کار در موسسه «کرایو روس» ۳۶ هزار دلار برای کل بدن و ۱۸ هزار تنها برای سر است. موسسات دیگری هم از این قبیل در سراسر دنیا وجود دارد که یکی از اعضای سابق تیم ملی بسکتبال ایران از نخستین مشتریان آنها به شمار می رود.

باور این افراد به زندگی جاودان یا حداقل بسیار طولانی به لطف پیشرفت فناوری باعث ایجاد جنبشی به نام «ترابشریت» شده که برخی از پیامدهای آن واهمه دارند.

تاریخچه #ترابشریت

این نظریه که در آینده بیماری ها و کمبودهای فعلی بشر از سر راه برداشته می شود قدمتی به اندازه تاریخ تمدن دارد و در مواردی نظیر آب حیات یا اکسیر زندگانی شاهد آن بوده ایم اما با انفجار دانش در سده های اخیر این مساله جدی تر دنبال شد. در قرن بیستم فیلسوفی روس به نام «نیکولای فدروویچ فدروف» جنبشی به نام «کیهان‌ گرایی» را بنا نهاد که اعضای آن معتقد بودند با گذشت زمان انسان به شر و مرگ غلبه خواهد کرد.

بیش از یک قرن بعد کیهان گرایی فدروف به پایه ای برای ایده ای جدید به نام «ترا بشریت» تبدیل شد که بر اساس آن پیشرفت های فناوری بر محدودیت های انسان مدرن غلبه خواهد کرد.در سال ۱۹۲۳ یک متخصص علم ژنتیک به نام «جان هالدین» در مقاله ای از مزایای تغییر بیولوژی بشر با استفاده از ابزارهای علمی و ژنتیکی سخن به میان آورد که شامل بدن قوی تر، سالم تر و هوش بیشتر می شد.....

ادامه مطلب اینجا : https://bit.ly/2CzTg8K

🌎 @ofoghroydadd
#جاودانگی #جاودانه

#افق_رویداد
#جاودانگی

عمر جاودان به کمک هوش مصنوعی .

امکان بازسازی ذهن مردگان به کمک دنیای مجازی

پژوهشگری به نام یوجینا کیدا موفق به ساخت برنامه‌ای شده است که بر اساس هوش مصنوعی و با بهره‌گیری از سوابق گفتگوها و فعالیت‌های مجازی یک فرد در دنیای مجازی، ذهن او را بازسازی کرده و فعالیت‌های مشابه انجام دهد. رومن مازورکنو در اواخر سال ۲۰۱۵ طی یک حادثه رانندگی کشته شد و دوست او یوجینا کیدا که در اواخر دهه بیست‌سالگی خود به سر می‌برد، خود را درگیر متن‌های نوشتاری که با رومن در قالب چت، ردوبدل کرده بود، یافت . وی در دنیای مجازی بسیاری از صفحات دوستش را دنبال می‌کرده و پس از مرگ وی نیز به بازخوانی تمام این گفتگوها پرداخت....

ادامه مطلب 👇

🌎 @ofoghroydadd

#افق_رویداد
#معکوس_کردن_روند_پیری


دانشمندان می‌گویند با اکسیژن درمانی سلول‌ها را ۲۵ سال جوان کرده‌اند

دانشمندان ادعا می‌کنند که با موفقیت روند پیری بیولوژیکی را در گروهی از افراد مسن معکوس کرده‌ و بدن آنها را در سطح سلولی ۲۵ سال جوان کرده اند.

در تحقیقات اولیه محققان دانشگاه "تل آویو" و "مرکز پزشکی شمیر" از نوعی اکسیژن درمانی برای معکوس کردن دو شاخص کلیدی پیری بیولوژیکی استفاده کردند: طول تلومر و تجمع سلول‌های پیر.
هرچه بدن انسان پیرتر می‌شود، تلومرها که پایانه‌های محافظتی در انتهای کروموزوم‌ها هستند کوتاه‌تر می‌شوند و سلول‌های پیر بدون کاربرد افزایش می‌یابند

مطالعه کامل خبر

🌐 @ofoghroydad

منبع

#پیری #مرگ #جاودانگی #جوان_شدن