‍ #دوشنبه_های_سینما

#بچه_های_خیابان

#نانی_لویی

به گمانم #بچه_های_کار ترکیب ابلهانه ای است که جامعه ی ما #برتراشیده، تا از بار بودن ِ لبریزاز درد ِ بچه های خیابانی بکاهد تا شانه های بی غیرتی یک جامعه و بویژه گسترندگان اختلاف طبقاتی حتا همان اندک درد حضور ایشان را احساس نکند ودر پیله ی سخیف خوشبختی خویش شنگول بماند...

نمیدانم آن شیاد یا جاهلی که نخستین بار این اصطلاح را گسترش داد میدانست خادم ابلیس شده یا نه.
چون در وجدان جمعی ما ایرانیان #کار آنقدر مثبت بوده ( الان هست؟!) که میتواند قباحت و رذالت بردگی کودکان را پنهان کند..
اینها بماند..

#نانی_لویی ایتالیایی به سال ۱۹۸۹ فیلمی را بر پرده ی سینماهای جهان نمایش داد که اگر آن را نبینید حتما احساس زیان خواهید کرد و بسیاری چیزها را به تبع آن نخواهید دید...

البته بچه های هم نسل من(حدودا متولدین چهل تا شصت) دراین فیلم چیزهایی خواهند دید که بچه های متولد شصت و پنج به بعد مثلا، نخواهند دید..

غی المثل باید در زمان درخشش اعجوبه ای به نام #دیه_گو_آرماندو_مارادونا زندگی میکردید تا بدانید چگونه میشود با #دست_خدا چنان سیلی ای برچهره ی #بریتانیای همیشه متفرعن زد که پس از سی سال و با وجود آزردنهای بسیار #مارادونا، هنوز صورت انگلستان از آن سیلی گرم است وسرخ است..
باید اواخر دهه ی هشتاد میلادی را درک کرده باشید تا بدانید چگونه #یک_مرد #یک_شهر را میتواند احیا کند و مایه ی امید هزاران هزار کودک فقیر باشد. از کوچه های تنگ #بوئینس_آیرس تا خیابانهای کوچک بسته شده در هجوم ماشینهای #ناپل راهی نیست...

بازیگری نیمه مشهور برای بدست آوردن پول برنامه ای را پی میگیرد او میخواهد با کمک صدوپنجاه کودک کار که اغلب قربانی همان فقر تحمیلی شده ودر زندان نوجوانان عمر طی میکنند، تئاتری موزیکال بسازد..
تصورش را بکنید زندگی دهها نوجوان دختر وپسر در کف خیابانهای ناپل جز سیاهی، ننگ و تباهی چه ارائه خواهد داد؟
اینجاست که طنز_تباری ایتالیایی ها پا پیش مینهد تا با قطراتی چند از شهد کمدی ِ ایتالیایی شرنگ جانکاه آنهمه رسوایی را کمی شیرین کند که بیننده تاب دیدن فیلم را داشته باشد..

فیلم۱۲۲َ دقیقه است با موضوعاتی درد آور واتفاقاتی یاس آفرین، اما کاتهای سریع، جابجایی های افقی، رفت و برگشتهای موازی بین تئاتر(؟!) سینما(؟!) و جامعه(؟!) چنان حواس شما را پرت میکند که نه زیاد درد میکشید و نه گذر زمان را احساس میکنید..

#تیغ_وتبرتیز پیش از خبردار شدن #عصب از آن گذشته است...

#بچه_های_خیابان از آن فیلمهایی است که بر من #حق_حیات دارد. تک تک فریمهاو پلانها و سکانسها و جملاتش: زباله زیستی که بعدا #کارتون_خواب نام گرفتند و بعدا تر شدند گورخواب، خطاب به آدمها و موشها و.. نهایتا فقط خودش میگوید:
- اونا(موشها) به خاطر دزدیهاشون بازداشت نمیشن اما من اگه یه چیز کوچولو بدزدم بازداشت میشم. خوش به حالشون..

فیلم اما با همه ی سیاهی ها و دردها فیلمی است در ستایش امید و پاکدامنی ( سکانس آخر و ثابت شدن تصویر لبخند یک کودک معصوم خیابانی) فیلم سرشار از رنگ است و به قول مخملباف در #گبه زندگی رنگ است.. و رنگ با رنج چندان تفاوت آوایی ندارد...

من فقط میتوانم از شما وبرای شما، مصرانه بخواهم این فیلم را ببینید و اگر فیلم گامی فراترتان برد،حتما برای همه ی ما دعا کنید تا به امید و پاکی دلداده بمانیم...

برخیز شاید آفتاب بر ما هم بتابد
حتا اگر باران ببارد خورشید گرممان میکند
بیدار شو برای مردم خوب و بد همیشه امید هست....
شهر ما ناپل ما را دوست دارد وبه ما خیانت نمیکند
بیدار شو...فقط اگر بیدار شوی موفق خواهی شد...

@Niyazestanbarani
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹

#یادداشتهای_پریشانی
#حکایت_فوتبال_و_این_سرشوریده...
محو اما به یاد دارم که در خردسالی من عموی فوتبالی و دوستانش جمع که می شدند یکی #گرد_مولر را خاتم فوتبالبازها می‌دانست دیگری #یوهان_کرایف را و سومی می گفت محال است روی دست #پله کسی پیدا شود و چهارمی از #رومنیگه می گفت و #جن_تیله و..
چند سالی گذشت و نوجوان شدم #ماتئوس آمده بود #زیکو و #باجو و #گولیت و #بکن_باؤر و اعجوبه ای به نام #مارادونا... و اینکه اینها نسل آخر ابر فوتبالیستهای جهانند اما دهه ی بعد میدان تهی نشده بود از شیران #رونالدوی دندان خرگوشی #گئورگی_هاگی #ببتو #رونادلینهو #رونی #فیگو و... و نسل بعد با فرومانروایی مطلق #مسی و #رونالدو و گهگاه ستاره هایی دیگر ... و همه از ختمی مرتبت بودن اینها می گویند که آسمان فوتبال می درخشد به نام #هازارد #امپاپه #دیبروین
#دیبالا و... و نکته چیست !؟
حال من در میان سالی میبینم عمویم از کسانی می‌گفت که متولد دهه ی چهل میلادی بودند نوجوانی من پر بود از دهه ی شصتی جوانی از پرورش یافتگان دهه ی هفتاد و هشتاد و میانسالی ستاره های ظهور کرده ای دارد از متولدین دهه ی نود میلادی و این یعنی #نظام یعنی #سیستم یعنی #رشد و خلاصه کنم یعنی حصور ملموس آنچه #خدا است..
چیزی که در جامعه ی ما تجلی همه گیر نیافته. در هیچ حوزه ای این مملکت نتوانسته #نظام بسازد #دستگاه و #سیستم بسازد ..‌ اصل این واژگان ماندن پوینده و روینده است و شما نشان بدهید طی صد سال اخیر ما کدام سیستم را سامان داده ایم؟ همه ی نظامات این کشور فشل و فروریخته است ؛
نظامهای بزرگی مانند خانواده، آموزش و پرورش ، تولید ، ورزش، سرگرمی ، هنر و.‌. حتا نظام دین که من جزیی ازفرهنگش میدانم هیچکدام نتوانسته مثلا مانند #نظام_فوتبال شود در غرب..
تک ستاره های این جامعه در حوزه های مختلف محصول دیمی بار آمدند و هیچ ربط نظام_مندی با جامعه ندارند چرا که تمامت این جامعه ی بی نظام اتفاقا تلاش میکند برای سوزاندن یا فراری دادن هر بذر و نهال و درخت اهل رشد..
اینها را گفتم تا بگویم درد بی درمان ما نرسیدن به مرحله ی #نظام_سازی است.
یادتان باشد اگر نظام معنای اصلی اش در #رشد و بالندگی زایایی و پایایی و... باشد ما اکنون هیچ نظامی نداریم چون همه شان یا فروپاشیده اند یا در حال فرو ریختن اند..
در فوتبال ما تقریبا محال است نسل دهه ی نود میلادی که اغلب متولدان بیست سی سال قبل تر از آن بودند تکرار شوند و‌‌..
و اما اینکه چگونه یک ملت مثل آلمان و بعد یک منطقه مثل اروپا می رسد به #نظامسازی راز و رمزی دارد که باید کشفش کرد ...
قرنهاست در ناامیدی مطلق حافظ زبان حال ما بوده؛
شهر خالیست ز عشاق بود کز طرفی
مردی از خویش برون آید و کاری بکند ؟!
اما مشکل همینجاست ما مردان مرد کن نداریم ما عاشق ترینهای تاریخ را داریم ما شمس ها و نجم ها داریم ... اما نظام نداریم آقا نظام نداریم و تا نتوانیم نظام بسازیم سرنوشت شوممان همین خواهد ماند که هست...
#محسن_یارمحمدی
#جستجوگر_تاریخ_و_فرهنگ_ایران

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#مهم_ستان
#سن_دیه_گوی_گناه_پیشه

چرا #دیه_گو_آرماندو_مارادونا_فرانکو برای چهل پنجاه ساله های(پنج سال کمتر یا بیشتر) ایران اینقدر مهم است؟ و چرا چنین انس و الفتی با او دارند کأنه یکی از اعضای خانوادشان درگذشته است؟
آنانکه دهه ی شصت به بعد عمرشان را میگذرانند کمتر با او انس دارند چرا که دل و دیده شان از #پله و #گردمولر و... پر است و آنان که زیر سی_سی پنج ساله اند اغلب چیزهای دیگری برایشان مهم است و اساسا چندان اهل انس و الفت و دلدادگی نیستند.
چرا فضای جهان مجازی اینهمه درگیر مردی شده است که شاید پرحرف و حدیث ترین چهره ی مردمی صد سال اخیر است!؟
و چرا... به گمانم چندین و چند چیز را باید در این تلاطم پدید آمده در نظر گرفت و مهم‌ترینش #زمان است و #زمانه..
نسلهای متولد چهل و‌پنجاه و تا حدودی شصت خاطرات و خطرات مشترک فراوان دارند و یکیشان #مارادونا است.
۱۹۸۶مکزیک، آنان که هفت هشت ساله بودند یا بیست سی ساله یادشان هست بویژه ما که از همان کودکی افتادیم در دامان جهان و مناسباتش با این احساس که غرب بویژه انگلستان غارتگری بوده که با چپاول داراییهای مادی و معنوی ما قدرتمند شده .. در آن فوتبال که ما فقرای جهان می ستودیمش امریکای آن ایام اصلا جایی نداشت و شکست انگلستان در دید ما شکست کل غرب بود بویژه که چندی پیش جزایری را در هزاران هزار کیلومتر دورتر از خاک خود غصب کرده بود و سرزمین نقره را با سلاحهای مدرن و اهریمنی خود نقره داغ کرده بود...
در این ایام مردی برآمد از #جنوب_شهر_جهان که بعدها و در تمام عمرش نظم تهوع آور جهان و پرستیژ_تهی آن را با تمام نمایندگان حال به هم زنش، فرو کوفت و اگر نتوانست به بازی گرفت و اگر نتوانست به سخره گرفت و اگر نتوانست کشف عورت کرد و بر آن...
مارادونا با دست خدا گل نزد سیلی زد بر رخسار بتخانه ای که آن ایام #هوبلش بریتانیای کبیر بود.
و در اوج‌ و از میان آن همه کشور خواهان رفت #ایتالیا سرزمینی بر کرانه های #بحرالاوسط با کامرانی های رومی و فلورنسی و ونیزی و .. و از آنهمه شهر ، رفت جنوب شهر #ناپل.. شهری که در لاجوردی آسمان و دریا دوده ی فراموشی به رخسار داشت و داشت میمرد اما یک مرد توانست طی دوسه سال یک شهر را مرکز توجهات جهان کند.
او که یک تنه کشورش را به رخ جهان کشیده بود یک تنه شهری را احیا کرد ( حتما بچه های خیابان نانی لویی را ببینید) و بعد ... افتاد به ازین دادگاه به آن دادگاه که اثبات کند فلان دختر یا پسر محصول روابط بی حد و حصر سکسهای او با دیگران هست یا نه .. و کوکایین و ...
نود اما مارادونا رمق دهه ی قبلش را نداشت او که ۱۱ سال پیش جوانان آرژانتین را قهرمان جهان کرده بود و ۱۹۸۲ ناکام شده بود در ۹۰ پس رفتی را شروع کرد که همان جهان با نظم مهوع و پرستیژ ابلهانه می خواست و چهارسال بعد فیفا بلاخره توانست این همیشه یاغی را حذف کند. کی و کیها دنبال این بهانه بودند ؟!کسانی که موسیو و سر و.. بودند و میلیونها دلار نیز البته خورده بودند چهره هایی که برای ما آشنایند.
کسانی که در دوگانه ی پله مارادونا حامی تمام قد #پله ای بودند که پله شان بود و مؤیدشان تا در پس او‌ چهره ی خبیث شان را پنهان کنند. و دیگران جهان را به پذیرش پله وار بخوانند نه یاغی گری #دیه_گو..
مارادونا اما حذف شدنی نبود کافی بود در یک ورزشگاه پیدایش شود کل شهر متلاطم میشد و وقتی که افتاد #مردی_باتنباکوی_کوبایی دست او را گرفت تا بلند شود.
به این شکل مارادونا اهالی سیاست را نیز انگولک کرد و رفت و #چاوز را نیز ستود تا قبله_فرنگی_ها او را به فحش ببندند و از دیکتاتوری #کاسترو بگویند
اما #سن_دیه_گو باکیش نبود
#دیه_گوی رها از همه چیزی که در سکوت مشمئز کننده ی همان آزادیخواهان دموکرات علیه #بوش انسان کش موضع گرفت تا رسواگر ادا_درارهای انسان دوستی باشد که کشته شدن هزاران خاورمیانه ای به چیزشان نبود
مارادونا برای من معجون غریبی است اول اسمش یاد آور #سن_دیگو است و آخر نامش یادآور اسپانیا و ژنرال مهیبش..
اکنون که این یادداشت را می نویسم او بیست و چهار ساعتی است #دست_خدا را برای هیچ‌کار شگفت انگیزی تکان نمی دهد
مرگی که گویا همه از او میگریزند و مارادونا دربدر دنبالش بود حالا از او عقب مانده. مارادونا حالا از مرگ سبقت گرفته و احتمالا آنطرف نیز مشغول همان مسخره بازیهای بسیار جدی ای است که اینجا..
اما من در شبی که او بلاخره مرگ را پشت سر گذاشت به دو گروه فکر میکردم؛
۱- پیرمردان متشخص و جنتلمن فوتبال ی که بعد از چند دهه دیشب آسوده خوابیدند..
۲- مردان و زنان چهل پنجاه ساله ای که با او فوتبال و زندگی و جهان را از گونه ای دیگر دیدند
بویژه چهل پنجاه ساله به بالای #ناپولی.
شهری که به حرمت این یاغی دوست داشتنی بعد از دهه ها قرار است نام ورزشگاه تاریخی اش را از #سن_پائولو به #سن_دیه_گو تغییر دهد.
#محسن_بارانی ۶آذرماه۱۳۹۹
@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

‍ #دوشنبه_های_سینما

#بچه_های_خیابان

#نانی_لویی

به گمانم #بچه_های_کار ترکیب ابلهانه ای است که جامعه ی ما #برتراشیده، تا از بار بودن ِ لبریزاز درد ِ بچه های خیابانی بکاهد تا شانه های بی غیرتی یک جامعه و بویژه گسترندگان اختلاف طبقاتی حتا همان اندک درد حضور ایشان را احساس نکند ودر پیله ی سخیف خوشبختی خویش شنگول بماند...

نمیدانم آن شیاد یا جاهلی که نخستین بار این اصطلاح را گسترش داد میدانست خادم ابلیس شده یا نه.
چون در وجدان جمعی ما ایرانیان #کار آنقدر مثبت بوده ( الان هست؟!) که میتواند قباحت و رذالت بردگی کودکان را پنهان کند..
اینها بماند..

#نانی_لویی ایتالیایی به سال ۱۹۸۹ فیلمی را بر پرده ی سینماهای جهان نمایش داد که اگر آن را نبینید حتما احساس زیان خواهید کرد و بسیاری چیزها را به تبع آن نخواهید دید...

البته بچه های هم نسل من(حدودا متولدین چهل تا شصت) دراین فیلم چیزهایی خواهند دید که بچه های متولد شصت و پنج به بعد مثلا، نخواهند دید..

غی المثل باید در زمان درخشش اعجوبه ای به نام #دیه_گو_آرماندو_مارادونا زندگی میکردید تا بدانید چگونه میشود با #دست_خدا چنان سیلی ای برچهره ی #بریتانیای همیشه متفرعن زد که پس از سی سال و با وجود آزردنهای بسیار #مارادونا، هنوز صورت انگلستان از آن سیلی گرم است وسرخ است..
باید اواخر دهه ی هشتاد میلادی را درک کرده باشید تا بدانید چگونه #یک_مرد #یک_شهر را میتواند احیا کند و مایه ی امید هزاران هزار کودک فقیر باشد. از کوچه های تنگ #بوئینس_آیرس تا خیابانهای کوچک بسته شده در هجوم ماشینهای #ناپل راهی نیست...

بازیگری نیمه مشهور برای بدست آوردن پول برنامه ای را پی میگیرد او میخواهد با کمک صدوپنجاه کودک کار که اغلب قربانی همان فقر تحمیلی شده ودر زندان نوجوانان عمر طی میکنند، تئاتری موزیکال بسازد..
تصورش را بکنید زندگی دهها نوجوان دختر وپسر در کف خیابانهای ناپل جز سیاهی، ننگ و تباهی چه ارائه خواهد داد؟
اینجاست که طنز_تباری ایتالیایی ها پا پیش مینهد تا با قطراتی چند از شهد کمدی ِ ایتالیایی شرنگ جانکاه آنهمه رسوایی را کمی شیرین کند که بیننده تاب دیدن فیلم را داشته باشد..

فیلم۱۲۲َ دقیقه است با موضوعاتی درد آور واتفاقاتی یاس آفرین، اما کاتهای سریع، جابجایی های افقی، رفت و برگشتهای موازی بین تئاتر(؟!) سینما(؟!) و جامعه(؟!) چنان حواس شما را پرت میکند که نه زیاد درد میکشید و نه گذر زمان را احساس میکنید..

#تیغ_وتبرتیز پیش از خبردار شدن #عصب از آن گذشته است...

#بچه_های_خیابان از آن فیلمهایی است که بر من #حق_حیات دارد. تک تک فریمهاو پلانها و سکانسها و جملاتش: زباله زیستی که بعدا #کارتون_خواب نام گرفتند و بعدا تر شدند گورخواب، خطاب به آدمها و موشها و.. نهایتا فقط خودش میگوید:
- اونا(موشها) به خاطر دزدیهاشون بازداشت نمیشن اما من اگه یه چیز کوچولو بدزدم بازداشت میشم. خوش به حالشون..

فیلم اما با همه ی سیاهی ها و دردها فیلمی است در ستایش امید و پاکدامنی ( سکانس آخر و ثابت شدن تصویر لبخند یک کودک معصوم خیابانی) فیلم سرشار از رنگ است و به قول مخملباف در #گبه زندگی رنگ است.. و رنگ با رنج چندان تفاوت آوایی ندارد...

من فقط میتوانم از شما وبرای شما، مصرانه بخواهم این فیلم را ببینید و اگر فیلم گامی فراترتان برد،حتما برای همه ی ما دعا کنید تا به امید و پاکی دلداده بمانیم...

برخیز شاید آفتاب بر ما هم بتابد
حتا اگر باران ببارد خورشید گرممان میکند
بیدار شو برای مردم خوب و بد همیشه امید هست....
شهر ما ناپل ما را دوست دارد وبه ما خیانت نمیکند
بیدار شو...فقط اگر بیدار شوی موفق خواهی شد...

@Niyazestanbarani
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹 🌹