#تلسکوپ فضایی #هابل به تازگی تصویر زیبا و متمایزی از #سحابی NGC 2371/2 را منتشر کرده که در صورت فلکی #دوپیکر (Gemini) قرار دارد. نامگذاری نامعمول این سحابی به ساختار متفاوت آن بر می گردد.
ستاره شناسان در ابتدا تصویر می کردند با دو #سحابی مجزا روبرو هستند و به همین دلیل آنها را NGC 2371 و NGC 2372 نامگذاری کردند. با این حال در نهایت مشخص شد که این #جرم فضایی، یک سحابی منفرد با دو بال مجزاست.
سحابی NGC 2371/2 زمانی تشکیل شده که ستاره ای شبیه خورشید به پایان عمر خود رسید. این #ستاره در مراحل پایانی حیاتش به یک غول قرمز تبدیل شده و لایه های خارجی خود را به شکل گاز به اطراف پراکنده می کند. با کاهش جرم ستاره، فقط #حباب گازی در اطراف ستاره در حال مرگ باقی می ماند. بقایای ستاره را می توان در مرکز تصویر دید. ستاره ای درخشنده بین دو بال گازی. البته این ستاره هنوز به شدت داغ است و دمای آن به بیش از 134 هزار درجه #سانتیگراد می رسد.
دانشمندان ناسا می گویند ساختار این سحابی ستاره نما پیچیدگی خاصی دارد.«این سحابی پر از حباب های گازی متراکم، افشانه های پر سرعت در جهت های مختلف، و ابرهای در حال انبساط است که مواد تشکیل دهنده ستاره را در دو سمت به اطراف پرتاب می کنند.»
بخش هایی از این ساختار به خاطر تابش ناشی از ستاره می درخشد. این ستاره در حال مرگ به علت دمای بسیار زیاد، نور #فرابنفش از خود ساطع می کند و باعث یونیزه شدن گازها و درخشش لایه خارجی می شود. این درخشش در الگوها و رنگ های متفاوت، زیبایی منحصر به فردی را به سحابی ها می بخشد.
البته ساختار پیچیده سحابی NGC 2371/2 پایدار نیست. طی چند هزار سال آینده، ستاره به تدریج سرد شده و به یک #کوتوله سفید تبدیل می شود. در نهایت گازها درخشندگی خود را از دست می دهند و در سیاهی بی پایان فضای بی کران گم می شوند.


@NightBelvidere1

#تلسکوپ فضایی #هابل به تازگی تصویر زیبا و متمایزی از #سحابی NGC 2371/2 را منتشر کرده که در صورت فلکی #دوپیکر (Gemini) قرار دارد. نامگذاری نامعمول این سحابی به ساختار متفاوت آن بر می گردد.
ستاره شناسان در ابتدا تصویر می کردند با دو #سحابی مجزا روبرو هستند و به همین دلیل آنها را NGC 2371 و NGC 2372 نامگذاری کردند. با این حال در نهایت مشخص شد که این #جرم فضایی، یک سحابی منفرد با دو بال مجزاست.
سحابی NGC 2371/2 زمانی تشکیل شده که ستاره ای شبیه خورشید به پایان عمر خود رسید. این #ستاره در مراحل پایانی حیاتش به یک غول قرمز تبدیل شده و لایه های خارجی خود را به شکل گاز به اطراف پراکنده می کند. با کاهش جرم ستاره، فقط #حباب گازی در اطراف ستاره در حال مرگ باقی می ماند. بقایای ستاره را می توان در مرکز تصویر دید. ستاره ای درخشنده بین دو بال گازی. البته این ستاره هنوز به شدت داغ است و دمای آن به بیش از 134 هزار درجه #سانتیگراد می رسد.
دانشمندان ناسا می گویند ساختار این سحابی ستاره نما پیچیدگی خاصی دارد.«این سحابی پر از حباب های گازی متراکم، افشانه های پر سرعت در جهت های مختلف، و ابرهای در حال انبساط است که مواد تشکیل دهنده ستاره را در دو سمت به اطراف پرتاب می کنند.»
بخش هایی از این ساختار به خاطر تابش ناشی از ستاره می درخشد. این ستاره در حال مرگ به علت دمای بسیار زیاد، نور #فرابنفش از خود ساطع می کند و باعث یونیزه شدن گازها و درخشش لایه خارجی می شود. این درخشش در الگوها و رنگ های متفاوت، زیبایی منحصر به فردی را به سحابی ها می بخشد.
البته ساختار پیچیده سحابی NGC 2371/2 پایدار نیست. طی چند هزار سال آینده، ستاره به تدریج سرد شده و به یک #کوتوله سفید تبدیل می شود. در نهایت گازها درخشندگی خود را از دست می دهند و در سیاهی بی پایان فضای بی کران گم می شوند.


@NightBelvidere1

#تلسکوپ #هابل عکس بسیار واضحی از سیاره #مشتری گرفت

✅تلسکوپ فضایی #هابل در روز ۲۷ ژوئن ۲۰۱۹ زمانیکه مشتری در فاصله ۶۴۴ میلیون کیلومتری زمین قرار داشت، توانست عکس بسیار واضحی از این غول گازی ثبت کند. یکی از نکات کاملا بارز این عکس، لکه سرخ بزرگ است. همچنین، بخش‌های رنگی قابل ملاحظه‌ای در ابرهای موجود در #اتمسفر متلاطم مشتری به چشم میخورد.

✅لکه سرخ بزرگ به طوفان در حال گردشی گفته می‌شود که در جنوب استوای #مشتری قرار دارد. این طوفان شبیه کیک جشن عروسی است که لایه فوقانی آن بیش از ۵ کیلومتر امتداد دارد. رنگ سرخ آن حاصلِ وجود مواد شیمیایی است که نور #فرابنفش خورشید آن را تجزیه کرده است. لکه #سرخ بزرگ عرضی معادل ۱۶۰۰۰ کیلومتر دارد، ۱.۳ برابرِ زمین گستردگی دارد. این طوفان از سال ۱۸۳۰ مورد رصد قرار گرفته و احتمالا قدمتی بیش از سه قرن دارد. در عصر مدرن، گویا اندازۀ این #طوفان در حال کوچک شدن است. دلیل این تغییر هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد...

@NightBelvidere1

🔸 #کهکشان_مارپیچی مسیه 99 در مقیاس کیهانی بسیار باشکوه است. این پرترۀ کامل کهکشان #M99 که بتازگی پردازش شده بیش از 70 هزار سال نوری گستردگی دارد.
🔹 این چشم‌انداز عمقی از این کهکشان با داده‌های تصاویر #فرابنفش، #مرئی و #فروسرخ تلسکوپ فضایی #هابل، بدست آمده است. این کهکشان مارپیچی که حدود 50 میلیون سال نوری با ما فاصله دارد، در سمت صورت فلکی #گیسو جای دارد و عضوی از خوشه کهکشانی #دوشیزه است. احتمالا مواجهۀ نزدیک یکی از اعضای خوشه دوشیزه با این کهکشان در گذشته بر شکل بازوهای مارپیچی آبی‌اش تأثیر گذاشته است.
@NightBelvidere1

✳️ کشف بخار #آب در #گانیمد

🔻محققان با استفاده از تلسکوپ فضایی «#هابل» شواهدی از وجود بخار آب در بزرگترین قمر سیاره مشتری موسوم به «گانیمد» کشف کردند.

🔺 در این مطالعه کارشناسان مشاهدات داده‌های #فرابنفش از قمر گانیمد که در سال ۱۹۹۸ و ۲۰۱۰ توسط طیف‌سنج تصویربرداری تلسکوپ فضایی هابل(STIS) انجام شده، را بررسی کردند و آنها را با مشاهدات سال ۲۰۱۸ مقایسه نمودند.

🔹 بررسی تصاویر فرابنفش گانیمد در سال ۱۹۹۸، نوارهایی از جو را نشان داد که شبیه #شفق_قطبی در زمین بودند. تحقیقات سال‌های گذشته اثبات کرده بود که بعید است اتم‌های #اکسیژن در سطح این قمر مشتری وجود داشته باشد. اما اکنون محققان می‌گویند سطح گانیمد به اندازه کافی گرم است که موجب #تصعید یخ موجود در آن شده و تبدیل به مولکول‌های آب شود.

@NightBelvidere1

🌗خورشید گرفتگی بسیار جذاب و نادر.

🔸این یک نوع خورشید گرفتگی بسیار غیر معمول بود. به طور معمول، این ماه #زمین است که خورشید را می گیرد. با این حال، در سال 2012، سیاره ناهید چرخشی پیدا کرد. مانند یک خورشید گرفتگی توسط ماه، فاز زهره به طور مداوم به یک #هلال نازک تر تبدیل شد زیرا #زهره به طور فزاینده ای با خورشید همسوتر شد. در نهایت هم ترازی کامل شد و فاز زهره به صفر رسید. نقطه تاریک زهره از #ستاره مادر ما عبور کرد. این وضعیت را می‌توان از نظر فنی یک گرفتگی حلقوی ناهید با یک حلقه آتش فوق‌العاده بزرگ نامید. تصویری که در اینجا در طول غیبت به تصویر کشیده شده است، توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی که به دور #زمین می چرخد، از خورشید در سه رنگ نور #فرابنفش تصویربرداری شده است، با ناحیه تاریک در سمت راست که مربوط به یک سوراخ تاجی است. ساعاتی بعد، در حالی که زهره به مدار خود ادامه می داد، یک فاز هلالی خفیف دوباره ظاهر شد.

🔸🔹گذر بعدی زهره از #خورشید در سال ۲۱۱۷ رخ خواهد داد.

@NightBelvidere1

🔸"دیوید برگمانز" (David Berghmans)، فیزیکدان خورشیدی "رصدخانه سلطنتی بلژیک" (ROB) و دانشمند ارشد دوربین موسوم به "تصویربرداری #فرابنفش قوی" (EUI) در مدارگرد خورشیدی،می گوید این تصاویر واقعا نفس‌گیر هستند. حتی اگر فردا مدارگرد خورشیدی ثبت داده را متوقف کند، من سال‌ها مشغول تلاش برای کشف همه این نکات خواهم بود.
@NightBelvidere1
🔹دوربین تصویرگر #فرابنفش قوی، مسئول ثبت خیره‌کننده‌ترین تصاویر ثبت‌شده توسط مدارگرد خورشیدی است که در فوریه ۲۰۲۰ به فضا پرتاب شد. این دوربین، پدیده‌هایی را با وضوح بالا در لایه‌های پایین جو خورشید نشان می‌دهد. این لایه‌ها، مناطقی هستند که در تولید شعله‌های خورشیدی و فوران‌ #پلاسمای_مغناطیسی‌شده که به عنوان تاج خورشیدی شناخته می‌شود، نقش دارند.

🔹در میان پدیده‌های پیشتر دیده‌نشده‌ای که در ۲۶ مارس ثبت شدند، سامانه پرتاب عجیبی از گاز سرد و گرم وجود داشت که از سطح خورشید در همه جهات بیرون می‌آمد و دانشمندان آن را جوجه‌تیغی خورشیدی نامیدند.این جوجه‌تیغی با امتداد ۲۵ هزار کیلومتر و دو برابر قطر زمین، بخش کوچکی از قطر خورشید را پوشش می‌دهد، اما بسیار بزرگتر از شعله‌های کوچک خورشیدی است که تاکنون کشف شده‌اند. نخستین گذر نزدیک #فضاپیما از کنار خورشید، در ژوئن ۲۰۲۰ انجام شد. در آن زمان، مدارگرد خورشیدی هنوز در مرحله راه‌اندازی بود و در حالت علمی کامل قرار نداشت. بدین ترتیب، فقط به اندازه نیمی از فاصله خورشید تا زمین، به این ستاره نزدیک شد.

🔸"دانیل مولر" (Daniel Müller)، دانشمند پروژه مدارگرد خورشیدی در "آژانس فضایی اروپا" (ESA)، گفت: ما در مورد کیفیت داده‌های خود، بسیار هیجان‌زده هستیم. دشوار است که باور کنیم این تازه آغاز #ماموریت است.

🔹تصاویری از قطب جنوب خورشید که طی گذر نزدیک گرفته شده‌اند، مورد توجه دانشمندانی هستند که رفتار خورشید و چرخه فعالیت ۱۱ ساله آن، فراز و فرود دوره‌ای در ایجاد لکه‌های خورشیدی، شعله‌های خورشیدی و فوران‌ها را مطالعه می‌کنند. #فیزیکدانان خورشیدی امیدوارند با بررسی جزئیات آنچه در نواحی قطبی خورشید اتفاق می‌افتد، راز رفتارهای عجیب خورشید را کشف کنند.

🔸بررسی قطب‌های خورشید، یکی از وظایف کلیدی ماموریت مدارگرد خورشیدی است. اپراتورهای فضاپیما در بخش بعدی ماموریت، مدار فضاپیما را به خارج از صفحه #دایرة_البروج کج می‌کنند تا به آن امکان دهند که دید مستقیم‌تری از قطب‌ها داشته باشد. این کاری است که پیشتر هرگز انجام نشده بود.عبور نزدیک ۲۶ مارس، در زمان فعالیت نسبتا شدید خورشید انجام شد.

🔹"رابین کولانینو" (Robin Colaninno)، #فیزیکدان خورشیدی در "آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی آمریکا" (NRL) که سیستم موسوم به "SoloHI PI" مدارگرد خورشیدی را توسعه داده است، گفت: ما همیشه به رویدادهای بزرگ علاقمند هستیم زیرا آنها بهترین پاسخ‌ها را ارائه می‌دهند.

🔸چهار دستگاه از ۱۰ دستگاه موجود در مدارگرد خورشیدی، ویژگی ذرات خورشیدی را که به فضاپیما می‌رسند، بررسی می‌کنند. این دستگاه‌ها، چندین رویداد عجیب را شناسایی کردند که #دانشمندان هنوز در حال تجزیه و تحلیل آنها هستند. دانشمندان امیدوارند که بتوانند بین آنچه دوربین‌هایی مانند تصویربرداری #فرابنفش قوی روی سطح خورشید می‌بینند و آنچه در محیط اطراف خورشید می‌گذرد، ارتباط ایجاد کنند. آنها تمایل دارند که نهایتا بتوانند اثرات این شعله‌ها روی زمین را با جزئیات بیشتری پیش‌بینی کنند.

🔹مدارگرد خورشیدی، عبور نزدیک بعدی خود از کنار خورشید را در ۱۳ اکتبر انجام خواهد داد و کمی بیشتر از ماه مارس به این #ستاره نزدیک می‌شود. این بدان معناست که می‌توان ثبت تصاویر جدیدی را انتظار داشت.
@NightBelvidere1

🌗عکس روز نجوم؛تاریکی،نور و غبارآلود.

🔸این منظره آسمانی رنگارنگی که می بینید، حدود 4 ماه کامل را در میان میدان‌های ستاره‌ای غنی از #سحابی در امتداد صفحه کهکشان راه شیری در صورت فلکی سلطنتی شمالی قیفاووس پوشش می دهد. در نزدیکی لبه ابر مولکولی عظیم منطقه در فاصله 2400 سال نوری از ما، ناحیه تابشی مایل به قرمز روشن Sharpless (Sh) 155 در مرکز قاب قرار دارد، که به سحابی غار نیز معروف است.

🔹حدود 10 سال نوری در سراسر دیواره های گازی درخشان غار کیهانی توسط نور #فرابنفش ستاره های جوان داغ اطراف آن یونیزه می شود. سحابی های انعکاسی غبارآلود، مانند vdB 155 در سمت راست، و ابرهای مبهم متراکم غبار نیز بر روی بوم بین ستاره ای فراوانند. کاوش‌های نجومی نشانه‌های چشمگیر دیگری از شکل‌گیری ستاره، از جمله لکه‌های قرمز روشن هربیگ-هارو (HH) 168 را نشان داده‌اند. در پایین و سمت راست مرکز، انتشار شی هربیگ-هارو توسط جت‌های پرانرژی یک ستاره تازه متولد شده ایجاد می‌شود.
@NightBelvidere1

🌗ستاره‌شناسان یک سیاهچاله کشف کرده‌اند که در حال بلیعدن یک ستاره است و آن را مانند تافی در فضا می‌کشد و بقایای آن را به شکل یک #دونات ستاره‌ای در می‌آورد.

🔹پروژه‌ بررسی خودکار تمام آسمان برای کشف ابرنواخترها اولین بار این پدیده خشن را که با عنوان «رویداد شکست کشندی» شناخته می‌شود، از طریق یک تشعشع تابشی پرانرژی رصد کرد. این پدیده در قلب کهکشانی در فاصله ۳۰۰ میلیون سال نوری از زمین در حال وقوع است.

🔸ستاره‌شناسان مشاهدات‌شان از این #تشعشع را با بازرسی صحنه در مرکز کهکشان «ESO ۵۸۳-G۰۰۴» در نور #فرابنفش با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل دنبال کردند.

🔹طیف نوری ستاره نشان داد که چگونه توسط سیاهچاله از هم پاشیده شده است، پیش از اینکه مانند تافی کشیده شود و وارد سیاهچاله شود. فرآیند رویداد شکست کشندی باعث شد که سیاهچاله با مواد ستاره‌ای دونات شکل و گاز فوق گرم #احاطه شود و در حالی که بسیاری از این مواد به تدریج در سیاهچاله سقوط می‌کنند، برخی از آنها به سمت خارج فرار می‌کنند.
@NightBelvidere1

🌗«تلسکوپ فضایی #جیمز_وب»، سحابی «شکارچی» را در دو طول موج کوتاه و بلند می‌بینیم.

🔹«آژانس فضایی اروپا»، عکس‌جدید «سحابی شکارچی»(Orion Nebula) که با «تلسکوپ فضایی جیمز وب» ثبت شده‌ را در اپلیکیشن «ESA Sky» در دسترس قرار داده است.

🔸یکی از درخشان‌ترین سحابی‌های آسمان شب، سحابی شکارچی یا «مسیه ۴۲»(Messier 42) است که در جنوب «کمربند شکارچی»(Orion's Belt) قرار دارد. در هسته آن، «خوشه ذوزنقه»(Trapezium Cluster) متشکل از ستاره‌های جوان قرار دارد که پرجرم‌ترین آنها، گاز و غبار اطراف را با میدان‌های تابشی شدید #فرابنفش خود روشن می‌کنند. این در حالی است که پیش‌ستاره‌ها در ابر مولکولی «OMC-1» در فضای پشت آن به شکل‌گیری ادامه می‌دهند.
@NightBelvidere1