#دعا_در_کنار_قبور
#شفاعت_از_اولیاء_در_زمان_ممات

📝توسل و درخواست شفاعت از ابتداء شریعت اسلامی مورد توصیه قرآن و پیامبر و سیره صحابه و سایر مسلمین در زمانهای بعد بوده است

لکن وهابیت؛ مدعی اسلام ناب! شفاعت از میت را شرک میداند
🔷 دلیلی دیگر بر سنت بودن شفاعت در زمان اصحاب 🔽
💠 نووی در کتاب شرح الاسماء و الصفات؛ در شرح حالات عقبة بن عامر؛ صحابی پیامبر مینویسد:

🔹وهو كان البريد إلى عمر بن الخطاب، بفتح دمشق، ووصل المدينة في سبعة أيام، ورجع منها إلى الشام في يومين ونصف بدعائه عند قبر رسول الله -صلى الله عليه واله وسلم -وتشفعه به في تقريب طريقه

🔸ترجمه
او در زمان فتح دمشق، نامه رسان عمر بود و هفت روز از شام به مدینه رسید، اما در هنگام بازگشت (چون میخواست زودتر برسد) در کنار 👈 #قبر رسول خدا صلی الله علیه وسلم دعا کرد و برای نزدیک شدن مسیرش از پیامبر #درخواست_شفاعت کرد👉به این خاطر در دو روز از مدینه به شام برگشت

📚 شرح الاسماء و الصفات ج1 ص336
متن کتاب از کتابخانه فقاهت
http://lib.eshia.ir/40340/1/336

#وهابیت_ضد_صحابه/#وهابیت/#اهل_سنت /#توسل

@nedayeshiacom

#جریان_شناسی⬇️
#قسمت اول
🔺تبارشناسی وهابیت؛ بازخوانی ریشه های شکل گیری وهابیت و پیوند آن با قدرت آل سعود


🔹محمدبن عبدالوهاب در سرزمین نجد واقع در عربستان سعودی به دنیا آمد. علوم تفسیر، حدیث، عقاید و فقه را بر اساس مذهب #احمدحنبل در خدمت پدرش فرا گرفت آنگاه برای ادامه تحصیل به مکه و مدینه مسافرت کرد و در همان جا بود که زبان به انتقاد گشود چرا مسلمانان به #زیارت_قبر پیامبر می روند و از آن حضرت #شفاعت می جویند. سپس به نجد بازگشت.
🔸آن گاه راهی بصره و دمشق شد مدتی بعد به حریمله از قلمرو نجد رفت که پدرش به آنجا منتقل شده بود در آنجا نیز تحت تاثیر افکار #ابن_تیمیه و #ابن_قیم_جوزیه با زیارت قبور، تعمیر قبور، #توسل، شفاعت و ساختن گنبد و بارگاه بر فراز قبور پیامبران و صالحان و مخالفت ورزید. مخالفت او با آداب و سنن رایج زمان موجب درگیری در منطقه شد. گروه به طرفداری و گروهی دیگر به مخالفت با او پرداختند.
❌اول کسی که به مخالفت با او برخاست پدرش عبدالله بود. برادرش نیز #شیخ_سلیمان_بن_عبدالوهاب در برابر افکار انحرافی او ایستاد و دو کتاب ارزشمند در رد وی نوشته است که عبارتند از:
1- الصواعق المحرقه الالهیه فی الرد علی الوهابیه.
2- فصل الخطاب فی الرد محمد بن عبدالوهاب.

📌ادامه دارد...

#وهابیت/#اهل_سنت/ #شیخ_سلیمان_بن_عبدالوهاب

@nedayeshiacom

#شبهه
پرسش: طبق آیه «وَ اَنْ لَیْسَ لِلْاِنْسانِ اِلاّ ما سَعى» ( آیه39 سوره نجم) ، آنچه موجب نجات خواهد بود، فقط عمل انسان است؛ با این وجود، #شفاعت چگونه می تواند موجب نجات باشد؟!

#پاسخ_اجمالی🔰

آیات شفاعت برای شفاعت شونده شرایطی را مطرح کرده اند که بدون سعی حاصل شدنی نیستند؛ بنابراین بدون تلاش و کسب شایستگی، شفاعتی هم در کار نخواهد بود. اگر در قیامت شفاعت شفیعى نصیب کسى مى شود، به خاطر یک رشته روحیات و اعمالى است که در این دنیا داشته و شایسته شفاعت گشته است و اگر نصیب دیگر انسان ها نمى شود، به خاطر این است که آنان این نوع زمینه ها را در دنیا فراهم نکرده اند. فراهم سازى زمینه در دنیا «سعى» انسان است که در آخرت از آن میوه مى چیند.

#پاسخ تفصیلی

خداوند در آیه39 سوره نجم می فرماید: «لَیْسَ لِلْاِنْسَانِ اِلَّا مَا سَعَى»؛(برای انسان بهره‏ ای جز سعی و کوشش او نیست).
ممکن است در نگاه اول که با آیه فوق مواجه می شویم، گمان کنیم که این آیه با مساله شفاعت متناقض است.
امّا بررسی آیات شفاعت در کنار این آیه چنین پنداری را رد می کند؛ لذا برای رفع این شبهه نیازمند این هستیم که آن را در کنار آیات مربوط به شفاعت بررسی کنیم.

👈ادامه دارد...

#وهابیت/#اهل_سنت

@nedayeshiacom

❓ #شبهه
پرسش : طبق آیه «وَ اَنْ لَیْسَ لِلْاِنْسانِ اِلاّ ما سَعى» ( آیه39 سوره نجم) ، آنچه موجب نجات خواهد بود، فقط عمل انسان است؛ با این وجود، #شفاعت چگونه می تواند موجب نجات باشد؟!

✅ادامه پاسخ:
آیاتى که در قرآن پیرامون «شفاعت» بحث مى کنند به چند گروه تقسیم مى شوند:
گروه اول: آیاتى است که به طور مطلق شفاعت را نفى مى کند، مانند آیه254 سوره بقره که می فرماید: «اَنْفِقُوا مِمّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ اَنْ یَاْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ وَ لا خُلَّهٌ وَ لا شَفاعَه»؛ (انفاق کنید! پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن خرید و فروش و دوستی و شفاعتی نیست) و آیه48 سوره بقره: «وَ اتَّقُوا یَوْمًا ... لایُقْبَلُ مِنْها شَفاعَه»؛ (از آن روز بترسید که ... شفاعت در آن پذیرفته نمی‏ شود).
در این آیات، غیر از ایمان و عمل صالح، همه راه های دیگر قابل تصور برای نجات مجرمین نفی شده اند، به عبارتی: «لَیْسَ لِلْاِنْسَانِ اِلَّا مَا سَعَى»؛ (برای انسان بهره‏ ای جز سعی و کوشش او نیست).

گروه دوم: آیاتى است که «شفیع» را منحصراً خدا معرفى مى کند، مانند آیه4 سوره سجده که می فرماید: «ما لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیّ وَ لا شَفیع»؛ (غیر از خداولى و شفیعى ندارید) و آیه44 سوره زمر که می فرماید: «قلْ لِلّهِ الشَّفاعَهُ جَمیعا»؛ (همه شفاعت ها مخصوص خدااست).

گروه سوم: آیاتى است که شفاعت را مشروط به اذن و فرمان خدا مى کند، مانند آیه255 سوره بقره که می فرماید: «مَنْ ذَا الَّذی یَشْفَعُ عِنْدَهُ اِلاّ بِاِذْنِه»؛ (چه کسى مى تواند جز به اذن خدا شفاعتنماید؟) و آیه23 سوره سبا که می فرماید: «وَ لاتَنْفَعُ الشَّفاعَهُ عِنْدَهُ اِلاّ لِمَنْ اَذِنَ لَه»؛ (شفاعت جز براى کسانى که خدااجازه دهد سودى ندارد).

گروه چهارم: آیاتى است که شرایطى براى شفاعت شونده بیان کرده اند؛ گاهى این شرط را «رضایت و خشنودى خدا» معرفى مى کند، مانند آیه28 سوره انبیاء که می فرماید: «وَ لایَشْفَعُونَ اِلاّ لِمَنِ ارْتَضى»؛ (آنها جز برای کسی که خدااز او خشنود است، شفاعتنمی‏ کنند).
امام صادق(علیه السلام) نیز در این باره فرموده اند: «فَمَنْ سَرَّهُ اَنْ تَنْفَعَهُ شَفَاعَهُ الشَّافِعِینَ‏ عِنْدَ اللَّهِ فَلْیَطْلُبْ اِلَى اللَّهِ اَنْ یَرْضَى عَنْهُ»(الكافي، كلينى، محمد بن يعقوب، محقق/ مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، دار الكتب الإسلامية، تهران، چاپ چهارم، 1407 هـ ق، ج ‏8، ص 11.)؛ (هر کس دوست دارد مشمول شفاعت گردد باید خشنودى خدا را جلب کند). طبق این آیه و حدیث، شفاعت شفیعان منحصراً شامل حال کسانى است که به مقام «ارتضاء» یعنى پذیرفته شدن در پیشگاه خداوند، رسیده اند.

👈گاهی شرط آن را گرفتن عهد و پیمان نزد خدامعرفى مى کند، مانند آیه87 سوره مریم که می فرماید: «لایَمْلِکُونَ الشَّفاعَهَ اِلاّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْدا»؛ (آنها هرگز مالک شفاعت نیستند مگر کسی که نزد خداوند رحمان عهد و پیمانی دارد). منظور از این عهد و پیمان ایمان به خداو پیامبران الهى است.
👈ادامه دارد...

#وهابیت/#اهل_سنت

@nedayeshiacom