‌💠 ‌پاسخ به ادعای طلبه‌های نوجوان در #اثبات_علم_غیب

#قسمت_چهاردهم

وی چون دریافت که مردم عراق و شام و سوریه و مصر و ایران که زبانشان جز از #زبان_عربی می‌بود، #قرآن را غلط و #نامه‌ها را غلط اندر غلط، می­خوانند به «حجاج بن یوسف ثقفی»(١٣)

#فرمانروای_عراق نوشت که:

آنچه #ابوالاسود پدید آورده، بس نیست، تو باید گروهی از دانشمندان را گرد آورده و گشادن این گره را از آنان بخواهی.

#حجاج بفرمان او دانشمندان را گرد آورده، از آنان خواست تا نشانه‌هایی بگذارند که #واتهای_همانند به کمک آنان شناخته شود.

و «نصر بن عاصم»(١٤) واتهای همانند را با گذاردن یک یا چند #نقطه در زیر و بالای آنها همچون «ب ، ت ، پ و ج ، خ » از هم جدا ساخت و بدینسان؛

#واتهای_همانند با این نقطه‌ها از هم باز شناخته شد.(١٥)

ولی باید دانست که در آغاز کار از بکار بردن #نقطه در نوشته‌ها خودداری می­کرده‌اند، مگر در جاهایی که ناچار بودند، به ویژه هنگامی­ که به یک دانشمندی #نامه می‌نوشتند گذاشتن نقطه را یک گونه #بی‌فرهنگی می‌دانستند و می‌گفتند:

✍ «کثرة النقط فی الکتاب سوء ظن فی المکتوب الیه» یعنی: فراوانی نقطه در نامه، بدگمانی است درباره کسی که نامه به او نوشته شده.(١٤)


https://telegram.me/joinchat/As5Azz1Qdgei1tKR5VztMA