‌💠 پاسخ به ادعای طلبه‌های نوجوان در #اثبات_علم_غیب

#قسمت_دوازدهم

#ابوالاسود_دوئلی گفت گمان نمی­بردم که کار مردم تا بدینجا کشیده است. نزد #زیاد رفت و گفت: اینک آمده‌ام فرمان تو را بکار بندم.

بفرمای مرا #نویسنده‌ای زود یاب و تیز فهم دهند تا کار درست گردانم. او را نویسنده‌ای از #عبدالقیس دادند، نپسندید. دیگری را آوردند بدو گفت:

✍اگر دیدی من در هنگام گفتن حرفی، دهان خود را باز کردم، نقطه‌ای بر زبر آن نه؛ و چون دهانم را گرد کردم، نقطه‌ای در پیش آن بنه و چون کسره دادم، نقطه‌ای به زیر آن بگذار»(١١)

و بدینسان، #نقطه بجای «اعراب» کنونی پدید آمده و بکار رفت.

#ابو_عمرو_دانى می‌گوید: «تنقیط‏» در #قرآن به دو صورت انجام پذیرفته است:

1⃣ الف: «نقط الاعجام‏» که نقطه ‏گذارى براى #حروف_مشتبهه بوده ‏است.

2⃣ ب: «نقط الاعراب‏» یا «نقط الحرکات‏» که عبارت از نقطه‏ گذارى بر حروف به منظور تشخیص حرکات مختلف بوده ‏است، مثل #نقطه_فتحه در بالاى حرف، و #نقطه_کسره در زیر حرف، و #نقطه_ضمه جلوى حرف.


https://telegram.me/joinchat/As5Azz1Qdgei1tKR5VztMA

‌💠 ‌پاسخ به ادعای طلبه‌های نوجوان در #اثبات_علم_غیب

#قسمت_چهاردهم

وی چون دریافت که مردم عراق و شام و سوریه و مصر و ایران که زبانشان جز از #زبان_عربی می‌بود، #قرآن را غلط و #نامه‌ها را غلط اندر غلط، می­خوانند به «حجاج بن یوسف ثقفی»(١٣)

#فرمانروای_عراق نوشت که:

آنچه #ابوالاسود پدید آورده، بس نیست، تو باید گروهی از دانشمندان را گرد آورده و گشادن این گره را از آنان بخواهی.

#حجاج بفرمان او دانشمندان را گرد آورده، از آنان خواست تا نشانه‌هایی بگذارند که #واتهای_همانند به کمک آنان شناخته شود.

و «نصر بن عاصم»(١٤) واتهای همانند را با گذاردن یک یا چند #نقطه در زیر و بالای آنها همچون «ب ، ت ، پ و ج ، خ » از هم جدا ساخت و بدینسان؛

#واتهای_همانند با این نقطه‌ها از هم باز شناخته شد.(١٥)

ولی باید دانست که در آغاز کار از بکار بردن #نقطه در نوشته‌ها خودداری می­کرده‌اند، مگر در جاهایی که ناچار بودند، به ویژه هنگامی­ که به یک دانشمندی #نامه می‌نوشتند گذاشتن نقطه را یک گونه #بی‌فرهنگی می‌دانستند و می‌گفتند:

✍ «کثرة النقط فی الکتاب سوء ظن فی المکتوب الیه» یعنی: فراوانی نقطه در نامه، بدگمانی است درباره کسی که نامه به او نوشته شده.(١٤)


https://telegram.me/joinchat/As5Azz1Qdgei1tKR5VztMA