«برف نو»: قطعه‌ی چهار از آلبوم «لنگ‌راک»؛ اثرِ محسن نامجو
کلام: احمد شاملو
موسیقی: محسن نامجو
تنظیم: مسعود فیاض‌زاده
میکس و مسترینگ: رامین مظاهری

@Official_MohsenNamjoo

«مرمره»: قطعه‌ی پنجم از آلبوم «لنگ‌راک»؛ اثرِ محسن نامجو
کلام: محسن نامجو [۲۰۱۹]
موسیقی: محسن نامجو
تنظیم: مسعود فیاض‌زاده
میکس و مسترینگ: رامین مظاهری

@Official_MohsenNamjoo

«روتکو»: قطعه‌ی ششم از آلبوم «لنگ‌راک»؛ اثرِ محسن نامجو
کلام: محسن نامجو [۲۰۱۹]
موسیقی: محسن نامجو
تنظیم: مسعود فیاض‌زاده
میکس و مسترینگ: رامین مظاهری

@Official_MohsenNamjoo

«نو مینز نو»: قطعه‌ی هفتم از آلبوم «لنگ‌راک»؛ اثرِ محسن نامجو
کلام: محسن نامجو [۲۰۲۱]
موسیقی: محسن نامجو
تنظیم: مسعود فیاض‌زاده
میکس و مسترینگ: رامین مظاهری

@Official_MohsenNamjoo

کتابچه‌ی اشعارِ آلبوم «لنگ‌راک»؛ اثرِ محسن نامجو

@Official_MohsenNamjoo

اگر کسی قرآن را بخواند، بی آنکه از سیره نبویه و تاریخ آگاهی داشته باشد، هیچ چیزی از آن در نخواهد یافت. قرآن بخودی‌خود نه‌تنها باورمندانش را به اسلام ره نمی‌نماید، که بر سردرگمی آنان بسیار می‌افزاید. در سرتاسر این کتاب سخنانی روان می‌شوند که دریافتشان بدون یاری جستن از سیره و حدیث و روایت‌ناشدنی است. برای نمونه خواننده و قرآن هراندازه که آن را بخواند و در ژرفای آن فرو شود، نه خواهد دانست ابولهب کیست و نه زيد. او نه نوح و ابراهیم و اسماعيل و اسحاق و یعقوب را خواهد شناخت و نه موسا و فرعون و عیسا و مریم و عمران را. قرآن به تنهایی سرشار از رازهای سر به مهری است که گشودنشان جز به کلید روایت و سیره شدنی نیست.

شب هرگز مطلق نیست
سرانجام هر غمی به پنجره‌ای باز ختم میشود
پنجره‌ای که آنجا می‌درخشد
همیشه رویایی باقی می‌ماند
آرزویی که خشنود می‌کند گرسنه‌ای را
قلبی سخی
دستی باز
چشمی مواظب
یک زندگی
زندگی‌ای که با دیگران تقسیم کنیم.

#پل_الوار
ترجمه‌ی احمد شاملو

«دسته‌ی دلقک‌ها در کنار سفر به انتهای شب و مرگ قسطی که آن دو نیز به فارسی ترجمه شده‌اند، از مهم‌ترین آثار سلین، نویسنده عصیانی و سنت‌ستیز فرانسه پس از جنگ اول است. ماجرا در زمان جنگ اول می‌گذرد، در محلات پایین شهری لندن، شهری دچار ویرانی‌های جنگ و پناهگاهی برای عناصر وازده‌ای که می‌کوشند از گذشته خود بگریزند. سلین با تفاله‌های جامعه، آدمکش‌ها، واسطه‌ها، قاچاقچی‌ها، بدکاره‌ها، معتادان، ولگردان و جنایتکاران محشور می‌شود. گویی آنان را درک می‌کند و تیزبینانه، با حالی از انزجار و نفرت، به جامعه‌ای در حال تباهی و تجزیه می‌نگرد. دلقک‌‌بازی‌های قهرمانان این کتاب، درگیری دایمی‌شان با گزمه و عسس، آنارشیسم حاکم بر روحیه و رفتارشان، در ظاهر جلوه‌ی یک نمایش عروسکی را دارد اما در باطن تراژدی عظیمی است که سلین استادانه با این بازیگران خلق کرده است.» 

از ناکجا سفارش دهید، از هر کجای دنیا:
https://bit.ly/33svvrK

محله‌ای در شهر نیست که تو برای همیشه ملکه‌اش نبوده باشی
‏چیزی را دوست ندارم مگر به شکرانه‌ی لطف و مدد تو
‏و پاریس برایم جز الزا نیست.

‏⁧ #لویی_آراگون⁩

کتاب «کلاس تشریح دکتر تولپ» روایتی پلی‌فونیک از جهان درونی و بیرون شاهکاری‌ست که رامبرانت جوان در آغاز راه نقاش‌‌شدنش خلق کرده‌است. بهت‌آوری داستان آن‌جاست که می‌دانیم مردی محکوم به اعدام قرار است برابر چشمان پزشکان و دستیاران، نقاش و فیلسوف تشریح شود و جز اینان، معشوقش نیز یکی دیگر از راویان شرحه‌شرحه کردن اوست. دکارت فیلسوف برای فهم روح بشری آمده، علمای پزشکی برای شناخت رگ و گوشت و استخوان و نقاش جوان مأمور ثبت و ضبط است و شاید به همین دلیل حضور او ازهمه حاضرتر است، چراکه حتا خود رمان «کلاس تشریح دکتر تولپ» نیز هیچ‌گاه بدون ثبت و ضبط حیرت‌انگیز نقاش هلندی، نوشته نمی‌شد؛ حال می‌توانیم به نقاشی بازگردیم، به حالت چهره‌‌ها، فرم دست‌ها و سویه‌ی چشم‌ها و از لابه‌لای آن روایت رمان «نینا سیگل» را دریابیم و با دهشت و اعجاب عظیم و خواندنی‌اش همراه شویم.


https://www.naakojaaketab.com/product-page/%DA%A9%D9%84%D8%A7%D8%B3-%D8%AA%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D8%AD-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%AA%D9%88%D9%84%D9%BE

شبی که امیرعلی را اعدام کردن، اونقدر گریه کردم که یادم نمی‌آد هیچ موقع دیگه‌ای تو زندگیم اون طوری گریه کرده باشم.
حتا وقتی آقام مُرد و هیچ‌کسی رو نداشت که براش گریه کنه، نه مادری نه پدری نه خواهری و نه برادری. خانوم هم زیاد گریه
نکرد، اصلاً گریه نکرد. یک شب امیرعلی گریه کرد و همان روزش من.
امیرعلی اون موقع هفده سالش بود. اونقدر بزرگ بود تا نفرین‌های شبانه‌روزی خانوم رو بفهمه و از اون موقع یه حس بیزاری
تو دو تا چشم سیاه درشتش موج بزنه. از اون بیزاری‌ها که تا آخرین روزی که دیدمش باهاش بود و انگار مثل سنجاق قفلی، قفل شده بود به اون صورت استخونی و نزار.
امیرعلی از زن‌ها متنفر بود. نمی‌دونم به خاطر معشوقه‌های جورواجور آقا بود یا مذهب سفت و سخت خانوم. هیچ وقت ندیدم با دختری قرار بذاره یا به زنی نگاه کنه، حتا عکس هنرپیشه‌ها رو هم جمع نمی‌کرد، ولی فکر می‌کنم ته دلش از گوگوش بدش نمی‌اومد.


https://www.naakojaaketab.com/product-page/مای-ن-یم-ایز-لیلا

در وبسایت ناکجا بخوانید:

https://bit.ly/3AuBFeb

«چنین آسمانِ تاریکی محال است بدونِ رگبار روشن شود!»


ویلیام شکسپیر

آدونیس.

۹

گل سرخی در تنم جاگذاشتی
شبنمی جاگذاشتی
جنگل رنگها را جاگذاشتی،
می‌بینی‌اش فردای من
روشن می‌کندش آیا؟
یا که می‌بینی غروبم برباد می‌دهدش؟
در رگانم گلی دیگر است آیا؟
نفس می‌کشم تا به خاک تو اندام‌‌ خویش را-
ما در هم‌ آمیختیمش
گستردیم و ساختیمش من و تو
خون عشق شعلهٔ‌ آتش آب-  چنان جاودانه
که نه به زندگی
نه با مرگ
کوتاه نمی‌شود.

از مجموعه  آغاز تن پایان دریا.

ترجمه به خشنودی مینوی مادرم

تصویر: از مجموعه کلاژهای(رقیمه) ادونیس. ارائه شده در نمایشگاه پاریس.
#ادونیس
#ترجمه_شعر
#شعر_عربی
#أول_الجسد_آخر_البحر
#رقیمه
@ashoftar

خوبی‌اش این است که می‌دانیم
لیوان برای آب‌خوردن است؛
بدش اینکه نمی‌دانیم
تشنۀ چیستیم.

آنتونیو ماچادو
از کتاب «درۀ علف هزاررنگ، جنگی از گردانده‌های بیژن الهی»، نشر بیدگل

بیژن الهی در شانزده تیر ۱۳۲۴ متولد شد. در سال‌های اخیر بسیار از او شنیده‌ایم اما کمتر نوشته‌ای، چنانکه باید، به کار شاعری‌اش پرداخته. یکی از این نمونه‌های کمیاب، و کمتردیده‌شده، کتاب «بیژن الهی، تولید جمعی شعر و کمال ژنریک» است، نوشتۀ علی سطوتی قلعه، نشر اختران.
سطوتی در شمارۀ دوم مجلۀ «وزن دنیا» دربارۀ این کتاب و رهیافت متفاوتش نسبت به شعر الهی می‌گوید:

در وهلۀ اول تلاشم این بود که نشان دهم می‌شود دربارۀ شعرهای الهی نوشت، می‌شود آنها را تحلیل و بررسی کرد و از این تعابیر ستایش‌آمیز و هاله‌ای که پیرامون چهرۀ شاعر تنیده بودند، این ادبیات تذکرةالاولیایی که دربارۀ او به‌کار می‌بستند، گامی فراتر گذاشت. و دیگر اینکه من در کاروبار ادبی الهی نوعی پتانسیل‌های سیاسی می‌دیدم که گرچه فعال نشده بودند، اما به نظرم در هیچ نقطۀ دیگری در گذشتۀ شعر جدید فارسی با این شدت و حدّت وجود نداشتند. این دو موضوع، یعنی ظرفیت‌های شعر الهی برای کار انتقادی و پتانسیل‌های سیاسیِ او که در قالب تولید جمعی خودش را بیان می‌کرد، مرا بر آن داشت تا تمرکز بیشتری بر الهی داشته باشم و حاصلش پژوهش درازدامنی شد که بخشی از آن به شکل این کتاب درآمده است.

.
آن‌زمان که آسمان پست و سُربی،
چون سرپوشی سنگین در هم می‌فشارد ذهنی نالان را که قربانی نگرانی‌های همیشگی است؛
و آن‌گاه که چون گنبدی سترگ همه افق‌ها را محصور می‌کند، و بر ما میبارد روزانِ سياهی تیره‌تر از شبان..

شارل بودلر نخستین کسی بود که در ستایش از «زیبایی، شکوه و جلالِ» زندگی مدرن سخن گفت. او در عین حال یکی از نخستین کسانی بود که دریافت این زندگی با چه «لجن، دهشت و فقری» همراه است. از آن زمان تاکنون، پریدن (یا سقوط) به درون مغاک، و تن‌سپردن به زندگی در «ورطه مدرنیسم» سرنوشت گریزناپذیر همه ما بوده است. اما این ورطه‌ای است که در آن بهشت و دوزخ، فرشته و جانور، و زیبایی و زوال جدایی ناپذیرند.

شعر مدرن
مراد فرهادپور
نشر بیدگل