ژیوان کوڕەزام و ژیوانەکانی دیکە، ئاشتی و ئازادییان دەوێ، با ساڵی نوێ بکەین بە ساڵە پیروزەی #ئاشتی و تەبایی و #یەکگرتویی نەتەوەکەمان.
#نەورۆزی_کوردی_پیرۆز_بێ
٭٭٭
ژیوان نوەام و ژیوانهای دیگر صلح و آزادی میخواهند. بیائید سال جدید را به سال پیروزی #صلح و آشتی و #اتحاد ملتمان تبدیل کنیم.
نوروز بر همگان مبارک باد
٭٭٭
وێنە ؛ ژیوانی کوڕەزام و خۆم و خاتوو پەرینازی هاوژینم، خەرمانانی ٢٧٢٠ی کوردی
#نەورۆزی_کوردی_پیرۆز_بێ
٭٭٭
ژیوان نوەام و ژیوانهای دیگر صلح و آزادی میخواهند. بیائید سال جدید را به سال پیروزی #صلح و آشتی و #اتحاد ملتمان تبدیل کنیم.
نوروز بر همگان مبارک باد
٭٭٭
وێنە ؛ ژیوانی کوڕەزام و خۆم و خاتوو پەرینازی هاوژینم، خەرمانانی ٢٧٢٠ی کوردی
پر واضح است، نه #خاورمیانه امروز، شبه جزیره #هند خواهد شد و نه راهبری همچون #مهاتما_گاندی در منطقه ظهور خواهد کرد تا الگویی برای مقاومت و رهبر و پیشوایی برای مبارزە و رهایی ملتها شود و نە مردمان خاورمیانە باوری بە شیوە مبارزە از نوع #اهمیسایی [ #عدم_خشونت ] گاندی خواهند داشت.
٭٭٭
تا زمانی که بیرق و پرچم دیکتاتورها، غارتگران و فاسدان با شعارهای دروغین همچون حمایت از #صلح و #دموکراسی، #حقوق_بشر و #حق_تعیین_سرنوشت، #حقوق_زنان و عدالت و #امنیت_انسانی تزئین میشود،
تا زمانیکه افراد منفعت محور و پاسبانان منافع فردی،خانوادگی و طایفەای، رۇیا و آرزو به مردم می فروشند،
تا هنگامی که #استعمارگران دیروز به عنوان طرفداران امروزی حقوق بشر به مردم معرفی میشوند،
تا زمانی که خلق ها چشم انتظار اند و چشم امید به نیروی رهایی بخش خارجی دوخته اند، نه رهایی و آزادی خود را خواهند دید، نه آرزوهایشان برآورده میگردد، نه مسائل خلقهای منطقه حل خواهد شد و نه پایانی برای فریب مردم و غارت ثروت و دارایی ملتها، متصور خواهد بود.
٭٭٭
نیروهای استعمار، ابرقدرتها، #آمریکا، #اروپا و #روسیه، دهها است برای حفظ منافعشان در خاورمیانه، در حال جنگ اند.
این جنگها برای حفظ منافع در دورەای با تڤسیم ملتها انجام میگرفت، در دورەای دیگر ترویج #فاشیسم_نژادی و آیینی ضامن منافعشان بود، زمانی نیز با حفظ و تقویت #دیکتاتور-های منطقه انجام میشد، روزگاری هم از طریق پرورش و آموزش و تجهیز تروریستها و سالیان احیر نیز با راه انداختن جنگ با #تروریزم در منطقه، از منافع خود در خاورمیانه، پاسداری کرده اند.
٭٭٭
در ده، بیست سال گذشته، آمریکا، اروپا، #ناتو، روسیه و دولتهای منطقه، هریک به نوعی در پرورش و تقویت #تروریست نقش داشته اند. چه از طریق تمرینات و آموزشهای نظامی و چه از طریق تجهیز و تقویت به عصبیتها و #تعصبات_آیینی و مذهبی.
آنها با انداختن تروریستها به جان مردمان منطقه، دهها هزار نفر از افراد مدنی و غیر نطامی را به کشتن دادەند و با #ژنوساید مردمان بی گناه قتل عامها راه انداختنەاند و میلیونها نفر را نیز آواره و بی خانمان کردەاند.
آنها در برخی کشورهای عقب افتاده همچون #افغانستان و #عراق افراد و حکمرانانی را تحت پرچم و شعار دفاع از دموکراسی و حقوق بشر و حقوق زنان بر مردم تحمیل کردەاند.
حکمرانانی ویرانگر که جز دزدی و غارت و فساد و منفعت جویی برای خود و خانواده و هم دستانشان، هیچ نفع و منفعتی برای مردم نداشتە اند. کار آنها تنها چپاول و تاراج ثروت و دارایی مردمان و هدرداد منابع کشور بوده و بس.
اکنون چنین بنظر میرسد این گماردگان دیگر توان حفاظت از منافع اربابان خود را ندارند و از ادامه انجام چنین نقشی باز ماندەاند.
بنابرین زمان بازسپاری دگرباره منطقه به دست تروریستها فرا رسیده است.
امروز #طالبان را بر مردم افغانستان حاکم میگردانند و فردا #النصره و #داعش و.... تروریستهای دیگر را بر دیگر مناطق خاورمیانه.
تا بالاخره زمان مناسب فرا برسد، باز دوباره جنگ با تروربسم آغاز خواهد شد، سپس غارتگران و فاسدانی دیگر که اکنون در آب و نمک خوابانیده شده اند بر اریکه حکومت سوار و گماردە میشوند، باز دوباره روز از نو، روزی از نو....!
٭٭٭
توجه: این متن را از نوشتەی کوردی خودم، تا حدودی واژه به واژه به فارسی برگردانده ام، لذا ممکن است متن از فصاحت و روانی لازم برخوردار نباشد. از این بابت پوزش می طلبم.
٭٭٭
تا زمانی که بیرق و پرچم دیکتاتورها، غارتگران و فاسدان با شعارهای دروغین همچون حمایت از #صلح و #دموکراسی، #حقوق_بشر و #حق_تعیین_سرنوشت، #حقوق_زنان و عدالت و #امنیت_انسانی تزئین میشود،
تا زمانیکه افراد منفعت محور و پاسبانان منافع فردی،خانوادگی و طایفەای، رۇیا و آرزو به مردم می فروشند،
تا هنگامی که #استعمارگران دیروز به عنوان طرفداران امروزی حقوق بشر به مردم معرفی میشوند،
تا زمانی که خلق ها چشم انتظار اند و چشم امید به نیروی رهایی بخش خارجی دوخته اند، نه رهایی و آزادی خود را خواهند دید، نه آرزوهایشان برآورده میگردد، نه مسائل خلقهای منطقه حل خواهد شد و نه پایانی برای فریب مردم و غارت ثروت و دارایی ملتها، متصور خواهد بود.
٭٭٭
نیروهای استعمار، ابرقدرتها، #آمریکا، #اروپا و #روسیه، دهها است برای حفظ منافعشان در خاورمیانه، در حال جنگ اند.
این جنگها برای حفظ منافع در دورەای با تڤسیم ملتها انجام میگرفت، در دورەای دیگر ترویج #فاشیسم_نژادی و آیینی ضامن منافعشان بود، زمانی نیز با حفظ و تقویت #دیکتاتور-های منطقه انجام میشد، روزگاری هم از طریق پرورش و آموزش و تجهیز تروریستها و سالیان احیر نیز با راه انداختن جنگ با #تروریزم در منطقه، از منافع خود در خاورمیانه، پاسداری کرده اند.
٭٭٭
در ده، بیست سال گذشته، آمریکا، اروپا، #ناتو، روسیه و دولتهای منطقه، هریک به نوعی در پرورش و تقویت #تروریست نقش داشته اند. چه از طریق تمرینات و آموزشهای نظامی و چه از طریق تجهیز و تقویت به عصبیتها و #تعصبات_آیینی و مذهبی.
آنها با انداختن تروریستها به جان مردمان منطقه، دهها هزار نفر از افراد مدنی و غیر نطامی را به کشتن دادەند و با #ژنوساید مردمان بی گناه قتل عامها راه انداختنەاند و میلیونها نفر را نیز آواره و بی خانمان کردەاند.
آنها در برخی کشورهای عقب افتاده همچون #افغانستان و #عراق افراد و حکمرانانی را تحت پرچم و شعار دفاع از دموکراسی و حقوق بشر و حقوق زنان بر مردم تحمیل کردەاند.
حکمرانانی ویرانگر که جز دزدی و غارت و فساد و منفعت جویی برای خود و خانواده و هم دستانشان، هیچ نفع و منفعتی برای مردم نداشتە اند. کار آنها تنها چپاول و تاراج ثروت و دارایی مردمان و هدرداد منابع کشور بوده و بس.
اکنون چنین بنظر میرسد این گماردگان دیگر توان حفاظت از منافع اربابان خود را ندارند و از ادامه انجام چنین نقشی باز ماندەاند.
بنابرین زمان بازسپاری دگرباره منطقه به دست تروریستها فرا رسیده است.
امروز #طالبان را بر مردم افغانستان حاکم میگردانند و فردا #النصره و #داعش و.... تروریستهای دیگر را بر دیگر مناطق خاورمیانه.
تا بالاخره زمان مناسب فرا برسد، باز دوباره جنگ با تروربسم آغاز خواهد شد، سپس غارتگران و فاسدانی دیگر که اکنون در آب و نمک خوابانیده شده اند بر اریکه حکومت سوار و گماردە میشوند، باز دوباره روز از نو، روزی از نو....!
٭٭٭
توجه: این متن را از نوشتەی کوردی خودم، تا حدودی واژه به واژه به فارسی برگردانده ام، لذا ممکن است متن از فصاحت و روانی لازم برخوردار نباشد. از این بابت پوزش می طلبم.
چندین رویداد غم انگیز در ساعات گذشته بوقوع پیوسته،که هر کدام میتواند وجدان و روان جامعە انسانی را مدتها در تنش و درد نگە دارد :
تحریکات عوامل #ترکیه برای ایجاد اختلاف و راە انداختن جنگ ترک و کورد در #نقدە، کشتە و زخمی شدن چند کورد، قتل #کولبر، ترور در #اربیل، فرار مردم افغان و پیشروی #طالبان گروه خشونت و مرگ در #افغانستان.
اما مردم ما و مردم #خاورمیانه به عفو و بخشش و رواداری و مداراگری و #صلح نیاز دارند، نه به #نفرت و خشم و خشونت و #جنگ و مرگ.
تحریکات عوامل #ترکیه برای ایجاد اختلاف و راە انداختن جنگ ترک و کورد در #نقدە، کشتە و زخمی شدن چند کورد، قتل #کولبر، ترور در #اربیل، فرار مردم افغان و پیشروی #طالبان گروه خشونت و مرگ در #افغانستان.
اما مردم ما و مردم #خاورمیانه به عفو و بخشش و رواداری و مداراگری و #صلح نیاز دارند، نه به #نفرت و خشم و خشونت و #جنگ و مرگ.
زور و #خشونت و تحمیل طرز فکر و نگرش فقط مختص داعش و #طالبان_مذهبی نیست، آنان که نگرش #نژادی، ملی، زبانی، خاک، مرز، سیستم، اندیشه و #ایدئولوژی خود را بر دیگران تحمیل کنند، خود داعش و #طالبان_سکولار اند.
افکار #طالبانیستی در همه نوع و در همه رنگ وجود دارد.
طالبان #مذهبی و طالبانیسم #سکولار متاسفانه در همه جا وجود و حضور دارد چه در زندان و چه در آن سوی دریاها.
مردم اما نه خشونت و #نفرت و جنگ میخواهند و نه زور و تحمیل نگرشهای رنگاورنگ طالبانهای زورمدار. مردم فقط طالب #صلح و #آزادی و #زندگی اند.
افکار #طالبانیستی در همه نوع و در همه رنگ وجود دارد.
طالبان #مذهبی و طالبانیسم #سکولار متاسفانه در همه جا وجود و حضور دارد چه در زندان و چه در آن سوی دریاها.
مردم اما نه خشونت و #نفرت و جنگ میخواهند و نه زور و تحمیل نگرشهای رنگاورنگ طالبانهای زورمدار. مردم فقط طالب #صلح و #آزادی و #زندگی اند.
آزادی، #عدالت، دموکراسی، #صلح و آرامش نهادینه نمیشود، #تروریسم و #خشونت که زائیدە حق کشی ها و ستم کاریهاست، از میان نمی رود، مگر اینکه اقدامی ریشه ایی و بنیادی با پشتوانه اراده جهانی برای تامین و تضمین حقوق نمامی افراد انسانی و تمامی #جوامع_انسانی_تحت_ستم، صورت بگیرد
٭٭٭٭٭٭
روزی برای خود بشر
(به مناسبت روز جهانی حقوق بشر)
در دهم دسامبر ۱۹٤۸ یعنی حدود ٧٣ سال پیش، حقوقی برای افراد بشری، در سند موسوم به #اعلامیه_جهانی_حقوق_بشر بە تائید نمایندگانی از دولتها رسید.
بعدها در سال ۱۹٦۸، دولتهای امضا کنندە اعلامیه، در دو پیمان جداگانە متعهد به اجرای معاهدات و احترام به حقوق در نظر گرفته شده برای افراد بشری شدند.
پس از امضای اعلامیه جهانی حقوق بشر و در طول ٧٣ سال گذشته، منشور بین الملی حقوق بشر و مجموعەای از اسناد حقوق بشری شامل حقوق سیاسی و مدنی [نسل اول]، حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی [نسل دوم]، و حقوق جمعی [حقوق مردم و ملتها] شامل؛ حق صلح، #حق_تعیین_سرنوشت، حق بر توسعه، حق بر محیط زیست، حق بر میراث مشترک بشریت، حق مساعدت بشردوستانه، #حق_زبان و فرهنگ بومی و البته حق استعمار زدایی [نسل سوم]، بر اعلامیەی اولیه و میثاقها افزوده شده است.
مجموعەی این اسناد حقوق بشری که حداقلهای از حقوق فردی و اجتماعی افراد و جوامع انسانی [ از جملە #حقوق_زنان، کودکان، کارگران، اقوام، بومیان، اقلیتها، مهاجرین، پناهندگان و....] را تحت پوشش قرار میدهند، اغلب توسط دولتهای عضو مجامع جهانی، به نوعی پذیرفته شده و یا دولتها آنها را به تصویب مجالس دولتی داخلی خود رساندەاند.
٭٭٭
اما در اینکه تعریف و تبیین و تعیین موازین، معیارها، استانداردها و تهیه و تنظیم و تایید و تصویب این مجموعه از اسناد تامین کننده حقوق بشر، چرا تا کنون کمک چندانی به بهبود وضعیت حقوق بشر نکرده و اینکه حقوق بشر امروز در چه وضعیتی قرار گرفتە، باید موارد زیر را مورد توجه قرار داد :
١. تدوین اعلامیه جهانی حقوق بشر شاید در زمان خود از کفایت تشریح برخوردار بوده، اما بعدها با درج برخی قید و شروط و تحدید موادی از حقوق، در میثاق های اجرایی و عدم پیش بینی سازوکارهای موثر و کارا و فقدان تضمینهای لازم جهت اجرای آن، به شکلی یاس برانگیز، بر گستره مختاریت دولتها در نا پای بندی به تعهدات حقوق بشری شان، افزوده است.
٢. دولتهای امضا کنندەی اعلامیه و اسناد تعهد آور مرتبط با آن و دولتهای متعهد به تعهدات حقوق بشری، نە تنها کمترین ارزشی برای حقوق بشر قائل نشدەاند، بلکه خود در صف اول ناقضان اصلی این حقوق قرار گرفتەاند.
این دولتها در ٧٣ گذشته، خود دهها هزار بار حقوق بشر را نقض نموده و هزاران بار در فجیع ترین شکل ممکن، آنرا مورد تجاوز قرار داده اند.
٣. کمیسیون نظارتی حقوق بشر ملل متحد و جانشین آن یعنی"#شورای_حقوق_بشر" از آنجائیکه عموما از همان دولتهای ناقض حقوق بشری تشکیل می یابد، در نظارت بر رعایت حقوق بشر، تلاشهایش اغلب ناموفق و عقیم بوده است.
این ارکان نظارتی جهانی در پیگیری و نظارت بر اجرای حقوق بشر در کشورهای جهان، تاکنون نتوانسته است کارنامه قابل قبولی از عملکرد خود ارائه نماید.
٤. نظارت بر اجرای حقوق بشر در شکل کنونی آن که اغلب از حد توصیه های اخلاقی فراتر نمی رود، نمی تواند کفایت لازم نظارت بر اجرای موازین رعایت حقوق بشر و احترام به آن را تامین و تضمین کند.
٥. این واقعیت که امروزه حقوق بشر بە وجه المصالح منافع دولتها، حکومتها و برخی سازمانهای جهانی بدل گردیده و این حقوق اغلب به مثابه ابزاری چند وجهی بطور چند جانبه قربانی دنیای تجارت، سیاست، زور، پول و سرمایه، وارونگی تبلیغات رسانه ایی و آیین و اخلاقیات سوداگرانه شده است، هم نمی توان نادیده گرفت.
اخلاقیات سوداگرانەای کە بشر و حقوق انسانی او را، همچون کالایی تجاری، اینجا و آنجا و همه جا مورد داد و ستد قرار میدهد.
حقوق بشر اغلب در روابط و مناسبات بین دولتی و در سازمانهای بین دولتی و بین المللی سوداگر، وجه المصالحه فی مابین با دولتهای سرکوبگر و مستبد، حکومتهای خودکامه، اربابان قدرت و دیکتاتورها قرار میگیرد و قربانی معاملات سیاسی و تجاری پنهانی فی مابین می شود.
٭٭٭
مساله ضمانت اجرایی و ساز و کارهای نظارت بر حقوق بشر، موضوعی لاینحل است و تا زمانی این مساله حل نشده است، امید چندانی به رهایی رنج دیدگان از فقر و ستم وجود ندارد. نمی توان امیدوار بود به اینکه آزادی، عدالت، دموکراسی، صلح و آرامش نهادینه شود و تروریسم و خشونت که زائیدەی حق کشی ها و ستم کاری هاست از میان برود. مگر اینکه اقدامی جدی، بنیادی و ریشە ای با پشتوانه اراده جهانی برای تامین و تضمین حقوق تمامی افراد انسانی و تمامی جوامع تحت ستم صورت بگیرد.
٭٭٭٭٭٭
روزی برای خود بشر
(به مناسبت روز جهانی حقوق بشر)
در دهم دسامبر ۱۹٤۸ یعنی حدود ٧٣ سال پیش، حقوقی برای افراد بشری، در سند موسوم به #اعلامیه_جهانی_حقوق_بشر بە تائید نمایندگانی از دولتها رسید.
بعدها در سال ۱۹٦۸، دولتهای امضا کنندە اعلامیه، در دو پیمان جداگانە متعهد به اجرای معاهدات و احترام به حقوق در نظر گرفته شده برای افراد بشری شدند.
پس از امضای اعلامیه جهانی حقوق بشر و در طول ٧٣ سال گذشته، منشور بین الملی حقوق بشر و مجموعەای از اسناد حقوق بشری شامل حقوق سیاسی و مدنی [نسل اول]، حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی [نسل دوم]، و حقوق جمعی [حقوق مردم و ملتها] شامل؛ حق صلح، #حق_تعیین_سرنوشت، حق بر توسعه، حق بر محیط زیست، حق بر میراث مشترک بشریت، حق مساعدت بشردوستانه، #حق_زبان و فرهنگ بومی و البته حق استعمار زدایی [نسل سوم]، بر اعلامیەی اولیه و میثاقها افزوده شده است.
مجموعەی این اسناد حقوق بشری که حداقلهای از حقوق فردی و اجتماعی افراد و جوامع انسانی [ از جملە #حقوق_زنان، کودکان، کارگران، اقوام، بومیان، اقلیتها، مهاجرین، پناهندگان و....] را تحت پوشش قرار میدهند، اغلب توسط دولتهای عضو مجامع جهانی، به نوعی پذیرفته شده و یا دولتها آنها را به تصویب مجالس دولتی داخلی خود رساندەاند.
٭٭٭
اما در اینکه تعریف و تبیین و تعیین موازین، معیارها، استانداردها و تهیه و تنظیم و تایید و تصویب این مجموعه از اسناد تامین کننده حقوق بشر، چرا تا کنون کمک چندانی به بهبود وضعیت حقوق بشر نکرده و اینکه حقوق بشر امروز در چه وضعیتی قرار گرفتە، باید موارد زیر را مورد توجه قرار داد :
١. تدوین اعلامیه جهانی حقوق بشر شاید در زمان خود از کفایت تشریح برخوردار بوده، اما بعدها با درج برخی قید و شروط و تحدید موادی از حقوق، در میثاق های اجرایی و عدم پیش بینی سازوکارهای موثر و کارا و فقدان تضمینهای لازم جهت اجرای آن، به شکلی یاس برانگیز، بر گستره مختاریت دولتها در نا پای بندی به تعهدات حقوق بشری شان، افزوده است.
٢. دولتهای امضا کنندەی اعلامیه و اسناد تعهد آور مرتبط با آن و دولتهای متعهد به تعهدات حقوق بشری، نە تنها کمترین ارزشی برای حقوق بشر قائل نشدەاند، بلکه خود در صف اول ناقضان اصلی این حقوق قرار گرفتەاند.
این دولتها در ٧٣ گذشته، خود دهها هزار بار حقوق بشر را نقض نموده و هزاران بار در فجیع ترین شکل ممکن، آنرا مورد تجاوز قرار داده اند.
٣. کمیسیون نظارتی حقوق بشر ملل متحد و جانشین آن یعنی"#شورای_حقوق_بشر" از آنجائیکه عموما از همان دولتهای ناقض حقوق بشری تشکیل می یابد، در نظارت بر رعایت حقوق بشر، تلاشهایش اغلب ناموفق و عقیم بوده است.
این ارکان نظارتی جهانی در پیگیری و نظارت بر اجرای حقوق بشر در کشورهای جهان، تاکنون نتوانسته است کارنامه قابل قبولی از عملکرد خود ارائه نماید.
٤. نظارت بر اجرای حقوق بشر در شکل کنونی آن که اغلب از حد توصیه های اخلاقی فراتر نمی رود، نمی تواند کفایت لازم نظارت بر اجرای موازین رعایت حقوق بشر و احترام به آن را تامین و تضمین کند.
٥. این واقعیت که امروزه حقوق بشر بە وجه المصالح منافع دولتها، حکومتها و برخی سازمانهای جهانی بدل گردیده و این حقوق اغلب به مثابه ابزاری چند وجهی بطور چند جانبه قربانی دنیای تجارت، سیاست، زور، پول و سرمایه، وارونگی تبلیغات رسانه ایی و آیین و اخلاقیات سوداگرانه شده است، هم نمی توان نادیده گرفت.
اخلاقیات سوداگرانەای کە بشر و حقوق انسانی او را، همچون کالایی تجاری، اینجا و آنجا و همه جا مورد داد و ستد قرار میدهد.
حقوق بشر اغلب در روابط و مناسبات بین دولتی و در سازمانهای بین دولتی و بین المللی سوداگر، وجه المصالحه فی مابین با دولتهای سرکوبگر و مستبد، حکومتهای خودکامه، اربابان قدرت و دیکتاتورها قرار میگیرد و قربانی معاملات سیاسی و تجاری پنهانی فی مابین می شود.
٭٭٭
مساله ضمانت اجرایی و ساز و کارهای نظارت بر حقوق بشر، موضوعی لاینحل است و تا زمانی این مساله حل نشده است، امید چندانی به رهایی رنج دیدگان از فقر و ستم وجود ندارد. نمی توان امیدوار بود به اینکه آزادی، عدالت، دموکراسی، صلح و آرامش نهادینه شود و تروریسم و خشونت که زائیدەی حق کشی ها و ستم کاری هاست از میان برود. مگر اینکه اقدامی جدی، بنیادی و ریشە ای با پشتوانه اراده جهانی برای تامین و تضمین حقوق تمامی افراد انسانی و تمامی جوامع تحت ستم صورت بگیرد.
ادامه :
٭٭٭
یک روز از سال ٩١ در بند ٣٥٠ زندان اوین [ که با زندانیانی از اصلاح طلبان حکومتی، متهمان جاسوسی، ملی مذهبی، جبهه ملی، پان ایرانیست، شاه طلب، مجاهدین، چپ، کارگری سندیکایی، از اقلیتهای مذهبی، دراویش و تعدادی زندانی ترک و کورد و عرب، هم بند بودیم ]، خبر آمد؛ که #کبودوند کاندیدای جایزه #صلح_نوبل شده است.
در آن روز، واکنش ٨٠ تا ٩٠٪ زندانیان سیاسی بە این خبر آن چنان گس و آن چنان تلخ و حتی شوک آور بود، که خود من هم شوکه شده و آرزو به کذب بودن خبر کردم.
تعدادی آشکارا می گفتند چرا کبودوند؟ چرا یک کورد؟ چرا موسوی و کروبی و رهبران جنبش سبز را کاندیدا نکردە اند ؟
چرا از اقوام و اقلیت ها آنهم از کوردها ؟
برخی می گفتند، این نوع کارها تحریک کوردهاست به جدایی، لابد پروژه ایی در کار است، نکند میخواهند برنامه تجزیه ایران را کلید بزنند !
تا آنجا که به یاد دارم از چند صد نفر، شاید شاید کمتر از انگشتان دست تبریک گفتند.
در چنین هنگامه ایی شایعه جمع آوری امضای زندانیان در اتاقهای طبقه بالا برای اعتراض به کاندیداتوری من و ارسال به خانم عبادی و کمیته صلح نوبل و ... هم به گوش می رسید،
در برابر این حرکت، برخی دوستان بیرون از زندان با اطلاع از این موضوع، توصیه به سکوت را در آن ایام به صلاح دانستند.
ما از کنار این نا مهربانی ها و غیر خودی و ... تلقی کردن ها، هم چون تمامی رفتار و گفتار و کردار تمامیت خواهی و خود محور پنداری و خود قیوم پنداری آنها و ... گذشتیم،
اما فرزندان فردا را نه شاید.
٭٭٭
در پایان از خانم کاوسی بابت یادداشت شان و هم اینکه بعنوان تنها کسی که نشانی پیج اینستاگرامی مرا که تقریبا کسی آنرا ندیده، در پست خود گذاشته است، تشکر ویژه دارم.
البته افرادی که قبلا ارتباطاتی داشتند، با وجود اطلاع و درخواست، به صلاح ندیده اند آدرس پیج را معرفی کنند !
در هر حال گله ایی نیست.
٭٭٭
یک روز از سال ٩١ در بند ٣٥٠ زندان اوین [ که با زندانیانی از اصلاح طلبان حکومتی، متهمان جاسوسی، ملی مذهبی، جبهه ملی، پان ایرانیست، شاه طلب، مجاهدین، چپ، کارگری سندیکایی، از اقلیتهای مذهبی، دراویش و تعدادی زندانی ترک و کورد و عرب، هم بند بودیم ]، خبر آمد؛ که #کبودوند کاندیدای جایزه #صلح_نوبل شده است.
در آن روز، واکنش ٨٠ تا ٩٠٪ زندانیان سیاسی بە این خبر آن چنان گس و آن چنان تلخ و حتی شوک آور بود، که خود من هم شوکه شده و آرزو به کذب بودن خبر کردم.
تعدادی آشکارا می گفتند چرا کبودوند؟ چرا یک کورد؟ چرا موسوی و کروبی و رهبران جنبش سبز را کاندیدا نکردە اند ؟
چرا از اقوام و اقلیت ها آنهم از کوردها ؟
برخی می گفتند، این نوع کارها تحریک کوردهاست به جدایی، لابد پروژه ایی در کار است، نکند میخواهند برنامه تجزیه ایران را کلید بزنند !
تا آنجا که به یاد دارم از چند صد نفر، شاید شاید کمتر از انگشتان دست تبریک گفتند.
در چنین هنگامه ایی شایعه جمع آوری امضای زندانیان در اتاقهای طبقه بالا برای اعتراض به کاندیداتوری من و ارسال به خانم عبادی و کمیته صلح نوبل و ... هم به گوش می رسید،
در برابر این حرکت، برخی دوستان بیرون از زندان با اطلاع از این موضوع، توصیه به سکوت را در آن ایام به صلاح دانستند.
ما از کنار این نا مهربانی ها و غیر خودی و ... تلقی کردن ها، هم چون تمامی رفتار و گفتار و کردار تمامیت خواهی و خود محور پنداری و خود قیوم پنداری آنها و ... گذشتیم،
اما فرزندان فردا را نه شاید.
٭٭٭
در پایان از خانم کاوسی بابت یادداشت شان و هم اینکه بعنوان تنها کسی که نشانی پیج اینستاگرامی مرا که تقریبا کسی آنرا ندیده، در پست خود گذاشته است، تشکر ویژه دارم.
البته افرادی که قبلا ارتباطاتی داشتند، با وجود اطلاع و درخواست، به صلاح ندیده اند آدرس پیج را معرفی کنند !
در هر حال گله ایی نیست.