حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة‌الله‌علیه
4.98K subscribers
1.48K photos
2.55K videos
14 files
162 links
مؤسسه مصابیح الهدی
دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی(ره)
021-77652134
اینستاگرام:
instagram.com/mojtabatehrani.ir
ارتباط با ما:
@masabiholhoda_77652134
سروش:
https://sapp.ir/mojtabatehrani.ir
ایتا، گپ و بله:
@mojtabatehrani_ir
Download Telegram

📍 فقط پاکان شفاعت می شوند❗️
📌پس معیار در باب خلود در بهشت یا جهنّم، محبّت و پذیرش حق یا انکار، جُحود و عناد با حق است؛ امّا منافات ندارد با اینکه بالعرض جهنّمی شود. به این نکته هم دقّت شود که بهشتیِ بالعرض وجود ندارد. آن کس که وارد بهشت شود، جاودانه خواهد ماند. امّا جهنّمیِ بالعرض داریم که بعد از تطهیر از جهنّم خارج می شود و شفاعت همین جا معنا پیدا می کند. در حقیقت خداوند به کسانی که شایستۀ شفاعت کردن هستند اجازه شفاعت هر کس را نمی دهد. تا انسان پاک نشود، به شفاعت کننده اجازه نمی دهند دست او را بگیرد؛ لذا اینکه بعضی به کسانی که به پاکی آن ها اعتقاد دارند می گویند: التماس دعا! قیامت ما را فراموش نکن و دست ما را هم بگیر، گرچه حرف خوبی است امّا این را هم بدان تا پاک نشوی اجازه نمی دهند که بیاید و دستت را بگیرد. زمانی باید بیاید و دستت را بگیرد که تو پاک شده باشی و از آتش تو را بیرون بکشد. روایتی که از امام عسکری(ع) به نقل از پیامبر اکرم(ص) 1️⃣ گفته شد، که بهشت جای کثیفان نیست. اجازه شفاعت داده می شود و شفاعت هم می کنند.
1️⃣ جلسۀ سوّم کتاب کوثر. بحارالأنوار، ج65، ص155
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت
📕 #شفاعت_در_مواقف

📝 جلسه اول

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 آبروداری خداوند از مؤمن در قیامت❗️
📌خداوند در قیامت نسبت به مؤمنین و موحّدین آبروداری می کند، ولی ما آبروی خدا را حفظ می کنیم؟ این مهم است. روایت را که سند خوبی دارد حمران بن اعین از امام باقر(ع) نقل می کند: «قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ(ع) يَقُولُ إِنَ الْكُفَّارَ وَ الْمُشْرِكِينَ يَرَوْنَ أَهْلَ التَّوْحِيدِ فِي النَّارِ»؛ حضرت فرمود: کفّار و مشرکین را به جهنّم می برند. این ها می بینند که موحّدان و اهل توحید هم آنجا هستند. خیلی زشت است که انسان سراغ انحراف های عملی برود و وقتی در قیامت او را به جهنّم ببرند، کفّار و مشرکین، او را ببینند.
«فَيَقُولُونَ مَا نَرَى تَوْحِيدَكُمْ أَغْنَى عَنْكُمْ شَيْئاً وَ مَا أَنْتُمْ وَ نَحْنُ إِلَّا سَوَاءٌ»؛ نکوهش و سرزنش کنان می گویند: ما نمی بینیم که توحید شما، شما را از چیزی بی نیاز کرده باشد و فرقی بین ما و شما نیست. «قَالَ فَيَأْنَفُ لَهُمُ الرَّبُّ عَزَّ وَ جَلَّ فَيَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ اشْفَعُوا فَيَشْفَعُونَ لِمَنْ شَاءَ الله»؛ خداوند در اینجا جواب آن ها می دهد و به ملائک خود می گوید: بیایید آن ها را شفاعت کنید؛ در اینجا که حرف کفّار باعث شرمندگی اهل توحید می شود، خداوند روال رحمتش را حفظ می کند و دماغ آن ها را به خاک می مالد.
«وَ يَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ مِثْلَ ذَلِكَ حَتَّى إِذَا لَمْ يَبْقَ أَحَدٌ تَبْلُغُهُ الشَّفَاعَةُ»؛ خدا به مؤمنین هم می گوید: ای مؤمنینی که حساب های تان پاک بود و به سمت بهشت می روید، شفاعت کنید تا اینکه یک نفر از موحّدین در جهنّم باقی نماند. خداوند به مؤمنینی می گوید: آبروریزی شده، شما هم بیایید شفاعت کنید. این، رحمت واسعۀ حق خیلی عجیب است که به ملائکه و مؤمنین می گوید بیایید شفاعت کنید و آنان را از جهنّم بیرون بیاورید. در آخر کار این قدر فرشته ها و مؤمنین شفاعت می کنند که یک نفر از موحّدین در جهنّم باقی نمی ماند.
«قَالَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنَا أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ اخْرُجُوا بِرَحْمَتِي فَيَخْرُجُونَ كَمَا يَخْرُجُ الْفَرَاشُ »؛1️⃣ خدا می گوید: من «أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ» هستم. «اخْرُجُوا بِرَحْمَتِي»؛ از جهنّم به سبب رحمت من خارج شوید. «فَيَخْرُجُونَ كَمَا يَخْرُجُ الْفَرَاشُ »؛ آنان از آتش خارج می شوند؛ بال باز می کنند مانند پروانه هایی که به سوی بهشت می روند.
انصافاً یک چنین خدایی داریم که این چنین آبروی ما را حفظ می کند و حتّی در جهنّم اجازه نمی دهد مشرکین و کفّار ما را نکوهش کنند و می گوید نمی گذارم شما را خوار کنند. شما در دنیا من را قبول کرده بودید و پیوند با حق داشتید. درست است که انحراف عملی داشتید امّا من نمی گذارم؛ لذا خداوند دست شان را می گیرد و شفاعت کنندگان را برای نجات آن ها واسطه می کند.
من واقعاً وقتی این روایت را دیدم، گفتم: آیا درست است خداوند اینطور از ما آبروداری می کند و در عوض، ما در دنیا از خدا آبروداری نکنیم؟ آیا بی انصافی نیست به عنوان مؤمن بالله، از فرامین او تخلّف کنیم؟ لذا باید انسان درصدد باشد که اینجا خودش را اصلاح کند و نگذارد کار به قیامت و این آبروریزی ها بکشد.
1️⃣ بحارالأنوار، ج8، ص362
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت
📕 #شفاعت_در_مواقف

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 گناه کاران فسّاق اند❗️
📌«فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَا يُدْخِلُ النَّارَ مُؤْمِناً وَ قَدْ وَعَدَهُ الْجَنَّةَ»؛ خداوند مؤمن را وارد آتش نمی کند و حال اینکه به او وعدۀ بهشت داده است. «وَ لَا يُخْرِجُ مِنَ النَّارِ كَافِراً وَ قَدْ أَوْعَدَهُ النَّارَ وَ الْخُلُودَ فِيهَا»؛ و کافر را از آتش نجات نمی دهد؛ زیرا خدا به او ایعاد1️⃣ نار و جاودانگی در آتش کرده است. «وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ»؛ ولی مادون کفر را نسبت به کسی که مشیّتش قرار بگیرد می آمرزد. «فَأَصْحَابُ الْحُدُودِ فُسَّاقٌ لَا مُؤْمِنُونَ وَ لَا كَافِرُونَ» وَ لَا يَخْلُدُونَ فِي النَّارِ»؛ کسانی که گناه کردند و مرتکب خلاف شدند و حد بر آن ها جاری شد فاسق اند و مؤمن و کافر نیستند. بین مؤمن و مسلم تفاوت وجود دارد و رابطۀ بین این دو به اصطلاح عموم و خصوص مطلق است؛ هر مؤمنی مسلم است، ولی هر مسلمی مؤمن نیست. در آیۀ شریفه آمده است: «قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلٰكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا»؛2️⃣ گفتند: ما ایمان آوردیم. به آنان خطاب شد: نه، ایمان نیاوردید. مؤمن کسی است که عملش با اعتقاداتش تطبیق کند. آن کس که تخلّف داشت، مؤمن نیست و مسلمان است. مؤمن گناه نمی کند، آن هم گناهی که حد بر او جاری شود؛ لذا در روایات بسیار آمده است: آنگاه که شخص وارد یک عمل معصیتی می شود، روح ایمانی از او مفارقت می کند. اگر آن موقع مؤمن نیست پس کافر است؟ نه، فاسق است. لذا ما می گوییم گناه کاران فسّاق اند.
«فَأَصْحَابُ الْحُدُودِ فُسَّاقٌ لَا مُؤْمِنُونَ وَ لَا كَافِرُون وَ لَا يَخْلُدُونَ فِي النَّارِ»؛ فسّاق مخلّد در آتش نیستند؛ «وَ يَخْرُجُونَ مِنْهَا يَوْماً»؛ و روزی از آتش خارج می شوند. روایت بسیار ساده و زیبا همان تقسیم بندی های مورد بحث را ترسیم می کند. مؤمن هرگز جهنّم نمی رود. کافر بهشت را نمی بیند و فاسق هم جهنّم و هم بهشت را می بیند. کافر بالذّات جهنّمی است ولی فاسق بر اثر عمل زشتش بالعرض جهنّمی است ولی بالذّات بهشتی است.
«وَ الشَّفَاعَةُ جَائِزَةٌ لَهُمْ»؛3️⃣ و شفاعت برای فسّاق جایز است.
1️⃣ تهديد كردن، ترساندن و هشدار دادن.
2️⃣ سورۀ مبارکۀ حجرات، آیۀ14
3️⃣ بحارالأنوار، ج8، ص40
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت
📕 #شفاعت_در_مواقف

📝 جلسه دوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 در حاجات خود از دشمنان ما کمک نگیرید❗️
📌امام باقر(ع) خطاب به جابربن یزید جُعفی می فرمایند: «يَا جَابِرُ لَا تَسْتَعِنْ بِعَدِّوِنَا فِي حَاجَةٍ وَ لَا تَسْتَطْعِمْهُ وَ لَا تَسْأَلْهُ شَرْبَةَ مَاءٍ»؛ ای جابر! در حاجات خود از دشمنان ما کمک نگیر و از آن ها حتّی به اندازۀ مقداری آب تقاضای عطا نکن. برای اینکه به گردن تو حقی پیدا کنند و از تو بخواهد که جبران کنی. «إِنَّهُ لَيَمُرُّ بِهِ الْمُؤْمِنُ فِي النَّارِ فَيَقُولُ يَا مُؤْمِنُ أَ لَسْتُ فَعَلْتُ بِكَ كَذَا وَ كَذَا»؛ زیرا او در جهنّم با تو برخورد می کند و می گوید: آیا من این خدمت را به تو نکردم؟ «فَيَسْتَحْيِي مِنْهُ فَيَسْتَنْقِذُهُ مِنَ النَّارِ»؛1️⃣ کسی نمی تواند او را از آتش نجات بدهد و خجالت می کشد.
در قیامت حساب وجود دارد؛ گروهی هستند که ذاتاً جهنّمی هستند و عناد با حق دارند. حق در جلوات مختلفه اش، جلوۀ توحیدی، جلوۀ ولایتی، جلوۀ نبوّتی، فرق نمی کند. چون سنخیّت ندارند شفاعت هم برای این ها معنا ندارد. کنار چه چیزی قرار بدهیم تا نقصش را تکمیل بکند؟ دو جنس مخالف اند.
1️⃣ بحارالأنوار، ج8، ص42
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت
📕 #شفاعت_در_مواقف

📝 جلسه دوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 انبیا (ع) هم محتاج شفاعتند❗️
📌اوّلاً در قیامت همه محتاج به شفاعت هستند. ممکن است این مطلب به ذهن ثقیل بیاید، حتّی انبیا(ع)، حضرت آدم(ع) و انبیای دارای شریعت، حضرت نوح(ع)، حضرت ابراهیم(ع)، حضرت موسی(ع) و حضرت عیسی(ع) نیز به شفاعت نیاز دارند. چرا؟ چون معیار در شفاعت، نقص عملی است که مراتب مختلف دارد و اگر شفاعت پیامبر اکرم(ص) و معصومین(س) نباشد، هر کس در ربط با نقص عملش مستحقّ آتش است.
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت
📕 #شفاعت_در_مواقف

📝 جلسه دوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 اگر شفاعت نباشد،همه جهنّمی خواهند بود❗️
📌در روایت مفصّلی آمده است: «قَالَ: دَخَلَ مَوْلًى لِامْرَأَةِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ(ع) يُقَالُ لَهُ أَبُو أَيْمَنَ»؛ یکی از موالیان همسر امام زین العابدین(ع) بر امام باقر(ع) وارد می شود که نامش ابوایمن بود. «فَقَالَ يَا أَبَا جَعْفَرٍ(ع) تُغْرُونَ النَّاسَ وَ تَقُولُونَ شَفَاعَةُ مُحَمَّدٍ شَفَاعَةُ مُحَمَّدٍ»؛ او به حضرت می گوید: شما مردم را به غرور می افکنید و دائم می گویید: شفاعت محمّد(ص)، شفاعت محمّد(ص)؛ یعنی این شفاعتی که مطرح می کنید، موجب می شود که مردم دست از عمل بردارند. معلوم می شود که او نظر سوء نداشته است.
«فَغَضِبَ أَبُو جَعْفَرٍ(ع) حَتَّى تَرَبَّدَ وَجْهُهُ»؛ حضرت عصبانی و خشمگین شدند، جوری که در چهرۀ ایشان مشخّص شد. «ثُمَّ قَالَ وَيْحَكَ يَا أَبَا أَيْمَنَ أَ غَرَّكَ أَنْ عَفَّ بَطْنُكَ وَ فَرْجُكَ»؛ و گفتند: وای بر تو ای ابوایمن! آیا تو فریب این را خوردی که اگر بتوانی جلوی شکم و شهوتت را بگیری کار تمام است؟ یعنی با همین دو کار، روز قیامت به بهشت می روی؟ شکم و شهوت دو مورد از آن هاست و در کنار این دو هزاران نقص عملی داری.
«أَمَا لَوْ قَدْ رَأَيْتَ أَفْزَاعَ الْقِيَامَةِ لَقَدِ احْتَجْتَ إِلَى شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ(ص)»؛ اگر تو بر فرض محال فزع های روز قیامت را ببینی، خواهی فهمید که چقدر به شفاعت پیامبر(ص) نیاز داری؛ «ويْلَكَ فَهَلْ يَشْفَعُ إِلَّا لِمَنْ وَجَبَتْ لَهُ النَّارُ»؛ وای بر تو آیا شفاعت پیامبر(ص) غیر از کسی را که آتش حتمی بوده برایش در بر می گیرد؟ یعنی اگر این شفاعت نباشد، آتش و جهنّم برایش حتمی خواهد بود. البته اینجا جهنّمی بالعرض است که شفاعت شامل حالش می شود. همچنین به شفاعت قبل از ورود به جهنّم اشاره دارد. دو جور شفاعت وجود دارد: یک شفاعت بعد از ورود به جهنّم است که باعث خروج از جهنّم می شود و یک شفاعت، مربوط به قبل از جهنّم است که مانع ورود به جهنّم می شود. جهنّم برایش لازم بود ولی شفاعت موجب می شود برداشته شود.
«ثُمَّ قَالَ مَا أَحَدٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ إِلَّا وَ هُوَ مُحْتَاجٌ إِلَى شَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ(ص) يَوْمَ الْقِيَامَةِ»؛ سپس حضرت فرمود: از اوّلین تا آخرین هیچ کس نیس مگر اینکه در قیامت محتاج به شفاعت پیامبر(ص) است؛ «ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ(ع) إِنَّ لِرَسُولِ اللَّهِ(ص) الشَّفَاعَةَ فِي أُمَّتِهِ وَ لَنَا شَفَاعَةً فِي شِيعَتِنَا وَ لِشِيعَتِنَا شَفَاعَةً فِي أَهَالِيهِمْ»؛1️⃣ سپس حضرت فرمود: پیامبر اکرم (ص) امّتش را شفاعت می کند. ما شیعیان مان را شفاعت می کنیم و شیعیان خانواده های شان را شفاعت می کنند.
1️⃣ بحارالأنوار، ج8، ص38
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت
📕 #شفاعت_در_مواقف

📝 جلسه دوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 روز قیامت تو را کجا پیدا کنم؟❗️
📌روایت را جابربن عبدالله انصاری از امام علی بن ابی طالب(ع) نقل می کند؛ روایت بسیار زیبایی است. امام علی(ع) در مجلسی بود که پیامبر اکرم (ص) و حضرت زهرا(س) هم حضور داشتند و در مورد این مسئله صحبت می شود. روایت بسیار زیبایی است. ناقل، امام علی(ع) و سائل، زهرا(س)و مجیب، پیامبر اکرم (ص) است: «قَالَتْ فَاطِمَةُ(س) لِرَسُولِ اللَّهِ(ص) يَا أَبَتَاهْ أَيْنَ أَلْقَاكَ يَوْمَ الْمَوْقِفِ الْأَعْظَمِ وَ يَوْمَ الْأَهْوَالِ وَ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ»؛ فاطمۀ زهرا(س) می پرسد که ای پدر! روز قیامت تو را کجا پیدا کنم؟ اوّل می فرماید: روز موقف اعظم؛ معلوم می شود قیامت ایستگاه عظیمی است. دوّم، «يَوْمَ الْأَهْوَالِ»؛ قیامت هول های بسیار دارد. سوّم، «يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ»؛ روز فزع بزرگ است که سایر جزع ها، فزع ها و ناراحتی هاحتّی جزع موت پیش آن هیچ است. «قَالَ يَا فَاطِمَةُ(س) عِنْدَ بَابِ الْجَنَّةِ وَ مَعِي لِوَاءُ الْحَمْدِ وَ أَنَا الشَّفِيعُ لِأُمَّتِي إِلَى رَبِّي»؛ حضرت فرمود: ای فاطمه(س)! من درب بهشت هستم و با من، لِوای حمد است و همان جا امّتم را شفاعت می کنم؛ زمانی که مردم در گیر و دار گرفتاری ها، فزع ها و اهوال روز قیامت هستند، پیامبراکرم(ص) همان جا شفاعت می کند. این ها قبل از بهشت است. همان موقع من در آنجا ایستاده ام، از امّت خودم به سوی پروردگارم شفاعت می کنم و می گویم: «یَا رَبِّ یَا رَبِّ اُمَّتِی اُمَّتِی»!
«قَالَتْ يَا أَبَتَاهْ فَإِنْ لَمْ أَلْقَكَ هُنَاكَ قَالَ الْقَيْنِي عَلَى الْحَوْضِ وَ أَنَا أَسْقِي أُمَّتِي»؛ زهرا(س) عرض می کند: پدر! اگر آنجا شما را ملاقات نکردم چطور؟ حضرت فرمود: مرا بر حوض ملاقات می کنی در حالی که امّتم را از حوض می آشامانم.
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت
📕 #شفاعت_در_مواقف

📝 جلسه دوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 مقام محمود؟❗️
📌 گروهی هستند که پیامبراکرم(ص) به آنان کاری ندارد. پیامبراکرم(ص) سایه به سایه دنبال امّت خود برای دستگیری می رود، حتّی تا شَفیر جهنّم رفتن که کسی وارد جهنّم نشود. این مقام را مقام محمود می گویند. آیۀ شریفه هم اشاره به مقام محمود دارد. 1️⃣ روایت از امام صادق(ع) از آبای گرامی شان از پیامبر اکرم(ص) است: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) إِذَا قُمْتُ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ تَشَفَّعْتُ فِي أَصْحَابِ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي فَيُشَفِّعُنِي اللَّهُ فِيهِمْ»؛ پیامبراکرم(ص) فرمودند: وقتی به مقام محمود بایستم، نسبت به اصحاب کبائر از امّتم شفاعت می کنم و خداوند هم وسیلۀ شفاعت مرا فراهم می کند، «وَ اللَّهِ لَا تَشَفَّعْتُ فِيمَنْ آذَى ذُرِّيَّتِي »؛2️⃣ به خدا قسم من کسی که ذرّیۀ مرا اذیّت کرده شفاعت نمی کنم.
1️⃣ وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا. سورۀ مبارکۀ اسراء، آیۀ 79
2️⃣ امالی صدوق، ص294 - بحارالأنوار، ج8، ص37
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت
📕 #شفاعت_در_مواقف

📝 جلسه دوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 شفاعت برای نقص عمل است نه اعتقاد❗️
📌حال به روایتی که از امام‌رضا(ع) نقل شد بر می‌گردم؛ پیامبر‌اکرم(ص) فرمودند: «وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِشَفَاعَتِي فَلَا أَنَالَهُ اللَّهُ شَفَاعَتِي»، اگر کسی ایمان به شفاعت من نداشته باشد شفاعت من شامل او نمی شود. این جنبۀ درونی و اعتقادی است. البته عمل هست ولی محور و عمده امور اعتقادی است. سپس حضرت فرمودند: «ثُمَّ قَالَ(ع) إِنَّمَا شَفَاعَتِي لِأَهْلِ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي»1️⃣. حضرت با این عبارت توجّه به این مطلب دادند که شفاعت مربوط‌به نقص عملی است نه نقص اعتقادی. وقتی می‌فرماید شفاعت من برای اهل معصیت کبیره از امّت من است منظور امّتی است که نقص اعتقادی ندارند و تنها نقص عملی دارند. انکار شفاعت در رابطۀ نقص اعتقادی که امر مستدلی است. پیامبر اکرم(ص) شفیع است و شفیع به معنای حقیقی اوست؛ زیرا او به تمام معنا انسان کامل است و اوست که دست ناقص ها را می‌گیرد امّا برای آن‌هایی که از نظر اعتقادی همسو نبوده و مقتضی در خودشان نیست فایده ندارد، مثل بیماری می مانند که دارو روی آن‌ها اثر نمی‌کند، زمینۀ شفاعت در آن‌ها از بین رفته است.
1️⃣ عیون اخبار الرضا(ع)، ج1، ص 136 - بحارالأنوار، ج8، ص34
〰️〰️〰️〰️〰️
📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت
📕 #شفاعت_در_مواقف
🏷 جلسه سوم

#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir

📍 شفاعت در رابطۀ نقص عملی است نه نقص اعتقادی❗️
📌روایت زیبایی است که حسین بن خالد از امام هشتم(ع) نقل می کند: «عَنِ الرِّضَا(ع) عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِحَوْضِي فَلَا أَوْرَدَهُ اللَّهُ حَوْضِي»؛ از پدران بزرگوارشان، از علی(ع) و از پیامبر اکرم(ص) که فرمود: اگر کسی به حوض من ایمان نداشته باشد، خدا او را بر حوض من وارد نمی­کند، «وَ مَنْ لَمْ يُؤْمِنْ بِشَفَاعَتِي فَلَا أَنَالَهُ اللَّهُ شَفَاعَتِي»؛ و اگر کسی به شفاعت من ایمان نیاورده باشد شفاعت من به او نمی رسد. این جنبۀ درونی و اعتقادی است. البته عمل هست ولی محور و عمده امور اعتقادی است. سپس حضرت فرمودند: «ثُمَّ قَالَ(ص) إِنَّمَا شَفَاعَتِي لِأَهْلِ الْكَبَائِرِ مِنْ أُمَّتِي فَأَمَّا الْمُحْسِنُونَ فَمَا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ»1️⃣. این مطلب دادند که شفاعت مربوط به نقص عملی است نه نقص اعتقادی. وقتی می فرماید شفاعت من برای اهل معصیت کبیره از امّت من است منظور امّتی است که نقص اعتقادی ندارند و تنها نقص عملی دارند. انکار شفاعت در رابطۀ نقص اعتقادی که امر مستدلی است. پیامبر اکرم(ص) شفیع است و شفیع به معنای حقیقی اوست؛ زیرا او به تمام معنا انسان کامل است و اوست که دست ناقص­ها را می گیرد امّا برای آن هایی که از نظر اعتقادی همسو نبوده و مقتضی در خودشان نیست فایده ندارد، مثل بیماری می­مانند که دارو روی آن ها اثر نمی کند، زمینۀ شفاعت در آن ها از بین رفته است.
1️⃣شفاعت من برای اهل کبایر از امّت من است؛ امّا نیکوکاران، خدای عزّ و جل ایشان را مؤاخذه نکند و بی حاجت به شفاعت نجات یابند. عیون اخبار الرضا(ع)، ج1، ص 136 - بحارالأنوار، ج8، ص34

📚 #گروهبندی_انسانها_در_قیامت
📕 #شفاعت_در_مواقف
📝 جلسه سوم
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
@mojtabatehrani_ir