✍ غفلت جایز نیست
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی

✅ انسان نیازمند آن است که #خداوند_مهربان را همواره ناظر بر اعمال و گفتار خود ببیند، از فرصت ها استفاده کند و به خوبی آگاه باشد در عمر کوتاهی که به او ارزانی شده است، هرگز «غفلت جایز نیست». اگر آدمی اهل توجه باشد، پروردگار در هر حالی، او را هدایت می کند و از غفلت در امان نگه می دارد. زمانی که از یوسف نبی(ع) پرسیدند: چرا گناه نکردی؟ فرمود: «و من خودستایی نمی کنم و نفس خویش را از عیب و تقصیر مبرا نمی دانم (زیرا نفس اماره انسان را به کارهای زشت و ناروا وا می دارد)؛ جز آنکه خدا به لطف خاص خود آدمی را نگه دارد که خدای من بسیار آمرزنده و مهربان است.»

✅ خداوند متعال در آیات مختلفی از قرآن، به کلمه #غفلت اشاره فرموده و مسلمانان را از آن نهی کرده است. عمر همچون برق و باد می گذرد و آدمی همچون همه موجودات طبیعت همواره در معرض مرگ و نابودی قرار دارد. از این رو فرصت برای آفرینش رسم اخلاقی و انسانی محدود و هر لحظه ممکن است از آدمی گرفته شود؛ پس اندکی درنگ و غفلت علاوه بر آنکه عمر انسان را ضایع می کند، #فرصت_زندگی را نیز از آدمی می گیرد. همان طور که غفلت، انسان را از مراتب بالای انسانیت تنزل می دهد، توجه و آگاهی به خود، جهان و خدا، انسان را به درجات بالای معرفتی می رساند.

✅ نباید فراموش کنیم که صرف نیت اولیه برای یک کار کافی نیست که آن کار سالم انجام بگیرد و به نفع انسان تمام شود، بلکه آدمی باید تا آخر کار، اخلاص داشته باشد و غافل نشود. امروزه به خاطر ظهور شبکه های اجتماعی و فضای مجازی، گروه های مختلف اجتماعی، فرصت اظهار نظر کردن و سخن گفتن درباره مسائل متعدد را به دست آورده اند و عده زیادی از مردم بسیار بی پروا مشغول تولید و نشر مسائل و مواردی هستند که بعضا صحت ندارد، #سانسور شده است، آبروی دیگران را می برد و ... متأسفانه چنان این موضوع فراگیر شده است که گاهی مشاهده می شود افرادی هم که به اصول اخلاقی وفادار هستند، در این زمینه دچار غفلت می شوند.

✅ از یاد نبریم عصر حاضر، دوره #جنگ_داده و جنگ محتواست که در آن، عده ای با نشر اراجیف، اذهان عمومی مردم را خدشه دار می کنند و به دنبال بردن آبروی دیگران یا آسیب زدن به ارزش ها و ایجاد ناامیدی هستند. نباید از این مورد غافل شد که عقلانیت و انسانیت، راه فلاح و صلاح انسان است و چنین جریان هایی که از اصالت کافی بهره مند نیستند، پایانی جز گمراهی و تباهی ندارند. هر پدیده ای که در زندگی بروز می کند، علاوه بر قابلیت های مثبتی که دارد، می تواند سرمنشأ تباهی و گمراهی نیز باشد؛ پس باید همواره از خود مراقبت کنیم که گاهی سخنی به ظاهر ساده از سوی ما می تواند سال ها احسان و نیکی را ضایع سازد و در دنیا و آخرت گرفتاری ایجاد کند.

🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا،
🔻سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۱، شماره ۳۸۱۰

#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار
www.modiryar.com

@modiryar

✍ مرکب شکیبایی
#دکتر_مهدی_یاراحمدی_خراسانی

✅ #انسان از بدو تولد تا زمان مرگ همواره با مصیبت ها، دردها، محدودیت ها، مشکلات، کمی ها و کاستی های فراوانی دست و پنجه نرم می کند و برای رسیدن به اهداف، آرمان ها و آرزوهایش با چالش های بسیاری روبرو می شود تا جایی که در نهایت بسیاری از خواسته هایش برآورده نمی شود و ناکام می ماند. این خصلت دنیا و زندگی آن است که با راحتی بیگانه است و آدمی را به شدت تحت فشار قرار می دهد.

✅ #علامه_طباطبایی در المیزان برای تفسیر آیه شریفه ی «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی‏ کَبَدٍ» می فرماید: «انسان از آغاز زندگى حتى از آن لحظه‏اى که نطفه او در قرارگاه رحم واقع مى‏شود، مراحل زیادى از مشکلات و درد و رنج‌ها را طى مى‏کند تا متولد شود، و بعد از تولد در دوران طفولیت، و سپس جوانى، و از همه مشکل‌تر دوران پیرى، مواجه به انواع مشقّت‌ها و رنج‌ها است، و این است طبیعت زندگى دنیا، و انتظار غیر آن داشتن اشتباه است و این معنای آیه است که انسان را در سختی و دشواری آفریدیم.»

✅ پس فرزند آدم همواره متحمّل سختى و ناراحتى می‌شود تا از دنیا بیرون رود و در این میان به تعبیر #امیرالمومنین (ع): «هركه بر مركب شكيبايى نشيند، به خطّ پايان پيروزى رسد» و می تواند نهایتاً در زندگی آرامش و آسایش بیشتری داشته باشد. صبر در واقع بازداشتن نفس از اظهار بى قرارى و بی تابی در فراز و فرودهای زندگی است به گونه ای که آدمی از دایره منطق خارج نگردد و همواره رضای خداوند مهربان را در نظر داشته و شاکر او و نعمت ها و حکمت هایش باشد.

✅ شاید نتوان صفتی مهم‌تر از صبر و #شکیبایی در زندگی فردی و اجتماعی انسان یافت؛ چرا که وجود این صفت در انسان به معنای آن است که او خود را از خشم و عجله و واکنش‌های عصبی، احساسی و مانند آن، که موجب پشیمانی است، صیانت می‌کند. البته اگر واقع بینانه تر بخواهیم به این موضوع بپردازیم رسیدن به قدرت صبر و شکیبایی در طول زندگی به آسانی صورت نمی گیرد و مستلزم یک آمادگی ذهنی و روانی است که با تمرین و خویشتن داری در طول زمان در رفتار آدمی متجلی می شود و به عنوان یک خصلت و عادت در امور جاری انسان قرار می گیرد.

✅ بنا به فرموده #پیامبر_اکرم(ص) «کسی که صبر را با رضا و دعا جمع کرده باشد، خیر دنیا و آخرت را نصیب خود کرده است.» البته مبانی نظری و توصیه های اخلاقی و آموزه های دینی در این رابطه فراوان است که کمابیش همگان از آن آگاه هستند و یا حداقل شنیده اند. نکته مهم در این راستا کسب توانایی برای رسیدن به مقام صبر است که به راحتی محقق نمی شود. گاهی انسان از خود می پرسد مگر چند بار متولد می شوم یا چند بار فرصت زندگی دارم که در آن همواره باید درگیر حل و فصل مشکلات و سختی ها باشم و به ناچار بسیاری از آرزوهای خود را نادیده بگیرم؟

✅ این یک سئوال جدی و حق آدمی است که بداند به راستی این #فرصت_زندگی که می تواند شیرین و لذت بخش باشد چرا باید با این میزان درد و رنج عجین گردد و در بسیاری موارد ناکام بماند. شاید برای عارفان و زاهدان و بندگان برگزیده خداوند این مسائل به راحتی قابل درک و هضم باشد ولی انسان های عادی بعضاً در درک این واقعیت و پذیرش آن با چالش های زیادی مواجه اند که گاهی امیدواری و شادمانی آن ها را کاهش می دهد.

✅ قاعدتاً برای گذر از این تردیدها و مشکلات باید انسان علاوه بر مسائل مادی به عوالم روحی و فرامادی توجه بیشتری داشته باشد. در گام:

▪اول قبول کند این ها واقعیت #زندگی است و تغییری در آن ایجاد نخواهد شد.
▪دوم بپذیرد این #محدودیت_ها فراگیر است و هر چند نسبت آن برای افراد متفاوت است اما همگان درگیر آن هستند و
▪سوم این است که پرهیز از بی قراری و #حلاوت_شکیبایی و تلاش در مسیر اهداف را جایگزین تردیدهای بی نتیجه گرداند.

🔺منبع: #روزنامه_شهرآرا،
🔻شنبه ۲۸ بهمن ماه ۱۴۰۲، شماره ۴۱۵۸

#تحلیل_مسائل_روز
#پایگاه_جامع_مدیریار

www.modiryar.com

@modiryar