#ሰማዕቷ ፌብሮኒያ
መግቢያ፦ ሰይጣን አራት ነገሮችን ይጠላል እነሱም፦ ትህትና፣ ድንግልና እወቀትና ንጽሕና እነዚህ የምግባራት አምዶች ናቸው፤ በዚህ ዘመን ንጽሕናን ጠብቆ ማቆየት በሰነፎች ቋንቋ "ፋርነት" ሆኗል፡፡ ጠላት በቀላሉ የሚማርካቸው (የሚነጥቃቸው) ተራ ነገሮች ሆነዋል፡፡ በሚያሳዝን መልኩ በዚህ ዘመን ንጽሕናን መጠበቅ የሚታፈርበት የሚያሸማቅቅ ጉዳይ ሆኗል፡፡ በተለይ በሴት እህቶቻችን የሚስተዋል ነው፡፡
ድንግል በዚህ ዘመን ልብስ ክብረ ሳይሆን ግልበ-ክብረ፣ በዕለ-ክብረ ከመሆን ኀሳረ-ክብር ወደ መሆን ተለውጧል፡፡
ራስን መግዛት፦ በክርስትና ሕይወት ራስን መግዛት (መቆጣጠር) ለመንፈሳዊ ሕይወት ወሳኝ ተግባር ነው፡፡ ብዙዎች በኃጢአት ለመውደቃቸው ቃላትን በማሰማመር ካቅሜ በላይ ስለሆነ፣ ስሜቴን መቆጣጠር ስላቃተኝ፣...ወዘተ በሚሉ ቃላት ስንፍናቸውን ለመሸፋፈን፣ ሲሞክሩ እንመለከታል፡፡ መጽሐፍ ቅዱስ እንደሚነገረን እግዚአብሔር ራስን የመግዛት መንፈስ ነው የሰጠን፡፡ ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስም በመልእክታቱ ራስን ስለመግዛት በሰፊው ጽፏል፡፡ "ራሳችሁን ስለ አለመግዛት ሰይጣን እንዳይፈታተናችሁ.." (1ቆሮ.7፥5) ብሎም ይመክረናል፡፡ በሌላም ሥፍራ "ራሳችንን በመግዛትና በጽድቅ እግዚአብሔርን በመምሰል በአሁኑ ዘመን አንድንኖር ያስተምረናል..." (ቲቶ.2፥12-13) እውቀት ራስን ከመግዛት ጋር ካልሆነ ከንቱ ነው፡፡ ለዚህም ነው፣ ብዙ ያውቃሉ የምንላቸው ሰዎች ራሳቸውን መግዛት ባለመቻላቸው ክብራቸውን፣ ጸጋቸውን፣ ቅድስናቸው አጥተዋል፡፡ ስለዚህም ነው ሐዋርያው ጴጥሮስ በመልእክቱ "በበጎነትም፣ እውቀትን፣ በእውቀትም፣ ራስን መግዛት፣ ራስን በመግዛትም መጽናትን..." (2ጴጥ.1፥6) ጨምራችሁ ያዙ የሚለን፡፡ በአሪት ዘፍጥረት ላይ ተከትቦ የምናነበው የወጣቱ ቅዱስ ዮሴፍ ራስን ስለመግዛት ዋነኛ ማሳያ ነው፡፡ በማር ይስሐቅ አባ መትርያኖስ የተባለ መነኮስ የገጠመውን ፈተናና እንዴት ራሱን በመግዛት ራሱንም ሌላውንም ሰው እንዳተረፈ ታሪኩ ከምንጩ እጠቅሳለሁ፡፡ "ከተግባሩ ወደ ቤቱ ሲመለስ ዘማት ተሰብስበው ይህ መነኩሴ ኃያል ነው የሚያስተው የለም አሉ፡፡ አንዲቱ እኔ ባስተውስ ባታስችውስ ተወራርደው መጣች ቀን የሆነ እንደሆነ አይቀበለኝም ብላ ሲመሽ ከደጅ ቆማ እጅ ጸፋች (አንኳኳች)፡፡ ወጽቶ ምንድርነሽ አላት ከሩቅ ሀገር የመጣሁ የእግዚአብሔር እንግዳ የምጸጋበት አጥቼ አለችው ያወጣ ያወርድ ጀመረ ብትገባ ፆር ይነሣብኛል አይሆንም ብላት ነግደ ኮንኩ (እንግዳ ሆኜ ብመጣ አልተቀበልኸኝም) ብሎ ይፈርድብኛል ብሎ ኪፈርድብኝ እታገሠዋለሁ እንጂ ምን አደርጋለሁ ብሎ ይዟት ገባ እሳቱን አነደደላት ተቀመጠች እሱ ጸሎቱን ያዘ ሠውራ ይዛለችና የምትቀባውን ትቀባ የምታጤሰውን ታጤስ ጀመረ እግሩን ከእሳት ጨመረው የሷን መዓዛ እስኪያጠፋው እስኪለውጠው እሷም ይህን ተመልክታ ከዚህ ሁሉ ያደረስኩ እኔ እንጂ ነኝ አባቴ አላበጀሁም ማረኝ ብላ ንስሐ ገብታለች፤ አንድም ገልጻ እንተኛ አለችው ከእሳቱ አንጥፊ አላት ይህማ እሳቱ ይፈጀን የለም አለችው፡፡ የዚህን ዓለም እሳት ካልቻልነው የወዲያኛውን እንደምን እንችለዋለን ይሆንልሽ እንደሆነ አንጥፊው አላት፡፡ ነገሩን አይታ አባቴ አላበጀሁም ማረኝ ብላ ንስሓ ገብታለች ራሷን ላጭቶ አመንኵሶ በዓቱን ለቆ ወፅቶ ሂዷል፡፡" ( ማር ይስሐቅ፣ ገጽ14 1982 ከፊል አጽንኦት የእኔ ነው) ራስን መግዛት ከላይ እንደተመለከትነው ለእኛ ብቻ ሳይሆን ለሌሎች ከኃጢአት መጠበቅ፣ መጽናት ወሳኝ ምግባር ነው፤ ፈጣሪ ይህንን እንዲሰጠን መለመን መማጸን በእጅጉ አስፈላጊ ነው፡፡
ፌብሮኒያ ስለ ንጽሕናና ስለ ድንግልና ስትል ሞትን የመረጠች የሴት ጀግና ናት፡፡
በ749 ዓ/ም በግብጽ ላይ ስቃይ በወረደ ጊዜ በላዕላይ ግብጽ ከነገሱት የአማዊን ገዥዎች መካከል የመጨረሻው ገዥ የነበረው ማራዋን ኢቢን መሐመድ ኤክሚም የምትባለው ከተማ አጠገብ ወደሚገኘው ወደ ሴቶች ገዳም ገቡ፡፡ በገዳሙ ውስጥ ያለውን ማንኛውም ዓይነት ንብረት ከዘረፋ በኋላ ፌብሮኒያ የተባለችውን ቆንጆና ድንግላዊት መነኩሲት ሊደፍሯት ፈለጉ፡፡
.
ፌብሮኒያ ራሷን ጨካኝና ግፈኛ የሆኑት ወታደሮች ፊት ለፊት አቀረበችና ወደ በአቷ ደርሳ የምትመለስበትን ጥቂት ጊዜ ብቻ እንዲሰጧት ጠየቀቻቸው፡፡ ወደ በአቷ ከገባች በኋላ ራሷን በእግዚአብሔር እጆች ላይ በመጣል አለቀሰችና እርሱ እንዲመራትና አብሯት እንዲሆን ጠየቀችው፡፡
.
ከዚህ በኋላ ከበአቷ ወጣችና አስቀድማ በምሥጢር ጠብቃ ያቆየችውን በብልቃጥ ውስጥ የታሸገ ዘይት አሳየቻቸው፡፡ ከዚያም ማንኛውም ሰው በዚህ ብልቃጥ ውስጥ ያለውን ዘይት በሰውነቱ ላይ ቢቀባው የተቀባውን የሰውነቱን ክፍል ሰይፍ ሊቆጥረው አይችልም አለቻቸው፡፡ ይህን ለእነርሱ ለማረጋገጥም አንገቷን በዘይቱ ቀብታ ስታበቃ ከወታደሮቹ አንዱ ሰይፉን በአንገቷ ላይ እንዲቃጣ ጠየቀችው፡፡
ወታደሩ የተነገረውን ሲያደርግ ወዲያውኑ ጭንቅላቷ ከሌላው የሰውነቷ ክፍል ተከልሎ ወደቀ፡፡ በዚህ ጊዜ ወታደሮቹ የሆነውን ነገር ሲመለከቱ እጅግ ስለ ተሰቀቁ የዘረፉትን ንብረት በሙሉ እዚያው ተዉና ከገዳሙ ወጥተው ሄዱ፡፡
#መልካም_ቀን!
መግቢያ፦ ሰይጣን አራት ነገሮችን ይጠላል እነሱም፦ ትህትና፣ ድንግልና እወቀትና ንጽሕና እነዚህ የምግባራት አምዶች ናቸው፤ በዚህ ዘመን ንጽሕናን ጠብቆ ማቆየት በሰነፎች ቋንቋ "ፋርነት" ሆኗል፡፡ ጠላት በቀላሉ የሚማርካቸው (የሚነጥቃቸው) ተራ ነገሮች ሆነዋል፡፡ በሚያሳዝን መልኩ በዚህ ዘመን ንጽሕናን መጠበቅ የሚታፈርበት የሚያሸማቅቅ ጉዳይ ሆኗል፡፡ በተለይ በሴት እህቶቻችን የሚስተዋል ነው፡፡
ድንግል በዚህ ዘመን ልብስ ክብረ ሳይሆን ግልበ-ክብረ፣ በዕለ-ክብረ ከመሆን ኀሳረ-ክብር ወደ መሆን ተለውጧል፡፡
ራስን መግዛት፦ በክርስትና ሕይወት ራስን መግዛት (መቆጣጠር) ለመንፈሳዊ ሕይወት ወሳኝ ተግባር ነው፡፡ ብዙዎች በኃጢአት ለመውደቃቸው ቃላትን በማሰማመር ካቅሜ በላይ ስለሆነ፣ ስሜቴን መቆጣጠር ስላቃተኝ፣...ወዘተ በሚሉ ቃላት ስንፍናቸውን ለመሸፋፈን፣ ሲሞክሩ እንመለከታል፡፡ መጽሐፍ ቅዱስ እንደሚነገረን እግዚአብሔር ራስን የመግዛት መንፈስ ነው የሰጠን፡፡ ሐዋርያው ቅዱስ ጳውሎስም በመልእክታቱ ራስን ስለመግዛት በሰፊው ጽፏል፡፡ "ራሳችሁን ስለ አለመግዛት ሰይጣን እንዳይፈታተናችሁ.." (1ቆሮ.7፥5) ብሎም ይመክረናል፡፡ በሌላም ሥፍራ "ራሳችንን በመግዛትና በጽድቅ እግዚአብሔርን በመምሰል በአሁኑ ዘመን አንድንኖር ያስተምረናል..." (ቲቶ.2፥12-13) እውቀት ራስን ከመግዛት ጋር ካልሆነ ከንቱ ነው፡፡ ለዚህም ነው፣ ብዙ ያውቃሉ የምንላቸው ሰዎች ራሳቸውን መግዛት ባለመቻላቸው ክብራቸውን፣ ጸጋቸውን፣ ቅድስናቸው አጥተዋል፡፡ ስለዚህም ነው ሐዋርያው ጴጥሮስ በመልእክቱ "በበጎነትም፣ እውቀትን፣ በእውቀትም፣ ራስን መግዛት፣ ራስን በመግዛትም መጽናትን..." (2ጴጥ.1፥6) ጨምራችሁ ያዙ የሚለን፡፡ በአሪት ዘፍጥረት ላይ ተከትቦ የምናነበው የወጣቱ ቅዱስ ዮሴፍ ራስን ስለመግዛት ዋነኛ ማሳያ ነው፡፡ በማር ይስሐቅ አባ መትርያኖስ የተባለ መነኮስ የገጠመውን ፈተናና እንዴት ራሱን በመግዛት ራሱንም ሌላውንም ሰው እንዳተረፈ ታሪኩ ከምንጩ እጠቅሳለሁ፡፡ "ከተግባሩ ወደ ቤቱ ሲመለስ ዘማት ተሰብስበው ይህ መነኩሴ ኃያል ነው የሚያስተው የለም አሉ፡፡ አንዲቱ እኔ ባስተውስ ባታስችውስ ተወራርደው መጣች ቀን የሆነ እንደሆነ አይቀበለኝም ብላ ሲመሽ ከደጅ ቆማ እጅ ጸፋች (አንኳኳች)፡፡ ወጽቶ ምንድርነሽ አላት ከሩቅ ሀገር የመጣሁ የእግዚአብሔር እንግዳ የምጸጋበት አጥቼ አለችው ያወጣ ያወርድ ጀመረ ብትገባ ፆር ይነሣብኛል አይሆንም ብላት ነግደ ኮንኩ (እንግዳ ሆኜ ብመጣ አልተቀበልኸኝም) ብሎ ይፈርድብኛል ብሎ ኪፈርድብኝ እታገሠዋለሁ እንጂ ምን አደርጋለሁ ብሎ ይዟት ገባ እሳቱን አነደደላት ተቀመጠች እሱ ጸሎቱን ያዘ ሠውራ ይዛለችና የምትቀባውን ትቀባ የምታጤሰውን ታጤስ ጀመረ እግሩን ከእሳት ጨመረው የሷን መዓዛ እስኪያጠፋው እስኪለውጠው እሷም ይህን ተመልክታ ከዚህ ሁሉ ያደረስኩ እኔ እንጂ ነኝ አባቴ አላበጀሁም ማረኝ ብላ ንስሐ ገብታለች፤ አንድም ገልጻ እንተኛ አለችው ከእሳቱ አንጥፊ አላት ይህማ እሳቱ ይፈጀን የለም አለችው፡፡ የዚህን ዓለም እሳት ካልቻልነው የወዲያኛውን እንደምን እንችለዋለን ይሆንልሽ እንደሆነ አንጥፊው አላት፡፡ ነገሩን አይታ አባቴ አላበጀሁም ማረኝ ብላ ንስሓ ገብታለች ራሷን ላጭቶ አመንኵሶ በዓቱን ለቆ ወፅቶ ሂዷል፡፡" ( ማር ይስሐቅ፣ ገጽ14 1982 ከፊል አጽንኦት የእኔ ነው) ራስን መግዛት ከላይ እንደተመለከትነው ለእኛ ብቻ ሳይሆን ለሌሎች ከኃጢአት መጠበቅ፣ መጽናት ወሳኝ ምግባር ነው፤ ፈጣሪ ይህንን እንዲሰጠን መለመን መማጸን በእጅጉ አስፈላጊ ነው፡፡
ፌብሮኒያ ስለ ንጽሕናና ስለ ድንግልና ስትል ሞትን የመረጠች የሴት ጀግና ናት፡፡
በ749 ዓ/ም በግብጽ ላይ ስቃይ በወረደ ጊዜ በላዕላይ ግብጽ ከነገሱት የአማዊን ገዥዎች መካከል የመጨረሻው ገዥ የነበረው ማራዋን ኢቢን መሐመድ ኤክሚም የምትባለው ከተማ አጠገብ ወደሚገኘው ወደ ሴቶች ገዳም ገቡ፡፡ በገዳሙ ውስጥ ያለውን ማንኛውም ዓይነት ንብረት ከዘረፋ በኋላ ፌብሮኒያ የተባለችውን ቆንጆና ድንግላዊት መነኩሲት ሊደፍሯት ፈለጉ፡፡
.
ፌብሮኒያ ራሷን ጨካኝና ግፈኛ የሆኑት ወታደሮች ፊት ለፊት አቀረበችና ወደ በአቷ ደርሳ የምትመለስበትን ጥቂት ጊዜ ብቻ እንዲሰጧት ጠየቀቻቸው፡፡ ወደ በአቷ ከገባች በኋላ ራሷን በእግዚአብሔር እጆች ላይ በመጣል አለቀሰችና እርሱ እንዲመራትና አብሯት እንዲሆን ጠየቀችው፡፡
.
ከዚህ በኋላ ከበአቷ ወጣችና አስቀድማ በምሥጢር ጠብቃ ያቆየችውን በብልቃጥ ውስጥ የታሸገ ዘይት አሳየቻቸው፡፡ ከዚያም ማንኛውም ሰው በዚህ ብልቃጥ ውስጥ ያለውን ዘይት በሰውነቱ ላይ ቢቀባው የተቀባውን የሰውነቱን ክፍል ሰይፍ ሊቆጥረው አይችልም አለቻቸው፡፡ ይህን ለእነርሱ ለማረጋገጥም አንገቷን በዘይቱ ቀብታ ስታበቃ ከወታደሮቹ አንዱ ሰይፉን በአንገቷ ላይ እንዲቃጣ ጠየቀችው፡፡
ወታደሩ የተነገረውን ሲያደርግ ወዲያውኑ ጭንቅላቷ ከሌላው የሰውነቷ ክፍል ተከልሎ ወደቀ፡፡ በዚህ ጊዜ ወታደሮቹ የሆነውን ነገር ሲመለከቱ እጅግ ስለ ተሰቀቁ የዘረፉትን ንብረት በሙሉ እዚያው ተዉና ከገዳሙ ወጥተው ሄዱ፡፡
#መልካም_ቀን!