کاليگولا: وای کائسونيا! من هم می‌دانستم ناامیدی هست، امّا نمی‌دانستم یعنی چه.
 من هم مثل همه خیال می‌کردم ناامیدی بیماری روح است، امّا نه!
بدن زجر می‌کشد،
پوست تنم دردمی‌کند،
سینه‌ام، دست و پایم...
سرم خالی است و دلم بهم می‌خورد.
و از همه بدتر، این طعمی است که در دهانم است.
نه خون است، نه مرگ...
اما کافی ست زبانم را تکان‌دهم تا دنیا سیاه شود و از همه‌ی موجوداتْ نفرت کنم، چه سخت است، چه تلخ است انسان بودن!

{کالیگولا، #آلبر_کامو، ابوالحسن نجفی، کتاب زمان}

☞ @vagoyeha

کاليگولا: وای کائسونيا! من هم می‌دانستم ناامیدی هست، امّا نمی‌دانستم یعنی چه.
 من هم مثل همه خیال می‌کردم ناامیدی بیماری روح است، امّا نه!
بدن زجر می‌کشد،
پوست تنم دردمی‌کند،
سینه‌ام، دست و پایم...
سرم خالی است و دلم بهم می‌خورد.
و از همه بدتر، این طعمی است که در دهانم است.
نه خون است، نه مرگ...
اما کافی ست زبانم را تکان‌دهم تا دنیا سیاه شود و از همه‌ی موجوداتْ نفرت کنم، چه سخت است، چه تلخ است انسان بودن!

#کالیگولا#آلبر_کامو

شیرجه های نرفته، گاهی کوفتگی های عجیبی بر جای میگذارند! | #آلبر_کامو | @cketab

انسان طاغی


نویسنده: آلبر کامو

مترجم: مهبد ایرانی‌طلب

تعداد صفحات: 358

کامو با انتشار رسالۀ «انسان طاغی» در سال ۱۹۵۱ راهش را از یاران پیشین خود در مکتب اگزیستانسیالیسم جدا کرد. او به رهنمودهای ایدئولوژیک بدگمان بود. وعده‌ی «فردای بهتر» را فریب و دروغ سیاستمداران می‌دانست.
کامو به «مصلحت» معتقد نبود. برای او اخلاق و سیاست یکی بود. در دوران تسلط آرمان‌های چپ، او به روشنفکران نهیب زد که رؤیاهای «ایدئولوژیک» تنها به یأس و ماتم منجر خواهد شد. نظام‌های تمامیت‌خواه از چپ و راست، با وعدۀ بهشت‌های واهی، روی زمین جهنم‌های واقعی به پا می‌کنند.

#آلبر_کامو
👇👇👇👇👇
@philosophic_books

وظیفۀ ادبیات

مجموعه مقالات از:

آلن روب گری یه، ایلیا ارنبورگ، برنار پنگو، ژان پل سارتر، دانیل گرانین، رولان بارت، کلود سیمون، اوژن یونسکو، سیمون دوبوار، ناتالی ساروت، ژان ریکاردو، آلبر کامو و …

تدوین و ترجمه: ابوالحسن نجفی

هر کس حس می کند که نویسنده و به ویژه رمان نویس مسئول است، زیرا اگر هم به عقاید او کاری نداشته باشیم صرفِ انتخاب واژه ها و ترتیب و تنظیم جلمه ها به خودی خود حکایت از جهان بینی و تعهّد او می‌کند. اما مسئول در برابرِ که؟ در برابر خودش یا اثرش یا خوانندگانش؟ نوشتن یعنی چیزی را به کسی گفتن. این چیز در رُمان همان واقعیت است. اما واقعیت چیست؟ و چون گفته یا نوشته شود به چه صورت در می آید؟

جهان چون از رهگذر واژه ها به صورت داستان یا شعر درآید دیگر عین همین جهان نیست که می بینیم، بلکه هم این جهان است و هم جهانی دیگر. یا همین جهان است که از جای خود به درآمده، معلّق مانده و مورد سؤال قرار گرفته است. ادبیات جهان را تغییر نمی دهد، بلکه آن را استیضاح و مؤاخذه می کند و از این رهگذر، مقدماتِ تغییر آن را فراهم می آورد.

#وظیفۀ_ادبیات
#ابوالحسن_نجفی
#آلن_روب_گری_یه #ایلیا_ارنبورگ #برنار_پنگو #ژان_پل_سارتر #دانیل_گرانین #رولان_بارت #کلود_سیمون #اوژن_یونسکو #سیمون_دوبوار #ناتالی_ساروت #ژان_ریکاردو #آلبر_کامو
#انتشارات_نیلوفر

http://www.niloofarpub.com/

https://www.instagram.com/niloofarpub/

@niloofarpublication