#Кася_Кастрычніцкая
#проза
16+
Працяг майго твору, дзе вам пакажуць універсітэт і іншых галоўных герояў.
Чытаць ➡️Д2: Выебалі гонар, але не сумленьне .
──────≪✷≫─────
#проза
16+
Працяг майго твору, дзе вам пакажуць універсітэт і іншых галоўных герояў.
Чытаць ➡️
──────≪✷≫─────
#Кася_Кастрычніцкая
#проза
Працяг майго фэнтазі пра вампіраў, падчас якога вы пазнаеце пра пра каштоўнасьці моладзі й шчырае сяброўства ➡️ Д4: Младзевыя каштоўнасьці.
──────≪✷≫──────
Тэлеграм
#проза
Працяг майго фэнтазі пра вампіраў, падчас якога вы пазнаеце пра пра каштоўнасьці моладзі й шчырае сяброўства ➡️ Д4: Младзевыя каштоўнасьці.
──────≪✷≫──────
Тэлеграм
#проза
#Кася_Кастрычніцкія
Працяг майго гарадскога фэнтэзі пра вампіраў, падчас якога вы пазнаеце на што здольныя пайсьці студэнты дзеля выдатнага іспыту ➡️ Д5: Лепш вораг, чым падступны сябар.
──────≪✷≫──────
Тэлеграм
#Кася_Кастрычніцкія
Працяг майго гарадскога фэнтэзі пра вампіраў, падчас якога вы пазнаеце на што здольныя пайсьці студэнты дзеля выдатнага іспыту ➡️ Д5: Лепш вораг, чым падступны сябар.
──────≪✷≫──────
Тэлеграм
#Savavožyk
#проза
https://t.me/picturesofowls
***
Ты ня можаш адвесьці позірку ад пажадлівых вачэй бездані рукі бездані патыхаюць цыгарэтамі й даўніною яе грудзі - забытае замчышча пустазельлем пяшчотным аплеценае і на вуснах шэпт што нарэсьце яна зробіць цябе табою ты ідзеш па яе зорных сьцежках(ды ня зоры гэта а вірлы) кожны ўдых табе бы чужы падарунак пякельнай сьпякоты твае рукі давеку зьвязаныя павуціньнем бязглуздае лірыкі бо ў адзін зь вечароў засьнежаных ты адчуў сябе бессьмяротным.
#проза
https://t.me/picturesofowls
***
Ты ня можаш адвесьці позірку ад пажадлівых вачэй бездані рукі бездані патыхаюць цыгарэтамі й даўніною яе грудзі - забытае замчышча пустазельлем пяшчотным аплеценае і на вуснах шэпт што нарэсьце яна зробіць цябе табою ты ідзеш па яе зорных сьцежках(ды ня зоры гэта а вірлы) кожны ўдых табе бы чужы падарунак пякельнай сьпякоты твае рукі давеку зьвязаныя павуціньнем бязглуздае лірыкі бо ў адзін зь вечароў засьнежаных ты адчуў сябе бессьмяротным.
Telegram
Совы на асфальце
Вершы і часам іншыя прышпілы
#проза #дзеньроднаймовы
#TL
Кажух
Святло свечкі праглядае праз вакенца, Гражына употай сабрала клункі у наўлечку і бязгучна, як цень паплыла у бок дзвярэй. Фурманка Анджэя стаяла паўздож плота, жоуць падсцеленага аржоння ў месячным святле адлівала срэбрам.
Гражына ускінула матуз на воз, спрытна перакулілася праз білку і павалілася тварам у калючую салому. Дакранулася да Анжэеевага плячука, схаванага пад старым кажухом і ціха выдыхнула:
-паехалі, пакуль ціха, прачнецца Рыгор, бяды ні абярэшся.
-плечы Анджэя пачалі рухацца, каўнер кажуха то уздымаўся, то ізноў ападаў…
-чаго, ты, дурненькі, усё добра, паехалі…
-у гэты момант яна пачула усхліп, жаночы, адчайны, бездапаможны.
-ні забірай яго ў мяне, я ні здолею…я кахаю яго,…
Гражына прыўзняляся на калені, зазірнула за каўнер, там убачыла заплаканы твар жонкі Анджэя, тая ні утрывала ўседзіць і павалілася.
Плакалі абедзьве, наузрыд, гучна, са слязьмі, але без слоў.
Раз пораз у вакне знікаў і зноў з’яўляўся агеньчык свечкі, Рыгор прачнуўся ўжо даўно, ні расплюшчваючы вачэй ён сачыў за зборамі жонкі і зараз ён назіраў.
#TL
Кажух
Святло свечкі праглядае праз вакенца, Гражына употай сабрала клункі у наўлечку і бязгучна, як цень паплыла у бок дзвярэй. Фурманка Анджэя стаяла паўздож плота, жоуць падсцеленага аржоння ў месячным святле адлівала срэбрам.
Гражына ускінула матуз на воз, спрытна перакулілася праз білку і павалілася тварам у калючую салому. Дакранулася да Анжэеевага плячука, схаванага пад старым кажухом і ціха выдыхнула:
-паехалі, пакуль ціха, прачнецца Рыгор, бяды ні абярэшся.
-плечы Анджэя пачалі рухацца, каўнер кажуха то уздымаўся, то ізноў ападаў…
-чаго, ты, дурненькі, усё добра, паехалі…
-у гэты момант яна пачула усхліп, жаночы, адчайны, бездапаможны.
-ні забірай яго ў мяне, я ні здолею…я кахаю яго,…
Гражына прыўзняляся на калені, зазірнула за каўнер, там убачыла заплаканы твар жонкі Анджэя, тая ні утрывала ўседзіць і павалілася.
Плакалі абедзьве, наузрыд, гучна, са слязьмі, але без слоў.
Раз пораз у вакне знікаў і зноў з’яўляўся агеньчык свечкі, Рыгор прачнуўся ўжо даўно, ні расплюшчваючы вачэй ён сачыў за зборамі жонкі і зараз ён назіраў.
#проза #дзеньроднаймовы
#TL
Дзве вячэры.
Пасежданне прафкама праектнага інстытута зацягнулася амаль да прыцемкаў.
Галоўнае, што ні давала спакою сёння, гэта калена, што ныла ўжо зранку. Пася сходу Мікалай “пабег” у лабараторыю, схапіў паліто і пайшоў па цёмных лесвічных пралётах у ніз, ліфтам карыстацца ён ні любіў. На адным з паверхаў на падваконніку сядзела жанчына, некага чакала, паліла ў фортку. “Вольга? – што ты тут робіш” -прыцішна прагучала пытанне,
“цябе чакаю” – амаль з усмешкай, крыху з хрыпцой прапела жанчына, саскочыла, абвіла рукамі за шыю і з рэшткамі дыму пацалавала ў вусны.
“ідзем да мяне, я вячэру прырыхтавала, плоў, як ты любіш”….
Таццяна, сёння стамілася, таму ні было ні сіл жадання рыхтаваць вячэру, машынальна адчыніла лядоўню, выхапіла скрыню з раняшнімі сырнікамі, падагрэла. Паклала на талекрку, накрыла смятанай і паклікала сына. На другую для Мікалая паклала з варэннем. Рэштку накрыла вечкам і кінула у сумку, апранула пухавік, ні завязваючы аборак на красоўках пабегла да машыны.
Дзве цені сядзяць на кухні, смяяцца, грае музыка…. У іх сёння на вячэру плоў.
Дзве цені ў парку на лаўцы, маўчаць… у іх на вячэру сырнікі.
#TL
Дзве вячэры.
Пасежданне прафкама праектнага інстытута зацягнулася амаль да прыцемкаў.
Галоўнае, што ні давала спакою сёння, гэта калена, што ныла ўжо зранку. Пася сходу Мікалай “пабег” у лабараторыю, схапіў паліто і пайшоў па цёмных лесвічных пралётах у ніз, ліфтам карыстацца ён ні любіў. На адным з паверхаў на падваконніку сядзела жанчына, некага чакала, паліла ў фортку. “Вольга? – што ты тут робіш” -прыцішна прагучала пытанне,
“цябе чакаю” – амаль з усмешкай, крыху з хрыпцой прапела жанчына, саскочыла, абвіла рукамі за шыю і з рэшткамі дыму пацалавала ў вусны.
“ідзем да мяне, я вячэру прырыхтавала, плоў, як ты любіш”….
Таццяна, сёння стамілася, таму ні было ні сіл жадання рыхтаваць вячэру, машынальна адчыніла лядоўню, выхапіла скрыню з раняшнімі сырнікамі, падагрэла. Паклала на талекрку, накрыла смятанай і паклікала сына. На другую для Мікалая паклала з варэннем. Рэштку накрыла вечкам і кінула у сумку, апранула пухавік, ні завязваючы аборак на красоўках пабегла да машыны.
Дзве цені сядзяць на кухні, смяяцца, грае музыка…. У іх сёння на вячэру плоў.
Дзве цені ў парку на лаўцы, маўчаць… у іх на вячэру сырнікі.
#проза #дзеньроднаймовы
#TL
Угу
Пах смажанай яешні ён пачуў яшчэ з трэцяга паверху, калі вітаўся з суседкай. Забег у вітальню, скінуў разношаныя чаравікі, доўга ўглядаўся у каляндар на сцяне, з якога над ім усмехаўся мядзведь апрануты ў дзягу з рознакаляровымі колцамі, потым абвёў лічбу 25.
На кухні жонка бразгала патэльняй, шыпела вада, падсвістваў чайнік. Ні паварочваючыся, нібы між справамі, гледзячы каб ні збегла малако сказала:
-твая заходзіла, цябе шукала, кажа што другі дзень ні можа пабачыцца.
-угу,
праглынаючы чэрствы хлеб багата змочаны жаўтком прагучала ні тое са згодай,ні тое з запытам,
-я пра тое, працягвала жонка, калі ізноў паедзеце на Нарач вазьміце з сабой Сяргея з Мішкам, у іх жаш вакацыі ужо, ды і яе Сяржуку будзе кампанія.
-угу,
на ўздыху ад гарачае гарбаты рэхам з леснічнай пляцоўкі даляцела да жонкі.
#TL
Угу
Пах смажанай яешні ён пачуў яшчэ з трэцяга паверху, калі вітаўся з суседкай. Забег у вітальню, скінуў разношаныя чаравікі, доўга ўглядаўся у каляндар на сцяне, з якога над ім усмехаўся мядзведь апрануты ў дзягу з рознакаляровымі колцамі, потым абвёў лічбу 25.
На кухні жонка бразгала патэльняй, шыпела вада, падсвістваў чайнік. Ні паварочваючыся, нібы між справамі, гледзячы каб ні збегла малако сказала:
-твая заходзіла, цябе шукала, кажа што другі дзень ні можа пабачыцца.
-угу,
праглынаючы чэрствы хлеб багата змочаны жаўтком прагучала ні тое са згодай,ні тое з запытам,
-я пра тое, працягвала жонка, калі ізноў паедзеце на Нарач вазьміце з сабой Сяргея з Мішкам, у іх жаш вакацыі ужо, ды і яе Сяржуку будзе кампанія.
-угу,
на ўздыху ад гарачае гарбаты рэхам з леснічнай пляцоўкі даляцела да жонкі.
#проза #дзеньроднаймовы
#TL
Бот
На прыціхшай, вузкай вуліцы:
-Дыяна….Дыяна..
Маўчанне, цішыня
-Дыяна…
крыху грамчэй,
Фіранка адкідваецца, з вакна з’яўляецца заспаны жаночы твар, рэшткі фіранкі ледзьве прыхоўваюць белыя грудзі. Аб каменні ходніка бразгае скінуты ключ.
Мужчына у капелюшы без лішніх слоў падхоплівае “падарунак” і бразгаючы шпагай коціцца да чорнага хода.
Запыханы, пачырванелы увальваецца ў пакой, хутка распранаецца на хаду, боты пад ложак, шпагу на цвік, капялюшом закрывае партрэт мажнага мужчыны на сцяне, падае на ложак, тоне ў мяккіх пярынах, пах парфуму і гарачыя абдымкі ахінаюць…
Месяц назірае за варушэннямі пад коўдрай, стук акаваных колаў вадавознай фурманкі адбівае такт рухаў на канапе…
Томны выдых мужчыны і хапанне паветра жанчынай супадае з рыпеннем цяжкіх дзвярэй, На парозе стаіць чалавек з партрэта на сцяне, ў адной руцэ паходня, ў другой венік.
-Дыяна, ты адна? Хто ў цябе?
Маўчанне.
#TL
Бот
На прыціхшай, вузкай вуліцы:
-Дыяна….Дыяна..
Маўчанне, цішыня
-Дыяна…
крыху грамчэй,
Фіранка адкідваецца, з вакна з’яўляецца заспаны жаночы твар, рэшткі фіранкі ледзьве прыхоўваюць белыя грудзі. Аб каменні ходніка бразгае скінуты ключ.
Мужчына у капелюшы без лішніх слоў падхоплівае “падарунак” і бразгаючы шпагай коціцца да чорнага хода.
Запыханы, пачырванелы увальваецца ў пакой, хутка распранаецца на хаду, боты пад ложак, шпагу на цвік, капялюшом закрывае партрэт мажнага мужчыны на сцяне, падае на ложак, тоне ў мяккіх пярынах, пах парфуму і гарачыя абдымкі ахінаюць…
Месяц назірае за варушэннямі пад коўдрай, стук акаваных колаў вадавознай фурманкі адбівае такт рухаў на канапе…
Томны выдых мужчыны і хапанне паветра жанчынай супадае з рыпеннем цяжкіх дзвярэй, На парозе стаіць чалавек з партрэта на сцяне, ў адной руцэ паходня, ў другой венік.
-Дыяна, ты адна? Хто ў цябе?
Маўчанне.
#проза #дзеньроднаймовы
#EriKurayami
Каровінымі сьцежкамі
Адны з самых прыемных успамінаў дагэтуль – успаміны пра летнія часіны ў дзяцінстве. Мне не было нудна ці сумна, калі я была адна. Таму што я не была самотная насамрэч.
Вось я выходжу з хаты, без абутку, у адным купальніку. Шлёпаю басымі нагамі па прахладным бетоне ганку, хуценька прабягаю частку заасфальтаванага падворку, нагрэтую да немажлівасьці сонцам і ныраю пад навес з вінаграднай лазы. Пад ёй заўсёды прахлада, але я рушу далей, пупыркі гумавага пакрыцьця перад каліткай прыемна пакусваюць голыя ступні. Каровы прайшлі ўжо даўно, я выйшла за калітку і бачу іх з прыгорку, ўнізе далёка-далёка ў полі. Аж да іх я рэдка дахаджу.
Стромы спуск да возера - самая адрэналінавая частка майго шпацыру. Ён пячэ гарачым пяском і раскаленай глінай, ён коліць камянямі, ён пагражае калдобінамі: “Вось зараз нага сюды трапіць – і паляціш!”. Але штораз я зьлятаю па ім пасьпяхова. Цікава, а як тут праходзяць каровы? Ніколі ня бачыла гэтага. Я прабягаю па інэрцыі па прахладнай траве амаль да самага возера. Да вады вядзе невялічкі пляжык з рачным пяском. Кожная пясчынка падаецца амаль ідэальным напаўпразрыстым шарыкам. Па палогім дну я спускаюся ў ваду. Асцярожна і павольна пакуль не зайду па грудзі. І толькі тады рэзкім штуршком адрываюся ад пясчанай паверхні і плыву.
Прахладная вада адчуваецца вельмі прыемна на бронзавай ад сонца скуры, рухі, запаволеныя вадой і адчуваньне, як яна трымае цела прыносяць асалоду. Я не заўважаю нічога, аж пакуль ня слышу нейкае дзіўнае бульканьне побач. Гэты гук мяне пужае, бо, калі заходзіла ў ваду, побач дакладна не было анікога – ні людзей, ні кароваў, ні коз. І нават сабакі ня цахлілі. Але павярнуўшыся, я супакойваюся: там з вады падымаецца чорны шнурочак, даволі высока, нібы хоча пахваліцца залатымі ўпрыгожваньнямі на вушках. Ён плыве значна шпарчэй за мяне і хутка абганяе, а потым сур’ёзная пыска вужыка ізноў зьнікае пад спакойнай паверхняй вады. Я ўсьміхаюся – ня кожны дзень са мной плаваюць адны з самых прыгожых нашых суседзяў.
Я выходжу на іншым беразе. Ён адначасова іншы і не, бо можна туды дайсьці пешшу з другога боку, затое да яго я сьмела даплываю. На той, які насамрэч іншы, мне плыць яшчэ страшна. Тут з вады выходзіш адразу на канюшыны і адразу ў нос бье ашаламляльны пах траваў. Конікі стрыкочуць так, што, здаецца, хутка параўнаюцца з канямі па гучнасьці. Гэты бераг адчуваецца як іншы сьвет. Гэта сьвет кароваў і конікаў, дзікіх пчолаў і конскага шчаўя са смачнымі здаравеннымі сьцяблінамі. І кожным разам тут адбываецца нешта цікавае. Незаўважнае стомленым неабходнасьцю выжываць дарослым, але пакуль яшчэ адкрытае для мяне - босай дзяўчынкі ў полі.
Тэлеграм канал: @karpilauskaja
Ціўтар: @EriKurayami
#EriKurayami
Каровінымі сьцежкамі
Адны з самых прыемных успамінаў дагэтуль – успаміны пра летнія часіны ў дзяцінстве. Мне не было нудна ці сумна, калі я была адна. Таму што я не была самотная насамрэч.
Вось я выходжу з хаты, без абутку, у адным купальніку. Шлёпаю басымі нагамі па прахладным бетоне ганку, хуценька прабягаю частку заасфальтаванага падворку, нагрэтую да немажлівасьці сонцам і ныраю пад навес з вінаграднай лазы. Пад ёй заўсёды прахлада, але я рушу далей, пупыркі гумавага пакрыцьця перад каліткай прыемна пакусваюць голыя ступні. Каровы прайшлі ўжо даўно, я выйшла за калітку і бачу іх з прыгорку, ўнізе далёка-далёка ў полі. Аж да іх я рэдка дахаджу.
Стромы спуск да возера - самая адрэналінавая частка майго шпацыру. Ён пячэ гарачым пяском і раскаленай глінай, ён коліць камянямі, ён пагражае калдобінамі: “Вось зараз нага сюды трапіць – і паляціш!”. Але штораз я зьлятаю па ім пасьпяхова. Цікава, а як тут праходзяць каровы? Ніколі ня бачыла гэтага. Я прабягаю па інэрцыі па прахладнай траве амаль да самага возера. Да вады вядзе невялічкі пляжык з рачным пяском. Кожная пясчынка падаецца амаль ідэальным напаўпразрыстым шарыкам. Па палогім дну я спускаюся ў ваду. Асцярожна і павольна пакуль не зайду па грудзі. І толькі тады рэзкім штуршком адрываюся ад пясчанай паверхні і плыву.
Прахладная вада адчуваецца вельмі прыемна на бронзавай ад сонца скуры, рухі, запаволеныя вадой і адчуваньне, як яна трымае цела прыносяць асалоду. Я не заўважаю нічога, аж пакуль ня слышу нейкае дзіўнае бульканьне побач. Гэты гук мяне пужае, бо, калі заходзіла ў ваду, побач дакладна не было анікога – ні людзей, ні кароваў, ні коз. І нават сабакі ня цахлілі. Але павярнуўшыся, я супакойваюся: там з вады падымаецца чорны шнурочак, даволі высока, нібы хоча пахваліцца залатымі ўпрыгожваньнямі на вушках. Ён плыве значна шпарчэй за мяне і хутка абганяе, а потым сур’ёзная пыска вужыка ізноў зьнікае пад спакойнай паверхняй вады. Я ўсьміхаюся – ня кожны дзень са мной плаваюць адны з самых прыгожых нашых суседзяў.
Я выходжу на іншым беразе. Ён адначасова іншы і не, бо можна туды дайсьці пешшу з другога боку, затое да яго я сьмела даплываю. На той, які насамрэч іншы, мне плыць яшчэ страшна. Тут з вады выходзіш адразу на канюшыны і адразу ў нос бье ашаламляльны пах траваў. Конікі стрыкочуць так, што, здаецца, хутка параўнаюцца з канямі па гучнасьці. Гэты бераг адчуваецца як іншы сьвет. Гэта сьвет кароваў і конікаў, дзікіх пчолаў і конскага шчаўя са смачнымі здаравеннымі сьцяблінамі. І кожным разам тут адбываецца нешта цікавае. Незаўважнае стомленым неабходнасьцю выжываць дарослым, але пакуль яшчэ адкрытае для мяне - босай дзяўчынкі ў полі.
Тэлеграм канал: @karpilauskaja
Ціўтар: @EriKurayami
#проза #тваёй_крывёю_я_ўпішу_сваё_імя
#куткі
Iва сустракаецца зь сястрою. Яна ня толькі дапамагае выбраць той сукенку, але й пазнае больш пра ейную студэнцкую штодзённасьць, а дакладней пра мярзотнага каханца.
Твор - готыка й чорная камедыя, якая не накірваная на дзяцей.
Рэйтынг NC-17, таму чытайце на свой страх і рызык.
Я вас папярэдзілі, прыемнага чытаньня.
Д10: Шапагалізм зь непрыемным смакам
─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці
#куткі
Iва сустракаецца зь сястрою. Яна ня толькі дапамагае выбраць той сукенку, але й пазнае больш пра ейную студэнцкую штодзённасьць, а дакладней пра мярзотнага каханца.
Твор - готыка й чорная камедыя, якая не накірваная на дзяцей.
Рэйтынг NC-17, таму чытайце на свой страх і рызык.
Я вас папярэдзілі, прыемнага чытаньня.
─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці
#навіны #проза
#куткі
Вітаем! Запрашаем далучыцца да штотыднёвага стрыму, падчас якога я звычайна пішам адзін з сваіх твораў. Сёньня гэта "Тваёй крывёю я ўпішу сваё імя". Будзем рэдактаваць ужо напісанныя часткі. Паглядзець стрым можна натвіч .
Твор - готыка й чорная камедыя, якая не накірваная на дзяцей.
Рэйтынг NC-17, таму глядзіце на свой страх і рызык.
─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці
#куткі
Вітаем! Запрашаем далучыцца да штотыднёвага стрыму, падчас якога я звычайна пішам адзін з сваіх твораў. Сёньня гэта "Тваёй крывёю я ўпішу сваё імя". Будзем рэдактаваць ужо напісанныя часткі. Паглядзець стрым можна на
Твор - готыка й чорная камедыя, якая не накірваная на дзяцей.
Рэйтынг NC-17, таму глядзіце на свой страх і рызык.
─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці
#куткі
#проза
ЖУДАСНАЯ ПЯТНІЦА: РЭДАКТУЕМ І ПІШАМ
18.00 - 19.50 - Раман пра вампірскую штодзёнасьць
Ютуб + Твіч
─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці
#проза
ЖУДАСНАЯ ПЯТНІЦА: РЭДАКТУЕМ І ПІШАМ
18.00 - 19.50 - Раман пра вампірскую штодзёнасьць
Ютуб + Твіч
─────────≪✷≫────────
Больш іншай творчасьці
#ADM
🖐Вітаем, шаноўнае спадарства!
Мы, «Новы свет» — суполка людзей, што ствараюць будучыню мастацтва роднай зямлі.
Напамінаем, што вы можаце дасылаць нам у бот (@masvet_by_bot) свае працы і творчыя праекты для публікацыі.
Што гэта можа быць?
#навіны — навіны дзейнасці аб'яднання або творцаў.
#верш — усё ад чатырырадковага вершу да паэмы; верлібры, фігурныя вершы, паліндромы, акравершы і іншая паэзія;
#проза — казкі, апавяданні, замалёўкі, навэлы, аповесці ці цэлыя кнігі па адным ці некалькі раздзелаў або не.
🔴Заўвага! Вялікія творы, якія не змяшчаюцца ў адно паведамленне, трэба дасылаць спасылкай на telegraph.
#пераклад — перакладзеныя вамі фільмы, вершы, проза і іншыя віды кантэнту;
#малюнак — электронныя малюнкі, малюнкі на паперы, на халсце, на іншых матэрыялах і ў самых розных стылях малявання;
#музыка #песня — створаная вамі асабіста музыка і/ці напісаная вамі песня
#кіно — звычайна выкарыстоўваецца, калі людзі публікуюць свае пераклады ці агучку фільмаў;
#выраб — усё,, што належыць да мастацтва і творчасці: вязаныя вырабы, валяныя з поўсці, выразаныя з дрэва, арыгамі, пацеркі, бісер, вышыўка, папʼе-машэ, і іншыя вашыя праекты і рэчы, створаныя сваімі рукамі;
#фота — мастацкае фота, якое перадае пэўны сэнс, было зроблена з выстаўленым святлом, кампазіцыяй і абробленае пасля
Чытачы, якія не публікуюць твораў, могуць далучыцца да абмеркаваньняў і размоваў з творцамі ці між сабой
Усе могуць казаць свае заўвагі і прапановы ў каментарах альбо ў боце, ўсе могуць прапанаваць нам сваю творчасць.
🔴Агульныя правілы
🔴Правілы і ўзор анкеты для творцаў
Запрашаем усіх да абмеркаванняў!
Дзякуй, што вы з намі💛
🖐Вітаем, шаноўнае спадарства!
Мы, «Новы свет» — суполка людзей, што ствараюць будучыню мастацтва роднай зямлі.
Напамінаем, што вы можаце дасылаць нам у бот (@masvet_by_bot) свае працы і творчыя праекты для публікацыі.
Што гэта можа быць?
#навіны — навіны дзейнасці аб'яднання або творцаў.
#верш — усё ад чатырырадковага вершу да паэмы; верлібры, фігурныя вершы, паліндромы, акравершы і іншая паэзія;
#проза — казкі, апавяданні, замалёўкі, навэлы, аповесці ці цэлыя кнігі па адным ці некалькі раздзелаў або не.
🔴Заўвага! Вялікія творы, якія не змяшчаюцца ў адно паведамленне, трэба дасылаць спасылкай на telegraph.
#пераклад — перакладзеныя вамі фільмы, вершы, проза і іншыя віды кантэнту;
#малюнак — электронныя малюнкі, малюнкі на паперы, на халсце, на іншых матэрыялах і ў самых розных стылях малявання;
#музыка #песня — створаная вамі асабіста музыка і/ці напісаная вамі песня
#кіно — звычайна выкарыстоўваецца, калі людзі публікуюць свае пераклады ці агучку фільмаў;
#выраб — усё,, што належыць да мастацтва і творчасці: вязаныя вырабы, валяныя з поўсці, выразаныя з дрэва, арыгамі, пацеркі, бісер, вышыўка, папʼе-машэ, і іншыя вашыя праекты і рэчы, створаныя сваімі рукамі;
#фота — мастацкае фота, якое перадае пэўны сэнс, было зроблена з выстаўленым святлом, кампазіцыяй і абробленае пасля
Чытачы, якія не публікуюць твораў, могуць далучыцца да абмеркаваньняў і размоваў з творцамі ці між сабой
Усе могуць казаць свае заўвагі і прапановы ў каментарах альбо ў боце, ўсе могуць прапанаваць нам сваю творчасць.
🔴Агульныя правілы
🔴Правілы і ўзор анкеты для творцаў
Запрашаем усіх да абмеркаванняў!
Дзякуй, што вы з намі💛
#Рута_Азоўская #проза
https://telegra.ph/Zorachka-Valoshka-08-15
Зоры недзе высока ў небе, але наколькі яны падобныя на нас ці мы на іх?...
Зорачка Валошка хацела яскрава зьзяць на начным небе, чаму ёй трэба навучыцца для таго, каб моцна зіхацець?
https://telegra.ph/Zorachka-Valoshka-08-15
Зоры недзе высока ў небе, але наколькі яны падобныя на нас ці мы на іх?...
Зорачка Валошка хацела яскрава зьзяць на начным небе, чаму ёй трэба навучыцца для таго, каб моцна зіхацець?
Telegraph
Зорачка Валошка
Жыла на сьвеце Зорачка зь незвычайным імям — Валошка. Так яе назвалі таму, што яна мела мілыя сінія вочы, якія напаміналі іншым зорам пра глыбокае таямнічае мора, якое яны бачылі на зямлі. У Зорачкі была мара — зьзяць таксама яскрава, зырка і прыгожа як і…
#Рута_Азоўская #проза
Ахвяравальнік https://telegra.ph/Ahvyaravaln%D1%96k-08-21
Анатацыя:
У мясцечку ёсьць цікавая традыцыя, якая робіць людзей шчасьлівымі, але аднойчы іншаземцы спрабуюць зьнішчыць яе... Што за традыцыя? Ці змогуць месьцічы зразумець яе каштоўнасьць? аднавіць яе?
Ахвяравальнік https://telegra.ph/Ahvyaravaln%D1%96k-08-21
Анатацыя:
У мясцечку ёсьць цікавая традыцыя, якая робіць людзей шчасьлівымі, але аднойчы іншаземцы спрабуюць зьнішчыць яе... Што за традыцыя? Ці змогуць месьцічы зразумець яе каштоўнасьць? аднавіць яе?
Telegraph
Ахвяравальнік
Кладу ў старадаўні куфар некалькі залатых талераў. Гэта пятая частка майго заробку. Хачу каб горад квітнеў. Ведаеце, калі вы яшчэ ніколі тут не былі, то наш горад вялікі, прашыты наскрозь празрыстай срэбнай халоднай ніткай ракі, ахінуты зьверху золатам прыгожых…
#проза #пераклад #СпадарыняТутэйшая
Даступны пераклад кітайскага фэнтэзійнага рамана "Дабраславенне Нябёс" на беларускай мове! У нашым тэлеграм-канале вы знойдзеце ўнікальную гісторыю пра
багоў і духаў, якія жывуць у нябёсах і на зямлі. Падтрымайце беларускамоўную літаратуру і сачыце за выхадам новых частак у нашым канале
@Dabraslaviennie_niabios
Далучайцеся да супольнасці і чытайце разам з намі
─────────≪✷≫────────
Канал аўтаркі
Даступны пераклад кітайскага фэнтэзійнага рамана "Дабраславенне Нябёс" на беларускай мове! У нашым тэлеграм-канале вы знойдзеце ўнікальную гісторыю пра
багоў і духаў, якія жывуць у нябёсах і на зямлі. Падтрымайце беларускамоўную літаратуру і сачыце за выхадам новых частак у нашым канале
@Dabraslaviennie_niabios
Далучайцеся да супольнасці і чытайце разам з намі
─────────≪✷≫────────
Канал аўтаркі
#Рута_Азоўская #проза
Шукаючы шчасьця Антось прадае млін, дзе жыў ды працаваў шмат гадоў. Але апошні пакупнік мукі дорыць яму таямніцу, што зьменіць ягонае жыцьцё.
https://telegra.ph/Antos-hutka-pryvodz%D1%96%D1%9E-abstalyavanne-da-ladu-Za-nekalk%D1%96-gadz%D1%96na%D1%9E-yon-peradasc-klyuchy-ad-ml%D1%96na-%D1%96-bolsh-n%D1%96kol%D1%96-ne-vyarnecca-syudy-09-07
Шукаючы шчасьця Антось прадае млін, дзе жыў ды працаваў шмат гадоў. Але апошні пакупнік мукі дорыць яму таямніцу, што зьменіць ягонае жыцьцё.
https://telegra.ph/Antos-hutka-pryvodz%D1%96%D1%9E-abstalyavanne-da-ladu-Za-nekalk%D1%96-gadz%D1%96na%D1%9E-yon-peradasc-klyuchy-ad-ml%D1%96na-%D1%96-bolsh-n%D1%96kol%D1%96-ne-vyarnecca-syudy-09-07
Telegraph
Лекі колеру неба
Антось хутка прыводзіў абсталяваньне да ладу. За некалькі гадзінаў ён перадасьць ключы ад мліна і больш ніколі не вярнецца сюды. Ён прайшоўся па масьніцах, якія ледзьве заўважна заскрыпелі. Гэты хатні гук так быў яму патрэбны, калі Антось толькі пабудаваў…
#Рута_Азоўская #проза
Анатацыя:
Апавяданьне з гістарычным вайбам пра дабрыню, пакуты, глыбокі сэнс штодзённых рытуалаў, на якое натхніў пераклад Тоі "Цёплая зіма".
https://telegra.ph/Gork%D1%96-cukar-09-16
Анатацыя:
Апавяданьне з гістарычным вайбам пра дабрыню, пакуты, глыбокі сэнс штодзённых рытуалаў, на якое натхніў пераклад Тоі "Цёплая зіма".
https://telegra.ph/Gork%D1%96-cukar-09-16
Telegraph
Горкі цукар
Я чакаў нядзелі. Вось ужо неба шэрэе. Калі б час бег хутчэй. Хачу раніцу. Сёньня шэрыя воблакі праглынулі блакітнае неба, сонца, прыгажосьць нашага мясьцечка. Зноўку нас чакае царква, абед, размова з бацькам, які будзе распавядаць, як паводзяцца сапраўдныя…