#верш #дзеньроднаймовы
#Кастусь_Г
У лютым вясна
Прыхадзіла ў лютым вясна,
Сонца вышла з-за хмур самавіта.
З пяшчотаю прыйшла цеплыня
Не заставіўшы шэрай палітры.
Прыхадзіла ў лютым вясна,
І пытала: "Чаму не чакалі?"
І пытала: "Што за яно?
Што мяне абудзіла?"
Яна зазначала павольна,
Малюначак свой рысавала,
Скрабла тратуары раптоўна,
А потым - усё залівала.
Наваколле зялёным лілося,
А неба - блакітнаю фарбай.
Вакол усё засталося,
Вакол, каляровым ураз стала!
За лютым - іншы ўжо месяц,
За лютым - вёсны настаюць.
А потым, будуць і кветкі,
А потым, будзе і травень
#Кастусь_Г
У лютым вясна
Прыхадзіла ў лютым вясна,
Сонца вышла з-за хмур самавіта.
З пяшчотаю прыйшла цеплыня
Не заставіўшы шэрай палітры.
Прыхадзіла ў лютым вясна,
І пытала: "Чаму не чакалі?"
І пытала: "Што за яно?
Што мяне абудзіла?"
Яна зазначала павольна,
Малюначак свой рысавала,
Скрабла тратуары раптоўна,
А потым - усё залівала.
Наваколле зялёным лілося,
А неба - блакітнаю фарбай.
Вакол усё засталося,
Вакол, каляровым ураз стала!
За лютым - іншы ўжо месяц,
За лютым - вёсны настаюць.
А потым, будуць і кветкі,
А потым, будзе і травень
#Кастусь_Г #проза
Халодны вецер гуляе сярод дрэваў у гаі. Ціхі, прытульны шум ласкае вушы і валасы. Здаецца, што анічога не змянілася, але цеплыя парывы верасня змяняюцца халоднымі, вільготнымі, няветлівымі шэптамі кастрычніка. Сябра лістапада ужо пачынае абдымаць сваім дыханнем усё наваколле: зялёная лістота пачынае радзець, зямля пакрываецца рознакаляровай, бурэючай коўдрай.
А што ту чалавек? А чалавек проста: хто сумуе па цеплыні, хто чакае зімы, хто ратуецца ад холаду ў ветлай, роднай хатцы. А нехта нават радуецца гэтым заканамерным зменам восені. Бо ён чуе, што і халодная восень, і марозная зіма не бясконцыя, а пасля іх будзе самая лепшая пара - вясна. Яна прынясе за сабой і энергію, і яшчэ слаба грэючае сакавіцкае сонца.
За гэтымі зменамі нескладана будзе заўважыць і эмоцыі навакольных. Адзенне прыкметна палягчэе, на змену цяжкім, зімовым курткам прыйдуць іх жа субраты танчэй. Усмешкі на твары людзей з'явяцца разам з ныркамі на дрэвах, а вясёлыя сонечныя блікі будуць гуляць у карагодах.
─────────≪✷≫────────
Інстаграм
Халодны вецер гуляе сярод дрэваў у гаі. Ціхі, прытульны шум ласкае вушы і валасы. Здаецца, што анічога не змянілася, але цеплыя парывы верасня змяняюцца халоднымі, вільготнымі, няветлівымі шэптамі кастрычніка. Сябра лістапада ужо пачынае абдымаць сваім дыханнем усё наваколле: зялёная лістота пачынае радзець, зямля пакрываецца рознакаляровай, бурэючай коўдрай.
А што ту чалавек? А чалавек проста: хто сумуе па цеплыні, хто чакае зімы, хто ратуецца ад холаду ў ветлай, роднай хатцы. А нехта нават радуецца гэтым заканамерным зменам восені. Бо ён чуе, што і халодная восень, і марозная зіма не бясконцыя, а пасля іх будзе самая лепшая пара - вясна. Яна прынясе за сабой і энергію, і яшчэ слаба грэючае сакавіцкае сонца.
За гэтымі зменамі нескладана будзе заўважыць і эмоцыі навакольных. Адзенне прыкметна палягчэе, на змену цяжкім, зімовым курткам прыйдуць іх жа субраты танчэй. Усмешкі на твары людзей з'явяцца разам з ныркамі на дрэвах, а вясёлыя сонечныя блікі будуць гуляць у карагодах.
─────────≪✷≫────────
Інстаграм