#верш
#скатазаўра

Ты сустрэнь мяне на змярканні,
Там, дзе неба гарыць агнём,
Ты сустрэнь мяне без пытанняў,
Там, дзе я буду гарэць табой.

Сустракай мяне на змярканнях,
Там, дзе вочы гараць табой,
Не заві толькі гэта каханнем,
Лепш пакліч мяне проста дамой.

І давай будзем крочыць па сцежках,
Размаўляць пра ўсё, ні пра што,
Я запомню у часу адрэзках,
Як мне добра было з табой.

Я запомню кожнае слова,
Кожны міг і секунду - увесь час,
Хай гады і гадзіны, хвіліны
Будуць момантамі толькі для нас.

Хай цячэ гэты час мімалётна,
Не спыняйся ніколі - ідзі,
Хай глядзіць на цябе навакольны,
Хай клакоча сэрца ў грудзі.

Сустракай мяне на змярканнях,
У гэты дзень, гэты міг, гэты час,
Прыязджай да мяне на світаннях,
Гэты час будзе важным для нас.

Хай палае сэрца ў грудзях,
Хай гарыць унутры да тла,
Хай ніколі халодна не будзе.
Хай тут будзе крыху цяпла.

Хай патнеюць твае далоні,
Хай кідае ў холад і ў жар,
Хай канца не будзе ніколі,
Хай гарыць у грудзях пажар.

Ты сустрэнь мяне на змярканні,
Там, дзе неба гарыць агнём,
Правадзі мяне на світанні,
Толькі дом мой побач з табой.

• • •
X.com (Twitter)
• • •

#кіно #пераклад
#Vertebra

Невядомае ўжо гатова распавядаць свае гісторыі... Далучайцеся да https://t.me/KVertebra, каб глядзець серыі.

#верш
#афікс (aka #бурбалка)

Аўтарка агіткі "Мне гідка — нам гідка!"

адшукаўшы ціхі схоў, ночы покрывам
знову пачынаю шоў. гэтым творывам
засяваю ворыва, пахаваўшы норавы
акрываўленых багоў варагінь і ворагаў.
¶
крочу знову між радкоў,
пакідаю тут закладку.
не чытае там ніхто,
акрамя ахвяр парадку.
пэўна, будзе їншы дзень.
пэўна, будзе радасна.
можа, я памру за цень.
можа, і ад старасьці.
¶
атамы старонак аддаюць араматы нам:
літаркі аб тарку тру — чэргі аўтаматныя
ў тых, хто там таматамі грозіць у адказ ды просіць —
їм празь сьлёзы лёзы словаў дораць залатую дозу.
¶
пачынаю новы том —
новы том той абы-што,
абы-хто ўжо ўсё адно
ўсё прайгралі ў тым лато.
я сама сабе ня веру,
мы даўным-даўно пад цемрай,
мы сам-насам, мы адны —
я сабе пішу лісты.
¶
ну? што гэта за бруд? кура‌м на спуд?
спам, флуд, мяне бярэ скрут —
рытм сапсуты, рыфмы — сюд-туд —
гукаў банкрутка — прысуд — мут!
¶
твор — падробка,
твор — у топку.
вып'ю стопку.
вып'ю стопку.
нетаропка:
розум крохкі.
розум дрогкі.
розум лёгкі.
¶
то канец кар'еры каралевы на паперы,
што ня скокне ўраз з кватэры ды ў кар'еры
па законе аб ахове працы — мы цяпера
ў дзіўнай эры: сьвет — фанера, я — афера.
каму авацыї?
¶
лэдзі на балоце брэньдзі — даведзена
да адчаю ведзьма літарак ад аз празь ведзі
літаральна трэці дзень вершы вярэдзяць
нешта ўсярэдзіне... жаласнае гледзіва.
(жаласнае гледзіва)
¶
канец разьдзела
можаце йсьці
аркуш.txt
de
літ.

#Верш
#Шрэбра_Іслачы

Журба

Канчатковасць дадае сэнса
А вясна — проста імгненне
Як тая цукора замест кавы
Восень, ты панна жаўнераў
Што склалі галовы ў бітве з каханнем

#верш
#Сьвятлана_Зьнічка

Вітаю, спадарове! Я радая прадставіць вам свой твор, у які ўклала, падаецца, безліч сілаў, часу і думак. Спадзявацьмуся, ён вас закране) 🥀

https://telegra.ph/Nyavykazanaya-pra%D1%9Eda-10-13

• • •

#пераклад #песня
#Максім_Крывіч

• 🌸 Idol (belarusian version) | Oshi no Ko | Дзіцё айдала •

Як адной усмешкай распаляе медыя?
Тая таямніца свету невядомая.
Кожныя заганы перавагай павярнуліся;
Ідэальны вобраз — ідэальная хлусня:
Бездакорны айдал яна!

"Што на сняданак еш? А з кніг што абярэш?
А дзе б ты захацела прагуляціся і з кім?"
"Мне есці некалі. Давайце не аб тым".
І колькі б не пыталі, праўды я не адкажу.

Бесклапот-на-я, усё ж чароў-на-я.
І таямніца та, што ты спляла, нас вабіла не раз!
Ці маеш? — Не-не-не,
Ці знаеш? — Не-не-не
У людзях любіш што? Каханы хто?
Просім, дай адказ!

Я не ведаю, як гэта: палюбіць.
Можа быць, адчуваць я не здольная любоў?
Пераблытаная з праўдаю хлусня,
Але ве-да-ю, як толькі выйду я
і вам спяю,
Вы мне адкажаце "люблю"!

Так, ты ідэал — вачэй не адарваць!
Так, ты абсалютна беззаганны айдал!
Ты, як зорка пасярод планет:
Зараніцай асвятліш гэты свет!

Тваёй усмешкі міг чаруе думкі іх —
І зноў натоўп цябе клянецца у сваёй любві.
Ліловы бляск вачэй і пара словаў,
Тонкая мана — гэта нашая Ай!

Так, так,
яна з тых
надзоркавых прынцэс.
Ля яе мы толькі фон
і дадатковы змест.
Зорнай пані
на Бі-плане
падыграці —
ўвесь наш сэнс.
Мы павінны быць удзячны ёй за поспех,
але

НЕ.

ГЭТА ПАДМАН.

КОЛЬКІ ЯШЧЭ
ПРЫНІЖАЦЦА НАМ?!

УЗЛЁТАМ СВАІМ
ТЫ АБАВЯЗАНА
НАМ

Я ГРЭБАВАЦЬ
НАМІ
НЕ ДАМ.

ТЫ

НЕ

ІДЭАЛ!

Я БУДУ ТАБОЙ ПАГАРДЖАЦЬ.
Я БУДУ САБОЙ ПАГАРДЖАЦЬ.

НЕ ВАРТАЯ ДОЛІ СВАЁЙ!
ХТО НЕ ТРЫВАЕ,
НЕ МУСІЦЬ
ЗАЗЗЯЦЬ!...

...Яны ўсе зачараваныя табой,
Бо ты самы моцны, непахісны айдал!
У цябе не бачыцца заган —
Толькі Зараніцы бляск прамянёў.
Табе маўчаць патрэбна аб нялёгкай долі
І размове не даваць нязручнай волю —
Ты кумірам мусіш быць, а не сабою,
Бо такая — сапраўдная Ай!

Я сваёй усмешкай зноў заваюю медыя,
У ёй таямніцу сваю захаваю я.
"Я вас люблю!" — вобраз, ідэальная хлусня —
Вось такая формула любові мая!

Пот іскрыцца у праменях, бы аквамарын,
Позірк з-пад павекаў, бы агранены рубін,
У сваёй бязгрэшнасці з Марыяй параўнальная!
Бездакорна формула любові мая!

Мне шкада, што не магла вас палюбіць...
Можа быць, бо сама я не зведала любоў?
Але веру, стане праўдаю хлусня,
Калі ролю
з душой
спалучу
я.

Ў гэта веру я!

Калісьці што хачу змагу я атрымаць! —
Бо усё ж я прагны, ненасытны айдал!
Вас усіх хачу я палюбіць
Бессаромна, цалкам
і назаўжды!

Я працягну гульню! Ізноў я падману —
І тысячы разоў яшчэ, напэўна, схлушу,
У спадзяванні, што я нарэшце здольна
Буду пра пачуцці вам шчыра сказаць.

Ах, скончана гульня! Нарэшце я магу
Не хлусіць вам, што я вас люблю!

• • •
Telegram
X.com (Twitter)
• • •

#верш
#Хросная

Я - закаханая ў цябе
Ты для мяне - як сонца
ранкам
А недзе - успыхваюць
маланкі:
Я - закаханая ў цябе
І крокі ціхія світанку.
Ды маё сэрца - ў журбе
Я - закаханая ў цябе
А недзе - успыхваюць
маланкі

#верш
#кася_кастрычніцкая
#кастрычніцкі_крык_душы

Арэлі
Убачыўшы дзіцячую пляцоўку праз балкон,
Інстынктыўна шукаю арэлі на ёй.
Там жа катаецца мая маленькая копія,
Якая яшчэ не пазнала тленнасьці быцьця.
Яна - сьветлае й творчае дзіця,
Куды ж зьнікла мая прага да жыцьця?
Зараз пад цяжарам маёй бясталентнасьці
Арэлі абавязкова зламаюца, а я ад абломкаў памру.
Не пакіну вершаў, або прозы -
Застануся, як нячулая назола.
Доўгія валасы пастрыжаныя даўно,
Таму пасьля сьмерці ніхто не згадае пра красу.
Хутка пабудуюць новыя арэлі,
А мой нямы прывід стане іх палоннаю.
Аніякаіх родных словаў і любых песьняў.
Толькі пустэча без мараў і надзеяў,
Бо гэта адзінае, чым я была прыкметнаю.
Больш аніякай чалавечай цяплыні,
А ці заслужыла я ўвогуле яе?
━━━ • ✙ • ━━━
Іншыя вершы
Тэлеграм-канал

#верш
#Nichto_Absalutna

Мартыда

Доктар скажа: ты памрэш праз тры гадзіны,
Праз два дні, праз тры гады, чатыры тыдні,
У час ліхі ды ў час тужлівы
Шмат хто з нас чакаў і марыў,
Як ляжыць бляды ў магіле,
А ўгары ірвуцца хмары.
На кавалкі.

Дыктар скажа: нам капцы празь пяць хвілінаў,
Не зьміргні, у акно глядзі, чакай на дзіва,
У час нуды ды ў час абрыдлы,
Шмат гадоў гукаў і бачыў,
Як цьмянее сьвет, што прысак,
А ўгары шугаюць хмары.
Бы запалкі.

• • •

#верш
#Хросная

Тое, што нас не заб'е - падорыць нам траўмы
Таму давай на самаізаляцыю ў стылі Дэкамерона
Урэшце рэшт, гэта будзе амаль
забаўна
Мы нясем лухту, пакуль свет
дастае патроны

Заліваючы вочы свінцом, заціскаючы пальцамі рот
Я сядаю ў куток, я трасуся ад дзікага жаху
Дзе шукаць і гукаць гістарычных
падзей антыдот
Каб не ўпасці бяскрылаю
птахай

Калі ў нас будуць пытанні, у іх узнікнуць "вопросы"
Таму памаўчы, пакуль дыхаеш
цераз раз
хто напісаў чатыры мільёны
даносаў?
Твае косці - пайдуць на
іканастас

Кожнаму прэзідэнту - па асабістаму Лебядзінаму возеру
Заводы - рабочым, карупцыю - дэпутатам
Гэты век выбіраюць адны
позеры
Тут багі - дастаюць
аўтаматы

Тут заместа дамоў - званы, тут ўсюды - адны фасады
Мы прасілі Утопіі ці маны:
атрымалі -
Сумесь Кінга з маркізам
дэ Садам
І пачуццё
віны

Нахуй Борджыа, Юду, Чаўшэску і
Сталіна
Гэта час самаізаляцыі ў стылі
Дэкамерона
Мы мінулым з табою
- спалены
Пакуль свет - дастае
патроны

#музыка #пераклад
#кася_кастрычніцкая
#замежны_сьпеўнік
AURORA - Blood In The Wine [BEL SUB | БЕЛ СУБ]
П.с. Гэты пераклад адрозьніваецца ад астатніх, бо ўпершыню субтытры зробленыя з нуля + падчас працы ва мне прачнуўся мантажёр і рэжысёр, таму хуценька глядзець!!!
━━━ • ✙ • ━━━
Тэлеграм-канал

#верш
#Сьвятлана_Зьнічка

«Белы комін»

*
Трапяткая зеляніна
Наравіць зляцеці долу:
У спустошанай даміне
Вецер шпаркі чуе волю.

Дзе падзелі спевакоў?
Змоўк святочны гоман у хаце.
Грэе комін ад вякоў –
Няўжо ж ты адзіны, браце?

Белай фарбай маляваны,
Ціха-ціхенька трашчыць
Ён агнём зіхоткім, вабным –
Усё жыве, як мае быць.

Пакрысе агонь з'ядае
Тлустыя кавалкі плоці.
Іх ля коміна нядаўна
Кінуў як ахвяру хтосьці.

Поблізу няма каханай.
З кім жа комін ажаніўся? –
Адзіноце ён адданы,
Да якой уноч туліўся.

І не прыйдуць людзі ў хату,
Не запаляць тут багацце.
Комін стаў сам-насам з катам –
Вечна шлюбнае закляцце.

Пакрысе агонь марнее.
Вочы цьмяны рве пясок.
Згасла ў коміне надзея,
Змёр і трапяткі вянок.

*🌫️🥀🍃

#Верш
#Шрэбра_Іслачы

Хвалі да Кралі

Тое, што нас не заб'е — зробіць мацнее.
А хто баязлівец, таму і жыць не варта.
У нас жыве і раз'юшаны з'вер!
І худоба бязвольная!
Дык май моц абраць першае.
А хто казаў, што жыццё, гэта нешта бяспечнае?

#верш
#лін_b

складаных людзей ніхто не любіць

як Ікар жыццё скончу аднойчы,
а няўжо сэнс хаваць сябе ёсць?
бачыш цемру і холад ночы?
іх паўночны пакутнік прынёс.
дык пакутаваць ці ўсё ж гарэць?
ні на што не зважаючы, бегчы.
я абрала даўно шлях: ляцець,
дапамогай мне сталі вершы.

ты ня хочаш мяне прымаць,
мае думкі, зламаныя рыфмай.
мне так звыкла бязгучна крычаць,
амываючы шчокі крыўдай.

і "ня любяць людзей складаных",
і "сама ты складаная надта".
я ж кажу табе ўсё без падманаў,
ці маўчаць усё ж мне болей варта?
вартаўнік маіх словаў надзейны,
зачыняе мяне па загадзе.
пасля колькасці пэўных падзей
не адчыне ні ў якім разе.

я з маленства абрала мастацтва.
дык няўжо шлях бяз драпін будзе?
без складанасцяў не пазмагацца,
загартоўка карысная людзям.

паглядзі на мяне ўважліва:
што ўва мне табе не зразумела?
няўжо тое не я так зласліва
пракрычала ўсю праўду няўмела?
табе хочацца, каб я змянілася,
ўся да косткі была б прасцейшай,
каб вясёлая, смешная й мілая,
і не цёмнай была, а святлейшай.

мы жа з рознага цеста з табою.
можа быць, ты аднойчы ўбачыш:
мае думкі, паэзія, мроі–
гэта я: каму веру й што плачу.

• • •
Telegram
• • •

#кіно #пераклад
#Vertebra

🍁Далучыцца да восеньскіх гісторый можна з "Па-за садовым плотам". Пераклад усіх серый ужо знаходзіцца на канале 🍁

#верш
#Максім_Крывіч

Новы свет

Мой шлях спыніўся тут на час, а, можа, назаўжды.
Што будзе заўтра, не скажу ні я, ні ён, ні ты,
Адно, што застаецца мне — трываць і зіхацець,
Пакуль мяне з маім пяром не разлучыла смерць.

Пісаць пра думкі зыбкія, пра родны край спяваць,
Штокрок, штодзень, штогод усё хлусіць, усё ілгаць.
Ніхто не ведаў мой сакрэт, не адчуваў мой боль.
Маю віну, мой крыж, мой цень — усё нясу з сабой.

Даруй, мой белы, чысты свет. Бо мне было лягчэй.
Даруй, мой крохкі, тонкі свет. Не падымаў вачэй.
Хоць будзе цяжка, о мой свет, цяпер не саступлю.
Я захаваю песню сэрца ціхую сваю.

І што б не адбылося, свет, я буду зіхацець.
Не як агмень — запалкай хоць. Патрошачку. Ледзь-ледзь.
А час міне — сыдзе туга і цяжар доўгіх лет.
І я цябе пабачу потым, новы, лепшы свет.

• • •
Telegram
• • •

#верш
#Настасся_Хадзько

***
Пяшчотны твар і вочы як зоркі,
Цудоўная ўсмешка і смех залаты,
Душэўныя размовы і вячоркі --
Усё гэта я люблю ў цябе, дарагі.
Я напішу пра цябе вершаў столькі,
Колькі будуць ісці на свеце дажджы.
І ты назаўжды адзін у маім сэрцы,
Як адзін спадарожнік у нашай Зямлі.

#верш
#ТоЯ

Вочы забойцы 💔

Дзе цябе пахавалі
Хутчэй адкажы,
Што ў скрыні з блакітнаю стужкай?
Гэты вузел ля сэрца разблытай, хутчэй
Дзяўчына з вуснамі птушкі!

Той хто здуру захоча пакрыўдзіць цябе -
Ўраз убачыць
твой вышчар звярыны
мне пакінула шнары на правай руцэ
Дзяўчына з носам кацíным

Крохкі панцыр смаўжыны
Хавае твой сон
Я рукой да цябе не дастану
Уцячэш ад мяне
Не пакінеш слядоў
Дзяўчына нагамі мустангу

Што хаваеш ты пад сабаліным брывом?
У валоссі тыгровае сонца
Крочыш побач ў цмяным тумане бы сон
Дзяўчына з вачыма забойцы

#верш
#Інтэлігенты_інтраверт

Помніш, з табой мы глядзелі на зоры,
Што ляцелі у дальнія прасторы.
Марылі разам прайсці ўсё жыццё.
І мець агульнае быццё.

На раставанні сказаў мне тады
—Знойдзем адзін аднаго,
Праз гадзіны, месяцы, гады.

Толькі гады ўжо прайшлі
А Адзін аднаго мы не знайшлі.
Не бачна цябе,як не бачна і зор

#проза #пераклад
#Станіслаў_Вярба

Адкрывай мяне асцярожна: Сардэчныя лісты Эмілі Дыкінсан да С'юзан Хантынгтан Дыкінсан

Ліст чацвёрты

—Чытаць—

──────≪✷≫──────
Тэлеграм-канал

#верш
#Хросная

Касплэю вагантаў. Верш трэці.

Слава! Слава, універ
Слава, professore
Хай хоць нешта ўзыдзе
З гэтае разоры

Я люблю наш універ
Я любоўю збіты
Асабліва калі ён
На замок закрыты

Keine Бога за парогам
Міленькай каханкі
Ты з'явіўся на часіну
А зыходзіш - ранкам

Аддаю я вам, красуні
Душу грэшную сваю
Бо без вас я паміраю
Нават у раю.

Барані, студэнцкі бог
Нас падчас пірушкі:
Бо на ранак галава
нІбыта кадушка

А яшчэ збаві нас бог
Ды ад пераздачы
І яшчэ я папрашу
Радасці на здачу!

Не катуе хай прафесар
Беднага студэнта
Веды нашыя, бог мой
Трошачкі Al dente

Слава! Слава, універ
Слава, professore
Шчасце, воля ўзыдзе
З гэтае разоры