شاعران و خودشناسی
حافظ غزلی با مطلع «روزگاری‌ست که ما را نگران می‌داری» در قالب گلایه از معشوق داره که هر بیتش پر از پند و اندرزه و پیشنهاد می‌کنم که این غزل رو با چشم دل بخونید. اما بیتی که نظر منو به خودش جلب کرده، بیتیه که بالا نوشتم.
گاهی ما آدم‌ها، توی دنیایی که پره از ویترین‌های حقیقی و مجازی، به بیراهه می‌ریم و عشق و شوق حضور رو از ریاکارانی طلب می‌کنیم که چیزی جز ظاهر براشون اهمیت نداره. حافظ چنین افرادی رو بی‌خبرانی می‌دونه که چشم جانشون باز نشده و نباید از اون‌ها انتظار عشق و شوق و معنویت داشت. برای روشن شدن مطلب بد نیست که اشاره‌ای هم به معنی دو ترکیب «دلقِ مُلَمَّع» و «چشمِ سرّی» داشته باشیم. دلق ملمع یعنی خرقه یا لباس رنگارنگ و پر زرق و برق و چشم سِرّ یعنی چشم دل یا چشم جان که در مقابل چشم سَر قرار داره.
‌
پی‌نوشت: به این بیت می‌شه از دو زاویه نگاه کرد؛ نگاه اول، هشداریه که فریب ظاهرپرستان ریاکار رو نخوریم و نگاه دوم، شرط عبور از ریا و زرق و برق دنیوی برای باز شدن چشم جان و رسیدن به معنویت.
‌ ‌
‌‌
‌
‌
#شاعران_و_خودشناسی #شاعران #شاعر #خودشناسی #شور #شوق #معنویت #عشق #فریب #ظاهر #پوشش #زرق_و_برق #باطن #چشم_دل #ظاهرپرست #ریاکار #شعر #غزل #حافظ #کلک_آزادگان #حمیدا #مجید_حمیدا