مجید حمیدا
77 subscribers
123 photos
27 videos
7 files
18 links
دوره ها و فایل های دیداری و شنیداری #مجید_حمیدا، معلم و ناشر کتاب های #خودشناسی، #معنوی و #ادبی.
Download Telegram
روابط آگاهانه
جالبه که ما، بعضی وقتا در روابطمون دچار اشتباه محاسباتی می‌شیم و دورمون رو با افرادی پر می‌کنیم که بود و نبودشون چندان تفاوتی در کیفیت زندگی‌مون نداره و با این توجیه که شاید روزی این رابطه سودی برامون داشته باشه، به این اشتباه ادامه می‌دیم. لطفاً توجه کنید که این توجیه - طمع نفعی در آینده - علاوه بر شلوغی و عدم تمرکز در کار و زندگی‌مون، باعث می‌شه تا حضور آدم‌های اصلی زندگی رو دست کم بگیریم یا فراموش کنیم؛ همون‌هایی که حضورشون آرامش به همراه داره و علاوه بر شادی‌ها در سختی‌ها هم در کنارمون هستن.

پی‌نوشت: این پست کم و بیش با پست قبلی در ارتباطه.




#روابط #حضور #آگاهی #روابط_آگاهانه #طمع #دوست #آشنا #آدمها #غم #شادی #سختی #اشتباه #کار #زندگی #سود #منفعت #فراموشی #ریچل_ولچین #حمیدا #کلک_آزادگان #مجید_حمیدا
مجید حمیدا
Photo
اعتیاد سایبری
پیش از این در مورد اعتیاد سایبری نوشتم و فقط نشانه‌هاش رو دوباره می‌نویسم. پیشنهاد می‌کنم اون نوشته رو حتماً بخونید و با دیگران هم در میون بذارید. اما در مورد این عکس به نوشته‌ای که زیر عکس بود اکتفا می‌کنم: «متأسفانه همهٔ مخدرها شبیه به هم نیستند.»

نشانه‌های روانی اعتیاد سایبری: افسردگی، اضطراب، اهمال‌کاری، بی‌انگیزگی، بی‌حوصلگی، خودنمایی یا انزواطلبی، هیجانات عصبی، ناتوانی در اولویت‌بندی، ترس، بی‌انرژی بودن، عدم پایبندی به برنامه‌ریزی، حالت‌های تدافعی یا تهاجمی، تغییر حالت‌های یکباره و پنهان‌کاری در مورد میزان و شیوﮤ استفاده از اینترنت.
نشانه‌های جسمانی اعتیاد سایبری: درد در ناحیۀ سر، گردن و پشت، سندروم تونل کارپال (گزگز یا بی‌حسی دست و درد مچ و انگشتان)، اختلال خواب، گیجی، خواب‌آلودگی، فراموشی، خشکی یا سوزش چشم، تغذیه و بهداشت شخصی نامناسب، کاهش یا افزایش شدید وزن.

پی‌نوشت: شما درگیر کدوم یکی از نشانه‌های جسمانی یا روانی این نوع از اعتیاد هستید؟




#اعتیاد #اعتیاد_سایبری #مخدر #مواد_مخدر #افسردگی #ترس #کمبود_انرژی #گیجی #خواب_آلودگی #فراموشی #سوزش_چشم #چشم_درد #خشکی_چشم #حمیدا #کلک_آزادگان #مجید_حمیدا
مجید حمیدا
Photo
درک و دریافت
ما آدم‌ها موجودات جالبی هستیم؛ از لحظات مهم زندگی‌مون بی اون که اون لحظه رو مزه‌مزه کنیم و طعمش رو بچشیم مدام عکس می‌گیریم تا بلکه به شکلی ثبت و ضبطش کرده باشیم و این روند رو این قدر ادامه می‌دیم تا حافظهٔ گوشی یا دوربینمون پر بشه و بعد به خاطر کمبود جا چارهٔ کارو در انتقال این لحظات (تأکید می‌کنم لحظات و نه عکس‌ها) به هارد یا کامپیوترمون می‌بینیم و سال‌های سال حتی نگاهشون هم نمی‌کنیم و تازه این یک روی سکه‌ست. روی دیگهٔ سکه اینه که مغز ما - طی تحقیقاتی که دانشمندان حوزهٔ اعصاب و روان با همکاری روان‌شناسان انجام دادن - تصاویر، لحظات و خاطراتی رو که از پشت صفحه‌های نمایش می‌بینه ده‌ها بار سریع‌تر و زودتر از تصاویری که بی‌واسطه می‌بینیم، فراموش می‌کنه و در عمل ما با نگاه کردن به لحظات از پشت صفحهٔ نمایش، هیچ خاطره‌ای رو درست ثبت و ضبط نمی‌کنیم.
حالا سؤال اینجاست که ما جزو کدوم دسته‌ایم؟ کسایی که دوربین به دست از هر لحظه‌ای عکس می‌گیرن یا کسایی که خاطرات رو به ذهنشون می‌سپرن؟ سؤال دوم هم اینه که اگر ما جزو دستهٔ اول هستیم با اطلاعاتی که به دست آوردیم چه می‌کنیم؟ آیا هنوز به ثبت خاطرات از پشت نمایشگر گوشی ادامه می‌دیم و هر وقت جا کم آوردیم خاطراتمون رو از این حافظه به اون حافظه منتقل می‌کنیم یا انتخاب می‌کنیم که بی‌واسطه لحظات رو ببینیم و مزه‌مزه کنیم.
‌ ‌
پی‌نوشت: با این که این تصویر خیلی بازنشر شده، اما متأسفانه من اسم گیرندهٔ این عکس هنرمندانه و آگاهی‌بخش رو نتونستم پیدا کنم.‌




#عکس #تصویر #درک #دریافت #عکاسی #عکس_گرفتن #سلفی #دوربین #موبایل #تلفن_همراه #ذهن #حافظه #خاطره #فراموشی #حمیدا #مجید_حمیدا