مولانا از اولیاست ...
آخر دوست خدا از اولیاست ...


روی آفتاب با مولانا است،
زیرا روی مولانا به آفتاب است


#معرفی_کتاب
📕 من و مولانا ( ارتباط شمس و مولانا )
#ویلیام_چیتیک

#روح_بدن_نفس

#روح که طبق قرآن (۹/۳۲) از نفخهٔ الهی نشئت می گیرد ، واقعیتی بسیط و غیر مرکب است که فطرتا واجد همه اوصاف خداست.
لذا ذاتا منیر ، حیّ ، عالم ، قادر ، مرید و غیره است و تجلی بی واسطهٔ خدا را می نمایاند.
در مقابل ، #بدن هنگامی پیدا شد که خدا "خمیرهٔ آن را از  ِگل سرشت".
بدن دارای اجزای متعددی است و ظلمت ، مادهٔ بی جان ، جهل و فقدان اوصاف الهی بر او غالب است.
#نفس آمیخته ای است از هر دو طرف. نه نور محض است و نه ظلمت محض ، بلکه مرحله ای بین نور و ظلمت است. هر صفت الهی را در حدی خاص به نحوی مَشوب داراست.


📕 عوالم خیال
#ابن_عربی_و_مسئله_اختلاف_ادیان
تالیف: #ویلیام_چیتیک
ص۴۰

از دیدگاه شیخ #محیی_الدین_عربی، به دنبال علم رفتن بدون آنکه هدفمان یافتن ریشه های معرفت در خدا باشد، چیزی جز کجروی نیست.
آنچه حاصل می شود، به هیچ وجه، معرفت نخواهد بود. بلکه انسان را به جهالت در باب ماهیت واقعی امور خواهد افکند.

چنان که می گوید:

«نسبت دادن هر مخلوقی به مخلوقی دیگر، یک مجاز است و صورتی است که باعث حجاب می شود».

تنها معرفتی که شایسته‌ی مقام انسان است، معرفت خداست:

"شرفی برای انسان جز معرفت به خدای تعالی نیست. اما علم انسان به غیر خدا یک نوع سردرگمی است که انسان محجوب خود را بدان گرفتار می کند. بنابراین شخص منصف همتی جز معرفت یافتن به خدای تعالی ندارد."


#عوالم_خیال
تالیف: #ویلیام_چیتیک
ص۶۹
🍂🌹

ناقدان از آن رو عابدان را نقد می‌کنند که این راه مبتنی بر عدم فهم معنای توحید است: معشوق جز معشوق حقیقی نیست. اگر کسی بندگی حق کند به شوق مزد و عطا، عطا را به جای خدا یا در کنار او نشانده است. این شرک است، اما چون خداوند می‌داند که با مخلوقی ضعیف و غافل مواجه است، از او در می‌گذرد.
ابن سینا این برهان را در اشارات و تنبیهات تبیین می‌کند:

" #عارف تنها به خاطر حق تعالی مشتاق وی است، نه چیزی دیگر. چیزی بالاتر از معرفت حق در نزد وی نیست. عباداتش تنها راه به او می‌برد، زیرا که تنها او شایسته عبادت است و عبادت تنها رابطه والای با اوست.
عارف را نه شوقی است و نه حزنی. اگر شوق و حزنی در میان باشد، محرکی است برای رسیدن به هدفی که همان خوف و اشتیاق است. در این صورت، حق هدف وی نیست، بلکه وسیله‌ای است برای رسیدن به هدفی دیگر.
کسی که خداوند را وسیله رسیدن به چیزی دیگر قرار دهد، رحمت را در وجه خاصی شریک قرار داده است. و از آن جا که لذت عالی اتصال به حق به او چشانده نشده در جستجوی چشیدن آن هم نیست. چنان کسی تنها لذات ناپایدار را می‌طلبد و در پی آنها می‌رود و از آنچه فراتر از آن است غافل می‌ماند."


📕 عشق الهی
#ویلیام_چیتیک
ص۲۶۴