۱ اردیبهشت روز بزرگداشت #سعدی
( زاده ۵۸۵ یا ۶.۶ شیراز -- درگذشته ۶۷۱ یا ۶۹۱ ه‌ق شیراز ) #سخن‌سرای قرن هفتم
نخستین روز اردیبهشت، روز بزرگداشت
#ابومحمد_مُصلِح_بن_عَبدُاله_مشهور به سعدی شیرازی #شاعر و #نویسنده #پارسی‌گوی_ایرانی است.
مقام او نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب #استاد_سخن داده‌اند.
پدرش در دستگاه دیوانی اتابک سعد بن زنگی، فرمانروای فارس شاغل بود. در دوران کودکی با علاقه زیاد به مکتب رفت و مقدمات علوم را آموخت. هنگام نوجوانی به پژوهش و دین و دانش علاقه فراوانی نشان داد.
اوضاع نابسامان ایران در پایان دوران سلطان محمدخوارزمشاه و به خصوص حمله سلطان غیاث الدین، برادر جلال الدین خوارزمشاه به شیراز، سعدی را که هوایی جز کسب دانش در سر نداشت برآن داشت دیار خود را ترک کند.
او به مدرسه نظامیه بغداد رفت و در آنجا از آموزه‌های امام محمد غزالی بیشترین تأثیر را پذیرفت (سعدی در گلستان، غزالی را «امام مرشد» می‌نامد). غیر از نظامیه، سعدی در مجلس درس استادان دیگری از قبیل شهاب‌الدین سهروردی نیز حضور یافت و در عرفان از او تأثیر گرفت. وی از پایان تحصیل در بغداد، به سفرهای متنوعی پرداخت که به بسیاری از این سفرها در آثار خود اشاره کرده است.
در این که او از چه سرزمین‌هایی دیدن کرده میان پژوهندگان اختلاف نظر وجود دارد و به حکایات خود سعدی هم نمی‌توان چندان اعتماد کرد و به نظر می‌رسد که بعضی از این سفرها داستان‌پردازی باشد. زیرا بسیاری از آنها پایه نمادین و اخلاقی دارند نه واقعی. مسلم است که شاعر به عراق، شام و حجاز سفر کرده است و شاید از هندوستان، ترکستان، آسیای صغیر، غزنه، آذربایجان، فلسطین، چین، یمن و آفریقای شمالی هم دیدار کرده باشد.
سعدی در حدود ۶۵۵ قمری به شیراز بازگشت و در خانقاه ابوعبدالله بن خفیف مجاور شد. حاکم فارس در این زمان اتابک ابوبکر بن سعد زنگی بود که برای جلوگیری از هجوم مغولان به فارس به آنان خراج می‌داد و یک سال بعد به فتح بغداد به دست مغولان به آنان کمک کرد.
در دوران ابوبکربن سعدبن زنگی شیراز پناهگاه دانشمندانی شده بود که از دم تیغ تاتار جان سالم بدر برده بودند. در دوران وی سعدی مقامی ارجمند در دربار به دست آورده بود. در آن زمان ولیعهد مظفرالدین ابوبکر به نام سعدبن ابوبکر که تخلص سعدی هم از نام او است به سعدی ارادت بسیار داشت.
سعدی به پاس مهربانی‌های شاه سرودن بوستان را در سال ۶۵۵ شروع کرد و کتاب را در ده باب به نام اتابک ابوبکر بن سعدبن زنگی در قالب مثنوی سرود. هنوز یک سال از تدوین بوستان نگذشته بود که در بهار سال ۶۵۶ دومین اثرش گلستان را بنام ولیعهد سعدبن ابوبکربن زنگی نگاشت.
سعدی در خانقاهی که اکنون آرامگاه اوست در ۴ کیلومتری شمال شرقی شیراز، در دامنه کوه فهندژ، در انتهای خیابان بوستان و در کنار باغ دلگشا اقامت داشت. این مکان در ابتدا خانقاه شیخ بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا می‌گذراند. برای اولین بار در قرن هفتم توسط خواجه شمس‌الدین محمد صاحب‌دیوانی وزیر معروف آباقاخان، مقبره‌ای بر فراز قبر سعدی ساخته شد.
بنای فعلی آرامگاه سعدی از طرف انجمن آثار ملی در سال ۱۳۳۱ شمسی با تلفیقی از معماری قدیم و جدید ایرانی در میان عمارتی هشت ضلعی با سقفی بلند و کاشیکاری ساخته شد.
آثار منظوم و منثور #سعدی که به‌جا مانده است، عبارتند از: #بوستان، #گلستان، #دیوان_اشعار، #رسائل_نثر، #هزلیات.
( زاده ۵۸۵ یا ۶.۶ شیراز -- درگذشته ۶۷۱ یا ۶۹۱ ه‌ق شیراز ) #سخن‌سرای قرن هفتم
نخستین روز اردیبهشت، روز بزرگداشت
#ابومحمد_مُصلِح_بن_عَبدُاله_مشهور به سعدی شیرازی #شاعر و #نویسنده #پارسی‌گوی_ایرانی است.
مقام او نزد اهل ادب تا بدان‌جاست که به وی لقب #استاد_سخن داده‌اند.
پدرش در دستگاه دیوانی اتابک سعد بن زنگی، فرمانروای فارس شاغل بود. در دوران کودکی با علاقه زیاد به مکتب رفت و مقدمات علوم را آموخت. هنگام نوجوانی به پژوهش و دین و دانش علاقه فراوانی نشان داد.
اوضاع نابسامان ایران در پایان دوران سلطان محمدخوارزمشاه و به خصوص حمله سلطان غیاث الدین، برادر جلال الدین خوارزمشاه به شیراز، سعدی را که هوایی جز کسب دانش در سر نداشت برآن داشت دیار خود را ترک کند.
او به مدرسه نظامیه بغداد رفت و در آنجا از آموزه‌های امام محمد غزالی بیشترین تأثیر را پذیرفت (سعدی در گلستان، غزالی را «امام مرشد» می‌نامد). غیر از نظامیه، سعدی در مجلس درس استادان دیگری از قبیل شهاب‌الدین سهروردی نیز حضور یافت و در عرفان از او تأثیر گرفت. وی از پایان تحصیل در بغداد، به سفرهای متنوعی پرداخت که به بسیاری از این سفرها در آثار خود اشاره کرده است.
در این که او از چه سرزمین‌هایی دیدن کرده میان پژوهندگان اختلاف نظر وجود دارد و به حکایات خود سعدی هم نمی‌توان چندان اعتماد کرد و به نظر می‌رسد که بعضی از این سفرها داستان‌پردازی باشد. زیرا بسیاری از آنها پایه نمادین و اخلاقی دارند نه واقعی. مسلم است که شاعر به عراق، شام و حجاز سفر کرده است و شاید از هندوستان، ترکستان، آسیای صغیر، غزنه، آذربایجان، فلسطین، چین، یمن و آفریقای شمالی هم دیدار کرده باشد.
سعدی در حدود ۶۵۵ قمری به شیراز بازگشت و در خانقاه ابوعبدالله بن خفیف مجاور شد. حاکم فارس در این زمان اتابک ابوبکر بن سعد زنگی بود که برای جلوگیری از هجوم مغولان به فارس به آنان خراج می‌داد و یک سال بعد به فتح بغداد به دست مغولان به آنان کمک کرد.
در دوران ابوبکربن سعدبن زنگی شیراز پناهگاه دانشمندانی شده بود که از دم تیغ تاتار جان سالم بدر برده بودند. در دوران وی سعدی مقامی ارجمند در دربار به دست آورده بود. در آن زمان ولیعهد مظفرالدین ابوبکر به نام سعدبن ابوبکر که تخلص سعدی هم از نام او است به سعدی ارادت بسیار داشت.
سعدی به پاس مهربانی‌های شاه سرودن بوستان را در سال ۶۵۵ شروع کرد و کتاب را در ده باب به نام اتابک ابوبکر بن سعدبن زنگی در قالب مثنوی سرود. هنوز یک سال از تدوین بوستان نگذشته بود که در بهار سال ۶۵۶ دومین اثرش گلستان را بنام ولیعهد سعدبن ابوبکربن زنگی نگاشت.
سعدی در خانقاهی که اکنون آرامگاه اوست در ۴ کیلومتری شمال شرقی شیراز، در دامنه کوه فهندژ، در انتهای خیابان بوستان و در کنار باغ دلگشا اقامت داشت. این مکان در ابتدا خانقاه شیخ بوده که وی اواخر عمرش را در آنجا می‌گذراند. برای اولین بار در قرن هفتم توسط خواجه شمس‌الدین محمد صاحب‌دیوانی وزیر معروف آباقاخان، مقبره‌ای بر فراز قبر سعدی ساخته شد.
بنای فعلی آرامگاه سعدی از طرف انجمن آثار ملی در سال ۱۳۳۱ شمسی با تلفیقی از معماری قدیم و جدید ایرانی در میان عمارتی هشت ضلعی با سقفی بلند و کاشیکاری ساخته شد.
آثار منظوم و منثور #سعدی که به‌جا مانده است، عبارتند از: #بوستان، #گلستان، #دیوان_اشعار، #رسائل_نثر، #هزلیات.
به جانان جان رها کردیم و رفتیم
که کردست این که ما کردیم و رفتیم
که کردست این که ما کردیم و رفتیم
محمدرضا شجریان
"به جانان جان رها کردیم و رفتیم..."
اواز در مخالف سه‌گاه
استاد #محمدرضاشجریان
همنواز: استاد #اسدالله_ملک
کلام حضرت: #مولانا
به جانان جان رها کردیم و رفتیم
که کردست این که ما کردیم و رفتیم
ز خود امید کلی برگرفتیم
توکل بر خدا کردیم و رفتیم
چو اینجا جایگاه خود ندیدیم
شبی ناگه هوا کردیم و رفتیم
زبهر دوست ما را پیرهن پوش
زدست دل هوا کردیم ورفتیم
اگر با ما صفا داری وگرنه
به ترک ماجرا کردیم و رفتیم
هرآنکس کو جفا می گفت مارا
کنون وی را دعا کردیم و رفتیم
دریغا دریغا دریغا صحبت یارای رفتن
به ناکامی رها کردیم ورفتیم
خیالش را به پیش شمس تبریز
دریغ ورهنما کردیم ورفتیم
۲۶ آذر سالروز درگذشت
#جلال‌الدین‌محمد_بلخی معروف به #مولانا
از مشهورترین شاعران #پارسی‌گوی_ایرانی....
اواز در مخالف سه‌گاه
استاد #محمدرضاشجریان
همنواز: استاد #اسدالله_ملک
کلام حضرت: #مولانا
به جانان جان رها کردیم و رفتیم
که کردست این که ما کردیم و رفتیم
ز خود امید کلی برگرفتیم
توکل بر خدا کردیم و رفتیم
چو اینجا جایگاه خود ندیدیم
شبی ناگه هوا کردیم و رفتیم
زبهر دوست ما را پیرهن پوش
زدست دل هوا کردیم ورفتیم
اگر با ما صفا داری وگرنه
به ترک ماجرا کردیم و رفتیم
هرآنکس کو جفا می گفت مارا
کنون وی را دعا کردیم و رفتیم
دریغا دریغا دریغا صحبت یارای رفتن
به ناکامی رها کردیم ورفتیم
خیالش را به پیش شمس تبریز
دریغ ورهنما کردیم ورفتیم
۲۶ آذر سالروز درگذشت
#جلال‌الدین‌محمد_بلخی معروف به #مولانا
از مشهورترین شاعران #پارسی‌گوی_ایرانی....