"تو کیستی"

خواننده: #همایون_شجريان
آهنگ: #محمدجواد_ضرابيان
شعر: #فریدون_مشیری
آلبوم: با ستاره ها

تو کیستی که من اینگونه بی‌تو بی‌تابم
شب از هجوم خیالت نمی‌برد خوابم
تو کیستی که من از موج هر تبسم تو
بسان قایق سرگشته روی گردابم

من از کجا سر راه تو آمدم ناگاه
چه کرد با دل من آن نگاه شیرین آه
تو دوردست امیدی و پای من خسته است
چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته است

تو آرزوی بلندی و دست من کوتاه
مدام پیش نگاهی مدام پیش نگاه
چه آرزوی محالی‌است زیستن با تو
مرا همین بگذارند یک سخن با تو

در دلم
آرزوی آمدنت می‌میرد

رفته‌ای اینک،
اما آیا
باز برمی‌گردی؟
چه تمنای محالی دارم؛
خنده‌ام می‌گیرد...


#حمید_مصدق

نگاهی‌ به زندگی‌،آثار و مرگ و پدیده شایعه
#صمدبهرنگی

#قسمت_اول
گشودن راز مرگ #صمدبهرنگی

#قسمت_دوم
گشودن راز مرگ #صمدبهرنگی

عاشق شده‌ام بر تو، تدبیر چه فرمایی؟
از راه صلاح آیم یا از رهِ رسوایی؟

تا جان و دلم باشد، من جان و دلت جویم
یا من به کنار افتم، یا تو به میان آیی

در دوستی‌ات شهری گشتند مرا دشمن
بر من که کند رحمت؟ گر هم تو نبخشایی
 
هر جا که تو را بینم، دست من و زلف تو
دانی که قلم نبوَد، بر عاشق سودایی
 
زین‌سان که منم بی‌تو، دور از تو مبادا کس
نه دسترسی بر تو، نه بی‌ تو شکیبایی



▪️نظامی

#حکایت (گـــدای زرنگ)

مردی بود که ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮔﺪﺍﻳﻲ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ هم هر روز ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ‌ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ...
ﺩﻭ ﺳﻜﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ یکی‌شان ﻃﻼ بود ﺑﻮﺩ ﻭ یکی‌شان نقره بود ،ﺍﻣﺎ گدا ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻜﻪ ﻧﻘﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ...
ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ...
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ آنجا ﻣﻲ‌ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺳﻜﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ آن گدا ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻜﻪ ﻧﻘﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ.

ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮﺩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ آن گدا ﺭﺍ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ‌ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ...
ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﻭ ﺳﻜﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺳﻜﻪ ﻃﻼ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ، ﺍﻳﻨﻄﻮﺭﻱ ﻫﻢ ﭘﻮﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﮔﻴﺮﺕ ﻣﻲ‌ﺁﻳﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺳﺘﺖ ﻧﻤﻲ‌ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ...
گدا ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﻇﺎﻫﺮﺍً ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺳﻜﻪ ﻃﻼ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ٬ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﻮﻝ ﻧﻤﻲ‌ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺍﺣﻤﻖ هستم..!
ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ‌ﺩﺍﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ شیوه ﭼﻘﺪﺭ ﭘﻮﻝ به دست ﺁﻭﺭﺩﻩ‌ﺍﻡ...

سال ها دفتر ما در گرو صهبا بود
رونق میکده از درس و دعای ما بود

نیکی پیر مغان بین که چو ما بد مستان
هر چه کردیم به چشم کرمش زیبا بود

دفتر دانش ما جمله بشویید به می
که فلک دیدم و در قصد دل دانا بود

از بتان آن طلب ار حسن شناسی ای دل
کاین کسی گفت که در علم نظر، بینا بود

دل چو پرگار به هر سو دورانی می‌ کرد
و اندر آن دایره سر گشته پا بر جا بود

مطرب از درد محبت عملی می‌ پرداخت
که حکیمان جهان را مژه خون پالا بود

می‌ شکفتم ز طرب زان که چو گل بر لب جوی
بر سرم سایه آن سرو سهی بالا بود

پیر گلرنگ من اندر حق ازرق پوشان
رخصت خبث نداد، ار نه حکایت‌ ها بود

قلب اندوده حافظ بر او خرج نشد
کاین معامل به همه عیب نهان بینا بود

حافظ

#تذکرة_الاولیاء

حضرت شیخ فریدالدین عطار
ذکر حضرت #شیخ_بایزید_بسطامی
رحمة الله علیهما
کتاب گویا - قسمت اول

#تذکرة_الاولیاء

حضرت شیخ فریدالدین عطار
ذکر حضرت #شیخ_بایزید_بسطامی
قدس سرهما
کتاب گویا - قسمت دوم

#تذکرة_الاولیاء

حضرت شیخ فریدالدین عطار
ذکر حضرت #شیخ_بایزید_بسطامی
قدس سرهما
کتاب گویا - قسمت سوم

#تذکرة_الاولیاء

حضرت شیخ فریدالدین عطار
ذکر حضرت #شیخ_بایزید_بسطامی
قدس سرهما
کتاب گویا - قسمت چهارم

#تذکرة_الاولیاء

حضرت شیخ فریدالدین عطار
ذکر حضرت #شیخ_بایزید_بسطامی
قدس سرهما
کتاب گویا - قسمت پنجم

#تذکرة_الاولیاء

حضرت شیخ فریدالدین عطار
ذکر حضرت #شیخ_بایزید_بسطامی
قدس سرهما
کتاب گویا - قسمت ششم

ذکری باید که از مذکور باز ندارد .
آن ، ذکرِ دلست .

ذکرِ زبان کم باشد .

حضرت شمس

ما ز بالاییم و بالا می رویم
ما ز دریاییم و دریا می رویم

ما از آن جا و از این جا نیستیم
ما ز بی‌جاییم و بی‌جا می رویم

لااله اندر پی الالله است
همچو لا ما هم به الا می رویم

قل تعالوا آیتیست از جذب حق
ما به جذبه حق تعالی می رویم

كشتی نوحیم در طوفان روح
لاجرم بی‌دست و بی‌پا می رویم

همچو موج از خود برآوردیم سر
باز هم در خود تماشا می رویم

راه حق تنگ است چون سم الخیاط
ما مثال رشته یكتا می رویم

هین ز همراهان و منزل یاد كن
پس بدانك هر دمی ما می رویم

خوانده‌ای انا الیه راجعون
تا بدانی كه كجاها می رویم

اختر ما نیست در دور قمر
لاجرم فوق ثریا می رویم

همت عالی است در سرهای ما
از علی تا رب اعلا می رویم

رو ز خرمنگاه ما ای كورموش
گر نه كوری بین كه بینا می رویم

ای سخن خاموش كن با ما میا
بین كه ما از رشك بی‌ما می رویم

ای كه هستی ما ره را مبند
ما به كوه قاف و عنقا می رویم

مولانای_جان

گویند عمر بن عبدالعزیز هفتمین خلیفه اموی شبی مشغول نوشتن بود. کار خلیفه به درازا کشید و روغن چراغش به اتمام رسید.

دوستی که در نزد عمر میهمان بود رخصت خواست تا خودش برای خلیفه روغن بیاورد.
عمر او را از این کار منع کرد و گفت:"مروت نیست که میهمان وظایف میزبان را انجام دهد."
میهمان گفت:"پس کنیزی را صدا کنیم تا او برای ما روغن آورد.

خلیفه گفت:" از برای این کار کوچک انصاف نیست، خواب زیردستان را آشفته سازیم من خودم روغن چراغ را خواهم آورد. "
پس خلیفه از جای برخاست وبعد از زمانی اندک روغن را آورد و دوباره بر جای خود نشست و رو به مهمان می کند و می گوید:" در زمان برخاستن عمربن عبدالعزیز بودم و در بازگشتن همان عمربن عبدالعزیز هستم. "


📚 کشکول شیخ بهائی


#اخلاق

برای خاطر عشق به من بگو‌
آن شعله چه نام دارد
که در دلم زبانه می‌کشد
نيرويم را می‌بلعد
و اراده‌ام را زايل می‌کند؟
خطاست اگر بينديشيم عشق
حاصل مصاحبت دراز مدت و باهم بودنی مجدانه است
عشق ثمره‌ٔ خويشاوندی روحی است
و اگر اين خويشاوندی در لحظه‌ای تحقق نيابد - در طول ساليان و حتی نسل‌ها نيز
تحقق نخواهد يافت.

#جبران_خليل_جبران

من از تو... #داریوش

• اوست نشسته در نظر ...
• هژیر_مهرافروز