تفألی بر #حافظ



بنال بلبل اگر با مَنَت سرِ یاریست
که ما دو عاشق زاریم و کارِ ما زاریست

در آن زمین که نسیمی وزد ز طُرِّهٔ دوست
چه جایِ دم زدنِ نافه‌های تاتاریست

بیار باده که رنگین کنیم جامهٔ زرق
که مستِ جامِ غروریم و نام هشیاریست

خیالِ زلفِ تو پختن نه کارِ هر خامیست
که زیرِ سلسله رفتن طریقِ عیّاریست

لطیفه‌ایست نهانی که عشق از او خیزد
که نام آن نه لبِ لعل و خطِ زنگاریست

جمالِ شخص، نه چشم است و زلف و عارض و خال
هزار نکته در این کار و بارِ دلداریست

قلندرانِ حقیقت به نیم جو نخرند
قبایِ اطلس آن کس که از هنر عاریست

بر آستان تو مشکل توان رسید آری
عروج بر فلکِ سروری به دشواریست

سحر کرشمهٔ چشمت به خواب می‌دیدم
زهی مراتب خوابی که بِه ز بیداریست

دلش به ناله میازار و ختم کن حافظ
که رستگاریِ جاوید در کم آزاریست

هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
وان که این کار ندانست در انکار بماند

اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن
شکر ایزد که نه در پرده پندار بماند

صوفیان واستدند از گرو می همه رخت
دلق ما بود که در خانه خمار بماند

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند....

#حافظ
#هایده

چیست این سقف بلند ساده بسیارنقش

زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست

این چه استغناست یا رب وین چه قادر حکمت است

کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست


#حافظ

جام می و خون دل هر یک به کسی دادند

در دایره قسمت اوضاع چنین باشد

در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود

کاین شاهد بازاری وان پرده نشین باشد

#حافظ

بر گلشنی اگر بگذشتم چو باد صبح
نی عشق‌سرو بود و نه شوق‌صنوبرم
بوی تو می‌شنیدم و بر یاد روی تو
دادند ساقیان طرب یک دو ساغرم

#حافظ

ساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست‌
که به کام دل ما آن بشد و این آمد‌‌

#حافظ
‌
‌
#‌محمدرضا شجریان:
#گلهای_تازه ۱۰۶
#همایون شجریان: آلبوم
#ایران_من

عموما حسادت، از بی‌هنری
یا به تعبير دهخدا، فقدان فضل نشأت می‌گیره؛
تا جایی که جناب #حافظ فرمودن:

"کمالِ سِرِّ محبت ببین، نه نقصِ گناه
که هرکه بی‌هنر اُفتَد، نظر به عیب کند..."

به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد
هزار جان گرامی فدای جانانه

#حافظ

بوی بنفشه بشنو و

زلف نگار گیر

بنگر به رنگ لاله و

عزم شراب کن...


#حافظ

چون غنچهٔ گل قرابه‌پرداز شود
نرگس به هوای می قدح ساز شود

فارغ دل آن کسی که مانند حباب
هم در سر میخانه سرانداز شود

#حافظ

نو‌بهار است
در آن کوش که خوشدل باشی

#حافظ

بر این جان پریشان رحمت آرید
که وقتی کاردانی کاملی بود

#حافظ از غزل ۲۱۷

حافظ شکایت از غم هجران چه می‌کنی


در هجر وصل باشد و در ظلمت است نور



#حافظ

روشن از پرتو رویت
نظری نیست که نیست
مِنت خاکِ درت بر
بصری نیست که نیست
ناظرِ روی تو
صاحب نظرانند آری
سر گیسوی تو در هیچ
سری نیست که نیست

#حافظ

.

لاف عشق و گله از یار؟!

زهی لاف دروغ


#حافظ

یک حرف صوفیانه بگویم اجازت است
ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری

#حافظ