رازِ روشن‌گوهر از روشن‌دلی بی‌پرده است
بیضهٔ صبحِ دُوُم* را مهرِ تابان زرده است

#تأثیر_تبریزی

*صبح صادق، صبح راستین

#تابلوی_نقاشی[سوررئالیسم]
اثر: #ولادیمیر_کوش

اگر نه باده غمِ دل ز یادِ ما بِبَرَد

نهیبِ حادثه بنیادِ ما ز جا بِبَرَد

اگر نه عقل به مستی فروکَشَد لنگر

چگونه کَشتی از این وَرطِهٔ بلا ببرد

فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک

که کس نبود که دستی از این دَغا ببرد

گذار بر ظلمات است، خِضْرِ راهی کو؟

مباد کآتش محرومی آبِ ما ببرد

دل ضعیفم از آن می‌کَشَد به طَرْفِ چمن

که جان ز مرگ به بیماریِ صبا ببرد

طبیبِ عشق منم باده دِه که این معجون

فَراغت آرد و اندیشهٔ خطا ببرد

بسوخت حافظ و کس حالِ او به یار نگفت

مگر نسیم پیامی خدای را ببرد

#حافظ

همان انگار که قیامت است و غیب آشکار شده است، والله که غیب آشکار است و پرده برانداخته‌اند، لیکن پیش آن کس که دیده‌ی او باز است.

شمس الدین محمد تبریزی

نسیما جانب بستان ڪَذر ڪن
بڪَو آن نازنیــن شمشاد ما را

به تشریف قـدوم خود زمانی
مشرف ڪن خراب آباد ما را

#ابوسعیدابوالخیر

یک نشانی که بخندد پیشِ تو
یک نشان، که دست بندد پیشِ تو

نشان دیگر آنکه آن شخص سواره وقتی پیش تو می رسد می خندد؛ و نشان دیگر آنکه او در برابر تو دست بسته می ایستد. یعنی با احترام می ایستد.

یک نشانی آنکه این خواب از هوس
 چون شود  فردا، نگویی  پیش کس

نشان دیگر آنکه وقتی فردا رسید نباید هوس کنی خواب را برای کسی بازگو کنی.

زآن نشان با والدِ یحیی بگفت
  کَی نیایی تا سه روز اصلا بگفت

و از همین نشانه ها بود که حق تعالی به زکرّیا پدر حضرت یحیی (ع) نیز فرمود که: تا سه روز نباید با کسی حرفی بزنی. (حضرت زکریا (ع) به دوران کلانسالی رسیده بود، ولی فرزندی نیافته بود. از حق تعالی درخواست می کند که به دوران سالخوردگی، فرزندی بدو عطا فرماید. فرشتگان مژده بر آمدن حاجت او را می آورند و او شگفت زده و شادمان می شود و از حق تعالی نشانه ای برای روا شدن حاجتش می خواهد. ندا در می رسد:

«نشان تو اینست که سه شبانه روز با مردمان سخن گفتن نتوانی جز به اشارت.»)

شرح مثنوی

ای عشق چون آتشکده در نقش و صورت آمده
بر کاروان دل زده یک دم امان ده یا فتی

در آتش و در سوز من شب می‌برم تا روز من
ای فرخ پیروز من از روی آن شمس الضحی


#مولانای_جان

بر گرد ماهش می‌تنم بی‌لب سلامش می‌کنم
خود را زمین برمی‌زنم زان پیش کو گوید صلا

گلزار و باغ عالمی چشم و چراغ عالمی
هم درد و داغ عالمی چون پا نهی اندر جفا


#مولانای_جان

پروردگارا!
به لطف وشوق تو در این
پگاه زیبا،چشم می گشاییم
چشم وزبان ما رابه خیرونیکی بگشا

به نام خدای همه

#یک حبه نور

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ

همانا انسان را آفریدیم و همواره آنچه را که باطن و نفسش به او وسوسه می کند، می دانیم، و ما به او از رگ گردن نزدیک تریم.

#ق-آیه ۱۶

زندگی کوتاه است
فرصت ها رفتنی و حسرت ها ماندنی
هرگز اجازه ندهید کسی خوشبختی امروز را به بهانه سعادت فردا از شما بگیرد ...

ناراحت شدن دست ما نیست
ولی…
ناراحت ماندن دست ماست!...
پس اجازه ندهیم که رفتار و گفتار تلخ دیگران
در ما اثر کند…
و روزگارمان را تلخ کند…

🌺🌺🌺

یارمهربانم
درود
پگاه یکشنبه ات نیکو

🌺🌺🌺

لبخندی کوچک
و یا کلامی زیــبا
میتواند قلبی را لمس کند
و یا دلی را شاد کند
هیچکس خوشحال
بدنیا نیامده است
اما همه‌‌ ما با توانایی
خلق شادی بدنیا آمده‌ایم
امروزت سرشار از شادے

‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌🌺🌺🌺

شاد باشی

دکتر عبدالکریم سروش

گُزیده هایی از بهترین های مثنوی
از کتاب لُب لُباب
اثر: ملاحسین کاشفی


در بیان جبر و اختیار

🎄پیشاپیش میلاد پیام آور
🎈توحید و صلح و مهربانی

🎄سمبل صبر و شکیبایی
🎈پــیــامــبــر اولوالعزم

🎄حضرت عیسی مسیح (ع)
🎈بــــر تـــمـــامـــی
🎄موحدین جهان تهنیت باد

۴ دی (۲۵ دسامبر) جشن کریسمس

کریسمس یا نوئل، جشنی است در آیین مسیحیت که به منظور گرامی‌داشت زادروز مسیح برگزار می‌شود. بسیاری از اعضای کلیسای کاتولیک روم و پیروان آیین پروتستان، کریسمس را در روز ۲۵ دسامبر جشن گرفته و بسیاری آنرا در شامگاه ۲۴ دسامبر نیز برگزار می‌کنند. اعضای بیشتر کلیساهای ارتودوکس در سراسر دنیا نیز روز ۲۵ دسامبر را به عنوان میلاد مسیح جشن می‌گیرند.
برخی از اصطلاحات مربوط به کریسمس:
کریسمس: روزی است که حضرت مسیح به دنیا آمد و این روز به وسیله مسیحیان جشن گرفته می‌شود.
دوره کریسمس: زمانی است که با تولد مسیح آغاز می‌شود.
کیک کریسمس: کیک میوه‌ای که مرسوم است در کریسمس در بریتانیا می‌خورند.
جوراب کریسمس: جوراب بلندی است که کودکان هنگامی که شب کریسمس به رخت‌خواب می روند آن را در اتاق می‌گذارند تا با هدیه ها پر شود.
درخت کریسمس: یک درخت طبیعی یا مصنوعی است که با روبان‌ها و چراغهای رنگی تزیین می‌شود و کریسمس در خانه یا بیرون از خانه قرار داده می‌شود.
نوئل: اصطلاحی برای کریسمس است که به ویژه در سرودها و کارت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
بابانوئل: محافظ شاد و شوخ بچه‌ها است.
کارت کریسمس: برای تبریک عید ارسال می شود.

کریسمس در ایران:
اگر آدم کنجکاوی باشید، می‌دانید که کریسمس ارامنه کمی دیرتر از هم‌کیشان خارجی‌شان است؛ حدوداً ده روز. یعنی در حالی که اکثر مسیحیان جهان "از کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها، تا گروه عمده‌ای از ارتدوکس‌ها" ۲۵ دسامبر را روز ولادت حضرت عیسی مسیح (ع) می‌دانند، پیروان کلیسای مستقل ارامنه ۶ ژانویه را کریسمس می‌گیرند.
بازار کریسمس برای بسیاری از شهروندان غیرمسیحی ایرانی هم جالب است. مسیحیان ایران به دو شاخه ارامنه و آشوری تقسیم می‌شوند. مسیحیان ارمنی میلاد مسیح را ۶ ژانویه جشن می‌گیرند.
مسیحیان ایران نیز مانند مسیحیان سراسر جهان شب میلاد عیسی مسیح (۲۴ دسامبر) تا آغاز سال‌نو میلادی را جشن می‌گیرند. تزئین درخت کاج با گلوله‌های رنگی و درخشان بخشی از رسم و رسوم کریسمس است. پیروان عیسی مسیح سالروز تولد او را با خواندن دعا و مراسم نیاش در کلیسا جشن می‌گیرند.
بسیاری از مردم جهان عید میلاد مسیح را زمانی برای بخشایش و آشتی می‌دانند

مادام که سالک در ذکر است
و ذکر بر او غالب باشد
در عالم حس و قالب است
و چون از ذکر باز ماند
و "فکر" بر وی غالب شود
از عالم حس درگذرد و بعالم روح رسد

و چون از فکر باز ماند
و الهام بر وی غالب شود
از عالم عقل گذشته
و بعالم "عشق" رسد

و چون از الهام باز ماند
و"عیان روی" نماید از عالم عشق گذشته
          و به "مقام تمکین" رسد
و در تمکین اختیار بدست وی باشد
به هر کدام صفت که خواهد موصوف شود

کشف_الحقایق

ور عدو باشد همین احسان نکوست
که باحسان بس عدو گشتست دوست

تازه اگر بیمار ، دشمن هم که باشد، احسان در حقّ او خوب و بجاست، زیرا بسیاری از دشمنان بوسیله احسان و نیکی به دوست تبدیل می شوند.

هیچ سلاحی نیرومندتر از سلاح دوستی و محبّت نیست. «از محبت خارها گل می شود.»

ورنگردد دوست، کینش کم شود
زانکه احسان، کینه را مَرهَم شود

و فرضاً اگر دشمن، دوستِ آدمی نشود، دست کم از کینه و دشمنی اش کاسته می گردد. زیرا نیکی و احسان، داروی دشمنی ها است.

بس فواید هست غیرِ این ولیک
از  درازی  خایفم،  ای  یارِ  نیک

در عیادت بیمار، فواید بیشمار دیگری نیز هست، ولی ای یار نیکو من از طولانی شدن کلام می ترسم.

حاصل این آمد که یارِ جمع باش
 همچو بُتگر از حَجَر یاری تراش

حاصل کلام اینست که یارِ جمع باش، یعنی با جمعیتِ دوستان نشست و برخاست کن،و مانند بت تراش از سنگ برای خودت دوستی بتراش. اگر سالک در امر سلوک همراه سالکان دیگر باشد در کار سلوک موفق تر خواهد بود تا آنکه به تنهایی حرکت کند.

مثنوی معنوی

مذهب عشق

در گذشته من از دوست خود،روی برمی تافتم،
اگر کیش وی را،همسان مذهب خویش،نمی یافتم!

لیکن امروز،
قلب من ، پذیرای هر نقش شده است:
چراگاه آهوان،صومعه ی راهبان
بتکده،کعبه، الواح تورات،مصحف قرآن!
من،به دین عشق،سرسپرده ام،
و به هر سوی که کاروانهای آن،
رهسپار شود، راه خواهم جست!
آری عشق، هموارگر همه ی ناهمواری ها
دین و ایمان من است!

محیی_الدین_ابن_عربي