#اهل بهشت

#همایون_شجریان

#سهراب_پورناظری⚘

خواجه اگر تو همچو ما بیخود و شوخ و مستیی
طوق قمر شکستیی فوق فلک نشستیی
کی دم کس شنیدیی یا غم کس کشیدیی
یا زر و سیم چیدیی گر تو فناپرستیی
برجهیی به نیم شب با شه غیب خوش لقب
ساغر باده طرب بر سر غم شکستیی
ای تو مدد حیات را از جهت زکات را
طره دلربات را بر دل من ببستیی
عاشق مست از کجا شرم و شکست از کجا
شنگ و وقیح بودیی گر گرو الستییی
ور ز شراب دنگیی کی پی نام و ننگیی
ور تو چو من نهنگیی کی به درون شستیی
بازرسید مست ما داد قدح به دست ما
گر دهدی به دست تو شاد و فراخ دستیی
گر قدحش بدیدیی چون قدحش پریدیی
وز کف جام بخش او از کف خود برستییی
وز رخ یوسفانه‌اش عقل شدی ز خانه‌اش
بخت شدی مساعدش ساعد خود نخستیی
ور تو به گاه خاستی پس تو چه سست پاستی
ور تو چو تیر راستی از پر کژ بجستیی
خامش کن اگر تو را از خمشان خبر بدی
وقت کلام لاییی وقت سکوت هستیی

#دیوان شمس غزل شماره 2484⚘

ای رندِ قلندرکیش ،،،

می ، نوش ، ز کس مندیش ،

انگار ، همه کم ، بیش ،،،

زیرا که دلِ درویش ،

مرهم ننهد بر ریش ،

از غایتِ #حیرانی ،




#عراقی

در دیر شو و بنشین ،

با خوش‌پسری شیرین ،

شِکَّر ز لبش می‌چین ،

تا چند ز کفر و دین؟ ،

در زلف و رخِ او ،،، بین ،

گبری و #مسلمانی ،




#عراقی

گفتم که : مگر جَستم ،

وز دامِ بلا ، رَستم ،

دل در پسری بستم ،

کز یادِ لبش ، مستم ،

چون رفت دل از دستم ،

چه سود #پشیمانی؟ ،




#عراقی

ساقی ،،، میِ مهر انگیز ،

در ساغرِ جانم ریز ،

چون مست شَوَم ، برخیز ،

زان طرّهٔ شور انگیز ،

در گردنِ من آویز ،

صد گونه ، پریشانی ،




#عراقی

ای ماه صبا بگذر ،

پیشِ درِ آن دلبر ،

گو : ، ای دلِ غم‌پرور ،،،

چون نیستی اندر خور ،

بنشین تو و می ، می‌خور ،،،

خود را به چه #رنجانی؟ ،




#عراقی

با این همه هم ، می‌کوش ،،،

زهر ، از کفِ او ، می‌نوش ،

چون حلقهٔ او در گوش ،،،

کردی ، ز غمش مَخروش ،

چون پخته نِه‌ای ، می‌جوش ،،،

از خامی و #نادانی ،




#عراقی

در میکده ، چون اوباش ،،،

می‌خواره شو و ، قلّاش ،

می ، می‌خور و ، خوش می‌باش ،،،

مَخروش و ، دلم مَخراش ،

جان ،،، همچو عراقی ، پاش ،،،

گر ، طالبِ #جانانی ،




#عراقی

خواجه اگر تو همچو ما بیخود و شوخ و مستیی
طوق قمر شکستیی فوق فلک نشستیی
کی دم کس شنیدیی یا غم کس کشیدیی
یا زر و سیم چیدیی گر تو فناپرستیی
برجهیی به نیم شب با شه غیب خوش لقب
ساغر باده طرب بر سر غم شکستیی
ای تو مدد حیات را از جهت زکات را
طره دلربات را بر دل من ببستیی
عاشق مست از کجا شرم و شکست از کجا
شنگ و وقیح بودیی گر گرو الستییی
ور ز شراب دنگیی کی پی نام و ننگیی
ور تو چو من نهنگیی کی به درون شستیی
بازرسید مست ما داد قدح به دست ما
گر دهدی به دست تو شاد و فراخ دستیی
گر قدحش بدیدیی چون قدحش پریدیی
وز کف جام بخش او از کف خود برستییی
وز رخ یوسفانه‌اش عقل شدی ز خانه‌اش
بخت شدی مساعدش ساعد خود نخستیی
ور تو به گاه خاستی پس تو چه سست پاستی
ور تو چو تیر راستی از پر کژ بجستیی
خامش کن اگر تو را از خمشان خبر بدی
وقت کلام لاییی وقت سکوت هستیی

#دیوان شمس غزل شماره 2484⚘

برگذری درنگری جز دل خوبان نبری
سر مکش ای دل که از او هر چه کنی جان نبری
تا نشوی خاک درش در نگشاید به رضا
تا نکشی خار غمش گل ز گلستان نبری
تا نکنی کوه بسی دست به لعلی نرسد
تا سوی دریا نروی گوهر و مرجان نبری
سر ننهد چرخ تو را تا که تو بی‌سر نشوی
کس نخرد نقد تو را تا سوی میزان نبری
تا نشوی مست خدا غم نشود از تو جدا
تا صفت گرگ دری یوسف کنعان نبری
تا تو ایازی نکنی کی همه محمود شوی
تا تو ز دیوی نرهی ملک سلیمان نبری
نعمت تن خام کند محنت تن رام کند
محنت دین تا نکشی دولت ایمان نبری
خیره میا خیره مرو جانب بازار جهان
ز آنک در این بیع و شری این ندهی آن نبری
خاک که خاکی نهلد سوسن و نسرین نشود
تا نکنی دلق کهن خلعت سلطان نبری
آه گدارو شده‌ای خاطر تو خوش نشود
تا نکنی کافریی مال مسلمان نبری
هیچ نبرده‌ست کسی مهره ز انبان جهان
رنجه مشو ز آنک تو هم مهره ز انبان نبری
مهره ز انبان نبرم گوهر ایمان ببرم
گو تو به جان بخل کنی جان بر جانان نبری
ای کشش عشق خدا می‌ننشیند کرمت
دست نداری ز کهان تا دل از ایشان نبری
هین بکشان هین بکشان دامن ما را به خوشان
ز آنک دلی که تو بری راه پریشان نبری
راست کنی وعده خود دست نداری ز کشش
تا همه را رقص کنان جانب میدان نبری
هیچ مگو ای لب من تا دل من باز شود
ز آنک تو تا سنگ دلی لعل بدخشان نبری
گر چه که صد شرط کنی بی‌همه شرطی بدهی
ز آنک تو بس بی‌طمعی زر به حرمدان نبری
#دیوان شمس غزل شماره 2455⚘

زین گذرگه
به کجا دل بندم؟؟

هرچه را می‌نگرم
می‌گذرد...


#بیدل_دهلوی
#غروبتون_به_مهر _وشادی⚘

حــضــرت مــولــانــا تــوصــيه مــي نــمــايد كه بــا انــســانــهاي مــثــبــت و آگــاه مــعــاشــرت ڪــنــيد.

چــون آنــها بــر انــديشــه وعــقــل ورفــتــار شــمــا تــأثــير مــي گــذارنــد.

او مــعــتــقــد اســت كه در هر مــلــاقــات انــســان از انــرژي هاي فــرد مــقــابــل بــســيار تــاثــير مــي پــذيرد و بــه همــين دلــيل انــتــخــاب همــنــشــين مــي تــوانــد در ســرنــوشــت انــســان بــســيار تــعــيين كنــنــده و مــوثــر بــاشــد.

همــچــنــين هر همــنــشــينــي و قــرابــتــ، حــاصــلــي داردكه مــتــنــاســب بــا همــان دو انــرژي و وجــود مــتــفــاوت اســتــ.

دل ز هر یــارے غــذایــے مــیــ‌خــورد
دل ز هر عــلــمــے صــفــایــے مــیــ‌بــرد

صــورت هر آدمــے چــون ڪــاســه ایــســتــ
چــشــم از مــعــنــے او حــســاســه ایــســتــ

از لــقــاے هر ڪــســے چــیــزے خــوریــ
وز قــران هر قــریــن چــیــزے بــریــ

چــون ســتــاره بــا ســتــاره شــد قــریــنــ
لــایــق هر دو اثــر زایــد یــقــیــنــ

چــون قــران مــرد و زن زایــد بــشــر
وز قــران ســنــگ و آهن شــد شــرر

وز قــران خــاڪ بــا بــارانــها
مــیــوه‌ها و ســبــزه و ریــحــانــها

وز قــران ســبــزه‌ها بــا آدمــیــ
دلــخــوشــے و بــیــ‌غــمــے و خــرمــیــ

وز قــران خــرمــے بــا جــان مــا
مــیــ‌بــزایــد خــوبــے و احــســان مــا

#مــثــنــویــ_مــعــنــویــ⚘

‍ تغییر در حق نیست. تغییر در توست. چنانکه نان را گهی دوست داری و طالب باشی و گاهی رو بگردانی.
با یاری گاهی گرم باشی، محبوبت نماید، گویی او محبوب شد. این ساعت باز تو دگرگون شوی، گویی مبغوض شد.
اگر تو هم بر آن حال مستقیم بماندی پیوسته مطلوب و محبوب بودی.

#مقالات_شمس⚘

چون عیش گدایان به جهان سلطنتی نیست
مجموع تر از ملک رضا مملکتی نیست

هرکس صفتی دارد و رنگی و نشانی
تو ترک صفت کن که از این به صفتی نیست

#سعدی⚘

ای نشسته تو در این
خانه ی پرنقش و خیال

خیز از این خانه برو،
رخت ببر، هیچ مگو

# مولانا⚘

هله هش دار که در شهر دو سه طرارند
که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند
که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

سردهانند که تا سر ندهی سر ندهند
ساقیانند که انگور نمی‌افشارند

یار آن صورت غیبند که جان طالب اوست
همچو چشم خوش او خیره کش و بیمارند

صورتی‌اند ولی دشمن صورت‌هااند
در جهانند ولی از دو جهان بیزارند

همچو شیران بدرانند و به لب می‌خندند
دشمن همدگرند و به حقیقت یارند

خرفروشانه یکی با دگری در جنگند
لیک چون وانگری متفق یک کارند

همچو خورشید همه روز نظر می‌بخشند
مثل ماه و ستاره همه شب سیارند

گر به کف خاک بگیرند زر سرخ شود
روز گندم دروند ار چه به شب جو کارند

دلبرانند که دل بر ندهد بی‌برشان
سرورانند که بیرون ز سر و دستارند

شکرانند که در معده نگردند ترش
شاکرانند و از آن یار چه برخوردارند

مردمی کن برو از خدمتشان مردم شو
زانک این مردم دیگر همه مردم خوارند

بس کن و بیش مگو گر چه دهان پرسخنست
زانک این حرف و دم و قافیه هم اغیارند

#مولانا⚘
#غزل_شماره۷۷۵

چون ، دلم را دردِ او ، درمان و ،

جان‌را ، مرهم است ،



بر سرِ دردم ،

دگر دردی فزودی ، کاشکی ،






حلقه‌ی امّید ،

تا کی بر درِ وصلش زنم؟ ،



دستِ لطفش ،

این درِ بسته ، گشودی ،،، کاشکی ،






#عراقی

ای خوشا آن دل که
آزاری نمی آيد از او

غير کار عاشقی

کاری نمی آيد از او

#رهی_معیری

ز خویش در طلبت گم شدم، ندانستم

که مرغ‌ِ وصل تو را آشیان نمی‌باشد

#طالب_آملی

آدم‌ها زمانی خوشحالند که بتوانند
آزادانه در میان کسانی که درکشان می‌کنند
زندگی کنند.
تنها بودن یعنی زندگی در میان کسانی که منظور شما را نمی‌فهمند.

تبعید و تنهایی به معنای این است که
در میان کسانی باشید که
حرف‌ها، حرکات و دست‌خطشان
برای شما بیگانه است
و رفتار و واکنش‌ها و احساساتشان،
واکنش‌های غریزی‌شان و اندیشه‌ها
و خوشی‌ها و دردهاشان برای شما
قابل احساس نیست،
کسانی که تحصیلات و ظاهرشان
و نحوه و کیفیت زندگی‌شان با شما
بسیار متفاوت است!


#آیزایا برلین

‌‎